فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۹ دی

۱۱۲۰م:سی ام دسامبر سال ۱۱۲۰ میلادی فریدون شاه شروانشاه ( شاه منطقه ای در قفقاز جنوبی که استالین آن را جمهوری آذربایجان نام نهاد) در جنگ با گرجستانی ها کشته شد و پسرش منوچهر برجای او نشست. این خاندان که از سوی دولت ساسانیان به حکومت قفقاز جنوبی منصوب شده بودند پس از فروپاشی امپراتوری ساسانی ایران، با حفظ زبان پارسی و دین زرتشتی به حکومت خود بر آن منطقه (از قرن سوم میلادی ـ دوران اردشیر پاپکان تا سال ۱۵۳۸) ادامه داده بودند که مورخان از آنان به عنوان دودمان شروانشاهیان (شیروانشاهیان) یادکرده اند. این دودمان اواخر قرن هفتم میلادی هنگامی که قلمرو خودرا معرض حمله یک فرمانده نظامی عرب دید با او سازش کرد و به همینگونه قرنها بعد با مغول و تیموریان، ولی دربرابر حملات شیخ جنید و شیخ حیدر پدر بزرگ و پدر شاه اسماعیل صفوی مقاومت کرد که هر دو در جنگ کشته شدند. شاه اسماعیل در سال ۱۵۰۱ به انتقام خون پدر بزرگ و پدر، باکو پایتخت شروانشاهان را تصرف و کاخ و گورستان سلطنتی آنجارا ویران ساخت. شاه طهماسب پسر شاه اسماعیل بود که دودمان شروانشاهیان را در سال ۱۵۳۸ برانداخت و برادر خود القاص میرزا را بر جای آنان نشاند. خاقانی و نظامی از شعرای معروف دوران شروانشاهیان هستند. پایتخت شروانشاهیان نخست شماخی بود که آن را به باکو منتقل کرده بودند.

۱۲۸۵ش:در این روز در سال ۱۲۸۵ هجری (۳۰ دسامبر ۱۹۰۶ میلادی) مظفر الدین شاه قاجار مصوبه قانون اساسی را که با اجرای آن نظام حکومتی ایران «پارلمانی» می شد امضاء کرد و ده روز بعد هم درگذشت. این قانون دارای ۵۱ اصل بود که بعدا و چندبار اصلاحیه هایی به نام «متمم» بر آن اضافه شد. طرح قانون اساسی سال ۱۹۰۶ میلادی که عنوان آن را در آن زمان «نظامنامه» گذارده بودند به جای مجمع موسسان، توسط چندحقوقدان و سیاستمدار انشاء، و در مجلس شورا که اعضای آن نیز به صورت خاص تعیین شده بودند تصویب شده بود و احتمالا نفوذ خارجی در تدوین آن بی تاثیر نبود. طبق استاندارد جهانی، طرح هرقانون اساسی و اصلاحیه های آن پس از تصویب در مجمع مربوط باید به رفراندم سراسری گذارده شود تا ام القوانین یک ملت گردد.

نخستین جلسه مجلس شورا در کاخ گلستان تشکیل شده بود که بعدا به میدان تاریخی بهارستان منتقل شد و بربالای سردر مجلس علامت «عدل مظفر» را نصب کردند زیرا که مظفر الدین شاه گفته بود که مشروط کردن اختیارات شاه و دولت (سه قوه حکومتی) و تعیین رئیس قوه مجریه (در آن زمان نخست وزیر) با تمایل و رای اعتماد مجلس، آرزوی قلبی و همیشگی او بوده است. علامت «عدل مظفر» که یک شیئ ملی و تاریخی است و مفهوم آن «پیروزی عدالت» هم می تواند باشد پس از پیروزی انقلاب در بهمن ماه ۱۳۵۷، دیگر در محل خود دیده نمی شود!.

مروری برتاریخ مشروطیت ایران نشان می دهد که اعضای پارلمان ایران را تقریبا همیشه طبقه خاصی تشکیل می دادند و یا کسانی بودند که نامشان آشنا بود و یا این که کوشیده بودند مردم با نام آنان آشنا شوند. سوء استفاده های گوناگون و برگزاری نادرست و سوء جریان انتخابات در طول دمکراسی ایران که داستانی طولانی و رنج آور است باعث شده است که ایرانیان آنطور که باید به اهمیت رای و مشارکت در انتخابات پی نبرده و یا آن را جدی نگیرند. از سال ۱۳۵۹ به این سوی نیز به دلیل کمبود رسانه حرفه ای و مستقل در ایران، مردم آن چنان که باید با جزئیات دمکراسی و فرضیه های آن آشنا نشدند. تحولات پس از انتخابات خرداد ۱۳۸۸ که نخستین اعتراض جدّی به انتخابات بوده ممکن است ایرانیان را متوجه اهمیت "رای" و انتخابات کرده و مشارکت در انتخابات بعدی وسیعتر و با چشم و گوش باز و دقت کامل باشد.

دوران حکومت مرحوم دکتر مصدق زیاد طول نکشید تا دمکراسی در ذهن مردم نقش بندد. در این دوره ۲۹ ماهه، وی با نطقهای خود و تشویق ایرانیان به تشکیل اجتماعات (که نیاز به کسب مجوز نداشت و تنها لازم بود که زمان و مکان برگزاری آن قبلا به پلیس و مراجع مربوط اطلاع داده شود) و دادن رای، دقت در انتخاب فرد و افراد (نامزدها)، خواندن روزنامه که دریافت مجوز انتشار آن شرایط سخت و مبهم نداشت و طرح اعتراض نسبت به تصمیمات دولت، ایرانیان را وارد دنیای دمکراسی کرده بود که پس از سقوط دولت او ، عکس آن رفتار شد و مردم هرچه را که فراگرفته بودند به فراموشی سپردند و رشته ها دوباره پنبه شد. پس از براندازی ۲۸ امرداد کار ترس از دمکراسی واقعی به جایی رسیده بود که تا سالها؛ واژه های اعتصاب، تظاهرات، انقلاب و نظایر آنها حتی واژه دمکراسی عملا از کلمات ممنوعه شده بود.

تکفارس آی آر

۱۳۳۲ش:دهم دی ماه ۱۳۳۲ (شب هنگام) داریوش فروهر رئیس وقت حزب پان ایرانیست را که از بیست و هشتم امرداد (روز براندازی دولت مصدق) ناپدید شده بود درحال خواب در خانه دکتر حسن نظمی انصاری دستگیر کردند و به فرمانداری نظامی بردند.

اتهام او حمایت از کارهای مصدق و دلیل آن (بزعم دولت وقت) فرار فروهر از بیمارستان سینا در غروب ۲۸ امرداد ۱۳۳۲ و اطلاع از پیروزی سرلشکر فضل الله زاهدی بود!. فروهر پیش از ظهر ۲۸ امرداد در جریان حمله عوامل کودتا به دفتر حزب پان ایرانیست مجروح و به بیمارستان سینا منتقل شده بود.

۱۳۳۳ش:چهار روز پس از آغاز بهره برداری از نفت ایران توسط کنسرسیوم شرکتهای نفتی غرب و سه هفته بعد از دیدار شاه از آمریکا و دادن وعده پیوستن به اتحادیه نظامی غرب و ۱۶ ماه پس از براندازی ۲۸ امرداد، «لوی هندر سون» دیپلمات ضدشوروی آمریکا که به معاونت خارجه این کشور منصوب شده بود نهم دیماه ۱۳۳۳ (۳۰ دسامبر ۱۹۵۴) تهران را ترک کرد. وی از سال ۱۹۵۱ (۱۳۳۰ هجری خورشیدی) سفیر آمریکا در تهران و طبق نوشته ها، یکی از عوامل براندازی ۲۸ امرداد ۱۳۳۲ بود. هندر سون که در سال ۱۹۵۷ بازنشسته و در سال ۱۹۸۶ در یک خانه سالمندان در گذشت از سال ۱۹۲۲ وارد کار دیپلماتیک شده بود. وی ۹۴ سال عمر کرد.

هندرسون که در آرکانزا به دنیا آمده بود و پدرش کشیش بود از آغاز کار کمر به جلوگیری ازگسترش کمونیسم و همچنین بسط نفود دولت مسکو بسته بود. او در دهه ۱۹۲۰ در آمریکا کار بررسی میزان همکاریهای چپهای این کشور با شوروی را برعهده داشت و سپس با تبعیدیان و فراریان از شوروی تماس برقرار کرده و آنگاه مامور در کشورهای بالتیک شده بود تا از نزدیک فعالیت های شوروی را زیر نظر داشته باشد.

www.takfars.ir

پس از برقراری مناسبات سیاسی میان آمریکا و شوروی در دهه ۱۹۳۰، هندرسون در سفارت تازه تاسیس امریکا در مسکو صاحب مقام شد و سپس همین کار را در کشورهای اروپای شرقی داشت. وی بااین تجربه وسیع، از فرصت فشار شوروی به ترکیه و بپاخیزی کمونیستهای یونان استفاده کرد و با کمک "جورج کنان" ترومن را قانع به در پیش گرفتن سیاست تازه ای کرد که منجر به صدور دکترین ترومن و محاصره شوروی و اتحاد نظامی با ترکیه و کمک گسترده به دولت یونان شد.

هندرسون که پس از کمونیسم، نفت را یک کالای اقتصادی – سیاسی (استراتژیک) و در عین حال مسئله ساز و دردسر آفرین تشخیص داده بود خواست که به ماموریت عراق فرستاده شود و در اینجا دقیقا از اوضاع جهان عرب و وضعیت و سیاست های نفت آگاه شد؛ به گونه ای که هنگام بحث از تقسیم فلسطین میان یهودیان و اعراب نظر دیگری را مطرح ساخت و چون موفق نشد فکر خود را به کرسی بنشاند ماموریت هند (که با مشکلات پس از تجزیه رو به رو بود) گرفت و به دهلی نو رفت و در پی ملی شدن نفت ایران و تبدیل تهران به یک کانون خطر برای غرب و حساس شدن اوضاع، سفیر امریکا در تهران شد. وی که یک جنوبی آمریکایی تمام عیار (خشن، اخمو و قاطع) بود ازدکتر مصدق تا آنجا که کارهای او به تقویت ناسیونالیسم ایرانی و گسترش دمکراسی می انجامید جانبداری کرد زیرا که با این دو عامل از پیشرفت کمونیسم و بسط نفود شوروی جلوگیری می شد، ولی از لحظه ای که احساس کرد ادامه تحریم اقتصادی ایران از سوی انگلستان زندگی را بر مردم سخت کرده و متمایل به حزب توده شده اند و در چند تظاهرات قدرت این حزب را به چشم دید تغییر نظر داد و نه تنها از توطئه های انگلستان بر ضد دکتر مصدق جلوگیری نکرد بلکه در صدد همکاری با مساعی براندازی او و روی کار اوردن مقامهای ایرانی موافق اتحاد ایران با غرب و سپردن کار نفت به شرکتهای غربی بر آمد و با دو ــ سه رفت و آمد سریع به خارج از ایران در تابستان ۱۳۳۲، مسئله ایران به سود غرب حل شد و ….

۱۹۹۳م:امانوئل لویناس Emmanuel Levinas فیلسوف اگزیستیانسیالیست فرانسوی که در سی ام دسامبر سال ۱۹۰۵ میلادی به دنیا آمد و در سوربن فلسفه به کار تدریس پرداخت تلاش بسیار کرد که نظرات اگزیستیانسیالیستهای فرانسه و آلمان را به هم نزدیک کند. او از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۹۳ کتابهای فلسفی متعدد مخصوصا در رابطه با اگزیستیانسیالیسم که فلسفه ای نسبتا نوین است منتشر ساخت که از میان آنها «وجود و موجودات»، «آن سوی وجود». «پدیده شناسی»، «واقعیت وجود» و «غیر از بودن» معروفتر هستند. در همه این آثار، وی از آزادی عمل یک موجود سخن به میان آورده و تفاوت میان مطالعه اشیاء و خود اشیاء را بیان کرده است.

۲۰۰۴م:بیست و هفتم دسامبر ۲۰۰۴ بانو «سوزان سانتگ Susan Sontag» روشنفکر، داستان نگار، مقاله نویس، نویسنده نمایشنامه، منتقد و همچنین سازنده فیلم در ۷۱ سالگی در شهر نیویورک از بیماری سرطان خون درگذشت. از سوزان (سوزن) به عنوان یک روشنفکر رادیکال نام برده اند.

سوزن(سوزان) در نقد نویسی یک تحول رادیکال به وجود آورده است. بهترین داستانهایش «عاشق آتشفشان»، «در آمریکا» و «مربوط به درد دیگران» عنوان دارند. «من، و غیره» خواندنی ترین مجموعه داستانهای کوتاه اوست.

از میان مقالات خوب و پر سر و صدای او، مقاله های «درباره عکس»، «اراده رادیکال» ، «استعاره ای از ایدز» و … را می توان نام برد. آخرین مقاله او که واکنش وی را به ماجرای شکنجه زندانیان در زندان «ابوغریب» عراق منعکس ساخت و عنوانش «درباره جنگ و مصیبت» بود در ماه مه ۲۰۰۴ انتشار یافت.

۲۰۰۳م:۲۸ و ۲۹ دسامبر ۲۰۰۳ در قلمرو دمکراسی دو تحول تازه به چشم خورد که در خور توجه قرار گرفتند. یکی انتخاب «بوریس گریزلوف» به ریاست دوما (مجلس نمایندگان روسیه) و دیگری انتخاب میلوشویچ (رهبر وقت حزب سوسیالیست صربستان ) و ششله (رهبر حزب افراطی ناسیونالیستی صرب) به نمایندگی پارلمان صربستان بود که هر دو بعدا در لاهه به زندان سازمان ملل افتادند و میلوشویچ در همین زندان درگذشت.

تک فارس

در این انتخابات، حزب دمکرات هوادار غرب تنها ۳۷ کرسی (حدود یک ششم کرسی ها) را کسب کرد که باعث دلخوری شدید اتحادیه اروپا شده بود که چشم دیدن ناسیونالیستها را در این قاره ندارد. حزب دمکرات متمایل به ناسیونالیسم صرب (حزب کوشتونیکا رئیس جمهوری سابق) هم در این انتخابات نتوانست بیش از ۵۳ کرسی به دست آورد. به گفته ناظران بیطرف، انتخابات دسامبر ۲۰۰۳ صربستان جای حرف نداشت.

صربها پس از آغاز فروپاشی کنفدراسیون یوگوسلاوی، در چند انتخاباتی که صورت گرفته بود بهتر از هر کشور دیگر از آراء خود برای نشان دادن اندیشه و احساسشان استفاده و ثابت کردند که حربه دمکراسی – همان حربه ای را که اروپای غربی آن را دهها سال برای کوبیدنشان بکار برده بود جهت ابراز واکنش به خوبی بکار بردند. صربها در آن انتخابات با آرای خود به جای دادن میدان به سیاستمداران مشتاق بی قرار قدرت، میدان را از آنان گرفتند تا مجبور به تشکیل دولت ائتلافی ضعیف و متزلزل شوند و اندیشه سوء استفاده از قدرت را فراموش کنند.

این بود شاهکار اسلاوهای جنوبی، و اما کار تازه اسلاوهای شمالی که آن هم با حربه دمکراسی صورت گرفت: احزاب مختلف در دومای روسیه که پیش از انتخابات به یکدیگر می تاختند برای تعیین رئیس پارلمان، جز پانزده نماینده از مجموع ۴۵۰ تن، رای به مهندس بوریس گریزلوف دادند که رئیس حزب تازه تاسیس «روسیه متحد» است .

وی که از گروه «یاران لنینگرادی پوتین» بشمار می رود تا قبل از انتخابات وزیر داخله روسیه بود. گریزلوف که قبلا از اعضای حزب کمونیست شوروی و فرزند یک افسر روس بود تا چند سال پیش وارد سیاست نشده بود و شغل مهندسی رادیو داشت. وی همانند یارانش با آزادیهای به مفهوم غرب میانه ای ندارد. با انتخاب گریزلوف، پوتین – قدرت مطلق شد.

۱۸۱۹م:امروز، ۳۰ دسامبر، زاد روز تئودور فونتان Theodor Fontane داستان نویس آلمانی است که در ۱۸۱۹ به دنیا آمد و بسال ۱۸۹۸ درگذشت. داستانهای او همه از ماجراهای واقعی گرفته شده اند و عموما زمینه زن و شوهری دارند. وی نهایت کوشش را بکار برده تابا طرح و انعکاس مسائل خانوادگی چشم و گوش مردم را به مسائل ازدواج بازکند تا در این بزرگترین و مهمترین انتخاب خود در طول حیات (همسرگزینی) مرتکب اشتباه نشوند. ولی ایرادی که به داستانهای او وارد آمده این است که این ماجراها در خانواده های طبقه بالا و در پروس قرن نوزدهم اتفاق افتاده اند و نمی شود انها را به همه تعمیم داد و دلیل آن این است که "فونتان" هرگز از منطقه برلن و براندنبورگ قدم به خارج نگذارد.

داستانهای فونتان شرح جدایی ها، بیوفایی ها، ازدواجهای مصلحتی و بعضا سیاسی، رفتار زن و شوهر ها، و نقش شخصیت و اخلاقیات و پرورش اولیه در حفظ بنای خانواده است . داستان «افی بریست» او به صورت فیلم سینمایی در آمده است.

۱۳۰۶ش:نهم دی ماه (سی ام دسامبر) زادروز عنایت الله گلستانه قدیمی ترین حادثه نگار رسانه های ایران است که در سال ۱۳۰۶ (۱۹۲۷ میلادی) در تهران به دنیا آمد و هنوز (در ژوئن سال ۲۰۰۹) در ۸۲ سالگی با ژورنالیسم وداع نگفته است.

گلستانه از اواسط دهه ۱۳۲۰ (دهه ۱۹۴۰ میلادی) کار روزنامه نگاری را از «کیهان» آغاز کرد. در آن زمان نوشتن اخبار حوادث شهری در مطبوعات ایران به گونه ای که در غرب صورت می گرفت رسم نبود. در آن زمان روزنامه های ایران در مورد چنین اخباری (قتل، خودکشی، سرقت، حوادث رانندگی، حریق و …) به درج اعلامیه های رسمی موسسات مربوط اکتفا می کردند.

T A K F A R S

گلستانه به جای درج این اعلامیه ها، از آنها به صورت سرنخ استفاده می کرد و شخصا همانند یک کارآگاه پلیس در محل به تحقیق می پرداخت که این کار در آن زمان خالی از خطر نبود و زحمت زیاد داشت، اما مخاطب فراوان. با وجود اینکه این روش پرزحمت کسب خبر، مخاطبان کیهان (روزنامه عصر) را چند برابر کرده بود دستمزد گلستانه به آن حد نبود که هزینه زندگانی او را تامین کند. گلستانه که از میان یک خانواده معروف (حاجب الدوله) برخاسته بود مجبور شد برای کسب درآمد بیشتر در یک روزنامه صبح نیز بکار پردازد و وی روزنامه معروف باختر امروز (به مدیریت دکتر حسین فاطمی) را برای این کار برگزید ولی دراینجا او را ماموریت تهیه اخبار سیاسی دادند. گلستانه در اینجا هم روش خود را رها نکرد و به جای کسب خبر از سخنگویان رسمی، به مقامات دست دوم و اصحاب اطلاع روی آورد و هر شب به بیش از صد نفر تلفن می کرد و به چندین محفل و پاتوق سر می زد بطوری که با وجود کمبود خط تلفنی در تهران مجبور شدند برایش در تحریریه روزنامه یک تلفن اختصاصی قراردهند. عمر کارکردن گلستانه در باختر امروز طولانی نبود و با انتشار خبری درباره خلع سلاح عشایر که قراربود محرمانه بماند مجبور به ترک این روزنامه شد.

گلستانه بعدا به روزنامه اطلاعات جذب شد و دلیل عمده آن این بود که اطلاعات درآمد بیشتری داشت و دستمزد نسبتا قابل ملاحظه می داد و دیگر، گلستانه نیاز به کار کردن در دو روزنامه (صبح و عصر) را نداشت. سردبیر وقت روزنامه اطلاعات هم روزنامه نگاری حرفه ای تر بود و ژورنالیسم را درک می کرد و بنابراین به روش گلستانه (کسب خبر از دست اول و مراجعه به اهل اطلاع و مردم کوچه و خیابان) ارج می نهاد.

اواخر سال ۱۳۵۰ (۱۹۷۲ میلادی) سردبیر سابق روزنامه های اطلاعات و آیندگان (غلامحسین صالحیار) که برای رادیو ـ تلویزیون ملی یک خبرگزاری تاسیس کرده بود و روش تازه ای برای پخش اخبار در پیش گرفته بود از گلستانه دعوت کرد که برای بخش اخبار «سر ساعت ها معروف به سه دقیقه ای» گزارش شهری تهیه کند.

گلستانه از آن پس به کار در رادیو تلویزیون ادامه داد و چون رشته کار او سیاسی و تبلیغ برای نظام سابق تشخیص داده نشد همچنان (در ۸۲ سالگی) بکار در آن سازمان ادامه می دهد. گلستانه ازجمله همان روزنامه نگارانی است که اگر روزنامه نگاری را ترک کند سلامت خود را هم از دست خواهد داد زیرا که با تمام وجود عاشق این کار است و نیاز دارد که در هوای یک رسانه ـ روزنامه و یا رادیو تلویزیون ـ استنشاق کند.

۲۰۰۴م:متن توصیه های ۲۷ دسامبر سال ۲۰۰۴ فدراسیون اتحادیه های مطبوعاتی کشورهای صنعتی که به تایید استادان آموزش روزنامه نگاری هم رسیده بود از این قرار است:

۱ ـ بیش از پیش خود را با شرایط مخاطبان قرن ۲۱ تطبیق دهید و وقت کم، سلیقه و خواست این مخاطبان را که در نظر سنجی های «فوکس گروپ» و مصاحبه های خانه به خانه و میز گردها به دست آمده است به اجرا بگذارید؛ ازجمله به کوتاه نویسی مطالب، ساده نگاری، کاهش مطالب کم خواننده و قرن نوزدهمی، افزایش ستون های ثابت تحلیل توسط کارشناسان معروف، توجه به «نظر» به همان اندازه «خبر»، افزودن بر مطالب معروف به «آموزش عمومی» و مورد توجهو خواست مخاطبان، تماس لاینقطع با مخاطبان و کسب نظر آنان نسبت به محتوا توسط «دبیر عمومی = پابلیک ادیتور» هر روزنامه، توجه بیش از پیش به عکس و کاریکاتور و ….

۲ ـ از میزان نقل خبر از خبرگزاری ها بکاهید، بر میزان تولید اطاق خبر خود بیافزایید تا مشابهت روزنامه ها و شبکه های تلویزیونی با یکدیگر به حد اقل برسد و بر موارد اعزام خبرنگار خود به محل وقوع رویدادهای مهم (حتی نقاط دور دست و کشورهای دیگر) اضافه کنید، نظر مردم را درباره تصمیمات دولتی (قوای سه گانه) و حوادت و تحولات روز بپرسید و منعکس کنید، میز اینوستیگیتیو اطاق خبر خودرا رونق بخشید، هر روز شمار بیشتری خبر اختصاصی داشته باشید و ….

۳ ـ برای رقابت با آنلاین ها و وبلاگها، در جذب روزنامه نگار و مقاله نویس حرفه ای (ماهر، بی طرف، شناخته شده در جامعه و نداشتن مشغله و راه دیگر برای کسب درآمد) تلاش کنید و بر میزان دستمزد و حق التحریرها بیافزایید.

۴ ـ برای وصول به هدف های بند ۳ این توصیه نامه، شرایط ارتقاء از خبرگیری به خبرنگاری و از خبرنگاری به دبیری را سخت تر و میزان توقف در هر رده را افزایش داده و اطاق خبر را اصطلاحا تجربه گراتر کنید.

تک فارس www.takfars.ir

گزارش های مربوط به ادامه زیاندهی روزنامه ها و کاهش مخاطبان آنها و همچنین شبکه های تلویزیونی در دسامبر ۲۰۰۸، نشان داد که درصد کمی از توصیه های عمومی دسامبر سال ۲۰۰۴ به اجرا گذارده شده است و رسانه های چاپی و صوت و تصویری هنوز نتوانسته اند که خودرا با خواست های مخاطبان قرن ۲۱ مطابقت دهند.

برغم وصیتنامه لنین؛ ضعف رسانه ها در شوروی سابق و روسیه پس از فروپاشی شوروی

عادت شده است که رسانه ها در ۲۹ دسامبر هر سال از وصیتنامه لنین یادکنند که وی در این روز در سال ۱۹۲۲ انشاء آن را که به زنش «کروپسکایا» دیکته می کرد به پایان برده بود.

لنین در این وصیتنامه خواسته بود که شمار اعضای کمیته مرکزی حزب افزایش یابد و به یکصد تن برسد تا تصمیمگیری ها منحصر به چند نفر نباشد. تصمیمات مربوط به برنامه ریزی ها باید به تصویب دستگاه مقننه برسد و قانون شود تا از دستبرد تفسیر در امان باشد. از اهمیت رسانه ها برای دفاع از نظام و کشور نباید غافل بود که زیر بنای هر کشور و نظام هستند. اگر شعارهای انقلاب از یاد برود و اصول در حزب نادیده گرفته شود افول شوروی حتمی است. باید (برای صیانت قانون اساسی از هرگونه گزند) به ارتش نقش سیاسی و نظارتی بیشتری داده شود. نباید مدیریت همه امور و به ویژه دبیرکلی حزب به رفیق استالین سپرده شود. باید حرفهای رفیق تروتسکی هم شنیده شوند و ….

«تاریخ» نشان داد که هیچ یک از توصیه های لنین رعایت نشد و در نتیجه بنایی را که ساخته بود فروپاشید. در مورد رسانه ها، ضعف شوروی تا به آن حد رسیده بود که در دهه ۱۹۷۰ ، این دولت نتوانست توصیه برژنف را عملی سازد که گفته بود رادیو ـ تلویزیون و روزنامه های شوروی اخبار جنایی و ضعف های اجتماعی آمریکا را که هر روز در رسانه های این کشور منعکس می شوند ترجمه و عینا منتشر کنند تا روسها تصور نکنند که آنجا بهشت است و ….

تا آن زمان نظام شوروی نتوانسته بود چند روزنامه نگار ماهر پرورش دهد که این تصمیم برژنف را حتی برای یک روز به اجرا درآورند. به گفته برخی از اصحاب نظر، اگر توصیه های مارکس و لنین در مورد رسانه ها و پرورش روزنامه نگار خوب (نه فرصت طلب و یا بیکار نبودن) عملی شده بود شاید کار شوروی به اینجا کشیده نمی شد.

در دسامبر ۲۰۰۴ ( ۱۳ سال پس از فروپاشی شوروی) کارشناسان بی طرف امور رسانه ها گفته بودند که هنوز (تا آن زمان) روسیه عاری از سیستم دفاعی رسانه ای است و این ضعف را اینک (دسامبر ۲۰۰۴) که معارضه دو رقیب قدیم از سر گرفته شده است به وضوح می توان مشاهده کرد زیرا که رسانه های هر کشور ابزار معارضات و منازعات سیاسی (حمله، دفاع و ضد حمله) آن کشور هستند. در دوران معاصر، رسانه های گروهی بزرگترین جنگ افزار یک کشور بشمار می روند.

در جریان معارضه بر سر انتخابات (سال ۲۰۰۴) اوکراین دیدیم که این رسانه های غرب بودند که خواست این بلوک را بر کرسی نشاندند. همین رسانه های آمریکا و انگلستان بوده اند که «انگلیسی» را زبان جهانی کرده اند و حرف سران کشورهای متبوع را با آب و تاب به گوش همگان در گوشه و کنار جهان می رسانند و سیاست های آنان را به پیش می رانند.

۱۹۰۵م:تزار نیکلای دوم امپراتور روسیه برای سرکوب کردن تظاهرات ۱۵۰ هزار نفری مسکو که ۲۳ روز ادامه داشت، ۳۰ دسامبر سال ۱۹۰۵ دستور داد که تظاهر کنندگان را زیر آتش توپ قراردهند!. در این تیر اندازی بیش از ده هزار تن کشته شدند. تظاهرات در طول سال ۱۹۰۵ در بیشتر شهرهای روسیه جریان داشت که تظاهرات مسکو در ماه دسامبر وسیعتر از همه بود و تظاهر کنندگان که به کمبود و گرانی مایحتاج زندگی، وجود فساد اداری و نیز نبود آزادی اعتراض داشتند خیابانهای مسکو را بسته بودند.

تکفارس

۱۹۱۱م:سی ام دسامبر سال ۱۹۱۱ روزی است که برای نخستین بار چین دارای رئیس جمهور شد. در این روز شورای انقلاب چین، دکتر سون یات ــ سن Dr. Sun Yat – Sen رهبر انقلاب را به عنوان رئیس جمهور موقت چین بر گزید. وی به امپراتور خردسال از دودمان «منچو» و سایر اعضای خاندان سلطنت امان داد و اجازه داد که در همان کاخ سلطنتی با دریافت مقرری معیّن به زندگی خود ادامه دهند، به این شرط که وارد توطئه بر ضد نظام جمهوری نشوند. «سون ـ یات ـ سن» سپس دستور داد که تفویض اختیارات به آرامی صورت گیرد و مقامات اداری به تدریج و تنها درصورت ادامه فساد و یا ثبوت عدم لیاقت و یافتن جانشین بهتر برایشان تعویض شوند و مقررّی آنان پس از عزل، در صورتی که پس از تغییر نظام حکومتی مرتکب جرم اداری و فعالیت ضد انفلابی نشده باشند قطع نشود و پرداخت آن طبق ضوابطی عادلانه که تدوین خواهد شد ادامه یابد.

۲۰۰۸م:درنظر سنجی هر شش ماه یکبار و پنجاه میلیونی روسیه که نتایج آن ۲۸ دسامبر جاری (سال ۲۰۰۸) اعلام شد روس ها به ترتیب الکساندر نفسکی، پیوتر ستولیپین و استالین را انتخاب کرده بودند. این نظر سنجی درباره "انتخاب بهترین روس" تا پایان قرن بیستم بود.

الکساندر نفسکی یک میهندوست روس بود که در قرن ۱۳ میلادی (پیش از تامین وحدت و تاسیس کشور واحد روسیه) با نیرویی کم جان برکف نهاده، تجاوز سوئد و آلمان را درهم شکسته و پیشروی مغولان را سد کرده بود که اگر این بپاخیزی قهرمانانه نبود روسیه ای به وجود نمی آمد.

ستولی پین که از ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۱ نخست وزیر روسیه بود یک میهندوست چپگرا بود که دست به اصلاحات ارضی و دمکراتیک (مشروطه کردن روسیه) و لغو امتیازات اعیان و اشراف زده بود و به همین سبب هم ترتیب ترور او در حضور تزار در یک تئاتر در شهر "کی اف" داده شد. ما ایرانیان به دلیل اینکه قرارداد تقسیم ایران به دو منطقه نفوذ روسیه و انگلستان در زمان نخست وزیری ستولی پین امضا شده بود نظر خوبی نسبت به او نداریم.

استالین گرجستانی را روسها یک فسادزدا می دانند (گرچه با اعمال خشونت بی رحمانه).

این انتخاب روسها، در این زمان خیلی پرمعنا تلقی شده و حاکی از انعکاس ملی گرایی، متمایل به چپ و مخالف فساد اداری ـ اقتصادی بودن روسها دارد که باتمام وجود خواهان اقتدار وطن و یکپارچه شدن سرزمین های متشکله امپراتوری روسیه هستند. انتخاب یک گرجستانی به عنوان "بهترین روس شماره ۳" به مفهوم آن است که روسها تجزیه امپراتوری خودرا که با فروپاشی شوروی عملی شده است قبول ندارند. ولادیمیر پوتین با توجه به همین تمایلات بوده است که دارد به «مخلوطی از امپراتوری تزارها و شوروی سابق» باز می گردد. این عبارت را چهار سال پیش «ایلاریانوف» برزبان رانده بود.

اواخر دسامبر ۲۰۰۵ «آندری ایلاریانوف» مشاور ویژه پوتین رئیس جمهور وقت روسیه از سمت خود در کرملین کناره گبری کرد و اعلام داشت: شش سال پیش با امید به بسط اقتصاد آزاد در روسیه و گسترش و ماندگار شدن آزادی های سیاسی، همکار کرملین شدم و همه دانش و مهارت (!) خود را در تحقق آنها بکار بردم ولی از سال گذشته (سال ۲۰۰۴) ورق برگشت خورد و دولت (پوتین) مدل اقتصادی دیگری را در پیش گرفته است که من موافق آن نیستم و با روش تازه پوتین هم که همه اختیارات در مسکو متمرکز شود موافقت ندارم و آن را نوعی محدود شدن آزادی عمل مقامات محلی می دانم. من این روش را پیدایش یک نظام حکومتی تازه در روسیه مشابه تزارها می بینم که نهایتا به درگیری با غرب خواهد انجامید. ایلاریانوف که مورد حمایت غرب بود قبلا نیز چند بار از تغییر روش پوتین و بازگشت به سیاست های ناسیونالیستی با نگرش تزاری تلویحا انتقاد کرده بود.

مفسران غرب همان وقت در تفسیر کناره گیری پرسر و صدای ایلاریانوف نوشته یودند که این کناره گیری ثابت کرد که پوتین دارد به دوران «مخلوطی از امپراتوری تزارها و شوروی سابق» باز می گردد و تسریع برنامه نوسازی تسلیحات، فعال شدن در بازار استراتژیک نفت و گاز، تجدید فعالیت های موشکی، محدود کردن فعالیت سازمانهای غیر انتفاعی بین المللی (نگوها) در روسیه، واردآوردن فشار به صورت دیکته کردن به اعضای جامعه مشترک المنافع، نزدیک شدن به دولت هایی که دوست غرب نیستند (ازجمله ایران) و سهم خواهی در عراق و … نشانه هایی از آغاز این بازگشت و فعال شدن در امور بین المللی است. به نوشته این مفسران، پوتین قبلا و از داخل تحت فشار قرارگرفته بود که راه تزارها و یا راه شوروی ها را در پیش گیرد تا روسیه به صورت یک قدرت و یکپارچه باقی بماند، و وی مخلوطی از این دو پیشنهاد را که مدلی تازه است انتخاب کرده است. این مفسران نوشته بودند که نباید فراموش کرد که پوتین یک افسر سازمان اطلاعات و امنیت شوروی (کا گ ب) بود، آموزش دیده است که چگونه با غرب مبارزه کند. او تمامی روش ها (ترفندها) و تدابیر ما و راه خنثی کردنشان را می داند. مفسران غرب، روز کناره گیری "ایلاریانوف" را روز آغاز دوران تازه ای در روسیه نوشته بودند.

takfars.ir

۳۹: تیتوس که از سال ۷۹ تا ۸۱ میلادی امپراتور روم بود به دنیا آمد. او در سال ۷۰ میلادی که یک ژنرال رومی بود اورشلیم را تصرف و ویران ساخت و یهودیان را از فلسطین پراکنده کرد. تیتوس که ۲۳ ژوئن سال ۷۹ میلادی با رای سنای روم امپراتور شده بود ۱۹ سپتامبر سال ۸۱ بر اثر ابتلا به طاعون درگذشت.

۱۸۹۳: دولت آمریکا ۴۵ هزار مایل مربع از اراضی کشور مکزیک را از این کشور خریداری و ضمیمه خاک خود کرد.

۱۹۰۰: دولت انگلستان بر اخبار جنگ با بوئرها (سفید پوستان هلندی مهاجر در افریقای جنوبی) سانسور برقرار کرد تا مردم انگلستان از ناموفق بودن نیروهای نظامی این کشور در این جنگ آگاه نشوند!. جنگ بوئرها، آغاز پایان امپراتوری انگلستان بشمار آمده است.

۱۹۰۳: یک تئاتر در شیکاگو آمریکا هنگام نمایش آتش گرفت و از ۲۰۰۰ تماشاگر ۵۷۶ تن کشته شدند که عمدتا در بالکن تئاتر نشسته بودند.

۱۹۰۸: امروز اعلام شد که در زلزله پریروز جنوب ایتالیا بیش از یکصدهزار تن جان باخته اند که ۸۴ هزار تن از آنان از ساکنان شهر مسینا بودند.

۱۹۰۸: ( ۱۲۸۷خورشیدی ): شیخ فضل الله نوری که با مشروطیت مخالفت می کرد مورد حمله حامیان مشروطیت قرار گرفت و مجروح شد.

۱۹۲۱: مجلس شورا عضویت ایران در جامعه ملل را تصویب کرد.

۱۹۲۲: تغییر نام روسیه شوروی به اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی از چنین روزی رسمیت یافت.

۱۹۶۴: بیش از پانصد هندی به اتهام جاسوسی برای چین بازداشت شدند.

۱۹۶۴: ( ۱۳۴۳ خورشیدی): بنیاد فرهنگ ایران به منطور حراست از میراث فرهنگی از جمله خالص سازی زبان پارسی آغاز بکار کرد.

تک فارس آی آر

۱۹۷۵: در فرودگاه« لاگاردیا» در شهر نیویورک یک جامه دان حاوی بمب روی نوار نقاله منفجر شد که بر اثر آن ۱۴ تن کشته و ۷۰ نفر مجروح شدند.

۱۹۸۵: تقریبا همزمان در فرودگاههای رم و وین به جایگاه شرکت هواپیمایی اسرائیل با نارنجک و مسلسل حمله شد که منجر به مرگ ۱۴ نفر و جرح بیش از یکصد نفر گردید.

۱۹۸۶: رونالد ریگن رئیس جمهور وقت آمریکا موضوع فروش اسلحه به ایران (ماجرای ایران ــ کنترا) را یک اشتباه سیاسی دولت خود خواند.