یک نکته درباره شلوار جین که هرگز نمی دانستید
زنان کارگران پیش ژاکوب دیویس خیاط رفتند و از او خواستند شلوار جینی برای آنها بدوزد که زود پاره نشود.در دهه ۱۸۷۰ کارگران آمریکایی شلوار جین می پوشیدند، اما کار بدنی سخت باعث می شد تا این شلوارها زود پاره شوند.
آقای دیویس به فکر گذاشتن پرچ در جاهایی از شلوار جین افتاد که بیشتر از همه پاره می شدند، یعنی در جیبها و بالای درز کنار شلوار. این پرچها دو تکه پارچه را بهم پرس میکند و نمی گذاشتند تا پاره شود.
شلوارهای دیویس خیاط با استقبال کارگران روبرو می شود، و او به دنبال یافتن شریک، پیش لوی استراس، تاجر پارچه فروش رفت که پارچه شلوارهای جین را به او می فروخت.
این دو مرد طرح شلوار خود را در سال ۱۸۷۳ ثبت کردند، و شلوارهای پرچ دار بسیار مورد پرفروش شدند- تا اینکه در دهه ۱۹۶۰ نام آنرا شلوار "جینز" گذاشتند.
تکفارس آی آر
دوخت شلوار جین خیلی قبل از اینها شروع شده بود، اما استفاده از پرچهای مسی باعث شهرت جهانی شلوار جین شد.
این پرچها معمولا در جایی از شلوار جین شماست که بیشترین فشار را تحمل میکند، و کار آنها نگهداری دو تکه پارچه جین و عمر بیشتر شلوار شماست.این پرچها جایگاه ویژه ای در تاریخ دوخت شلوار جین دارند، و در حقیقت همین پرچها شلوار جین را آفریدند.
