تک فارس
حسین (ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است
محصولات معتبر
محصولات معتبر

متن کامل عربی سوره الذاریات به همراه ترجمه دقیق فارسی

به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

سوگند به بادهاى ذره‏افشان (۱)

وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿۱﴾

و ابرهاى گرانبار (۲)

تکفارس آی آر

فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿۲﴾

و سبک سیران (۳)

فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿۳﴾

و تقسیم‏کنندگان کار[ها] (۴)

فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿۴﴾

www.takfars.ir

که آنچه وعده داده شده‏اید راست است (۵)

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿۵﴾

و [روز] پاداش واقعیت دارد (۶)

وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿۶﴾

سوگند به آسمان مشبک (۷)

وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿۷﴾

که شما [درباره قرآن] در سخنى گوناگونید (۸)

إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ ﴿۸﴾

[بگوى] تا هر که از آن برگشته برگشته باشد (۹)

یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿۹﴾

تک فارس

مرگ بر دروغپردازان (۱۰)

قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿۱۰﴾

همانان که در ورطه نادانى بى‏خبرند (۱۱)

الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَهٍ سَاهُونَ ﴿۱۱﴾

پرسند روز پاداش کى است (۱۲)

یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿۱۲﴾

همان روز که آنان بر آتش عقوبت [و آزموده] شوند (۱۳)

یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿۱۳﴾

عذاب [موعود] خود را بچشید این است همان [بلایى] که با شتاب خواستار آن بودید (۱۴)

ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿۱۴﴾

T A K F A R S

پرهیزگاران در باغها و چشمه سارانند (۱۵)

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿۱۵﴾

آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى‏گیرند زیرا که آنها پیش از این نیکوکار بودند (۱۶)

آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿۱۶﴾

و از شب اندکى را مى‏غنودند (۱۷)

کَانُوا قَلِیلًا مِّنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿۱۷﴾

و در سحرگاهان [از خدا] طلب آمرزش مى‏کردند (۱۸)

وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿۱۸﴾

و در اموالشان براى سائل و محروم حقى [معین] بود (۱۹)

وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۱۹﴾

تک فارس www.takfars.ir

و روى زمین براى اهل یقین نشانه‏هایى [متقاعدکننده] است (۲۰)

وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ ﴿۲۰﴾

و در خود شما پس مگر نمى‏بینید (۲۱)

وَفِی أَنفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿۲۱﴾

و روزى شما و آنچه وعده داده شده‏اید در آسمان است (۲۲)

وَفِی السَّمَاء رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿۲۲﴾

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که واقعا او حق است همان گونه که خود شما سخن مى‏گویید (۲۳)

فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ ﴿۲۳﴾

آیا خبر مهمانان ارجمند ابراهیم به تو رسید (۲۴)

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿۲۴﴾

تکفارس

چون بر او درآمدند پس سلام گفتند گفت‏سلام مردمى ناشناسید (۲۵)

إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنکَرُونَ ﴿۲۵﴾

پس آهسته به سوى زنش رفت و گوساله‏اى فربه [و بریان] آورد (۲۶)

فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿۲۶﴾

آن را به نزدیکشان برد [و] گفت مگر نمى‏خورید (۲۷)

فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿۲۷﴾

و [در دلش] از آنان احساس ترسى کرد گفتند مترس و او را به پسرى دانا مژده دادند (۲۸)

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَهً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿۲۸﴾

و زنش با فریادى [از شگفتى] سر رسید و بر چهره خود زد و گفت زنى پیر نازا [چگونه بزاید] (۲۹)

فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّهٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿۲۹﴾

takfars.ir

گفتند پروردگارت چنین فرموده است او خود حکیم داناست (۳۰)

قَالُوا کَذَلِکَ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿۳۰﴾

[ابراهیم] گفت اى فرستادگان ماموریت‏شما چیست (۳۱)

قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿۳۱﴾

گفتند ما به سوى مردمى پلیدکار فرستاده شده‏ایم (۳۲)

قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِینَ ﴿۳۲﴾

تا سنگهایى از گل رس بر [سر] آنان فرو فرستیم (۳۳)

لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَهً مِّن طِینٍ ﴿۳۳﴾

[که] نزد پروردگارت براى مسرفان نشان‏گذارى شده است (۳۴)

مُسَوَّمَهً عِندَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ ﴿۳۴﴾

تک فارس آی آر

پس هر که از مؤمنان در آن [شهرها] بود بیرون بردیم (۳۵)

فَأَخْرَجْنَا مَن کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۳۵﴾

و[لى] در آنجا جز یک خانه از فرمانبران [خدا بیشتر] نیافتیم (۳۶)

فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿۳۶﴾

و در آنجا براى آنها که از عذاب پر درد مى‏ترسند عبرتى به جاى گذاشتیم (۳۷)

وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَهً لِّلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿۳۷﴾

و [نیز] در [ماجراى] موسى چون او را با حجتى آشکار به سوى فرعون گسیل داشتیم (۳۸)

وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿۳۸﴾

پس [فرعون] با ارکان [دولت] خود روى برتافت و گفت [این شخص] ساحر یا دیوانه‏اى است (۳۹)

فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿۳۹﴾

TakFars

[تا] او و سپاهیانش را گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم در حالى که او [در آخرین لحظه] نکوهشگر [خود] بود (۴۰)

فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿۴۰﴾

و در [ماجراى] عاد [نیز] چون بر [سر] آنها آن باد مهلک را فرستادیم (۴۱)

وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ ﴿۴۱﴾

به هر چه مى‏وزید آن را چون خاکستر استخوان مرده مى‏گردانید (۴۲)

مَا تَذَرُ مِن شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ ﴿۴۲﴾

و در [ماجراى] ثمود [نیز عبرتى بود] آنگاه که به ایشان گفته شد تا چندى برخوردار شوید (۴۳)

وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ ﴿۴۳﴾

تا [آنکه] از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالى که آنها مى‏نگریستند آذرخش آنان را فرو گرفت (۴۴)

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَهُ وَهُمْ یَنظُرُونَ ﴿۴۴﴾

تک فارس

در نتیجه نه توانستند به پاى خیزند و نه طلب یارى کنند (۴۵)

فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنتَصِرِینَ ﴿۴۵﴾

و قوم نوح [نیز] پیش از آن [اقوام نامبرده همین گونه هلاک شدند] زیرا آنها مردمى نافرمان بودند (۴۶)

وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿۴۶﴾

و آسمان را به قدرت خود برافراشتیم و بى‏گمان ما [آسمان]گستریم (۴۷)

وَالسَّمَاء بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿۴۷﴾

و زمین را گسترانیده‏ایم و چه نیکو گسترندگانیم (۴۸)

وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿۴۸﴾

و از هر چیزى دو گونه [یعنى نر و ماده] آفریدیم امید که شما عبرت گیرید (۴۹)

وَمِن کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿۴۹﴾

www.takfars.ir

پس به سوى خدا بگریزید که من شما را از طرف او بیم‏دهنده‏اى آشکارم (۵۰)

فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿۵۰﴾

و با خدا معبودى دیگر قرار مدهید که من از جانب او هشداردهنده‏اى آشکارم (۵۱)

وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿۵۱﴾

بدین سان بر کسانى که پیش از آنها بودند هیچ پیامبرى نیامد جز اینکه گفتند ساحر یا دیوانه‏اى است (۵۲)

کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿۵۲﴾

آیا همدیگر را به این [سخن] سفارش کرده بودند [نه] بلکه آنان مردمى سرکش بودند (۵۳)

أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿۵۳﴾

پس از آنان روى بگردان که تو در خور نکوهش نیستى (۵۴)

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ ﴿۵۴﴾

T A K F A R S

و پند ده که مؤمنان را پند سود بخشد (۵۵)

وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۵۵﴾

و جن و انس را نیافریدم جز براى آنکه مرا بپرستند (۵۶)

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ ﴿۵۶﴾

از آنان هیچ روزیى نمى‏خواهم و نمى‏خواهم که مرا خوراک دهند (۵۷)

مَا أُرِیدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَن یُطْعِمُونِ ﴿۵۷﴾

خداست که خود روزى بخش نیرومند استوار است (۵۸)

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّهِ الْمَتِینُ ﴿۵۸﴾

پس براى کسانى که ستم کردند بهره‏اى است از عذاب همانند بهره عذاب یاران [قبلى]شان پس [بگو] در خواستن عذاب از من شتابزدگى نکنند (۵۹)

فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿۵۹﴾

تک فارس www.takfars.ir

پس واى بر کسانى که کافر شده‏اند از آن روزى که وعده یافته‏اند (۶۰)

فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُوا مِن یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿۶۰﴾

محصولات معتبر
محصولات معتبر