فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۱۴ مهر

۱۳۱پیش از میلاد:سپاهی که فرهاد دوم، شاه ایران از دودمان اشکانی، از اسیران مقدونی ـ یونانی به منظور سرکوب کردن یاغیان شمال شرقی ایران تشکیل داده بود اواخر سپتامبر سال ۱۳۱ پیش از میلاد به جای جنگ، به یاغیان پیوستند و فرهاد چند روز بعد در مراسمی در چهارمین روز از جشن های مهرگان ضمن اعلام این موضوع، اعتراف به اشتباه خود کرد و از ژنرالهایش که از آغاز مخالف این کار بودند پوزش خواست.

جشن ها و آیین های شش روزه مهرگان سابقا در روز مهر از ماه مهر (شانزدهم) پایان می یافت که این روز، روز مهرگان و پایان مراسم بود. ایرانیان از هزاره دوم پیش از میلاد مهرگان را گرامی داشته و شروع کارهای مهم از جمله ازدواج را در این ایام آغاز کرده اند و بزرگان کشور مطالب مهم خود را در همین ایام بیان داشته اند. هنوز دقیقا روشن نیست که از چه زمانی روز مهرگان به ۱۴ مهرماه منتقل شده است. مورخان یونان، روم و یهود درباره مهرگان مطالب فراوان نوشته اند و احتمالا تحت تاثیر همین مطالب، جورج واشنگتن نخستین رئیس جمهوری آمریکا روز ‏Thankgiving (شکرگزاری) را در همین ایام مقرر کرد که هفت دهه بعد آبراهام لینکلن آن را به آخرین پنجشنبه ماه نوامبر منتقل ساخت، ولی کانادایی ها مراسم شکر گزاری را همچنان در پایان فصل برداشت محصول (در مهرماه) برگزار می کنند.

۱۲۸۵م:مجلس شورای ملی اولین جلسه نخستین دوره خود را ۱۴ مهرماه ۱۲۸۵ (ششم اکتبر ۱۹۰۶) در کاخ گلستان با حضور مظفرالدین شاه برگزار کرد و نظام حکومتی ایران پارلمانی سلطنتی (اصطلاحا مشروطه) شد. این مجلس در دومین جلسه که روز بعد (۱۵ مهرماه ۱۲۸۵) برگزار شد صنیع الدوله داماد شاه را به ریاست خود و وثوق الدوله – مردی را که بعدا با گرفتن رشوه و وعده پناهندگی سیاسی در لندن، با امضای یک قرارداد، ایران را تحت الحمایه انگلستان قرارداد – به نیابت ریاست مجلس بر گزید. انتخابات دوره های اولیه مجلس، عمومی نبود و صندوق آراء وجود نداشت و نمایندگان از میان طبقات مشخص بر گزیده می شدند.

پارلمان نوپا در جلسه سوم خود رای به انتشار روزنامه مجلس و خرید یک مطبعه (چاپخانه) برای آن داد که از سوم آذر ماه همان سال با هشت صفحه کار انتشار خود را آغاز کرد. در این جلسه، دولت از نمایندگان خواست که با یک قرضه خارجی به مبلغ دو میلیون و پانصد هزار تومان موافقت کنند زیرا که اوضاع مالی کشور خراب است (در آن زمان درآمد مفت نفت وجود نداشت). مجلس، نخست درخواست را موجه ندانست و چون دولت اصرار کرد قرار شد که هزینه ها بررسی و پس از حذف اقلام غیر لازم، پیشنهاد قرض خارجی دوباره نویسی و به مجلس آورده شود.

تکفارس آی آر

۱۳۲۰ش:۱۴ مهر ماه سال ۱۳۲۰ خورشیدی (۶ اکتبر۱۹۴۱) در تهران اعلام شد که شورای وزیران دولت وقت در آخرین جلسه خود نرخ برابری دلار را به ۳۵ ریال (۲۶۰ بار ارزانتر از ششم اکتبر ۲۰۰۵) افزایش داده است. دلیل این افزایش پیدایش تورم پول در پی انتشار اسکناس اضافی و ناشی از آن بوده است. اسکناسهای اضافی عمدتا نتیجه شرایط جنگ و اشغال نظامی ایران بود که آثار سوء آن تا سالها باقی بود. دلار در سه دهه ۱۳۳۰ تا ۱۳۵۰ حدود هفت تومان و تقریبا ثابت بود حال آن که درآمد نفت از نیمه سال ۱۳۵۲ بالا رفته بود. باید توجه داشت که در سپتامبر ۲۰۰۵ (شهریور تا نهم مهر ۱۳۸۴) بهای سکه بهار آزادی (طرح جدید) چند هزار تومان بالا رفته و در این زمینه توضیحی داده نشده است که چرا؟.

۱۳۳۰ش:در این روز در سال ۱۳۳۰ دکتر مصدق رئس دولت به منظور دفاع از حق ایران در شورای امنیت سازمان ملل، تهران را به مقصد نیویورک ترک کرد. سران آمریکا و مصر از او دعوت کرده بودند که در این سفر با آنان هم دیدار داشته باشد.

۱۳۵۲ش:در پی یک اخطار، دولت وقت ایران در چنین روزی در سال ۱۳۵۲ (پنج سال پیش از انقلاب) دفتر نمایندگی «بی بی سی» در تهران را تعطیل کرد. دولت وقت در اخطاریه خود بخش فارسی رادیو دولتی انگلستان ـ «بی بی سی» را متهم به خروج از دایره بی طرفی ساخته بود.

این را دولت وقت ایران باید می دانست که رادیو های دولتی که به زبان ملل دیگر برنامه دارند، در حقیقت وظایف روابط عمومی دولت متبوع که هزینه آنها را تامین می کند بر عهده دارند و زمینه را برای اجرای سیاست های آن دولت آماده می سازند و کودکانه است اگر تصور رود که بتوانند از چارچوب خط مشی سیاسی دولت خود پا فراتر بگذارند. بنابراین، در تعریف رسانه های عمومی نمی توان نام رسانه حرفه ای بر آنها نهاد. این رسانه ها ادامه دهنده سیاست دولتهای متبوع هستند به طریقی دیگر، و به جای بکاربردن عبارت «خروج از دایره بی طرفی»، عبارت «مداخله در امور خود» را بکار می برد. اگر دقت شود به وضوح درک خواهد شد که رسانه های دولتی انگلستان حتی سیاست های قدیمی این دولت در قبال پاره ای از ممالک را به فراموشی نسپرده اند و ….

www.takfars.ir

تصمیم دولت وقت ایران مبنی بر تعطیل کردن فعالیتهای بی بی سی در تهران در سالروز صدور حکم مجازات بانو "توگوری دا اکینو ( ایوا اکوکو ) Tagori D’Aquino " به اجرا گذارده شده بود. یک دادگاه فدرال امریکا در سانفرانسیسکو ششم اکتبر سال ۱۹۴۹(مصادف با امروز) تاگوری، بانوی ژاپنی تبار متولد لس آنجلس را که از سال ۱۹۴۱ در رادیو ژاپن گوینده برنامه زبان انگلیسی بود به ده سال زندان و ده هزار دلار جریمه نقدی محکوم ساخت. این زن که پس از اشغال نظامی ژاپن توسط نیروهای نظامی آمریکا دستگیر شده بود در آمریکا به " رز توکیو" معروف بود. جرم وی خیانت به وطن ( آمریکا ) اعلام شده بود.دولت مجازات به جرم خیانت به وطن به دلیل همکاری با رسانه های دولتی یک کشور معاند منحصر به بانو توگوری نبوده است؛ دولت انگلستان ویلیام جویس را که با بخش زبان انگلیسی رادیو برلین همکاری کرده بود در سال ۱۹۴۶ به جرم خیانت اعدام و یک دادگاه آمریکا بانو «میلدرد گیلاردز» تبعه این کشور را که مدتی همکار رادیو دولتی برلین بود در مارس ۱۹۴۹ به ۱۲ سال زندان محکوم کرده بود.

مروری بر تاریخ قرن بیستم نشان می دهد که دولتها در قبال اتباع خود که در رادیوها و رسانه های دولتی کشور های دیگر – در بخش زبان مادری مشغول به کار بوده اند سختگیری نشان داده و با سو ء به رسانه های محلی که از رسانه های دولتی کشورهای دیگر گزارشهای بودار نقل کرده اند نگریسته اند.

از دهه ها پیش نقل گزارشهای خبرگزاری های خارجی که در نامتعهد بودنشان جای تردید وجود دارد دقت بیشتری می شود تا سوابقی را که بر خبرها اضافه کرده اند و در حقیقت اعمال نظر آنها است عینا مورد استفاده قرار نگیرد. بیشتر اخبار این خبرگزاری این دوباره نویسی می شوند و اینک که اینترنت کار اطلاع رسانی را آسانتر ساخته سعی بر این است که «اخبار مطلق» از دست اول (رسانه های کشور مربوط ) اخذ و نقل شود. رسانه های کشورهایی که قدرت بشمار نمی آیند به امید روزی هستند که سرانجام این آرزوی قدیمی تحقق یابد و جهان دارای یک و یا چند خبرگزاری به معنای واقعی کلمه «غیرمتعهد و بی طرف بین المللی» شود.

۲۰۰۷م:۱۶ ماه از روزی می گذرد که ژنرال «نیکلای بردیوژا Nikolai Bordyuzha» دبیرکل سازمان پیمان امنیت جمعی اوراسیا (CSTO) به ایران توصیه کرد که به این پیمان دفاعی به پیوندد. وی که یک ژنرال کارشناس نیروهای موشکی است و برای یک دوره پنج ساله به سمت دبیرکلی انتخاب شده است در ماه مه سال ۲۰۰۷ درتوجیه این توصیه خود گفته بود که ایران به هر سازمان و پیمانی که تاجیکستان در آن شرکت و عضویت دارد می تواند به پیوندد. ژنرال «بردیوژا» از آن پس چندبار دیگر گفته است که درهای این سازمان به روی ایران همچنان باز است. مدودیف رئیس جمهور روسیه اخیرا با تاکید گفته است که دنیای پس از هشتم آگوست ۲۰۰۸ (روز آغاز دفاع روسیه از اوستیای جنوبی) دنیای دیگری است ـ دنیایی است که در آن «یک دولت مشخص» بمانند ۱۷ سال گذشته نخواهد توانست هرکاری را که بخواهد و یا به مصلحتش باشد انجام دهد. این بیان، بسیاری از محذورات را منتفی می کند (برای مثال: یوگوسلاوی از موسسان جنبش عدم تعهد بود که با توطئه و مداخله «ناتو» متلاشی شد و … و مشاهده همین رویدادها، اندیشه دفاع گروهی را میان لاتین های قاره آمریکا تقویت کرد).

در پی دعوت ژنرال «بردیوژا» از ایران، سران کشورهای عضو در ششم اکتبر ۲۰۰۷ رای به توسعه سازمان «سی اس تی او» و فعالیتهای نظامی آن ازجمله صلحبانی بین المللی (با تصویب و یا بدون تصویب سازمان ملل) دادند. در همین جلسه تصویب شد که صنایع نظامی روسیه به اعضای سازمان، به همان بهایی که جنگ افزار به ارتش روسیه تحویل دهند بفروشند و این بها میان اعضای سازمان یکسان خواهد بود. آخرین نشست سران «سی اس تی او» پنجم سپتامبر ۲۰۰۸ (هفته گذشته) در مسکو تشکیل شده بود و شرکت کنندگان از واکنش سریع روسیه در برابر تعرض نظامی گرجستان به اوستیای جنوبی که به این منطقه تلفات سنگین و ویرانی وارد ساخت پشتیبانی کرده و آن را مورد تایید قراردادند. «نشست» همچنین عمل گرجستان در تعرض به اوستیای جنوبی را که با حمایت (و احتمالا اشاره واشنگتن) صورت گرفته بود محکوم کرد. رئیس جمهور روسیه گفته است خرسند خواهد بود که اگر اعضای سازمان «سی اس تی او» استقلال آبخازیا (طبق اسناد دوران صفویه؛ آبخیزستان) و اوستیای جنوبی را برسمیت بشناسند ولی برای این کار، آنها را زیر فشار نخواهد گذارد.

سازمان پیمان امنیت جمعی اوراسیا (سی اس تی او) در اکتبر سال ۲۰۰۲ مرکب از کشورهای روسیه، بلاروس، تاجیکستان، قزاقستان، ارمنستان و قرقیزستان تاسیس شده است که در ژوئن ۲۰۰۶ ازبکستان نیز به عضویت آن درآمده است. طبق اساسنامه این پیمان دفاع جمعی که هفتم اکتبر ۲۰۰۲ به تصویب رسید و انتشاریافت، تعرض به یکی از اعضای این سازمان به منزله تعرّض به همه آنها خواهد بود که در برابر متجاوز دست به دفاع مشترک خواهند زد.

این اتحادیه دفاع گروهی در اکتبر ۲۰۰۷ با سازمان همکاریهای شانگهای در زمینه های متعدد و ازجمله همکاری های امنیتی و مبارزه با ترافیک مواد مخدر وجنایتکاران سازمان یافته قرارداد امضاء کرد.

۱۳۵‎ش:لئونید برژنف رهبر وقت شوروی ۱۴ مهر سال ۱۳۵۳ (ششم اکتبر ۱۹۷۴) وارد تهران شد و مذاکرات خود با مقامات وقت ایران را آغاز کرد و از آنان خواست که در خرید اسلحه از خارج، میان آمریکا و شوروی تبعیض قائل نشوند و از نظر بازرگانی، سلاحهای ساخت شوروی برای ایران ارزانتر تمام می شود، سریعتر تحویل می گردد و سپردن پیش شرط هم لازم نیست. برژنف پس از دیدار از آمریکا به ایران آمده بود. دولت وقت پس از این دیدار برژنف، مقداری اسلحه و خودرو نظامی از شوروی خریداری کرد و به باور مفسران وقت، با این عمل مقامات واشنگتن را ناخرسند ساخت و ….

تک فارس

۱۳۵۵ش:ده روز دوم مهر ماه سال ۱۳۵۵، یکی از خبرهای بزرگ روزنامه های تهران درج گزارشهایی بود که نشان می داد که باند بزرگی مدتها به تقلب در امر نظام وظیفه عمومی و تهیه اوراق معافیت از این وظیفه بسیار مقدس میهنی سرگرم بودند. از این گزارشها چنین بر می آید که اعضای این باند صدها تن نظامی و غیرنظامی بودند که از جعل گواهی اشتغال به تحصیل تا هر گونه گواهی لازم جهت کسب معافیت از وظیفه سربازی برای وطن از جمله جعل ورقه معافیت دست می زدند. گزارش های بعدی حکایت از محکوم شدن این گروه به جرم جعل و تقلب و تزویر می کند، حال آن که این عمل در هر فرهنگی برابر است با کمک و تسهیل طفره رفتن از انجام تکلیف دفاع از میهن، و کار آنان اقدامی مغایر وطندوستی بود که رسانه های وقت به آن نپرداختند تا درس عبرت شود. کلازویتس اوایل قرن ۱۹با این هدف فلسفه نظام وظیفه عمومی را مطرح ساخت که امر دفاع از وطن عمومی و تکلیفی بر شانه هر فرد باشد. بنا براین، شانه خالی کردن از آن و هرگونه ارفاق، از نظر میهنی قابل پذیرش نیست مخصوصا برای ایرانیان که تاریخی طولانی آکنده از فداکاری و جانبازی در راه میهن با خود حمل می کنند که راز بقاء ایشان است.

۱۳۵۷ش:۱۳ مهر ماه سال ۱۳۵۷ دولت کویت در لحظاتی حساس در یک پاسگاه مرزی از ورود آیت الله عظمی خمینی که قصد خارج شدن از عراق را داشت به خاک کویت جلوگیری کرد که باعث تظاهرات و اعتراض ایرانیان مقیم کویت به عمل آن دولت شد و آن را اقدامی غیر انسانی خواندند. آیت الله خمینی پس از بازگشت از مرز کویت، روز بعد (۱۴ مهر ماه برابر با ششم اکتبر ۱۹۷۸) عازم فرانسه شد.

۱۹۸۹م:ششم اکتبر سال ۱۹۸۹ هیات منصفه یک دادگاه شهر چارلوت ایالت کارولینای شمالی آمریکا « جیم بکر » روحایی مسیحی « اوانجلیست » را که با راه اندازی برنامه تلویزیونی تبلیغ مذهبی می کرد کلاهبردار تشخیص داد و قاضی دادگاه اورا به جرم سوء استفاده از برنامه مذهبی تلویزیونی اش به زندان محکوم کرد. وی همچنین متهم به همجنس بازی شده بود.

۱۹۸۹م:«بتی دیویسBette Davis» بازیگر قدیمی فیلمهای سینمایی آمریکا ششم اکتبر ۱۹۸۹ در ۸۱ سالگی در فرانسه درگذشت. وی چند بار برنده جایزه بهترین بازیگر شده بود. بسیاری از مردان معروف عالم سینما از جمله رونالد ریگن در فیلمها، نقش مقابل بتی را بازی کرده بودند. بتی در سال ۱۹۰۸ به دنیا آمده بود و نام اصلی او «روث الیزابت» بود. او از سال ۱۹۲۹ وارد کار نمایش شده بود. ایرادی که به بتی دیویس گرفته اند دودکردن سیگار در جریان بازی در فیلمها بود که بدون توجه به نمایشنامه این کار را می کرد و برای بانوان جوان بد آموزی داشت. وی در سال ۱۹۳۶ بر ضد «استودیو سیستم» هالیوود بپاخاسته و به انگلستان مهاجرت بود.

۲۰۰۵م:پنجم اکتبر ۲۰۰۵ لیندسی لوهانLinsay Lohan بازیگر ۱۹ ساله فیلم سینمایی در هالیوود هنگامی که با اتومبیل از یک خیابان لس آنجلس می گذشت متوجه چند عکاس معروف به پاپارازی (عکاسانی که عکس دزدانه می گیرندPaparazzi) شد و به راننده اتومبیل گفت که تند براند و فرار کند. راننده که عجله کرد در شکم یک ستیشن واگن که از کنار اتومبیل آنان می گذشت فرو رفت و سرنشینان هر دو اتومبیل مجروح شدند. عکاسها می خواستند عکس لیندسی را با کسی که در کنارش نشسته بود بگیرند تا پیرامونش جنجال بپا کنند. چند سال پیش «دایان اسپنسر» عروس سابق ملکه انگلستان نیز که در پاریس از دست عکاسان پاپارازی به همین صورت فرار می کرد، در حادثه اتومبیل کشته شد.

۲۰۰۸م:"بوریس یفیموف Boris E. Yefimov " ژورنالیست و هنرمند روس که بیش از هشتاد سال برای نشریات وطن خود کاریکاتور سیاسی کشید در اکتبر ۲۰۰۸ پس از ۱۰۸ سال و سه روز عمر کردن، در خانه اش در مسکو درگذشت. تاریخ جهان در قرن بیستم را آنطور که بود، می توان با مروری بر کاریکاتورهای «یفیموف» به دست آورد. وی ناظر طلوع و غروب نظام سوسیالیستی شوروی بود. کاریکاتورهای او از ۱۹۱۹ تا ۲۰۰۵ در مطبوعات به چاپ می رسید. وی در دانشگاه حقوق خوانده بود ولی عشق خود (کاریکاتور سیاسی) را دنبال کرد. برادرش یکی از سردبیران پراودا بود و کاریکاتورهای یفیموف عمدتا در پرودا و ایزوستیا به چاپ می رسید. گاهی اوقات استالین تلفنی به یفیموف سوژه کاریکاتور می داد. یک کاریکاتور یفیموف از هیتلر به قدری وی را خشمگین ساخته بود که دستور کتبی قتل اورا به فرماندهی نیروهای آلمان در شوروی داده بود و نوشته بود که پس از تصرف مسکو، نخستین فردی که باید نابود شود یفیموف است. تروتسکی بر نخستین کتاب کاریکاتوری یفیموف که در سال ۱۹۲۴ انتشار یافت مقدمه نوشته است. شورای عالی شوروی مدال و عنوان «کاریکاتوریست خلق» به یفیموف داده بود. کاریکاتور سال ۱۹۴۷ یفیموف که ژنرال آیزنهاور و ارتش آمریکا را در حال حمله به قطب شمال و تصاحب آن نشان می دهد تاکنون صدها بار به چاپ رسیده تا روس ها فراموش نکنند که در معرض خطر قراردارند و آخرین چاپ آن ماه گذشته بود.

T A K F A R S

یفیموف به نکات جالبی اشاره کرده است که قابل تامل هستند. درباره اعدام برادرش گفته بود: تحقیق کردم و یقین حاصل کردم که اگر دولتها ماموران اطلاعاتی ـ امنیتی خود را از میان افراد انتخاب کنند که بسیار صدیق و امین، دارای قدرت قضاوت درست و بدون داشتن هرگونه تعصب و عقده و دارای وجدانی تیز بوده و تنها به منافع وطن و هموطن اندیشه داشته باشند نه این و آن؛ افرادی چون برادر من و دیگران دچار زحمت و احیانا اعدام نمی شوند. گزارش های سرسری و بی دقتی و یا غرض ورزی ماموران پلیس مخفی وقت باعث گرفتاری و اعدام برادر من شده بود نه تعمد مقامات دولتی و حزب. شاید مامورانی هم که گزارش داده بودند نمی دانستند که گزارش معمولی و روزانه آنان روزی به مرگ یک فرد مفید تمام شود. گزارش پلیس در دادگاه بررسی می شود و گزارش مامور اطلاعات و امنیت، بدون بررسی مجدد و دقیقتر، در صندوق قفلدار.

بنظر یفیموف فروپاشی شوروی به این علل بود: سوء مدیریت، مغایرت حرفها با عملها و عدم دقت در انتخاب مدیران و اعضای حزب. مقامات حزبی از نیمه قرن (بیستم) اعتقاد به ایدئولوژی حزب نداشتند، ظاهرساز و نود درصدشان فرصت طلب بودند و با حیله گری وارد حزب شده بودند. اگر دقت کنید پس از بسته شدن حزب و سپس فروپاشی، همین مقامات حزب اموال دولت و کارخانه ها و منابع عمومی را میان خود قسمت و اصطلاحا خصوصی کردند و به فاصله چند روز میلیونر شدند و برای حفظ خود و از میان برداشتن مخالفان باند مافیا تشکیل دادند. همانهایی که قبلا اگر کسی سخن از ملیّت می برد زبانش را قطع می کردند یکی پس از دیگری به مستقل ساختن یکطرفه سرزمین خود دست زدند تا حاکم باشند و …. حزبی بودن به تنهایی نباید شرط احراز مقام دولتی باشد، استعداد و لیاقت شرط است و این استعداد را در مدرسه باید کشف و تقویت کنند که شوروی از آموزش و پرورش واقعی برخوردار نبود. خواندن و نوشتن به تنهایی آموزش و پرورش نیست. با ریاضیات و محاسبات ریاضی نمی توان خصلت، خواست (آرزو) و رفتار یک فرد را تشخیص داد. اندیشه و منش از فرهنگ ملی و دیرپای ناشی می شود و فرهنگ هر ملت با ملت دیگر فرق دارد و به آسانی نمی توان آن را تغییر داد. مگر فرانسوی ها در طول دهها سال اشغال انگلستان توانستند فرهنگ انگلیسی ها را تغییر دهند و یا مگر مقدونی ها و مغولها موفق شدند ایرانیان را به راه خود ببرند. فرهنگ یک روس با فرهنگ یک آلمانی و یا انگلیسی متفاوت است. پس، ایدئولوژی ها باید هنگام پیاده شدن انعطاف داشته باشند.

یفیموف «کاریکاتور سیاسی» را آئینه حقیقت خوانده و گفته بود: مخاطبان پس از به دست گرفتن یک نشریه نخست به سراغ کاریکاتورهایش می روند. بنابراین، یک کاریکاتوریست می تواند به وطنش در مقیاسی زیاد خدمت کند. برای مثال: اگر کاریکاتوریست به مناسبتی زشتی پولپرستی، مصرف الکل و امثال آن را با هنر خود منعکس کند در ذهن افراد نقش می بندد و آنان را تغییر می دهد.

با اینکه یفیموف در بیشتر کاریکاتورهای خود چهره دولت آمریکا را تخریب و دولتمردان این کشور را مادیگر، پولپرست، جنگ طلب و سلطه گر نشان داده است در سال ۱۹۹۸ شبکه تلویزیونی عمومی آمریکا (پی بی اس) گروهی را برای مصاحبه با یفیموف که در چند روز متوالی پخش شد به مسکو فرستاده بود.

۱۹۳۹م:ششم اکتبر سال ۱۹۳۹ آدولف هیتلر رهبر وقت آلمان در پارلمان سراسری این کشور حرفهای قبلی خود را تکرار کرد و گفت که سر جنگ با انگلستان و فرانسه را ندارد. اقدامات نظامی او تا کنون محدود به تامین وحدت المانی های اروپا در زیر یک پرچم بوده است. اما، اگر انگلستان و فرانسه به المان و منافع آن حمله کنند در سرکوب کردن آنها درنگ نخواهد کرد و در این صورت مسئولیت جنگ با آنها خواهد بود.

۱۹۷۳م:ششم اکتبر سال ۱۹۷۳ نیروهای مصر و سوریه با استفاده از تعطیل «یوم کیپور Kippur» اسرائیلی ها به مواضع آنان در شرق آبراه سوئز و بلندی های جولان حمله بردند. با این حمله غافلگیرانه، سربازان مصری که از عرض آبراه سوئز گذشته بودند، خط دفاعی بتونی «بارلو Barlev» را که اسراییلی ها در امتداد آبراه سوئز در زیر زمین به صورت سنگرهای تونلی ساخته بودند تا مصری ها نتوانند باردیگر به صحرای سینا وارد شوند متصرف و از آن عبور کردند و در صحرای سینا به پیشروی خود ادامه دادند. در عبور از آبراه سوئز ۸۰ هزار نظامی مصری شرکت کرده بودند. وزیردفاع وقت اسرائیل در یک برنامه رادیو تلویزیونی، حملات همزمان سوریه و مصر را یک جنگ تمام عیار تازه خواند. کشورهای عربی و زودتر از همه الجزایر آمادگی خودرا برای اعزام نیرو به کمک مصر و سوریه اعلام داشتند و پس از اینکه گزارش رسید که دولت آمریکا برای کمک رسانی به اسرائیل یک پل هوایی (ایرلیفت) به وجودآورده است دولتهای عربی صدور نفت خودرا به غرب و کشورهای هوادار غرب قطع کردند و دولت وقت مسکو آماده دادن کمک به اعراب شد، ولی دولت تهران اعلام کرد که نفت یک کالای مصرفی و دارای جنبه بازرگانی است و صدور نفت آن را قطع نخواهد کرد.

جنگ رمضان تا ۲۲ اکتبر (به مدت ۱۶ روز) ادامه داشت. سپس میانجگری آمریکا آغاز شد زیرا بیم از آن داشت که دولت مسکو از این جنگ بهره برداری سیاسی کند و بیش از پیش به بسط نفوذ در کشورهای عربی مبادرت کند. این میانجیگری در سال ۱۹۷۴ به سود مصر پایان یافت و اسرائیل تا مسافتی از آبراه سوئز دور شد و نظامیان خود را که در آخرین روزهای جنگ در جنوب آبراه سوئز لشکر سوم مصر را محاصره کرده بودند فراخواند. همین میانجیگری آمریکا که از طریق هنری کیسینجر (دیپلمات یهودی آمریکا) انجام شد باعث گردید که انورسادات رئیس جمهور وقت مصر گرایش آمریکایی یابد و بعدا مستشاران نظامی دولت مسکو را از مصر اخراج کند که منجر به سردی روابط دو کشور شده که هنوز (درسال ۲۰۰۹) این سردی روابط ادامه دارد. اگر اخطار دولت مسکو در سال ۱۹۵۶ و در جریان بحران آبراه سوئز نبود، انگلستان، فرانسه و اسرائیل مصر را اشغال نظامی کرده بودند. دولت مسکو در دوران حکومت عبدالناصر اسلحه فراوان به بهای ارزان در اختیار مصر قرارداده بود.

درست سی سال پس از جنگ رمضان هواپیماهای اسرائیلی به منطقه ای در ۲۲ کیلومتری شمال غربی شهر دمشق حمله بردند و آنجا را بمباران کردند ولی دیگر شوروی وجود نداشت و اعراب درحال تفرقه بودند و درنتیجه رویداد دنباله نیافت. بهانه حمله هوایی به سوریه، یک انفجار انتحاری پرتلفات بود در اسرائیل بود که یک دختر فلسطینی آن را بوجود آورده بود.

تک فارس www.takfars.ir

۱۹۸۱م:ششم اکتبر سال ۱۹۸۱ انور سادات رئیس جمهوری مصر که در مراسم روز ارتش این کشور و در جایگاه ویژه، رژه سربازان را نظاره می کرد ترور شد. این مراسم رژه از سال ۱۹۷۴ هرسال در همین روز بمناسبت سالروز جنگ رمضان انجام می شد.

در اثنای رژه؛ یک سرگرد، یک ستوان، دو درجه دار و دو سرباز از صف رژه روندگان خارج شدند و با نارنجک و سلاحهای خودکار به سوی جایگاه انور سادات حمله بردند که در این حمله رئیس جمهوری مصر و ۹ تن دیگر کشته شدند و گروهی نیز مجروح گردیدند.

انور سادات پس از بریدن از شوروی، با پادرمیانی جیمی کارتر رئیس جمهوری وقت آمریکا و برغم مخالفت اعراب، با اسرائیل به طور یکجانبه صلح کرده بود، و اعلام شده است که قتل او در ششم اکتبر ۱۹۸۱ به همین سبب بود. در پی صلح سادات و بگین در کمپ دیوید و دیدار انور سادات از اسرائیل و حضور در پارلمان این کشور و ایراد نطق، سران کشورهای عربی همان زمان در بغداد جمع شدند، مصر را تحریم، مناسبات خود را با آن دولت قطع و مقر اتحادیه عرب را هم از قاهره منتقل کردند.

ترور انور سادات عمدتا نتیجه صلح یکجانبه وی با اسراییل بود. سه تن از نظامیانی که به سوی جایگاه انور سادات تیراندازی کردند همان دم بر اثر تیراندازی متقابل محافظان او جان سپردند.

در پی ترور سادات، حسنی مبارک ژنرال هوایی مصر و معاون وی جای او را گرفت که هنوز (سال ۲۰۰۹) در این مقام است. مبارک با این که در شوروی دوره نظامی دیده است همان سیاست انور سادات و دوستی با غرب را ادامه داده است.

۲۰۰۳م:ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری وقت روسیه پنجم اکتبر ۲۰۰۳ در بازگشت از سفر آمریکا به مسکو در مصاحبه ای چنین پیش بینی کرده بود: آمریکا در عراق با یک جنگ طولانی، خشن و بی نتیجه در گیراست؛ نظیر وضعیتی که شوروی در دهه ۱۹۸۰ در افغانستان با آن رو به رو بود. پوتین که در آمریکا در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کرده گفته بود: عراق می تواند به مرکزی تازه و یک مغناطیس برای همه عناصر تخریب در آید.

وی در آن مصاحبه افزوده بود: طبق اطلاعاتی که به دست آورده است تاکنون و در همین چندماهی که از اشغال نظامی عراق می گذرد شماری از اعضای گروههای مختلف تخریب وارد عراق شده اند، و این درحالی است که عراقی ها نظامیان آمریکایی را نیروی اشغالگر می نامند و جهانیان نیز استقرار نظامی آمریکا در عراق را فاقد مشروعیت بین المللی می خوانند. عراق در یک منطقه حساس جهان قرارگرفته و نباید نظم آن برهم می خورد. چنین نقطه ای در جهان و در شرایطی که به آن دچار شده است محلی مناسب برای پیدایش و رشد عناصر و کانونهایی خواهد بود که مانع از برقراری هرگونه نظم و ترتیب خواهند شد زیرا که نظم و قاعده مانع رشد آنها می شود.

پوتین همچنین پیش بینی کرده بود که آمریکا با این وضعیت، در افغانستان هم موفق نخواهد شد و هرگونه ناآرامی در افغانستان به پاکستان و احیانا هند انتقال خواهد یافت. ما امکان انتقال ناآرامی از افغانستان به آسیای میانه (منطقه فرارود) را نخواهیم داد.

تکفارس

مرور زمان نشان داد که پیش بینی پوتین درست بود. برخی از مفسران در مقالات اکتبر ۲۰۰۸ خود به این پیش بینی اشاره کرده بودند. پوتین اینک نخست وزیر روسیه و رهبر حزب اکثریت این کشور (مرد شماره یک روسیه) است. پوتین پس از رویداد آگوست ۲۰۰۸ گرجستان نیز گفت که این رویداد روند سیاست ها را در جهان تغییر داد و نظم جهانی آن نخواهد بود که پیش از رویداد هشتم آگوست وجود داشت. به نوشته تفسیرنگاران، زنگ این مطلب همچنان درگوش دولتمردان و سیاستمداران کشورها طنین انداز است و تلاش دارند که خود را با وضعیت آتی مطابقت دهند.

۲۰۰۷م:«پویوش جیدال Piyush Jindal» در انتخابات یکشنبه (۵ اکتبر ۲۰۰۳) فرمانداری ایالت جنوبی و محافظه کار لوئیزیانای آمریکا از میان پنج نامزد، بیشترین آراء را به دست آورد و انتخابات به دور دوم موکول شد. وی که در آن سال ۳۲ ساله بود (متولد دهم ژوئن ۱۹۷۱) در نوبت دوم انتخابات که ۱۵ نوامبر میان دو نامزد ردیف اول و دوم برگذار شد شکست خورد، اما در دور بعدی انتخابات فرمانداری لوئیزیانا که در اکتبر ۲۰۰۷ برگذار شد با به دست آوردن ۵۴ درصد آراء به پیروزی رسید و فرماندار ایالت شد. وی در فاصله دو انتخابات فرمانداری، در انتخابات مجلس نمایندگان آمریکا از ایالت خود شرکت کرده و به آن مجلس راه یافته بود.

جیدال نخستین هندی تبار است که در ایالات متحده به سمت فرماندار ایالت انتخاب شده است. وی همچنین نخستین تیره رنگی است که در لوئیزیانا فرماندار شده است. والدین جیدال چند ماه پیش از تولد او از پنجاب هند به آمریکا وارد شده بودند. طبق قوانین ایالات متحده، فردی که در آن کشور به دنیا آمده باشد تبعه ایالات متحده محسوب می شود حتی اگر مادرش یک توریست بوده و برای یک دیدار چند روزه وارد آمریکا شده باشد. محافظه کار بودن مردم لوئیزیانا تا آن حد است که هنوز زادروز «جفرسون دیویس» رئیس ایالات جنوبی در جنگ داخلی آمریکا را جشن می گیرند. لوئیزیانا آخرین ایالت آمریکا بود که حقوق مدنی سیاهپوستان را پذیرفت که اینک فرماندار هندی تبار دارد. انتخاب جیدال، در اکتبر ۲۰۰۷ تعجب همگان را برانگیخته بود. جیدال که عضو حزب جمهوریخواه آمریکاست قبلا کارمند دولت ایالتی بود و در قسمت بهداشت و درمان کار می کرد.

۲۰۰۳م:یکشنبه (۵ اکتبر ۲۰۰۳) بانو «شیلیا ویلسون» ۴۳ ساله که بامادر ۶۷ ساله اش «جنی» به کلیسای محله شرقی شهر اتلانتای آمریکا رفته بود تا پای موعظه کشیش بنشیند، ناگهان و بدون مقدمه از کیف دستی خود سلاح کمری کوچکی را خارج ساخت، نخست مادرش و سپس عالیجناب «جان رینولدز» کشیش کلیسا را کشت و سپس در همانجا خودکشی کرد. حاضران در کلیسا با شنیدن صدای نخستین گلوله خود را در زیر نیمکتها پنهان کرده بودند. انگیزه بانو شیلیا از این عمل در پرده ابهام باقی مانده است. وی ساعتی پس از ورود به کلیسا و در اثنای شنیدن موعظه دست به تپانچه برده بود!.

‏۲۰۰۵م:درست ۱۲ سال پس از روزی که لیبرالهای نوپای مسکو بوریس یلتسین را تحت فشار گذارده بودند که جسد لنین را از میدان سرخ خارج سازد و دفن کند، پنجم اکتبر ۲۰۰۵ گئورگی پولتافچنکوGreorgi Poltavchenko از مقامات منطقه مسکو چنین مطلبی را تکرار کرد و گفت: آن زمان فرا رسیده است که جسد مومیایی شده لنین در گورستان دفن شود. پولتافچنکو زاده سن پترزبورگ (لنینگراد) از یلکان حزب کمونیست بالا آمده و سالها افسر کا. گ. ب. (پلیس امنیت شوروی) بود.

فشار به یلتسین نیز پنجم اکتبر سال ۱۹۹۳ آغاز شده بود که وی پس از مشاهده مخالفت اکثریت مردم زیر بار نرفت. در آن زمان لیبرالهای روسیه به تحریک غرب پیشنهاد کرده بودند که جسد لنین همچنان که وصیت کرده است به سن پترزبورگ حمل و در کنار گور مادرش دفن شود. همان وقت مخالفان این نظر گفته بودند که لنین سمبل وحدت روسیه و برابری انسانها است و مشاهده جسد او یادآور اندیشه هایش است. او مسئول شکست این اندیشه ها نبوده است، دیگران که حسن نیت و وفاداری نداشتند و تنها نفع خود را می خواستند؛ در طول زمان آنها را منحرف کردند و به شکست کشاندند.

با طرح دوباره انتقال جسد لنین در پنجم اکتبر ۲۰۰۵، که هر روز هزاران بیننده علاقه مند دارد، باردیگر صدای خروش مخالفت بلند شده بود از جمله زیوگانف دبیر اول حزب کمونیست روسیه ششم اکتبر ۲۰۰۵ گفته بود: کسانی که این حرف ها را می زنند تاریخ وطن را نخوانده اند و ….

لنین در ۵۳ سالگی در سال ۱۹۲۴ درگذشت.

takfars.ir

۰: سال ۱۰۵ پیش از میلاد در جنگ «اروسیدArausid» در جنوب شرقی فرانسه (مرز ایتالیای امروز)، سیمبریCimbri های مهاجر ارتش روم را که درصدد سد مهاجرت آنان به منطقه ریویرای امروز بر آمده بود شکست دادند و ۱۱۲ هزار رومی را کشتند. سیمبری ها آرین هایی بودند (از نژاد آلمانی) که قبلا در منطقه ژوتلند در سواحل جنوب غربی بالتیک سکونت داشتند.

۱۲۳۹: در گذشت « شمس الدین قیس رازی» ادیب ایرانی و مولف المعجم را که عمدتا درباره شعر فارسی است اوایل اکتبر سال ۱۲۳۹ میلادی ( مهر ماه ۶۱۸ خورشیدی ) نوشته اند.

۱۷۸۱: توماس ادیسون دستگاه عکس متحرک (فیلمبرداری) خود که نخستین وسیله از این دست بود به معرض تماشا گذارد.

۱۹۰۸: امپراتوری اتریش سرزمین بوسنی هرزگوین را به قلمرو خود ضمیمه ساخت که با اعتراض صربستان رو به رو شد. دو روز بعد صربستان اعلام کرد که برای دفاع از صربهای بوسنی با اتریش وارد جنگ خواهد شد. المان حمایت خود را از عمل اتریش اعلام کرد و روسیه و انگلستان برای جلوگیری از وقوع جنگ در بالکان به تکاپو افتادند و ادامه همین وضعیت به ایجاد اتحادیه های سه جانبه در اروپا و شش سال بعد به جنگ جهانی اول منجر شد.

۱۹۳۵: مجلس شورا در این روز در سال ۱۳۱۴بر داوری ترکیه برای حل اختلافات مرزی ایران و افغانستان صحه گذارد.

۱۹۷۶: هواگوفنگ نخست وزیر تازه چین رهبران انقلاب فرهنگی این کشور را دستگیر و به این انقلاب پایان داد.