مقاله کامل تحقیقی خلاصه شده و جامع درباره عطار نیشابوری

فریدالدین ابو حامد محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق عطار نیشابوری، یکی از شعرا و عارفان نام آور ایران در اواخر قرن ششم و اویل قرن هفتم هجری قمری است.

بنا بر آنچه که تاریخ نویسان گفته اند بعضی از آنها سال ولادت او را ۵۱۳ و بعضی سال ولادتش را ۵۳۷ هجری.ق، می دانند. او در قریه کدکن یا شادیاخ که در آن زمان از توابع شهر نیشابور بوده به دنیا آمد. از دوران کودکی او اطلاعی در دست نیست جز اینکه پدرش در شهر شادیاخ به شغل عطاری که همان دارو فروشی بود مشغول بوده که بسیار هم در این کار ماهر بود و بعد از وفات پدر، فریدالدین کار پدر را ادامه می دهد و به شغل عطاری مشغول می شود. او در این هنگام نیز طبابت می کرده و اطلاعی در دست نمی باشد که نزد چه کسی طبابت را فرا گرفته، او به شغل عطاری و طبابت مشغول بود. در سال ۶۰۰ هجری شمسی در پی حمله ی مغول ها به ایران دار فانی را وداع گفت.

روایت های گوناگونی وجود دارد که چگونه عطار شغل خود را رها کرده و به عرفان روی آورده است. جامی در کتاب نفحات الأنس این گونه روایت میکند:

تکفارس آی آر

روزی عطار در دکان خود سرمست و خوشحال به معامله ی مال دنیا مشغول بود. نیازمندی از وی تقاضای کمک میکند. عطار از کمک کردن به آن فرد امتناع می نماید. نیازمند خطاب به وی می گوید ای خواجه. تو چگونه خواهی مرد؟

عطار در پاسخ می گوید: همان گونه که تو دنیا را ترک می گویی.

آن شخص در همان لحظه کاسه ی چوبی خود را زیر سر گذاشت، دراز کشید و با ذکر نام خدا از دنیا رفت.

این گونه عطار کسب و کار خود را رها کرده و نزد عارف نامی رکن الدین اکاف می رود و زندگی وی برای همیشه متحول می گردد.

داستان ها و حکایات عطار جام بلوری است که می توان دل نازک و رنجور هر فردی را در آن شستشو داد. تمام آثار عطار زاییده ی عرفانی است که بر شوریدگی جسم و نظام مندی جهان دلالت دارد. کمتر کسی است که حکایات عطار را خوانده باشد و بر استواری سخن وی صحه نگذاشته باشد.

www.takfars.ir

مولانا در باب عطار این گونه زبان گشوده است که:

هفت شهر عشق را عطار گشت / ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم

عطار به گشت و گذار و تحقق قل سیروا فی الأرض نیز مبادرت خاصی می نمود و از مکه تا ماوراءالنهر را برای زیارت بسیاری مشایخ بزرگ گشته است.

دکتر عبدالحسین زرین کوب در خصوص آثار عطار

تصوف عطار با آنکه آکنده از درد و سوز و عشق و شور است، تصوفی است معتدل و در حدی است که طریقت را با شریعت می آمیزد و از ادعای حقیقت که سخنان بعضی صوفیه را رنگ دعوی و خودنمایی داده است، می پرهیزد و ظاهرا همین مزیت است که در سخن او درد و تأثیری خاص نهاده است.

آنچه در مورد عطار عیان است اسلوب خاص و توازن بی نظیر گفتار اوست. با اینکه قلم عطار گاهی اوقات سست تر از آنچه باید هست، اما مکتب وی طریقت عشق است و حکایات او اندرز راه جویان. با گذری کوتاه بر اشعار عطار می توان ردپای علوم دیگری همچون نجوم را نیز دریافت. مکتب خانه های قدیم همگی دستی بر آتش داشتند. اگر جویای علمی به آنجا مراجعه می نمود و خود را وقف علم و دانش می کرد، استوار و قدرتمند، به مانند درخت کاج ریشه در خاک سر به فلک می سایید. برای این است که در بیشتر آثار شاعران بزرگ جدای از عشق و عرفان همیشه ردپایی از دیگر علوم نمایان است. عشق و عرفان و علم در مکتب آنها و مکتب خانه ی آنها همیشه جاری بود.

آثار عطار نیشابوری

آثار فراوانی را به عطار نسبت می دهند که بیشتر آنها اثبات نشده است. مهمترین و موثق ترین آثار عطار طبق پژوهش های دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی و دکتر عبدالحسین زرین کوب عبارت است از:

تک فارس

دیوان اشعار، اسرارنامه، الهی نامه، منطق الطیر، تذکرهالأولیا، مصیبت نامه و مختارنامه است. در ادامه به اختصار به برخی از این آثار ارزشمند می پردازیم.

دیوان اشعار

مجموعه قصاید و غزلیات عطار، که بیشتر آنها عرفانی و دارای مضمونهای بلند صوفیانه است به نام "دیوان عطار" چند بار چاپ شده است.

از میان مثنویهایی که بی گمان از اوست می توان به این آثار اشاره کرد:

منطق الطیر

این مثنوی، که حدود ۴۶۰۰ بیت دارد مهم ترین و برجسته ترین مثنوی عطار و یکی از مشهورترین مثنویهای تمثیلی فارسی است.

این کتاب که در واقع می توان آن را "حماسه ای عرفانی" نامید، عبارت است از داستان گروهی از مرغان که برای جستن و یافتن سیمرغ – که پادشاه آنهاست- به راهنمایی هدهد به راه می افتند و در راه از هفت مرحله سهمگین می گذرند.

در هر مرحله گروهی از مرغان از راه باز می مانند و به بهانه هایی یا پس می کشند تا اینکه، پس از عبور از این مراحل هفتگانه که بی شباهت به هفت خان در داستان "رستم" نیست، سرانجام از این گروه انبوه مرغان که در جستجوی "سیمرغ" بودند تنها "سی مرغ" باقی می مانند و چون به خود می نگرند در می یابند که آنچه بیرون از خود می جسته اند- سیمرغ- اینک در وجود خود آنهاست.

منظور عطار از مرغان، سالکان راه و از "سی مرغ" مردان خدا جویی است که پس از عبور از مراحل هفت گانه سلوک – یعنی طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت، فقر و فنا- سرانجام حقیقت را در وجود خویش کشف میکنند.

T A K F A R S

الهی نامه

این منظورمه در واقع مجموعه ای است از قصه های گوناگون کوتاه و مبتنی بر گفت و شنود پدری با پسران جوان خود که بیهود در جستجوی چیزهایی برآمده اند که حقیقت آن با آنچه عامه مردم از آن می فهمند تفاوت دارد.

مصیبت نامه

از دیگر منظومه های مهم عطار مصیبت نامه است که در بیان مصیبت ها و گرفتاری های روحانی سالک و مشتمل است بر حکایت های فرعی بسیار که هر کدام از آنها جذاب و خواندنی است.

در این منظومه شیخ نیشابور خواننده را توجه می دهد که فریفته ظاهر نشود و از ورای لفظ و ظواهر امر، به حقیقت و معنی اشیا پی ببرد.

مختار نامه

عطار یکی از شاعرانی است که به سرودن رباعیات استوار و عمیق عارفانه و متفکرانه مشهور بوده است.

رباعیات وی گاهی با رباعیات خیام، او بسیار نزدیک شده و همین امر سبب گردیده است که بسیاری از آنها را بعدها به خیام نسبت دهند و در مجموعه ترانه های وی به ثبت برسانند.

همین آمیزش و نزدیکی فکر و اندیشه، کار تمیز و تفکیک ترانه های این دو شاعر بزرگ نیشابوری را دشوار کرده است.

تذکره الاولیا

تک فارس www.takfars.ir

عطار از آغاز جوانی به سرگذشت عارفان و مقامات اولیای تصوف دلبستگی زیادی داشته است.

همین علاقه سبب شده است که او سرگذشت و حکایات مربوط به نودو هفت تن از اولیا و مشایخ تصوف را در کتابی به نام تذکره الاولیا گردآوری کند.

بیش از او در کتاب کشف المحجوب هجویری و طبقات الصوفیه عبدالرحمان سُلَمی نیز چنین کاری صورت گرفته است. اگر چه این دو کتاب به علت قدیمی تر بودن همیت دارند ولی تذکره الاولیای عطار، نزد فارسی زبانان شهرت بیشتری پیدا کرده است. این کتاب در سالهای آخر سده ششم یا سالهای آغاز سده هفتم هجری تألیف شده است.