فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۸ آذر

۱۹۱۱م:۲۹نوامبر سال ۱۹۱۱ (۸ آذر ۱۲۹۰ خورشیدی) دولت روسیه به ایران اولتیماتوم داد که ظرف ۴۸ ساعت مورگان شوستر آمریکایی را که برای اصلاح خزانه داری و مالیه ایران استخدام شده بود برکنار کند و از این پس نیز بدون جلب موافقت قبل دولتین روسیه و انگلستان به استخدام از خارج دست نزند.

روز بعد مجلس به این اولتیماتوم روسیه رسیدگی کرد و برغم توجیه وثوق الدوله آن را رد کرد.

مجلس در آذر ماه سال پیش از آن (۱۲۸۹ خورشیدی) ضمن تصویب قانون تاسیس خزانه داری کل کشور، رای به استخدام شوستر به عنوان مشاور مالیه ایران داده بود زیراکه شنیده بود در آمریکا همگان باید به شهر، ایالت و دولت مالیات بدهند و گریزی از آن نیست و بنابراین، این کشور دارای کارشناس ماهر و سختگیر در امور مالیه است. انگلستان و روسیه ـ هر دو به یک نسبت با رو به راه شدن وضعیت مالیه ایران که باعث اقتدار دولت می شد مخالف بودند. نظر شوستر براین بود که تا مالیات بر ثروت و درآمد در ایران (مطابق آمریکا و کشورهای اروپایی) برقرار نشود این کشور نخواهد توانست روی پایش بایستد.

مردم تهران به جانبداری از مجلس که اولتیماتوم روسیه را رد کرده بود به خیابانها ریختند و تزار روسیه پس از آگاه شدن از تصمیم مجلس ایران دستور داد که چهار هزار سربار روانه ایران شود. روسیه و انگلستان طبق سازشنامه آگوست ۱۹۰۷ و تقسیم ایران به دو منطقه نفوذ چنین حقی را به خود می دادند.

دولت وقت بار دیگر از مجلس خواست اولتیماتوم روسیه را بپذیرد و با اخراج شوستر موافقت کند که مجلس زیر بار نرفت. ۲۸ آذر ماه یپرم خان رییس وقت شهربانی (نظمیه) به مجلس اخطار کرد که اگر اولتیماتوم را نپذیرد نیروهای روسیه وارد خواهند شد که مجلس اجبارا پذیرفت و مراتب همان روز به دولت و نیز مورگان شوستر اعلام شد که خاک ایران را ترک گوید.

تکفارس آی آر

۱۹۵۲م:ژنرال آیزنهاور ۲۹ نوامبر ۱۹۵۲در نخستین مصاحبه عمومی اش پس از انتخاب شدن به سمت رئیس جمهور آمریکا گفت: گمان نمی کنم منطقه ای مهمتر از ایران روی نقشه جغرافیایی جهان وجود داشته باشد؛ ایران؛ دارای نفت است و هم در چهار راه جهان واقع شده است.

آیزنهاور در این مصاحبه افزوده بود: اگر روزگاری تهران و مسکو با هم کنار آیند، کره زمین جای امنی برای غرب (کشورهای عضو ناتو) نخواهد بود. همچنین نباید وضعیتی پیش آید که ایران به گذشته دور خودبازگردد و یک قدرت نظامی شود. وای به وقتی که میلیتاریسم ایرانی زنده شود؛ بروید تاریخ این کشوررا بخوانید تا متوجه حرف من بشوید. آیزنهاور نزدیک دو ماه بعد زمام امور آمریکا را به دست گرفت. در دهه جاری (دهه یکم قرن ۲۱) مفسران غرب بارها از توجه ایران به نیروهای مسلح خود یادکرده و گفته اند که احتمال میلیتریزه شدن وجود دارد.

چرچیل نخست وزیر وقت انگلستان از این مصاحبه آیزنهاور استفاده کرد، به واشنگتن رفت و به استناد این اظهار ایزنهاور آنقدر به گوش او خواند تا موافقت کرد که در براندازی دکتر مصدق کمک کند و چند ماه بعد ماجرای ۲۸ امرداد روی داد. چرچیل به آیزنهاور گفته بود که اگر حکومت مصدق یک سال دیگر دوام یابد، پیش بینی او (کنار آمدن تهران و مسکو) عملی خواهد شد.

www.takfars.ir

۲۰۰۴م:بیست و هشتم نوامبر ۲۰۰۴ هوگو چاوز رئیس جمهوری چپگرای ونزوئلای در تهران از مجسمه "سیمون بولیوار" قهرمان ملی لاتین های قاره آمریکا و شخصتی که در نیمه اول قرن ۱۹ بر ضد استعمار اسپانیا بپاخاست و استقلال چند کشور آمریکای لاتین نتیجه تلاشهای اوست پرده برداری کرد. تا آن روز، این چهارمین سفر چاوز به ایران بود. در آن زمان محمود احمدی نژاد شهر تهران بود. تصمیم به نصب مجسمه بولیوار در یک میدان شمال غربی تهران چند سال پیش از آن در شورای این شهر گرفته شده بود که با مخالفتهایی هم از ناحیه برخی اصولگرایان اسلامی رو به رو شده بود.

نام سیمون بولیوار که در ونزوئلا به دنیا آمده بود بر کشور بولیوی گذارده شده است. میدانی هم که در تهران مجسمه بولیوار به عنوان یک مظهر استقلال و حاکمیت ملی در آن قرار داده شده است به نام وی اسم گذاری شده است.

۲۰۰۹م:اکبر اعتماد که از او به عنوان پدر پژوهش های اتمی ایران نام می برند در مصاحبه ای از او که در نوامبر ۲۰۰۹ در یک نشریه چاپ واشنگتن انتشار یافته بود با تاکید گفته بود که دولت وقت ایران (نظام پیشین) در سال ۱۹۶۸ (۱۳۴۷ هجری) نباید پیمان منع گسترش تسلیحات اتمی را امضاء می کرد و افزوده بود: این پیمان ـ قراردادی است میان قوی ها و ضعیف ها. این قرارداد را قوی ها علیه ضعیف ها تنظیم کردند. خودشان این قرارداد را رعایت نمیکنند. چند سال است که از مفاد این پیمان در مورد ایران سوء استفاده میکنند. با چند ادعا یقه ایران را چسبیده اند که چرا این کار و آن کار را کرده است حال آنکه خودشان چهل سال است به تعهدی که سپرده اند عمل نمیکنند. آنها متعهد به خلع سلاح هسته ای و انهدام سلاحهای هسته ای خود شده بودند. این قوی ها همچنین تعهد کرده بودند که تکنولوژی هسته ای در اختیار کشورهایی که آن را ندارند قرار دهند که پس از گرفتن امضاء از آنها (امضای پیمان منع گسترش) زیرش زده اند. من اگر به جای دولت (دولت ایران) بودم نه تنها از این پیمان بلکه از آژانس بین المللی اتمی خارج می شدم. این آژانس برای ما چه کرده است؟ و عضویت در آن برای ما چه امتیاز و فایده ای دارد؟. ببینید در چند سال اخیر چقدر وقت ایران را با این سر و صداها گرفته اند. در حال حاضر ۹ کشور جهان دارای سلاح اتمی هستند. من در دو سفر آخر خود به وطن از برنامه اتمی ایران دفاع کردم و بازهم دفاع می کنم.

۲۰۰۴م:«پراودا» ۲۷ نوامبر ۲۰۰۴ در ادیشن انگلیسی زبان آنلاین خود درباره مداخله غرب در امور داخلی اوکراین و در آن زمان «انتخابات» آن کشور نوشت: انتخابات اوکراین به تایید آمریکا، انگلستان و یا کانادا نیاز ندارد و به کشورهای غرب که بلوک خود (ناتو) را برغم انحلال پیمان ورشو همچنان فعال نگهداشته اند مربوط نیست که بگویند نتایج این انتخابات را قبول دارند و یا رد می کنند. بروند نظری به انتخابات خودشان بیافکنند که ناقص، ساختگی (تصنعی) و پر از مسئله است. اوکراین کشوری است دارای حاکمیت ملی و سازمانها و دوائر قانونی برای رسیدگی به شکایتها و اعتراضها.

۱۹۵۱م:۲۹ نوامبر سال ۱۹۵۱ سرهنگ ادیب شیشکلی shishekly در سوریه کودتا کرد و حکومت را به دست گرفت. سوریه از سال ۱۹۴۹ به مدت دو دهه گرفتار کودتاهای نظامی بود که نتیجه تشدید اختلافهای سه گروه چپ، راست و ناسیونالیست این کشور بودند. چپها خواهان ایجاد نظام شورایی(ساویت) شبیه شوروی بودند که در آن ابزار تولید در دست دولت باشد تا مردم از رفاه برابر برخوردار باشند و متساویا از ثروت وطنشان استفاده کننده و در این راستا روابط بسیار نزدیک با مسکو برقرار کرده بودند، مخصوصا که سران کرملین قول داده بودند که از سوریه حمالت نظامی خواهند کرد. ناسیونالیستها (ملی گرایان) علاقه شدید به تجدید حیات سوریه بزرگ داشتند که شامل اردن، فلسطین، لبنان و قسمتی از ترکیه بود که پس از جنگ جهانی اول (سال ۱۹۱۸) تقسیم شده بود و قسمتهای جدا شده از جمله سوریه امروز، مدتها تحت الحمایه فرانسه بود. فشار همین ملی گرایان بود که سبب شد بعدا سوریه با مصر جمهوری متحد عربی را به وجود آورند تا با نیروی بیشتر و صدای رساتر به سوی هدفهای خود پیش بتازند . راستگرایان هم هدف دیگری داشتند و سرانجام، اختلاف نظر این سه گروه باعث روی کارآمدن حزب سوسیالیستی بعث در سوریه شده است که در آن هدفهای هر سه جناح تامین است. حکومت این حزب سه دهه است که ادامه دارد. سوریه از هزاران سال پیش یک کشور کلیدی در مدیترانه شرقی بود و به دلیل اهمیت منطقه ای و استراتژیک، عمدتا تحت سلطه و نفوذ یک قدرت بزرگتر قرار داشته از جمله ایران، مقدونی ها، رومیها، حکومت مرکزی اسلامی، عثمانی به مدت ۴ قرن و فرانسه. سوریه در عین حال یکی از گهواره های تمدن بشر بشمار می رود.

۱۹۳۹م:دولت شوروی ۲۹ نوامبر سال ۱۹۳۹ و یک روز پس از لغو پیمان عدم تجاوزی که میان آن دولت و دولت فنلاند وجود داشت، شهرهای این کشور را مورد حمله هوایی قرارداد و متعاقب آن، روز بعد (۳۰ نوامبر) ارتش سرخ تعرض همه جانبه خود را از دریا و هوا به فنلاند آغاز کرد.

تک فارس

با وجود برتری نظامی شوروی، این کشور موفق به تصرف همه فنلاند نشد. هیتلر که متوجه این ضعف نظامی شوروی شده بود، تشویق به حمله نظامی به این اتحادیه گردید و ….

۲۰۰۰م:دکترHerbert Aptheker «هربرت اپثکر» تاریخدان سیاهپوست و سوسیالیست آمریکایی (که دخترش، بتینا استاد دانشگاه کالیفرنیاست) ۲۹ نوامبر سال ۲۰۰۰ و در آستانه سال ۲۰۰۱ به دولتمردان جهان توصیه کرد که در روزشمارها (کرونیکلها)، رویدادهای آن روز (۲۹ نوامبر) را در طول تاریخ بخوانند و روی هر واقعه اش تامل کنند که برایشان پند آموز خواهد بود.

وی که در ۱۷ مارس سال ۲۰۰۳ در ۸۸ سالگی درگذشت سپس به رئوس این رویدادها اشاره کرد، ازجمله: قتل عام سرخپوستان "شیان" در کلرادو در سال ۱۸۶۴ به دست سرهنگ چیوینگتن، بازشدن اشیایی که در گورگاه و تابوت توتانخامون فرعون مصری به دست آمد که توسط دکتر هوارد کارتر (مصرشناس انگلیسی) پس از سه هزار سال کشف و باز شده است، ایجاد جمهوری فدرال خلق یوگوسلاوی در ۱۹۴۵ و مشاهده سرنوشت آن و گرفتن درس عبرت، مذاکرات سران متفقین در تهران در سال ۱۹۴۳ که در آن هر امتیازی که غرب به استالین داد در یک دهه ۱۹۹۰ جانشینانش آنها را از دست دادند و عکس قضیه شد، رای مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۴۷ به تقسیم فلسطین و خلق یک مسئله دیرپای، عبور نیروهای چین از رود یالو در ۱۹۵۰ و درهم کوبیدن نظامیان آمریکایی در کره و عقب راندن آنان ظرف چند روز از همه نقاطی که به دست آورده بودند، و باز تصویب قطعنامه ۶۷۸ در شورای امنیت که عراق با توسل به نیرو ی مسلح از کویت اخراج شود و …. (مسئله کویت، وضعیت فعلی عراق را به دنیا آورده است)

۲۰۰۴م:به گزارش ۲۷ نوامبر ۲۰۰۴ مطبوعات مسکو، ساکنان جزایر کوریل جنوبی در واکنش به اظهاران اخیر وزیر امور خارجه روسیه خواستار محاکمه پارلمانی (ایم پیچمنت) مقامات هر دولتی در روسیه شدند که چنین وعده هایی را بخواهد عملی سازد و تاکید کردند که برای حفظ این جزایر به عنوان گوشه ای از خاک روسیه دست به ایستادگی مسلحانه خواهند زد. وزیر امورخارجه روسیه اخیرا گفته بود که وعده پنجاه سال پیش مقامات شوروی را که نیمی از جزایر کوریل جنوبی به ژاپن داده شود زیر پا نمی گذارد (که بعدا معلوم شد یک ژست دیپلماتیک – حرف توخالی و دلخوش کننده بود).

ساکنان کوریل در اعتراضیه خود نسبت به اظهارات وزیر امورخارجه روسیه نوشته بودند که ازدست دادن جزایر کوریل که ابتدای خاک روسیه به حساب می آید یک جنایت است و آنان اجازه نخواهند داد که تا زنده اند چنین جنایتی رخ بدهد. فروش آلاسکا به آمریکا کافی است، براندوه روسها نباید افزود. گزارش وقت مطبوعات روسیه حاکی بود که طومار اعتراضیه ساکنان کوریل جنوبی به دولت روسیه و نیز «دوم » تسلیم شده بود و این دو مرجع را تحت تاثیر قرارداد.

۲۰۰۴م:۲۷ نوامبر ۲۰۰۴ اتحادیه انجمن های حقوق مدنی آمریکا به صدور گذرنامه های الکترونیک در این کشور که بتازگی باب شده بودند اعتراض کرده و آنها را برای دارنده اش خطرناک توصیف کرده بودند. قبلا به دولتهای آلمان، انگلستان و کانادا هم که صدور چنین گذرنامه هایی را آغاز کرده بودند ایرادهای مشابهی وارد آمده بود.

دلیل این اعتراضها این بوده است که اطلاعات مربوط به صاحب گذرنامه و نیز کشور صادر کننده، علاوه بر تایپ در اوراق گذرنامه، در یک حافظه (چیپ) نواری (کارد بورد) قابل خواندن توسط دستگاه قرار می گیرد. این اطلاعات از فاصله چند متری هم توسط خواننده های الکترونیک جیبی قابل مطالعه اند و دارنده چنین خواننده هایی از فاصله دور می تواند به هویت کسی که گذرنامه را در جیب و یا کیف دستی خود و جامه دانش دارد پی ببرد و احیانا دست به سوء استفاده بزند. اگر خواننده (از راه دور) گذرنامه یک تروریست باشد سریعا هدف را تشخیص می دهد و دست به حمله می زند.

در اعتراضنامه آن اتحادیه آمریکایی آمده بود: اتباع آمریکا مخصوصا در خارج از این کشور از این که در میان انبوه مردم شناخته شوند بیم دارند و احتمالا این گذرنامه ها مانع از مسافرت برخی از آنان به کشوری دیگر خواهد شد.

۲۰۰۸م:همزمان با دیدارهای «هو جینتائو» رهبر چین و «دمیتری مدودیف Dmitry Medvedev» رئیس جمهور روسیه از آمریکای لاتین در آخرین هفته ماه نوامبر ۲۰۰۸‏، روزنامه های آمریکا و از جمله نیویورک تایمز نوشته بودند که این دولت می خواهد هشتصد میلیارد دیگر، اسکناس دلار چاپ و به بانکها بدهد تا جبران زیان آنها ناشی از بدحسابی بدهکارانشان بشود و افزوده بودند که به این ترتیب هفت تریلیون بدهی دولت واشنگتن (به صورت قرض و یا چاپ دلار اضافی) به رقم هشت تریلیون نزدیک خواهد شد.

هنوز مدودیف از ونزوئلا به کوبا نرفته بود که پارلمان عراق با ۱۴۴ رای موافق (و به قولی ۱۴۹) از ۲۷۵ عضو خود، قرارداد دو کشور معروف به «قرار امنیت آمریکا و عراق» را تصویب کرد یعنی فقط با شش رای اضافی، و ۱۳۱ نماینده غایب بودند و یا رای منفی و ممتنع داده بودند (بنابراین موافقت دو سوم آراء در میان نبود).

T A K F A R S