فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۲۷ آبان
۴۲۰م:در پی کشته شدن یزدگرد یکم شاه ساسانی وقت با لگد اسب در نزدیکی نیشابور در نهم نوامبر ۴۲۰ میلادی ، هجدهم نوامبر این سال بهرام پسر کوچکتر او خود را بهرام پنجم شاه ایران خواند. شاپور برادر بزرگ بهرام قبلا در یک درگیری کشته شده بود و «نرسی» برادر میانی، مقام پادشاهی را نمی پذیرفت و بزرگان ایران با شاه شدن بهرام (معروف به بهرام گور) موافق نبودند. یکی از دلایل مخالفت بزرگان این بود که مادر او سوشندخت، یک بانوی ایرانی یهودی بود. بزرگان ایران (و به نوشته مورخان اروپایی: طبقه گرندیز، و یا گراندس) در دوران سلطنت ۲۱ ساله یزدگرد نسبت به پیروان ادیان دیگر، بسیار حساس شده بودند زیرا که یزدگرد وسیعا به مسیحیان قلمرو ایران آزادی مذهبی و اجازه تاسیس کلیسا و حتی تبلیغ داده بود. بزرگان وقت ایران از آن هراس داشتند که بهرام با داشتن مادری یهودی، در مورد آزادی مذهب، سیاست پدر را ادامه دهد. به علاوه، آموزگار نظامی او، منذر ابن نعمان (حکمران حیره، و در آن زمان منطقه ای وسیع در جنوب عراق امروز شامل بخشی از کشور سعودی امروز و کویت که طایفه لخمیون در آنجا زندگی می کردند و «عربستان ایران» خوانده می شد) یک مسیحی بود. با این تصور، بزرگان ایران شاهزاده ای به نام «خسرو» را به عنوان شاه اعلام کردند. ولی بهرام که مردی نظامی و دلاور بود و در ارتش هواداران فراوان داشت بر آنان غلبه کرد. درباره شاه شدن بهرام داستانسرایی بسیار شده است، ازجمله این که تاج سلطنتی را میان دو شیر قرار دادند تا هرکدام (بهرام و یا خسرو) که آن را به دست آورد؛ شاه شود که بهرام به میان شیرها رفت و تاج را ربود!.
بهرام پس از نشستن برتخت شاهی، سیاست پدر (دادن آزادی مذهبی) را در پیش نگرفت و به خواست موبدان به آذربایجان رفت و نسبت به آتشکده «آذرگشنسپ» مستقر در منطقه گزن (جزن) ادای احترام کرد. بهرام که ۱۷ سال و چند ماه سلطنت کرد، برای راضی نگهداشتن موبدان، حتی خودمختاری تاریخی ارمنستان (از زمان داریوش بزرگ) را لغو کرد و آن را به صورت یک ساتراپی (استان) درآورد. بیشتر ارمنیان از دیرزمان مسیحی شده بودند. بهرام رومیان را هم که درصدد حمایت از مسیحیان قلمرو ایران برآمده بودند، در جنگ شکست سخت داد و هپتالها را از مرزهای شمال شرقی ایران (مرزهای منطقه سغدیانا = تاجیکستان و در آن زمان شامل منطقه بلخ، دره پنجشیر و همه فرارود: بخارا، سمرقند، خوارزم و …) بیرون راند. بهرام در سال ۴۳۸ میلادی در جریان شکار «گور» ناپدید شد و ایرانیان نزدیک به دو سال او را زنده می پنداشتند و شاه تازه انتخاب نکردند. برخی از مورخان حدس زده اند که به باتلاقهای زاینده رود فرو رفته باشد. فردوسی درباره مرگ بهرام گفته است: بهرام که گور می گرفتی همه عمر ـ دیدی که چگونه گور بهرام گرفت.
طبری مورخ شهیر ایران (متولد آمل مازندران) از بهرام پنجم به عنوان شاهی آبادگر نام برده که هرجا که توانسته بود باغ ملی (بوستان عمومی) و ساختمان دولتی به وجود آورده بود. کاخ ساسانیان در سروستان (استان فارس) از یادگارهای دوران بهرام پنجم است.
۱۹۰۷م:۱۸ نوامبر سال ۱۹۰۷ ایسفولسکی وزیر امور خارجه وقت روسیه متن قرارداد انگلستان و روسیه منعقد در ۳۱ اوت همین سال مبنی بر تقسیم ایران میان خود را به پارلمان تازه تاسیس روسیه (دوما) جهت اطلاع تسلیم کرد. این قرارداد که بدون توجه به استقلال ایران که ۱۲ قرن قدرت اول و یا یکی از دو قدرت برتر جهان و از لحاظ ادبیات و معارف تا قرن هفدهم در سطوح بالا قرار داشت تنظیم و به اجرا گذارده شده بود در سن پترزبوگ به امضا رسیده بود.
تکفارس آی آر
طبق این قرارداد، ایران به دو منطقه نفود انگلستان و روسیه و یک منطقه حایل (بیطرف) تقسیم شده بود که در منطقه نفوذ روسیه که از قصر شیرین تا مرز ایران و افغانستان در شمال شرقی خراسان بود، روسها قراقخانه و در منطقه سهم انگلستان که شامل سراسر جنوب، و شرق ایران از بیرجند به پایین بودانگلیسی ها یک نیروی نظامی متعلق به خود به نام پلیس جنوب (اس.پی.آر) مستقر ساختند و بنای هر گونه مداخله را گذاردند. با انعقاد و اجرای این قرارداد که با میانجی گری فرانسه به انجام رسید اختلافات مستعمراتی روسیه و انگلستان بر طرف شد و این دو دولت و فرانسه بر ضد آلمان و اتریش و ایتالیا متحد شدند.
کارگردان بعدی سلطه انگلستان بر ایران «لرد کرزن» معاون و بعدا وزیر امور خارجه انگلستان بود که قبل از قبول مقام دولتی؛ درباره ایران، افغانستان و آسیای میانه مطالعات و تحقیقات فراوان کرده بود و کارشناس این منطقه بود. هم او بود که طرح تحت الحمایه کردن ایران (قرارداد ۱۹۱۹ معروف به وثوق الدوله) را تهیه کرده بود و ….
۱۳۳۱ش:خلیل طهماسبی که در اسفند سال ۱۳۲۹ (هفتم مارس ۱۹۵۱) رزم آرا نخست وزیر وقت را در مسجد سلطانی (مسجد شاه واقع در منطقه بازار تهران) ترور کرده بود پس از تصویب قانون معاف شدنش از مجازات، ۲۷ آبان سال ۱۳۳۱ (۱۸ نوامبر ۱۹۵۲) در مصاحبه با مطبوعات گفت: خیانت رزم آرا به وطن، بر ما (جمعیت فدائیان اسلام) محرز شده بود و من برانداختن او را برعهده گرفتم. پیش از انجام ترور، خانواده ام را از محل سکونتشان نقل مکان دادم زیرا اطمینان داشتم که پس از رویداد، آنان را زجر و شکنجه می دادند. شب قبل از آن به خانه نرفتم و روز حادثه به مسجد رفتم که قرار بود رزم آرا برای شرکت در مراسم ترحیم آیت الله فیض به آنجا بیاید. هنگام ورود رزم آرا به مسجد، ماموران انتظامی مردم را از مسیر او دور ساختند. یک مامور پلیس مرا برای دور شدن هل داد و دست بر سینه ام گذاشت. دستش به سلاح کمری من که در جیب بغل بود خورد ولی متوجه آن نشد. من همچنان در صف اول بودم که رزم آرا به سه قدمی ام رسید و رد شد که به سویش دویدم و سه گلوله به او زدم. گلوله چهارم در لوله تپانچه گیر کرد ماموران بر سرم ریختند و مرا که قصد مقاومت نداشتم زیر مشت و لگد قرار دادند که از حال رفتم و تا دو روز چیزی نفهمیدم. پس از بهوش آمدن، نگرانی من از این بود که رزم آرا زنده مانده باشد و دیکتاتور شود که روز بعد با اخباری که به گوشم رسید این نگرانی ام رفع شد. من خودم را آماده مردن کرده بودم و باکی از اعدام شدن نداشتم و حتی جملاتی را که می خواستم زیر چوبه دار بگویم در ذهن آماده کرده بودم. در زندان بودم که ملت پیروز شد و نمایندگان آن (مجلس) مرا از مجازات معاف و آزاد کردند.
www.takfars.ir
۱۳۳۴ش:با این که طهماسبی طبق قانون مصوب مجلس از مجازات معاف شده بود، پس از سوء قصد به جان حسین علاء در همان مسجد او و چند عضو دیگر جمعیت فدائیان اسلام ازجمله نواب صفوی (رئیس جمعیت) را گرفتند و اعدام کردند. حسین علاء نخست وزیر وقت ۲۵ آبان ۱۳۳۴ (۱۶ نوامبر ۱۹۵۵) در مجلس ترحیم مصطفی کاشانی نماینده مجلس و پسر آیت الله کاشانی که همان هفته فوت شده بود مورد حمله مظفر ذوالقدر از فدائیان اسلام قرارگرفت ولی گلوله در لوله سلاح گیر کرد و ذوالقدر سلاح را بر سر علاء زد که مجروح شد.
۱۹۲۶م:هجدهم نوامبر سال ۱۹۲۶ جورج برنارد شاو نویسنده و اندیشمند ایرلندی ساکن انگلستان رسما اعلام داشت که جایزه ادبی نوبل سال ۱۹۲۵ را که به یک داستان او تعلق گرفته بود نمی پذیرد. برنارد شاو دلیل نپذیرفتن جایزه را چنین اعلام کرده بود: این پول از فروش مواد منفجره به دست می آید که درکارخانه های مهندس نوبل تولید می شود. بیشتر این مواد در کشتار مردم بکار می رود و یک «انسان» چنین پولی را دریافت نمی کند. انسان پول آلوده و ناپاک را نباید هزینه زندگانی کند.
۱۴۸۸م:۱۸ نوامبر سال ۱۴۸۸ بارتولومو دیاز، دریانورد پرتغالی، به منتهی الیه قاره آفریقا رسید و آنجا را که دو اقیانوس اطلس و هند با هم تلاقی می کنند دماغه توفانها نام نهاد، ولی پس از بازگشت به پرتغال و دادن گزارش کار خود به پرنس جان دوم رئیس کشور پرتغال، جان دوم نام دماغه که باب تازه ای را به روی اروپاییان می گشود به «دماغه امید نیک» تغییر داد که هنوز به همین نام باقی است.
۹۱۴م:۱۸ نوامبر سالگرد خودکشی ۹۱۴ آمریکایی در جونزتاون واقع در کشور گویان سابق انگلستان واقع جنوب کارائیب و شمال آمزیکای جنوبی (گایانا) به اشاره جیم جونز رئیس فرقه مربوط است که در این روز در سال ۱۹۷۸ محلول سیانور و شربت انگور را سر کشیده بودند. جونز که در همانجا با گلوله خودکشی کرد اعضای فرقه اش را از ایالات متحده آمریکا به کشور گویان برده بود تا در آنجا در یک منطقه جنگلی یک «مدینه فاضله» بسازند و به دور از گناه و آلودگی زندگانی کنند. ۲۷۶ تن از این قربانیان، کودک بودند. جیم جونز یک کشیش ساکن ایالت ایندیانای آمریکا بود که افکار «سوسیال مسیحی» داشت. وی از تفسیر انجیل و کتب مقدس ادیان دیگر، به نوعی فرضیه عدالت اجتماعی (سوسیالیسم) دست یافته بود و آن را تبلیغ می کرد. چون پیروان او افزایش یافتند، کلیسای خود را به دلیل سیاسی ـ مذهبی بودن، مستقل از فرقه های مسیحی دیگر اعلام داشت. وی برضد هرگونه فساد، تبعیض و مشکل تراشی برای خلق خدا بود و در سخنرانی هایش دردهای مردم و نارسایی های مدیریت جامعه (دولت) را می شکافت و بیان می داشت. شهرت او در این زمینه باعث شد که شهردار سانفرانسیسکو وی را دعوت به فسادزدایی از سازمانهای شهر کند و کمیسیون مسکن شهر را به او بسپارد که جیم با ساختن یک رشته آپارتمان عمومی، به خانه بدوشی در سانفرانسیسکو پایان داد و شهرت اجتماعی کسب کرد. جیم جونز سپس با طرح نظریات خاص خود در زمینه مالیات و بیت المال وارد درگیری با «سازمان مالیات بردرآمد» دولت فدرال آمریکا شد و چون احتمال تشکیل پرونده قضایی برایش می رفت تصمیم گرفت که از آمریکا خارج شود و در سرزمینی دیگر، یک منطقه کشاورزی تعاونی به دور از مفاسد دنیوی به وجود آورد. بیش از نهصد تن از اعضای کلیسایش با نظر او موافقت و به کشور گویان (گایانا) مهاجرت کردند و «جونزتاون» را در آنجا ساختند.
۲۰۰۲م:«باب وودوارد» روزنامه نگار اینوستیگیتیو آمریکایی و نایب سردبیر اجرایی واشنگتن پست در کتاب چاپ نوامبر ۲۰۰۲ خود تحت عنوان «بوش در جنگ» ضمن افشاگریهای متعدد چند پیش بینی هم ارائه داده است که تماما به وقوع پیوسته اند. این کتاب ۱۳ ماه پس از آغاز عملیات نظامی در افغانستان و چهارماه پیش از تعرض نظامی به عراق انتشار یافت. این کتاب دارای ۳۷۸ صفحه است.
وودوارد نوشته است که در آغاز ماجرای افغانستان چون مشاوران بوش به پیروزی نظامی حتی با اعزام ۵۰ هزار سرباز تردید داشتند به «سیا» متوسل شدند که این سازمان با پرداخت ۷۰ میلیون دلار اسکناس صد دلاری نقد به سرکردگان افغان (وار لردها)، به دست آنان طالبان را از صحنه خارج ساخت و عبدالرشید دوستم (ازبک) با همین پول برای خود استخر شنای سرپوشیده ساخته است.
«وود وارد» در جای دیگر کتاب خود ضمن پیش بینی اشغال نظامی عراق توسط آمریکا نوشته است که کولن پاول وزیر امور خارجه (وقت) آمریکا که در جریان جنگ سال ۱۹۹۱ با عراق، رئیس ستاد ارتش امریکا بود با نظر «چی نی» معاون بوش و رامسفلد وزیر دفاع او برای جنگ با عراق مخالفت کرد و چون موفق نشد در جلسات چند نفری نظر خود را بقبولاند، در فرصت مناسب با بوش به تنهایی ملاقات کرد و گفت که اگر کشورهای دیگر و سازمان ملل کمک نکنند، حمله نظامی آمریکا به عراق نتیجه ای جز فاجعه ببار نخواهد آورد و تاکید کرد که آمریکا به تنهایی اگر هم از عهده این جنگ برآید و عراق را اشغال نظامی کند، موفق به حفظ آرامش و انجام برنامه های خود در آنجا نخواهد شد .
پیش بینی وودوارد و اشغال نظامی عراق و کناره گیری پاول و گرفتار شدن دولت بوش در باتلاق عراق و افغانستان بعدا به تحقق پیوست.
تک فارس
وودوارد چهار سال بعد (سال ۲۰۰۶) کتاب «حالت جنگ» را منتشر ساخت که در آن به سوء جریاناتی از جمله کارهای فسادآلود لابی های کنگره (ابراموف و …) و تنی چند از مقامات کاخ سفید و نمایندگان کنگره اشاره کرده است. وی در این کتاب پیروزی حزب دمکرات در انتخابات نوامبر ۲۰۰۶ را پیش بینی کرده بود که تحقق یافت.
۲۰۰۴م:به مناسبت صد ساله شدن تفاهم فرانسه و انگلستان معروف به « Etente Cordiale»، شیراک رئیس جمهور وقت فرانسه ۱۸ نوامبر ۲۰۰۴ به لندن رفت. این تفاهم که عمدتا به منظور حل اختلافات دیرپای مستعمراتی دو کشور و مناطق نفوذ آنها بود راه را برای اتحاد دو کشور با روسیه بر ضد آلمان، اتریش و ایتالیا هموار ساخت. در آن زمان، فرانسه شدیدا نگران تقویت بنیه نظامی آلمان بود. طبق این تفاهم که مرحله نخست آن در هشتم آوریل ۱۹۰۴ حاصل شد، قرار شد که انگلستان و فرانسه مالکیت و نفوذ خود بر سر سرزمین های آفریقای غربی را که تا آن زمان کسب کرده بودند حفظ کنند و به درگیرشدن با یکدیگر در این مناطق پایان دهند، فرانسه آقایی انگلستان بر مصر و انگلستان نفوذ فرانسه در مراکش را بپذیرد، طرفین بی طرفی سیام (تایلند) را که حایل میان مستعمرات دو کشور در شبه جزیره هندوچین بود رعایت کنند و بر جزایر نیو هبرید ادعای دیگری نداشته باشند. در این قسمت از تفاهمات وضعیت نیوفاوند لاند هم روشن شد و قرار شد که مذاکرات برای تامین تفاهم بیشتر ادامه یابد. هدف فرانسه رفع اختلافهای انگلستان و روسیه بر سر ایران، افغانستان و تبت بود که در مذاکرات بعدی مطرح شد و با میانجی گری فرانسه، سرانجام به امضای معاهده سن پترزبورگ در اوت ۱۹۰۷ و تقسیم ایران به دو منطقه نفوذ میان روسیه و انگلستان و یک ناحیه حایل (در اختیار دولت تهران) منجر شد که برای ایرانیان یک مصیبت ملی بود.
ژاک شیراک در آستانه دیدار از لندن در مصاحبه ای با روزنامه های انگلستان که سه شنبه (۱۶ نوامبر ۲۰۰۴ ) انتشار یافت گفته بود که انگلستان از کمک به مساعی آمریکا برای اشغال نظامی عراق طرفی نبست و از این همکاری سهم چشمگیری به دست نیاورد. شیراک افزوده بود که گمان می کند امریکاییان، جز با اصرار و یا شرط قبلی حاضر نشوند داوطلبانه سهمی به کسی دیگر بدهند و این در طبیعت آنان نهفته است. وی ضمن اشاره به ادامه شکاف میان آمریکا و اروپای غربی گفت: سیاست آمریکا فعلا بر پایه ای استوار است که امکان ایجاد پل، میان دو قاره را نمی دهد و او مطمئن نیست که در این شرایط، تونی بلیر (نخست وزیر وقت انگلستان) بتواند یک میانجی و واسطه میان دو قاره باشد.
۲۰۰۸م:درست پنج سال پس از اعلام تصمیم دولت آمریکا مبنی بر واگذاری امور عراق به یک دولت موقت عراقی، کابینه عراق ۱۶ نوامبر ۲۰۰۸ موافقتنامه دوجانبه نظامی آمریکا و عراق را که با ابراز خرسندی کاخ سفید واشنگتن رو به رو شد تصویب کرد. این اقدام دولت عراق که دولت آمریکارا از مواجهه احتمالی با سازمان ملل در آخرین روز دسامبر ۲۰۰۸ (۴۴ روز بعد) رهانیده بود مورد اظهار نظر متعدد قرار گرفته بود مخصوصا که دریاسالار «مایکل مولن» Admiral M. Mullen رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا گفته بود که ظرف سه سال تعیین شده (از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱)، در زمانی مقتضی باید این «موافقتنامه وضعیت نیروها» بازنگری و عبارت «خروج نظامیان با توجه به وضعیت زمینه» بر آن اضافه شود. مولن افزوده بود: در طول سه سال که زمانی نسبتا طولانی است هر لحظه ممکن است شرایط تغییر کند. تردید نیست که در صورت تغییر و تحول وضعیت، ما با طرف عراقی مذاکره خواهیم کرد. از دریاسالار مولن سئوال شده بود که آیا بعدا می توان در متن موافقتنامه تغییراتی داد؟ و پاسخ او چنین بود: قاعدتا احتمال بازنگری وجود دارد.
در اظهار نظرها، به روال کار آمریکا در هفت دهه گذشته استناد شده از جمله این نظر: دولت آمریکا از پایان جنگ جهانی دوم تاکنون هنوز نیروهای نظامی خودرا از ژاپن، آلمان، کره جنوبی و … بیرون نبرده است. همیشه بهانه وجود دارد و راه برای امضای قراردادهای بعدی و تمدید مهلت باز است.
اظهار نظر دیگر از این قرار بود: آمریکا ۸۵ سال (از ۱۹۱۸ تا ۲۰۰۳) تلاش کرد تا هدف خود مبنی بر استقرار در عراق و خودمختاری کردهای عراقی را تحقق بخشد، لذا باور کردن خروج کامل آن از عراق «سادگی» است. آمریکاییان خروج از عراق را مقدمه خروج از منطقه می پندارند و باطنا مایل به آن نیستند. برای بیرون راندن عراق از کویت که گام بعدی صدام حسین اشغال نظامی سواحل شرقی جزیره العرب بود، آمریکا ۷۰۰ هزار نظامی وارد منطقه کرد و سلاحهایی بکار برد که یک چهارم این نظامیان را ۱۷ سال است که به بیماری هایی از جمله سرطان مغز، اسهال مزمن، خارش پوست و خستگی مفرط (بیماری های مربوط به سلسله اعصاب) دچار ساخته و برای ماندن در عراق در پنج سال گذشته بطور متوسط هرسال ۷۵ میلیارد دلار هزینه کرده و ۴۳۰۰ کشته داده است. عراق سنگر جهان عرب است و آمریکا در جهان عرب منافع بسیار دارد و این منافع در حال حاضر بیش از هر زمان دیگر در معرض به چالش گرفته شدن است زیراکه چین ابرقدرت شده است و نیاز به بازار و همچنین نفت دارد، ایران دارد همان ایران قرن هجدهم (زمان نادرشاه) می شود با بستگی های متعدد با عراق و منطقه خلیج فارس، هند قرن ۲۱ که پرچم خود را در کره ماه نصب کرده است دارای توانی چند برابر انگلستان سابق شده است و روسیه هم اگر موفق به رو به راه کردن اوضاع داخلی بویزه رهاساختن خود از بوروکراسی میراث گذشته شود ممکن است وارد معرکه شود.
در ۱۶ نوامبر ۲۰۰۸، کابینه عراق به ریاست المالکی که در اجرای تصمیمات نوامبر ۲۰۰۳ دولت واشنگتن و پس از انجام انتخابات عمومی برسر کار آمده است پیمان نظامی دوجانبه آمریکا و عراق را که طرح آن مورد انتقاد بسیاری از شیعیان عراق و نیز دولت ایران قرار گرفته بود تصویب کرد.
T A K F A R S
۲۰۰۸م:این سوپر تانکر کشور سعودی یکی از شکارهای دزدان دریایی قرن ۲۱ بود که ۱۷ نوامبر ۲۰۰۸ در شمال غربی اقیانوس هند به دام آنان افتاده بود. این بار هم دزدان دریایی که در آبهای سومالی فعالیت دارند و تاکنون چندین کشتی ازجمله یک کشتی حامل تانک را ربوده اند این تانکر سعودی را تصرف و مطالبه پول برای رهایی اش کرده بودند که مبلغ مورد مطالبه را دریافت کردند. کشتی های قبلی نیز با دادن پول مطالبه شده آزاد شده بودند. این پول را دولتها و یا کمپانی های صاحب کشتیها پرداخت کرده اند. اینک این سئوال مطرح است که چرا قدرتهای دریایی که این همه به ناوهای موشکدارشان می نازند به این دزدی دریایی پایان نمی دهند که با قایق تندرو دست به سرقت می زنند!.
۱۴۲۱: یک توفان دریایی که در دریای شمال بوجود آمده بود دیواره ساحلی هلند در منطقه زیدازه را ویران ساخت که دهها منطقه کشاورزی به زیر آب فرو رفت و بیش از ۹ هزار تن از میان رفتند.
۱۹۰۹: در پی کشته شدن دو آمریکایی در جریان حوادث داخلی نیکاراگوآ، دولت امریکا دو ناو جنگی به آبهای آن کشور فرستاد و ….
۱۹۱۸: گروهی از لاتویایی ها با استفاده از فرصتی که انقلاب بلشویکها در روسیه برایشان فراهم ساخته بود اعلام استقلال کردند و از امپراتوری روسیه جدا شدند. بعدا دولت شوروی بعدا بار دیگر منطقه بالتیک را به اتحادیه بازگردانید که لاتویایی ها در ۱۹۹۱ از فروپاشی شوروی استفاده کردند و دوباره جدا شدند و این بار به "ناتو" هم ملحق شدند و خود را در معرض خطر بزرگتری قراردادند.
۱۹۸۷: ساعت ۷ و ۳۰ دقیقه بعد از ظهر موتورخانه پلکان برقی ایستگاه مترو لندن در "کینگ کراس" آتش گرفت. در جریان این حریق ۲۷ تن کشته و گروهی مجروح شدند که بعدا چهار تن از مجروحان نیز درگذشتند.
