تک فارس
حسین (ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است
محصولات معتبر
محصولات معتبر

چطوری آدم انتقاد پذیری باشیم

image چطوری آدم انتقاد پذیری باشیم

این هفته مدتی وقت بگذار و این تمرین را انجام بده

پنج فیلم محبوب را نام ببر. زیاد فکر نکن. خیلی سریع هرچه را به ذهنت می رسد بنویس.

پنج کتاب محبوب دوران کودکی و زمان حال خودت را نام ببر.

سه شخصیت محبوبت را نام ببر.

تکفارس آی آر

سه شخصیتی را که دوست داری نقش شان را بازی کنی نام ببر.

سه موضوعی را که بیشتر درباره شان فکر می کنی نام ببر.

سه موضوعی را که بیشتر درباره شان مطلب می خوانی نام ببر.

کتاب محبوب کودکی ات درباره چه بود؟

فیلم های محبوبت درباره چه هستند؟

www.takfars.ir

فیلم ها و کتاب هایت چه وجه مشترکی با هم دارند؟

آیا شخصیت های مورد علاقه ات، کتاب هایی که می خوانی، موضوعاتی که به اخبارشان علاقه مندی، و افکارت به نحوی به فیلم ها و کتاب های کودکی ات ربط دارند؟

در پایان، نظر صمیمی ترین دوستانت را هم بپرس. اغلب دوستان تیزبین و نیز اطرافیان و معلمان دلسوز می توانند کمکمان کنند تا بهتر رگه طلایمان را تشخیص دهیم. بعد می توانیم به حفاری و بهره برداری از آن برسیم.

رگه طلای ما همان حوزه ای است که بیش از همه خود واقعی مان هستیم و استعدادها و علایقمان با بیشترین قدرت در آن جا عجین می شود و درهم می تند. اما بیشتر اوقات نه تنها کسی در بیرون، حامی کشف طلای درون ما نیست بلکه خود هم می ترسیم طلایمان را کشف کنیم. کشف طلای وجودمان مسوولیت به همراه دارد. این صندوقچه طلایی که به ما سپرده شده ترسناک هم هست و بخشی از کار حفر رگه طلایمان، کنار زدن ترس ها و تردیدهایمان در این رابطه است. بخشی از کار ما پذیرش مسوولیتمان در بیرون آوردن طلای درونمان است. کافی نیست که رگه طلایمان را تشخیص دهیم، بیرون آوردن آن و بهره برداری کردن از آن در راه خدمت به سایر انسان ها هم اساسی است. کنار زدن تمامی ترس هایمان در این رابطه نیز اساسی است.

مسوولیت بپذیر

ترس از موفقیت، واقعی است. شاید ما ترجیح دهیم با سقف کوتاه آرزوها بمانیم و به جای طلا، با مس بسازیم. شاید کشف و پرورش استعدادهای خدادادیمان خطرناک به نظر برسد. شاید بگوییم “ما را چه به طلا” یا “مگر آنها می گذارند…” اما خوب است بدانیم که وجه مشخصه اصلی همه انسان های موفق، مسوولیت پذیری آنهاست. وقتی ما از چیزی آگاهی کسب می کنیم و می دانیم درست است، مسوولیت آن را بپذیریم، آگاهی با مسوولیت همراه است. دیگر نمی توانیم مدام تقصیرها را به گردن دیگران بیندازیم. وقتی رگه طلایمان را تشخیص دادیم، مسوولیت حفر آن با ماست و همه چیز از گام کوچک اول شروع می شود. پس اینها را امتحان کن

در کلاسی که دوست داری ثبت نام کن.

کتابی درباره پرورش خلاقیت بگیر و بخوان.

به طور منظم در طبیعت قدم بزن و با تمام حواست در زمان حال بمان. به سرنخ هایی که می یابی توجه کن.

دفترچه ای برای نوشتن رویاهایت تهیه کن. ببین چه رویاهایی تکرار می شود و توجه تو را به سوی چیزی مهم جلب می کند. من خیلی خواب کتاب، قلم و کاغذ می بینم. تو چه می بینی؟ آن را بنویس.

تک فارس

رویاهای ناممکن خودت را به یاد بیاور

خانم جولیا کامرون در کتاب “رگه طلا” می نویسد: ما بسیار بیشتر از آنچه فکرش را بکنیم بااستعدادیم و استعدادهای گوناگون داریم. شاید فکر کنیم که استعداد این کار و علاقه ای به آن کار داریم ولی بیشتر ما رویای غیرممکن نیز داریم. چیزی هست که واقعا آرزو داریم، کاش استعدادش را داشتیم ولی معتقدیم و اعتقاد راسخ داریم که استعدادش را نداریم. بنابراین حتی به آن فکر نمی کنیم چه رسد به این که آن را رگه طلای وجودمان بدانیم که می توانیم حفرش کنیم و زندگی دلخواه و عالی ای با آن بسازیم.

مساله دنبال کردن یا نکردن استعداد اصلی زندگیمان موضوعی علی السویه نیست. این طور نیست که اگر شد، شد و اگر نشد، نشد. وقتی ما آن چه را که مقصود اصلی زندگیمان در این دنیاست کشف و دنبال نمی کنیم، احساس پوچی می کنیم. انگار هر کار می کنیم و هرچه به دست می آوریم باز چیزی در زندگیمان غایب است. انگار هر چقدر دوروبرمان را با انواع اشیا و چیزهای مادی و نیز با آدم های گوناگون پر می کنیم باز چیزی کم است و باز “گمشده ای” هست. ما افسرده یا خشمگین می شویم و گاه به تناوب، جای اینها را با هم عوض می کنیم. ما که رگه طلای خودمان را نمی بینیم احساس بی ارزشی می کنیم و به جای این که دنبال ذخایر طلای خودمان بگردیم، در پی طلای تقلبی و تایید و تحسین از سوی دیگران می رویم.

در سفر بازگشت به اعماق دل برای رسیدن به طلای اعماق آن لازم است مدتی وقت بگذاریم و به رویاهای به اصطلاح ناممکن نگاهی بیندازیم. خوب است قلم و کاغذی برداری و ساعتی در خلوت بنشینی و به خاطرات دوران کودکی ات فکر کنی. در کودکی دوست داشتی چه کارهایی را انجام دهی و چه هنرهایی تو را به شوق می آورد؟

هم اکنون چه رویایی را غیرممکن می دانی؟ چه رویایی را شروع کردی اما وسط راه یا در همان گام های اول رها کردی؟ وقتی علایق حقیقی ات را دنبال کردی چه برچسب هایی خوردی؟ همه ما می دانیم که برخی از ما در دوران کودکی با جملات انتقادآمیز یا خدای نکرده تحقیرآمیز روبه رو شدیم و استعدادهای نشکفته یا رویای غیرممکن مان محکوم شد. خبر خوب این است که ما می توانیم این جملات و انتقادها را همچون سنگ معدنی بدانیم که با کیمیاگری می توانیم به کلوخه های طلا تبدیلشان کنیم.

اغلب اوقات چیزهایی که از سوی اطرافیانمان به عنوان نقطه ضعف ما نام برده می شود همان نقاط قوتی هستند که در تلاش های خلاقمان به کار می آیند.

در تمرین زیر، سه جمله منفی دوران کودکی ات را بردار و به دقت بررسی کن و رشته نقره ای را که باعث تبدیل آنها به طلا می شود پیدا کن

مثال

“کسی که از این شاخه به آن شاخه می پرد”، تبدیل می شود به “کسی که به خیلی چیزها علاقه مند است و استعداد زیادی دارد”.

“آدم رویایی خیال باف”، تبدیل می شود به “کسی که قوه تخیل خیلی قوی ای دارد”.

T A K F A R S

“چاخان”، تبدیل می شود به “قصه گوی ماهر”.

این مثال ها را می توانی بسط بدهی و در بسیاری از نقطه ضعف هایت نور زرینی ببینی که تو را به سوی درهای باز امکانات و فرصت های بسیار، رهنمون می شود. همان امکانات و فرصت هایی که “رویای ناممکن” را به “واقعیت” بدل می کند.

تو باارزشی.

ما علاوه بر نگرشی نو نسبت به نقطه ضعفمان، چشمان نو برای دیدن نقاط قوتمان را هم لازم داریم. بیشتر ما بیش از حد روی نقاط ضعفمان متمرکزیم و کمتر نقاط قوتمان را می بینیم. اطرافیان ایرادگیر یا کمال طلب هم ممکن است به این مساله دامن بزنند و نقاط قوتمان را از جلوی چشم مان دورتر و دورتر کنند. در وضعیت افراطی ممکن است چنان از دیدن حقیقت بازمانیم که هیچ ارزشی برای خودمان قایل نباشیم یا از طریق مقایسه های بی جا با اشخاص “خیلی موفق” یا “خیلی پولدار” یا “خیلی باهوش” یا “خیلی خوشبخت”، به کلی احساس عجز کنیم. بیشتر مقایسه کردن های معمولی و بدون درنظر گرفتن چارچوب حقیقی زندگی آن آدم ها صرفا باعث می شود تا احساس کوچکی کنیم و دستاوردهای حقیقی و ارزش حقیقی خودمان را نبینیم.

حقیقت این است که همه ما باارزشیم. شاید بلافاصله بعد از خواندن این جمله، قطار شکست هایمان یادمان بیاید و آن را رد کنیم. شاید شک کنیم و در دلمان بگوییم “نه بابا…”

البته شناختن ارزش واقعی خود ترسناک است، چون آن وقت باید کاری بکنیم، قدمی برداریم، دستی بالا بزنیم و طبق ارزشمان عمل و زندگی کنیم.

همه باارزشیم. همه ما زمان به دنیا آمدنمان شِمشی از طلا به ناممان در بانک مرکزی کاینات گذاشته می شود. همه ما باارزشیم چون پشتوانه ای از طلا در بانک جهان هستی داریم.

همه ما به رغم ترس ها و تردیدها، شکست ها و موفقیت ها، بیماری ها و ناتوانی ها و شکل و اندازه مان باارزشیم. ما چون به دنیا آمده ایم باارزشیم و به پشتوانه طلایی که در عالم هستی به نام مان زده شده توانمند و قادریم. فقط باید این واقعیت را به آگاهی مان بیاوریم. فقط باید چشم مان را باز کنیم، طلایمان را ببینیم و آن را برداریم.

تمرین

در روزهای آتی زمانی را به فکر کردن به علایق واقعی ات اختصاص بده. فعالیت هایی که بیشترین شور و شوق را برایت به بار می آورد کلید کشف استعدادهای حقیقی توست، کاغذ و قلمی بردار و

تک فارس www.takfars.ir

سه سرگرمی مورد علاقه ات را بنویس

سه کلاسی را که دوست داری در آنها شرکت کنی نام ببر

سه مهارتی که دوست داری یاد بگیری را بنویس

بعد یک گام کوچک در راه یکی از این کارهای مورد علاقه ات بردار و ببین چه احساسی پیدا می کنی؟ توجه کن و ببین با هر قدمی که به سوی پرورش بیشتر استعداد ذاتی ات برمی داری، چه درهایی به رویت باز می شود؟ بعد گام بعدی را بردار. یادت باشد موفقیت به معنی حرکت گام به گام جلو، و ادامه دادن و ادامه دادن آن است.

هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است حتما با مشاور مربوطه یا پزشک متخصص مشورت کنید. اطلاعات بیشتر

محصولات معتبر
محصولات معتبر