فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۲ بهمن

۲۱۰پیش از میلاد:«شی هوانگدی» امپراتور چین از دودمان چین (کین ـ شین ـ هسین) متولد سال ۲۵۹ و متوفا در سال ۲۱۰ پیش از میلاد که موفق شد برای نخستین بار چینیان را زیر یک پرچم یکپارچه کند و نوسازی دیوار چین را به انجام برساند و همانند کوروش ما، عنوان پدر چین را به خود اختصاص دهد درصدد جلب دوستی ایران برآمد و در زمستان سال ۲۱۳ پیش از میلاد (طبق برخی محاسبات تازه تقویمی ژانویه ۲۱۴) سفیری به ایران فرستاد که در شهر «آپاوارتا (کلات نادری امروز)» با تیرداد یکم شاه اشکانی ایران ملاقات کرد و تیرداد از او خواست که به اقامت در ایران به عنوان سفیر دائمی ادامه دهد و وسیله ارتباط دو امپراتوری باشد. این سفیر پس از درگذشت تیرداد در سال ۲۱۵ پیش از میلاد، همچنان به اقامت در ایران ادامه داد و رابط اردوان جانشین تیرداد یکم و امپراتور چین بود. دفتر ثابت او در دامغان (شهر صد دروازه) قرارداشت. ایرانیان از همان زمان کشوری را که دودمان چین (شین) بر آن حکومت داشتند کشور «چین» خواندند که این نام از طریق ایران به قلمرو امپراتوری روم و غرب منتقل شد و باقی مانده است و جز چینی ها، سایر کشورها آن را چین و چاینا می خوانند.

امپراتور «شی هوانگدی» بود که یکنواخت نوشتن واژه های زبان چینی را (صرف نظر از لهجه های محلی) اجباری کرد. او با این باور، که سیستم های سنجش، قوانین، نظامات و پول واحد، موجب پایداری وحدت ملت می شود، قوانین چین را که برپایه سنت، رسوم و عادات این ملت تدوین کرده بود سراسری ساخت و سکه واحد ضرب کرد.

«شی» همانند ساسانیان ما شدیدا با ورود اقوام با تمدنی پایین به قلمرو خود مخالف بود و نوسازی دیوار چین (متصل ساختن قطعات دیوار قدیمی تر که دارای رخنه بود به هم) که از آن زمان به همان صورت باقی مانده است به تصمیم او صورت گرفت. در سال ۱۹۷۴ در چین و در نزدیکی پایتخت آن دودمان که بعدا بر اثر زلزله ویران شده بود، تاسیساتی در زیر زمین کشف شد که در آنجا مجسمه های سفالی هشت هزار نظامی و برخی از آنان سوار بر اسب قرار داده شده بود. «شی» همچنین در منطقه «شیان» چین قصر های زیبا ساخته بود.

۱۶۲۳م: ۲۲ژانویه سال ۱۶۲۳ میلادی (۱۰۰۱ خورشیدی) شاه عباس یکم نامه پاپ پل پنجم را که با یک پیک ویژه ارسال شده بود دریافت کرد که در آن پاپ با هدف تشدید خصومت میان ایران و عثمانی، وعده هرگونه کمک از جمله کمک نظامی به شاه عباس داده بود. دولت عثمانی در اروپا برای کشورهای مسیحی یک خطر بزرگ بود. پاسخ شاه عباس به پیام پاپ، به دست گریگوری پانزدهم رسید زیرا که هنگام بازگشت فرستاده واتیکان به رم، پاپ پل پنجم فوت شده بود.

تکفارس آی آر

فرستاده ویژه در گزارش خود به پاپ از این ماموریت، که در آرشیو واتیکان محفوط است نوشته است که شاه عباس پس از دریافت پیام و اطلاع از مفاد آن گفته بود که از پاپ انتظار دارد که کشورهای مسیحی را از ورود خودسرانه و با نیّت بد به خلیج فارس نهی کند. فرستاده پاپ در گزارش خود اضافه کرده است که در ضدیت شاه عباس با دولت عثمانی (به ویژه بر سر بین النهرین که زیارتگاههای شیعیان در آنجا هستند) تردید ندارد، ولی گمان نمی رود که به خاطر ما، مسیحیان، و هر زمان که ما بخواهیم با عثمانی وارد جنگ شود. او مردی باهوش و آگاه، و از اوضاع اروپا کاملا باخبر است و می داند که در قبال مسائل خلیج فارس، چگونه از یک دولت اروپایی بر ضد دولت دیگر استفاده کند.

۱۳۲۴ش:دوم بهمن ۱۳۲۴ (۲۲ ژانویه ۱۹۴۶) قاضی محمد (رئیس کومله) با اطمینان از حمایت نیروهای شوروی که (برغم پایان جنگ جهانی دوم و تعهدی که استالین سپرده بود) هنوز شمال غربی ایران را در اشغال نظامی داشتند و کمک های مالی و سازمانی آن دولت، در شهر مهاباد جمهوری اعلام و نخست وزیر تعیین کرد. مصطفی بارزانی که با صدها فرد مسلح از طایفه خود از عراق آمده بود عملا فرمانده نیروهای قاضی محمد بود. قاضی محمد که قبلا یک سردفتر اسناد رسمی بود پس از دیدار با کنسول شوروی در تبریز و یک مقام ارشد آن کشور در باکو، در ۲۴ آذر۱۳۲۴ (۱۵ دسامبر ۱۹۴۵) خواهان خودمختاری و ایجاد ساویت در مهاباد شده بود. سران طوایف منطقه از اقدام قاضی محمد حمایت نکردند و به نوشته مورخان، حامی و محرک او تنها شوروی بود که برای خاورمیانه صاحب نفت و اخراج غرب از این منطقه مهم و حساس جهان نقشه ها درسرداشت.

درپی خروج نیروهای شوروی از شمال غربی ایران (تحت فشار بین المللی ـ ایران برضد شوروی به شورای امنیت متوسل شده بود)، واحدهای ارتش ایران که نیروهای شوروی در قزوین مانع حرکت آنها به سوی شمال غربی وطن خود بودند پس از پایان دادن به غائله گروه جعفر پیشه وری در تبریز، ۱۵ دسامبر ۱۹۴۶ (۲۴ آذر ۱۳۲۵) وارد مهاباد شدند، مصطفی بارزانی با جمعی از افرادش در امتداد مرز به سوی شوروی عقب نشینی کرد، قاضی محمد و تنی چند از همدستانش (ازجمله سیف قاضی و صدر قاضی) که حمایت محلی نداشتند دستگیر شدند و بعدا پس از محاکمه در دادگاه سیّار نظامی، در۲۳ دی ماه به جرم شورش مسلحانه و تجزیه گوشه ای از کشور محکوم به اعدام و سی ام مارس ۱۹۴۷ (دهم فروردین ۱۳۲۶) در میدان اصلی شهر مهاباد اعدام شدند. قاضی محمد هنگام اعدام پنجاه ساله بود. سران آن دسته از عراقی هایی هم که پس از ورود ارتش به مهاباد به کشور خود بازگشته بودند در آنجا اعدام شدند. مصطفی بارزانی پس از عقب نشینی به شوروی بیش از یک دهه در این کشور بود و سپس به میان طایفه خود در عراق بازگشت. او سالها بعد پس از درگیر شدن مسلحانه با دولت حزب بعث عراق به ایران پناهنده شد و مدتها در کرج سکونت داشت. مصطفی بارزانی پس از انتقال به آمریکا جهت درمان بیماری، در واشنگتن درگذشت و جنازه اش جهت تدفین به خاورمیانه انتقال یافت.

www.takfars.ir

۱۳۳۱ش:دوم بهمن ۱۳۳۱ (۲۲ ژانویه ۱۹۵۳) دکترمصدق رئیس دولت وقت در اعلامیه تاریخی دستور تاسیس فوری سازمان بیمه های اجتماعی کارگران را در ایران که از ابتکارهای وی به منظور تامین رفاه عمومی بشمار می رود صادر کرد. با این حساب، بیمه های اجتماعی کارگران ایران در سال ۱۳۸۸ پنجاه و هفت ساله شده است. چنین سازمانی در ایالات متحده سوشل سکیوریتی (تامین اجتماعی) نام دارد که از ابتکارات اف. دی. روزولت است. فرق «تامین اجتماعی» ایران و کشورهای دیگر دراین است که در آنجا همه کارکنان را شامل می شود و در ایران قانون دیگری شامل کارکنان دولت است. در آمریکا و کشورهای دیگر تامین بازنشستگی عمومی از وظایف سازمان تامین اجتماعی است و درنتیجه آحاد ملت دغدغه دوران پیری را نخواهد داشت.

۱۳۳۱ش:دوم بهمن ماه سال ۱۳۳۱ دکتر مصدق در یک پیام مهم رادیویی، اوضاع حساس میهن را که از همه سوی تحت فشار دشمن قرار گرفته بود برای ایرانیان تشریح، و تاکید کرد که در این شرایط، تنها اتفاق ملی است که می تواند ایران را در مبارزاتش پیروز گرداند. وی در وطندوستی چند نفری که در صدد ایجاد تفرقه هستند و از این طریق آب را به آسیاب دشمن می ریزند تردید کرد و از آنان خواست که به «فقر میهندوستی» در میان خود پایان دهند، و بدانند که شهرت و هرچه را که دارند از همین میهن به دست آورده اند و بدون ایران «هیچ» خواهند بود.

۱۹۸۱م:۵۲ آمریکایی که به مدت ۴۴۴ روز در ایران به صورت گروگان بودند ۲۱ ژانویه ۱۹۸۱ (یکم بهمن۱۳۵۹) وارد فرودگاه ویسبادن آلمان شدند. دولت ایران یک روز پیش از آن، و درست در روزی که دوره ریاست جمهوری جیمی کارتر پایان یافت این گروگانها را که در آبان ۱۳۵۸ در سفارت آمریکا در تهران دستگیر شده بودند رهاساخت. کارتر که دیگر رئیس جمهور نبود از گروگانهای رها شده در آلمان دیدار کرد. این گروگانگیری به شکست کارتر در انتخابات انجامیده بود. جوانانی که در آبان ۱۳۵۸در تهران دست به این گروگانگیری زده بودند خواستار استرداد شاه جهت محاکمه او در تهران و نیز تعهد آمریکا به قطع مداخلات خود در ایران بودند. در آن زمان شاه ظاهرا جهت درمان بیماری سرطان به آمریکا رفته بود. بلوکه کردن دارایی ها ایران و نیز اعلام دکترین کارتر در ۲۳ ژانویه ۱۹۸۰ این گروگانگیری را پیچیده تر ساخته بود. طبق این دکترین که همچنان نصب العین مقامات ارشد واشنگتن است، دولت آمریکا خود را مجاز به استقرار در خلیج فارس کرده است. در دکترین کارتر آمده است: دولت آمریکا هرگونه تلاش برای کنترل منطقه خلیج فارس را تهدیدی برای منافع حیاتی خود تلقی خواهد کرد و برای عقب زدن و خنثی ساختن این تلاش به هر وسیله و اقدام متوسل خواهد شد. بهانه صدور این اعلامیه، مداخله مسکو در افغانستان (که از خلیج فارس، فاصله زیاد دارد) بود!. این دکترین، با وجود فروپاشی شوروی، پابرجا مانده و آمریکا اینک نه تنها در عراق، افغانستان، اردن، سعودی، کویت، بحرین، قطر و امارات حضور نظامی دارد و پاکستان متحد آن است بلکه جای پایش در برخی کشورهای آسیای میانه و قفقاز هم دیده می شود که خطرآفرین و عامل معارضه و برخورد است.

۲۰۰۸م:۲۲ ژانویه ۲۰۰۸ (دوم بهمن ۱۳۸۶ خورشیدی) در تهران، به نقل از نایب رئیس کمیسیون عرایض مجلس (کمیسیون اصل ۹۰) اعلام شده بود که در هفتمین دوره تقنینیه مجلس شورای اسلامی ایران ۲۵ هزار شکایت به آن کمیسیون ارسال شده بود. حال آنکه شکایات وارده به کمیسیون در دوره ششم تقنینیه که چهار سال پیش منقضی شد ۳۳ هزار مورد بود. در این نقل قول آمده بود که از شکایات وارده به کمیسیون اصل ۹۰ در دوره تقنینیه هفتم تنها رسیدگی به ۱۳ هزار و پانصد شکایت در صلاحیت کمیسیون تشخیص داده شده بود و این کمیسیون برای رسیدگی به این شکایات، پنج هزار و ۲۷۳ مکاتبه انجام داده بود. رسانه های تهران که این مطلب را منتشر کرده بودند روشن نساخته بودند که (اگر مکاتبه ای صورت نگرفته) به سایر شکایات ۱۳ هزارگانه چگونه رسیدگی شده است.

اصل ۹۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: هرکس شکایتی از طرز کار مجلس یا قوه مجریه یا قوه قضائیه داشته باشد، می تواند شکایت خودرا کتبا به مجلس شورای اسلامی عرضه کند. مجلس موظف است به این شکایات رسیدگی کند و پاسخ کافی بدهد و در مواردی که شکایت به قوه مجریه و یا قوه قضائیه مربوط است (باشد) رسیدگی و پاسخ کافی از آنها بخواهد و در مدت متناسب نتیجه را اعلام نماید و در موردی که مربوط به عموم باشد به اطلاع عامه برساند.

با توجه به اصل ۹۰ که متن آن در بالا آمد، کمیسیون مکّلف به اعلام نتیجه شکایات مربوط به عموم (دارای موضوع عمومی) جهت اطلاع عامه بود، که نایب رئیس کمیسیون روشن نساخته بود چند مورد از شکایات عمومی بوده و آیا نتیجه رسیدگی به آنها، جهت اطلاع عامه (در رسانه ها) اعلام شده است و یا نه؟.

پارلمان های کشورهایی که دارای کمیسیون عرایض هستند، نامه و شکایت های واصله را که فرستندگان مهر«محرمانه» بر آنها نزده باشند (درصورت مراجعه) در اختیار روزنامه نگاران قرار می دهند تا درصورتی مفادشان برای عامه مفید باشد منتشر کنند.

۱۵۶۱م:۲۲ ژانویه زادروز «فرانسیس بیکن Francis Bacon» دولتمرد، رساله نگار و فیلسوف انگلیسی قرون شانزدهم و هفدهم میلادی است که در سال ۱۵۶۱ به دنیا آمده بود. وی که روش تحقیقات علمی را به دست داده است در نهم آوریل سال ۱۶۲۶ فوت شد. روش تحقیق این فیلسوف به «بیکنیان مثد» معروف است. بیکن کشف حقایق را خدمت به جامعه اعلام داشته است.

تک فارس

۱۸۹۱م:«آنتونیو گرامشیGramsci» فیلسوفی که تجربه های نیمه دوم قرن ۲۰ تا حدی زیاد درستی اندیشه های او را تایید کرده است ۲۲ ژانویه سال ۱۸۹۱در تورینو – ایتالیا – دیده به جهان گشود و در آوریل ۱۹۳۷ در زندان موسولینی در گذشت.

گرامشی که برضد نظم طبقاتی کهن بود از جوانی به جنبشهای سوسیالیستی ایتالیا پیوست. وی سپس به منظور بررسی و مشاهده روند بنای سوسیالیسم در جامعه روسیه به مسکو رفت، دو سال در آنجا بود و در همانجا ازدواج کرد. در بازگشت به وطن، گرامشی برای ایجاد یک حزب کمونیست از بطن جنبش های سوسیالیستی ایتالیا، دست به کوشش زد و موفق به تاسیس چنین حزبی شد و رهبری آن را به دست گرفت.

موسولینی رهبر وقت ایتالیا که «گرامشی» را بزرگترین مانع بر سر راه پیشرفت افکار خود می پنداشت درصدد خنثی کردنش برآمد و با به دست آوردن نخستین بهانه، او را در سال ۱۹۲۶ به اردوگاه (کمپ) ویژه نگهداری مخالفان سیاسی خود فرستاد . چون موفق نشد که تماس گرامشی را با کمونیستها قطع کند و به اصطلاح خودش مغز او را از فکر کردن باز دارد، وی را به زندان فرستاد ــ زندانی که از آن رهایی نیافت.

«گرامشی» که در مطالعات تاریخ و تاریخنگاری کار شناس بود در طول زندان ۳۳ کتاب نوشت که خواهر زنش «تاتیانا» دستنویس های او را باتردستی از زندان بیرون برد و بعدا منتشر ساخت که معروفترین آنها «یادداشتهای زندان» است و محتوای این کتابها، فلسفه سوسیالیستی تازه ای را به دست داده است که بسیاری از هواداران «جامعه سالاری» آن را سوسیالیسم تازه و « گرامشییسم» عنوان داده و تا کنون دهها کتاب در تفسیر آن انتشار یافته است. «دوبچک» کمونیست معروف و «تجدید نظر طلب» چک اسلواکی از پیروان افکار گرامشی بود.

در دهه ۱۹۸۰ پاره ای از تحلیلگران، تحولات عملی در چین که این کشور را در دهه اول قرن ۲۱ به صورت یک قدرت اقتصادی بسیار بزرگ درآورد، چرخشی به سوی گرامشییسم تعبیر کرده بودند.

پس از عقب نشینی مارکسیسم در روسیه، کشورهای اروپای شرقی و آسیای میانه بسیاری از سوسیالیستها متوجه اصالت افکار گرامشی شده و راه خود را به این سوی تغییر داده اند.

گرامشی برای تامین سعادت بشر تاکید بر به حد اقل رساندن روابط فرد با «پول» دارد و می گوید: نظام های حاکم هزاران ساله بر جوامع بشری، همه جنبه های زندگی را به پول ارتباط داده اند. روابط فرد با افراد (در درون جامعه) را مقدار پولی که در اختیار دارد بنا می کند. پول به دنیای فرهنگ و هنر هم رخنه کرده، و حتی بر کار تالیف و تصنیف حاکم شده است. «پول» استقلال عمل و آزادی را از فرد گرفته است. هر عملی تحت تاثیر پول است تا اراده فرد، بنابراین یک فرد در جوامع امروز برده پول است و آزاد نیست. قدرت، ناشی از پول است نه هنر، دانش، اندیشه و مهارت؛ و چون چنین است، قدرتمند استثمارگر، زورگو و سلطه گر می شود و حتی عملا بر دستگاه حاکمه جامعه مسلط می گردد و تصمیمگیری ها بر پایه منافع او صورت می گیرد و وضع قوانین و ضوابط از خواست او خارج نیست و جامعه زمانی به نقطه بحران می رسد که اصحاب پول در دستگاه قضاء هم رخنه کنند و در این صورت احتکار و هر گونه فساد دیگر گسترش می یابد.

گرامشی فرضیه های دمکراسی پارلمانی را رد می کند و آن را راه و روش واقعی رسیدن به «حکومت مردم بر مردم» و یا «قدرت ناشی از مردم و برای مردم» نمی داند و می گوید که در انتخابات سراسری و یا در یک شهر بزرگ شناخت کامل نامزدها که لازمه یک انتخاب درست است، دشوار است. بنابراین رای دادن سرسری است و بسیاری هم نسبت به آن بی تفاوت می شوند و در آن مشارکت نمی کنند و فلسفه دمکراسی عملا بی اثر می شود.

گرامشی پیش بینی کرده است که اگر تمرین دمکراسی به همین صورت (وضعیت دهه ۱۹۳۰) ادامه یابد تبلیغات انتخاباتی (مبارزات مربوط) بر پایه پول و ساخت و پاختهای پس پرده صاحبان منافع قرار خواهد گرفت و با این ترتیب بسیاری از افراد شایسته حذف می شوند و تکرار انتخاب افراد معین، به تدریج یک طبقه حاکمه به وجود می آورد که تفاوتی با نظامهای تزاری (سلطنتی ـ موروثی) نخواهد داشت.

T A K F A R S

۲۰۰۸م:با این که به چهارم نوامبر ۲۰۰۸ و دور بعدی رای گیری برای انتخاب چهل و چهارمی رئیس جمهوری ایالات متحد آمریکا ۲۱ ماه و ده روز فاصله بود، تا ۲۲ ژانویه ۲۰۰۷ چهار سیاستمدار این کشور وابسته به حزب دمکرات خود را نامزد احراز این مقام کرده بودند. نامزدهای دمکرات ممکن بود که به تدریج بازهم بیشتر هم بشوند. در آن روز قرار شده بود که کنوانسیون سراسری هر حزب آمریکا در اواسط سال ۲۰۰۸ نامزد حزب را که یک تن خواهد بود از میان داوطلبان برحسب آراء و الکتورهایی که در طول انتخابات مقدماتی میان حزبی به دست آورند تعیین کند و قاعدتا (!) این نامزد، فردی را که باید معاون او باشد معرفی خواهد کرد و این دو که نامشان در یک تیکت خواهد بود از مردم برای روز انتخابات عمومی تقاضای رای خواهند کرد.

چهار سیاستمداری که در ژانویه ۲۰۰۷ باشتاب زیاد خود را به عنوان «دمکرات» نامزد کرده بودند عبارتن بودند از:

— هیلری کلینتون (سناتور نیویورک و بانوی اول آمریکا در هشت سالی که در بیستم ژانویه ۲۰۰۱ پایان یافت، فردی سنتریست، تا حدی زودرنج، دارای اندکی حالت خشونت و حامی همگانی کردن بیمه درمانی آمریکاییان).

— «باراک حسین اوباما» میانسال و سیاهپوست دورگه (مادرش سفیدپوست آمریکایی و پدرش سیاهپوست کنیایی)، سناتور جونیور (نخستین بار) ایالت ایلی نوی، ناشناخته برای جامعه سراسری آمریکا، مشاور قضایی و ظاهرالیبرال.

— جان ادواردز میانسال، سناتور سابق ایالت کارولینای شمالی که در انتخابات نوامبر ۲۰۰۴ نامزد معاونت جان کری بود، متنفر از بوروکراسی و سیاستبازی و فعالیت لابی ییستها در دستگاههای مقننه و اجرایی، ناسیونالیست – لیبرال جنوبی (ملی گرای چپ) و هوادار پرداختن دولت به امور داخلی (اولویت قائل شدن برای امور داخلی کشور).

— بیل ریچاردسون: هیسپانیک (دو رگه سرخپوست و سفید پوست)، فرماندار ایالت نیومکزیکو. وزیر انرژی در کابینه کلینتون و یک دوره نماینده آمریکا در سازمان ملل، لیبرال چپ و هوادار سازش آمریکا با ملل دیگر و خودداری از تهدید و بکار بردن زور.

نظر سنجی هایی انجام شده تا ۲۲ ژانویه ۲۰۰۷، «درصد» هواداران بانو کلینتون را بیش از سه نامزد دیگر نشان می داد.

این تفاوت نژادی نامزدها که حزب دمکرات آمریکا از آن حمایت می کرد حکایت از توجه این حزب به تحول تفکر آمریکاییان در پی اشغال نظامی عراق و تغییر ترکیب جمعیت بر اثر مهاجرت های تازه دارد. چهار نامزد از فرصتی که کاهش محبوبیت حزب جمهوریخواه به دست داده استفاده کرده و در نامزد شدن پیشدستی کرده بودند. با این که تا انتخابات نوامبر ۲۰۰۸ ممکن بود تحولات دیگری در سطح جهان در رابطه با آمریکا روی دهد و نظر آمریکاییان تغییر یابد، ولی نتایج انتخابات پارلمانی نوامبر سال ۲۰۰۶ نشان داده بود که بعید است رئیس جمهوری آینده آمریکا از حزب جمهوریخواه باشد.

در هر حال قرارگرفتن یک بانو، یا یک سیاهپوست دورگه، و یا یک هیسپانیک در صدر کشور ۳۰۰ میلیونی آمریکا و یا معاونت آن (هرچند با کمک مالی و اعمال نفوذ کمپانی های بزرگ، اصحاب منافع و صاحبان شبکه های تلویزیونی و …)، یک رویداد تاریخی خواهد بود. عادت براین است که در کنوانسیون سراسری احزاب، یکی از نامزدها را راضی به قبول معاونت نامزد پرطرفدار در کنوانسیون کنند و به نامزدهای دیگر وعده وزارت و مقاماتی از این دست بدهند.

در فاصله ای که تا کنوانسیون نمایندگان دو حزب وجود داشت (از ژانویه ۲۰۰۷ تا آگوست ۲۰۰۸) و در این دوره، این فاصله بیش از هر دوره دیگر در طول تاریخ ایالات متحده بود!، کاکس های ایالتی احزاب (کمیته ها) نظر خود را نسبت به نامزدها ابراز داشتند و برپایه این رای گیری های مقدماتی داخلی حزب، نمایندگان هر حزب برای کنواسیون تعیین شدند و نامزدی که نمایندگان (الکتورهای) بیشتری در کنوانسیون داشت نامزد حزب شد.

تک فارس www.takfars.ir

تا ۲۲ ژانویه ۲۰۰۸ شمار داوطلبان نامزدی هریک از دو حزب اصلی آمریکا به هشت تن رسیده بود و جو بایدن سناتور خندان و جوک گوی ایالت خیلی کوچک و کف دستی دلیور هم خودرا نامزد کرد. ریچاردسون با اینکه در کاکس های ایالتی حزب دمکرات چهارم شده بود (احتمالا به صلاحدید حزب) داوطلبی خود را برای نامزدی پس گرفته بود. نامزدهای پیشتاز از حزب دمکرات تا ۲۲ ژانویه ۲۰۰۸ همچنان هیلری کلینتون، اوباما و ادواردز بودند. در میان داوطلبان پیشرو نامزدی حزب جمهوریخواه یک واعظ پروتستان و یک مورمن دیده می شدند. این نخستین بار بود که یک واعظ (پستور کلیسا) در کشوری که قانون اساسی اش کلیسا را از سیاست (دولت) جدا کرده است نامزد مقام ریاست جمهوری شده بود.

در کنوانسیون حزب دمکرات "باراک اوبا" که شبکه های تلویزیونی آمریکا اورا بزرگ و مطرح ساخته بودند (!) با اندک تفاوت در شمار الکتورها، نامزد حزب شد و "جو بایدن" نامزد دیگر را نامزد معاونت خود کرد. کنوانسیون حزب جمهوریخواه نیز سناتور ۷۲ ساله و اسیر جنگی سابق جان مک کین را نامزد این حزب کرد و او بانو "سارا پیلن" فرماندار آلاسکا را نامزد معاونت اعلام داشت که در انتخابات نوامبر ۲۰۰۸ همچنانکه پیش بینی شده بود حزب دمکرات برنده قوه مجریه و اکثریت دو مجلس کنگره شد و باراک اوباما از نیمروز بیستم ژانویه ۲۰۰۹ به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور آمریکا کار خودرا آغاز کرد.

۲۰۰۹م:بیسنم ژانویه ۲۰۰۹ و یک روز پیش از آغاز کار چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده، بانو «جیلJill J. Biden» زن «جو بایدن» در یک برنامه تلویزیونی که از شبکه «ای. بی. سی» پخش شد گفت که قبلا به شوهر او گفته بودند که کدام شغل را می خواهد؛ معاونت ریاست جمهوری و یا وزارت امور خارجه؟، و معاونت را به او دادند!.

این اعتراف که شاید از زبان بانو «جیل بایدن» پریده باشد گوشه ای از ساخت و پاخت های قبل از انتخابات آمریکا را عیان ساخت. تعیین نامزدهای معاونت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هفته ها پیش از انجام انتخابات صورت می گیرد و نام نامزد هر حزب برای ریاست جمهوری و معاونت او در یک تیکت قرار می گیرد.

اعتراف بانو جیل که یکبار دیگر ترتیبات دمکراسی ایالات متحده را زیر سئوال برده است بازتاب جهانی داشته و مورد تفسیر قرارگرفته بود زیرا که نشان می دهد قبل از کنوانسیون حزب دمکرات (جهت تعیین نامزد حزب برای ریاست جمهوری)، سمت های دولتی تعیین شده بودند و قرار بوده که سمت های معاونت ریاست جمهوری و دو وزارت کلیدی به سه نامزد دیگر انتخابات مقدماتی (درون حزب و هواداران آن) داده شود و نامزد دیگر (جان ادواردز) که اندیشه «توجه به امور داخلی» را در سر داشت (بازگشت به وضعیت پیش از دو جنگ جهانی قرن بیستم) و مخالف مداخله کورپوریشن های بزرگ در تعیین سیاست های دولت بود قبلا متهم به داشتن رابطه سکس با فیلمبردار دفتر تبلیغات خود شده و صحنه را کاملا ترک کرده بود. شاید هم در این زمینه به دام طرح و نقشه ای (به سبک دستگاههای اطلاعاتی غرب) افتاده و قربانی شده بود!.

اشاره صریح بانو جیل، این اظهار نظرها را تقویت کرده است که باید فردی نظیر «باراک اوباما» روی کار می آمد تا نظر جهانیان و ظاهر قضایا تغییر کند و بنابراین، محصول مشترک پالیسی سازها و شبکه های تلویزیونی آمریکاست. «اوباما» فردی عادی نظیر میلیونها آمریکایی دیگر بود، نه تجربه سیاسی داشت و نه اداری که ناگهان به هوس نامزد کردن خود افتاد و پالیسی سازها و مغزهای مربوط او را مناسب برنامه های خود در این برهه یافتند و به اصحاب اعانه (کمپانی های بزرگ) و شبکه های تلویزیونی سراسری ندا دادند. تخصص «اوباما» حقوقی و مشاور قضایی است و در کارنامه اش وکالت چند بساز و بفروش و مستغلاتی مشاهده می شود. اسمی نامانوس برای آمریکائیان دارد و تنها یک دوره سناتور بود بیش از ۴۷ سال نداشت. در این دوره بیش از همیشه، میدیای آمریکا و بویزه شبکه های تلویزیونی جریان انتخابات را به دست گرفته بودند که عملی مغایر دمکراسی اصیل است.

به باور این اصحاب نظر، همین برنامه های پشت پرده بود که شبکه های تلویزیونی بگونه ای بی سابقه به تبلیغ و بزرگ کردن "اوباما" دست زدند و از ژانویه ۲۰۰۷ برایش به صورت خبر و «تاک شو» تبلیغ کردند که برای هر فرد دیگر از ۱۳۰ میلون بزرگسال آمریکایی هم که چنین تبلیغی صورت گرفته بود انتخاب می شد. «اوباما» از سیاهپوستان «مین استریم» آمریکا هم نیست که اسلافش را در آفریقا شکار کرده، در آمریکا فروخته و تا چند نسل بردگی کرده باشند. پدر وی از «کنیا» برای ادامه تحصیل به آمریکا آمده بود و در اینجا ازدواج و «باراک» در هاوایی (که دو سال پیش از تولد او ایالت پنجاهم آمریکا شده بود) به دنیا آمده و نوجوانی را در اندونزی بسر برده بود.

اصحاب نظر همچنین گفته اند که «جو بایدن» برای تصدی وزارت امور خارجه مناسب نبود زیرا که در طول دوران سناتوری درباره مسائل حرف بسیار زده بود (اظهار نظر سیاسی بدون تعهد و مسئولیت، و هرزمان به مناسبتی برپایه نفع شخصی و یا خوشایند دیگران) که اگر وزیر امور خارجه می شد ممکن بود دولت های دیگر بعضا در مذاکرات دیپلماتیک به آنها استناد می کردند. بعلاوه فردی جوک گو است و زیاد جدی بنظر نمی رسد و اگر وزیر امورخارجه می شد سوژه ای برای کاریکاتوریست های سایر کشورها می توانست باشد زیرا که تنها سناتوری بوده است که متوسل به کشت موی بر فرق سر خود شده است تا جالب بنظر برسد و …. همچنین او نمی توانست از پس «لاوروف» وزیر امورخارجه روسیه که قبلا افسر اطلاعاتی بود و بازی هارا خوب بلد است برآید، ایستادگی ایران را تحمل کند و با هوگو چاوس که از ۲۱ ژانویه ۲۰۰۹ بمانند فیدل کاسترو مقاله نگار هم شده است بحث و جدل کند و ….

تکفارس

۱۹۳۴م:۲۲ ژانویه سال ۱۹۳۴ (۲ بهمن ۱۳۱۲) عارف قزوینی شاعر و روشنفکر معروف وطن فوت شد. وی که هنگام مرگ ۵۲ سال داشت در همدان مدفون شده است. او درهمین شهر درگذشته بود.

۱۳۸۶ش:دوم بهمن ماه ۱۳۸۶ (۲۲ ژانویه۲۰۰۸) ۵۶ سال از زمان ورود هواپیمای جت به خطوط هوایی بازرگانی گذشت. در این روز در سال ۱۹۵۲ (۱۳۳۰ هجری خورشیدی) نخستین جت مسافربر «دهاویلند کومت» در انگلستان وارد خطوط هوایی شد. جت مسافربر کومت نخستین پرواز خود را در ۲۷ ژوئیه ۱۹۴۹ انجام داده بود و در این فاصله در دست تکمیل و رفع نقائص بود. ساخت این جت مسافربر از ۱۹۴۶ برنامه ریزی شده بود. مسافران ژوهانسبورک نخستین کسانی بودند که با جت مسافرت کردند. «دهاویلند کومت» پس از چند سانحه بعدا اختصاص به نیروی هوایی انگستان داده شد و انواع دیگر جت مسافربر جای آن را در خطوط هوایی گرفت.

۱۶۶۶م: ۲۲ژانویه ۱۶۶۶ «شاهجهان» پنجمین امپراتور تیموری (گورکانی) هند درگذشت. وی در سال ۱۵۹۲ متولد شده بود. شاهجهان بود که عمارت «تاج محل» را به یادبود همسرش ارجمندبانو (ممتاز محل) ساخت. شاهجهان دوبار تلاش به تصرف قندهار کرده بود که از ارتش ایران شکست خورد. شکست سال ۱۶۵۳ او آن چنان سخت بود که اندیشه تعرض به قلمرو ایران را از سر بیرون کرد. وی پس از جهانگیر، اکبر، همایون و بابر امپراتور هند شده بود. حکومت تیموریان بر هند از ۱۵۲۶ تا ۱۸۵۷ طول کشید و از این سال، پادشاه انگلستان امپراتور هند (هندوستان = همه شبه قاره هند از میانمار تا مرز ایران) اعلام شده بود (بریتیش راج) که از جانب خود تا سال ۱۹۴۷ نایب السلطنه به دهلی می فرستاد. بابر از اعقاب امیر تیمور گورکان و نخستین پادشاه هند با تایید و کمک دولت وقت ایران امپراتور هند شده بود. وی قبلا با حکم شاه صفوی ایران حکمران کابل شده بود. همایون نیز با کمک ارتش شاه طهماسب صفوی تخت و تاج خود را به دست آورده بود. در دوران گورکانیان، پارسی زبان رسمی دربار هند بود و پارسیان هند که این کشور را صنعتی و تکنولوژیک کرده اند در آن زمان مدیریت ها را برعهده داشتند.

طراح عمارت تاج محل که در ژانویه سال ۱۶۵۳ میلادی تکمیل شد استاد عیسی معمار بزرگ ایرانی بود. استاد عیسی برای ساختن این عمارت باشکوه دهها معمار و تزیین کار را از ایران (عمدتا از شهرهای اصفهان، کرمان و شیراز) به هند برده بود. بیشتر تزیین کاران از شیراز بودند. قسمتی از سنگهای مرمر این عمارت از ایران (معادن کوه هزار واقع در شهرک «راین» استان کرمان) و ایران خاوری (سرزمینی که انگلیسی ها بعدا نامش را افغانستان گذارده اند و در آن زمان قطعه خاوری ایران بود) به محل حمل شده بود.

۱۸۲۴م:۲۲ ژانویه ۱۸۲۴مردان قبیله «اشانته Ashanti» سرزمین غنا نیروهای استعمارگر انگلیسی را در یک نقطه ساحلی این سرزمین شکست دادند. انگلیسی ها از «غنا» که در آفریقای غربی واقع شده است به نام «ساحل طل» یاد می کردند. قبیله «اشانته» در قرن سیزدهم میلادی در غرب آقریقا (عمدتا غنا و سرزمین های مجاور) یک امپراتوری بزرگ و نیرومند تشکیل داده بود.

۱۹۰۱م:ویکتوریا، ملکه انگلستان ۲۲ ژانویه ۱۹۰۱ در ۸۲ سالگی درگذشت و با مرگ او یک دوره تاریخی این کشور پایان گرفت. در پی درگذشت ویکتوریا، پسرش ادوارد هفتم برجای او نشست و از ۲۲ ژانویه ۱۹۰۱ پادشاه انگلستان شد.

ویکتوریا از سال ۱۸۳۷ بر انگلستان سلطنت کرده بود. در زمان او بود که گفته شد آفتاب بر پرچم انگلستان ــ به دلیل کثرت مستعمرات در گوشه و کنار جهان ــ غروب نمی کند. در زمان وی بود که واژه «امپراتور هند» را برعنوان پادشاه انگلستان اضافه کرد. مردم مستعمرات (به ظن خود) گمان می کردند که این ویکتوریاست که حکومت می کند، زیرا از نظام حکومت پارلمانی انگلستان بی اطلاع بودند.

شوهر ملکه ویکتوریا در دهه ۱۸۶۰ در گذشته بود و او چهار دهه در مرگ شوهر عزا دار بود.

takfars.ir

۱۹۹۷م:۲۲ ژانویه ۱۹۹۷ بانو «مادلین آلبرایت Madeleine Albright» وزیر امور خارجه دولت واشنگتن شد. وی که پانزدهم ماه مه ۱۹۳۷ در شهر پراک (جمهوری چک) و در یک خانواده یهودی به دنیا آمده است نخستین زنی بوده است که وزیر امور خارجه ایالات متحده شده است. خانواده آلبرایت پس از قدرت یافتن هیتلر و عمدتا از ترس او به یوگوسلاوی، انگلستان و سپس آمریکا فرار کردند. «یوسف کوربل» پدر مادلین نام دخترش را «ماری یانا» گذارده بود. این خانواده پس از فرار از پراگ و شنیدن این خبر که بسیاری از بستگانشان به دست عوامل هیتلر کشته شدند دین خود را تغییر داد و کاتولیک شد. باید دانست که یهودی بودن یعنی از نژاد این مردم بودن و نیز پیروی کردن از دین موسی است و یک فرد با تغییر دین، از کسوت یهودی بودن کاملا خارج نمی شود. مادلین بعدا به انگلیکن (مسیحیت انگلستان) تغییر مذهب داد و نام خود را هم از «ماری یانا کوربلووا» به مادلین تغییر داد!. «آلبرایت» نام خانوادگی شوهر سابق و پدر فرزندان اوست. وی یک بانوی مطلقه است که در رشته علوم سیاسی دکترا دارد. مادلین تنها وزیر امور خارجه آمریکا بوده است که صریحا اذعان کرد که این دولت در براندازی ۲۸ امرداد ۱۳۳۲ دست داشت و دولت دکتر مصدق را که برگزیده ایرانیان بود حذف کرد. با وجود این اعتراف، وی به خاطر این عمل دولت واشنگتن، از ایرانیان عذرخواهی نکرد. مادلین در طول رقابت های انتخاباتی سال ۲۰۰۸ آمریکا و تا زمان حذف بانو هیلری کلینتون از این مسابقات؛ از مشاوران وی بود. انتصاب بانو کلینتون به سمت وزیر امورخارجه کابینه "اوباما" 21 ژانویه ۲۰۰۹ با ۹۴ رای موافق در برابر ۲ رای مخالف در سنای آمریکا تصویب شد و ساعتی بعد سوگند خورد و رئیس دیپلماسی آمریکا شد. هیلری سومین بانویی است که وزیر امور خارجه آمریکا شده است. وی برجای بانو کاندو لیزا رایس نشسته است که در دور دوم ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش وزیر امور خارجه آمریکا بود. بانو رایس یک سیاهپوست با تمامی خصلت های سیاهپوستان آمریکایی بود که خشونت و یکدندگی در برابر طرف ضعیفتر را در آستین دارند. "اوباما" از سیاهپوستانی نیست که پیشینیانش در آمریکای شمالی بردگی کرده باشند و احتمالا آن خصلت های ناشی از روانشناسی بردگی را ندارد.

۲۰۰۳م:ژاک شیراک رئیس جمهور وقت فرانسه و گرهارد شرودر صدر اعظم وقت آلمان در دیدار ۲۲ ژانویه سال ۲۰۰۳ خود به مناسبت چهل ساله شدن پیمان دوستی و همکاری دو کشور اعلام کردند که معتقد به حل مسئله خلع عراق از سلاحهای ممنوعه از راههای صلح آمیز هستند و تاکید بر رعایت اصول نظم جهانی و اجتناب پذیر بودن جنگ کردند.

سران دو دولت به مناسبت چهلمین سالروز انعقاد این پیمان در اجلاس مشترک پارلمانهای فرانسه و آلمان شرکت کرده بودند و عکس مقابل، آنان را پیش ازشرکت در این جلسه در کاخ الیزه پاریس نشان می دهد. شیراک در حالی که در کنار شرودر ایستاده بود گفت که حل مسئله عراق تنها در چارچوب سازمان ملل قانونی و مشروع خواهد بود. ولی دو ماه بعد دولت آمریکا (جورج بوش پسر) در اجرای تصمیم از پیش گرفته شده خود، حمله نظامی به عراق را آغاز و این کشور را اشغال کرد و ….

۲۰۰۶م:در پی اعتراف لورنس فرانکلین (لاری) سرهنگ هوایی ۵۹ ساله آمریکا، تحلیلگر و کارشناس سابق امور ایران در وزارت دفاع آن کشور به سه مورد از اتهامات وارده به خود، قاضی مربوط ۱۹ ژانویه ۲۰۰۶ او را به دوازده سال و هفت ماه زندان محکوم کرد.

وی متهم شده بود که اسرار و اطلاعات طبقه بندی شده وزارت دفاع آمریکا درباره ایران را از طریق یک دیپلمات و دو «لابی ییست» به اسرائیل داده است.

سرهنگ فرانکلین که ۸۳ پرونده محرمانه و ۳۸ پرونده فوق محرمانه وزارت دفاع آمریکا را به خانه خود برده بود بیش از ده سال در قسمت «دی.او.دی» پنتاگون، تحلیلگر گزارشهای مربوط به ایران و منطقه شمالی خلیج فارس بود. وی زیر نظر «فیث» معاون وزارت دفاع آمریکا کار می کرد که بهانه های لازم برای حمله به عراق را به دست دولت جورج بوش داده بود.

سابقه کار سرهنگ فرانکلین در وزارت دفاع آمریکا بالغ بر ۲۷ سال گزارش شده است.

تک فارس آی آر

۲۰۰۶م:از تفسیر های ۲۰ ژانویه سال ۲۰۰۶ رسانه ها چنین بر می آمد که بانو «آنجلا مرکل» رئیس دولت آلمان پذیرفته بود که واسطه دولتهای غرب (آمریکا و اتحادیه اروپا) با سران روسیه باشد. این مفسران، دلیل این کار را تسلط پوتین بر زبان آلمانی و آشنایی او با فرهنگ آلمانی ها و نزدیک بودن دو کشور به یکدیگر از لحاظ مسافت دانسته اند. پوتین قبلا یک افسر اطلاعاتی روسیه در آلمان شرقی بود که مرکل نیز از شرق آلمان است.

مرکل پس از دیدار با جورج بوش در واشنگتن، به مسکو رفته و با پوتین مذاکره کرده بود. نخستین ماموریت مرکل در سمت رابط میان غرب و روسیه، مسئله پژوهش های اتمی ایران با پوتین بود.

در ژانویه ۲۰۰۷ نیز مرکل با پوتین مذاکره کرد و این بار ماموریت مرکل، گرفتن اطمینان از پوتین بود که باید حمل نفت و گاز روسیه به اروپای مرکزی خلل ناپذیر باشد و اشکالی از نوع قطع موقت و تعلل در آن پیش نیاید. در ژانویه ۲۰۰۹ دیدیم که پوتین راه خودش را رفت و تا با اوکراین به توافق نرسید ارسال گاز به اروپا از راه اوکراین را برقرار نکرد.

۱۵۱۷: شهر قاهره به تصرق نیروهای عثمانی در آمد و از آن پس، مصر قرنها وابسته به دولت اسلامبول ( استانبول ) بود.

۱۵۵۲: دوک سامرست ( لرد اول انگلستان ) که سالها مشاور پادشاه وقت انگلستان بود به جرم خیانت گردن زده شد.

۱۷۶۰: درجنگی که در هند میان انگلیسی ها و فرانسویها در گرفت فرانسویان شکست خوردند. هر دو دولت می خواستند هند رامستعمره خود کنند و بر سر آن باهم رقابت می کردند.

۱۸۳۶: «آندره آمپر» فیزیکدان فرانسوی که واحد سنجش جریان برق به نام او (آمپر) گذارده شده است درگذشت. وی در زمینه برق و آهن ربا و حوزه های مغناطیسی تجربه بسیار کرده بود و قواعد متعدد به دست داده است.

۱۸۷۹: درجریان جنگ انگلیسی ها با افراد قبیله زولو ها در جنوب آفریقا، در نبردی که در این روز صورت گرفت، زولوها پیروز شدند.

۱۹۰۵: نیروهای تزار روسیه، نیکلای دوم، به سوی مردمی که دست به اعتصاب و اعتراض زده بودند آتش گشودند و بیش از ۵۰۰ تن ار آنان را کشتند.

TakFars

۱۹۴۶: سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا .C.I.A) تاسیس شد.

۱۹۶۲: سازمان کشورهای قاره آمریکا، براثر فشار دولت واشنگتن عضویت کوبا در آن سازمان را به حالت تعلیق درآورد. دولت کوبا نظام این کشور را سوسیالیستی اعلام داشته و به ملی کردن موسسات متعلق به آمریکاییان دست زده بود.

۱۹۶۳: شارل دوگل رئیس جمهور وقت فرانسه با هدف برطرف ساختن کدورت دو ملت از یکدیگر، با آدنائر صدراعظم وقت آلمان (در آن زمان؛ آلمان غربی) پیمان همکاری دوجانبه امضاء کرد.

۱۹۵۷: اسرائیل، در پی تهدید شوروی، به خواست دولت آمریکا نیروهای خود را از صحرای سینا بازگردانید. این نیروها در سال ۱۹۵۶ و درجریان حمله نظامی مشترک انگلستان، فرانسه و اسرائیل به مصر (در پی اعلام ملی شدن آبراه سوئز) وارد صحرای سینای مصر شده بودند.

۱۹۷۳: دیوان عالی آمریکا سقط جنین (کوتاژ) را عملی که مغایر قانون اساسی آن کشور باشد ندانست.

۱۹۹۱: ارتش عراق در جریان جنگ با آمریکا بر سر کویت به شهر تل اویو در اسراییل حمله موشکی برد و تلفات و زیانهایی وارد کرد.

۱۹۹۲: علی امینی سیاستمدار قدیمی و نخست وزیر پیشین ایران در فرانسه درگذشت.