فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۳۰ دی

۱۲۹۹ش:در جریان بحران کابینه که کسی حاضر نمی شد رئیس الوزراء ایران شود! در این روز، سی ام دیماه ۱۲۹۹ هجری خورشیدی، سلطان احمد شاه قاجار از عین الدوله (عبدالمجید میرزا) خواست که زمام امور دولت را به دست گیرد که او هم نپذیرفت!. از یک هفته پیش از این که سپهدار (فتح الله اکبر) از رئیس الوزرائی کناره گیری کرده بود، وزارتخانه ها به دست معاونان ارشد آنها اداره می شدند. جز احمد شاه، شاید بسیاری از دولتمردان بوی کودتای قریب الوقوع را حس کرده بودند که زیر بار مقام های پیشنهادی که چند روزه بود نمی رفتند؛ و پی برده بودند که که باتوجه به وقوع دگرگونی در روسیه، انگلستان خواب تازه برای ایران دیده است. احمدشاه از تماسهای افسران انگلیسی مستقر در ایران هم با ژنرال رضاخان فرمانده تیپ قزاق آگاه نشده بود.

در پی کناره گیری سپهدار از ریاست وزراء (نخست وزیری)، احمد شاه از میرزا حسن خان مستوفی و سپس از میرزا حسن خان مشیرالدوله خواسته بود که ریاست دولت را به دست گیرند که نپذیرفته بودند. تردید نیت که ایندو بویی از نقشه دولت لندن برده بودند و نمی خواستند که خودرا بمخاطره افکنند. احمدشاه برای حل مسئله، دوم بهمن ماه با اصرار و خواهش باردیگر سپهدار را مامور تشکیل کابینه کرد، ولی این بار کسی حاضر نمی شد وزیر کابینه او شود!. بیست و شش روز طول کشید تا سپهدار برای کابینه خود وزیر تعیین کرد، ولی دیگر دیر شده بود و یک روز پس از تکمیل کابینه و دو هفته بعد از ملاقات ژنرال «ادموند آیرون ساید» انگلیسی با ژنرال رضاخان پهلوی در قزوین، تیپ قزاق برای تصرف تهران به حرکت در آمد و ….

۱۳۲۰ش:۳۰ دی ماه ۱۳۲۰ به دسته دیگری از کسانی را که رضاشاه در طول سلطنت خود بویژه از ۱۳۱۴ به بعد (پس از دورشدن از دولت لندن و نزدیک شدن به آلمان و ایتالیا) برکنار کرده و به زندان افکنده بود بار دیگر مقام دولتی مهم دادند. برای مثال: یکی از این افراد سلمان اسدی بود که او را به ریاست اداره انتشارات و تبلیغات ایران ( وزارت ارشاد امروز ) منصوب کردند. در میان این گروه کسانی دیده می شدند که دادگاه آنان جرم آنان را محرز شناخته و به مجازات زندان محکوم کرده بود. ایران از شهریور ۱۳۲۰ تحت اشغال نظامی متفقین درآمده بود و فروغی نخست وزیر تازه یکی از همان اخراج شدگان بود.

۱۳۲۴ش: ۳۰دی ماه ۱۳۲۴ ابراهیم حکیمی (حکیم الملک) که موفق به رفع غائله آذربایجان نشده بود از نخست وزیری کناره گیری کرد و قوام السلطنه (که دکتر مصدق او را عامل انگلستان خوانده است) با حمایت آن دسته از دولتهای خارجی که کمر به محاصره شوروی و بویژه جلوگیری از بسط نفوذ آن در منطقه استراتژیک و نفتدار آسیای غربی نبودند و روی کار آمدن اورا درجهت مقاصد خود لازم می دانستند نخست وزیر شد و ریاست ژاندارمری! را هم خود برعهده گرفت. وی اواخر ماه بعد برای حل مسئله آذربایجان به مسکو رفت و ….

تکفارس آی آر

۱۹۸۱م:جمهوری اسلامی ایران بیستم ژانویه ۱۹۸۱ و ۲۰ دقیقه پس از انقضای دوران ریاست جمهوری جیمی کارتر و آغاز حکومت رونالد ریگان ۵۲ گروگان باقی مانده آمریکایی را رها ساخت که از تهران به آلمان رفتند و از اینجا به آمریکا بازگشتند. این ۵۲ تن ۴۴۴ روز به صورت گروگان در ایران نگهداری می شدند. تصرف سفارت آمریکا در تهران و ادامه گروگانگیری باعث شکست کارتر در انتخابات نوامبر ۱۹۸۰ شد مخصوصا که گفته شده بود ایران تا زمانی که کارتر رئیس جمهور باشد گروگانهارا رها نخواهد ساخت. بیستم ژانویه، روز آغاز بکار روسای جمهور تازه آمریکاست که جوانترین آنان هنگام آغاز بکار جان اف کندی ۴۳ ساله بود و ریگان (ریگن) ۶۹ ساله سالخورده تر از همه.

۱۹۹۵م:مهندس مهدی بازرگان نخستین رئیس دولت ایران پس از انقلاب و تغییر نظام حکومتی، بیستم ژانویه ۱۹۹۵ (سی ام دی ماه ۱۳۷۳) در۸۷ سالگی پس از انتقال به سویس، در زوریخ در گذشت. وی برای درمان بیماری قلب عازم سویس بود که در هواپیما وضعیت مزاجی او رو به وخامت گذارد، از فرودگاه به بیمارستان منتقل ولی سودی نبخشید و درگذشت. بازرگان که در جامعه به پرهیزگاری، پارسایی و فروتنی معروف بود از چهره های برجسته و خستگی ناپذیر مبارزات سیاسی ملت ایران در قرن ۲۰ بشمار می رود که نهضت آزادی را با اطلاع دکتر مصدق به اتفاق شماری دیگر در سال ۱۹۶۱ (۱۳۴۰) تاسیس کرد. بازرگان در طول عمر خود هیچگاه در تلاش برای استقرار دمکراسی و آزادی مکث نکرد. وی از دانشجویان اعزامی به فرانسه در اوایل دهه ۱۹۳۰ بود که مهندسی خواند و دربازگشت به وطن، استاد و رئیس دانشکده فنی دانشگاه تهران شد. بازرگان از یاران دکتر مصدق بود و از اعضای هیات خلع ید از انگلیسی ها در صنایع نفت که بعدا مسئولیت شرکت ملی نفت را هم برعهده گرفت. بازرگان که چهره ای عمیقا مذهبی بود در زمان حکومت دکتر مصدق مدتی هم دستیار او بود. بازرگان پس از تاسیس نهضت آزادی، با جمعی از همفکران خود از جمله آیت الله طالقانی به زندان افتاده و محاکمه شده بود. او چندبار دگر هم دستگیر و بازداشت شده بود. وی پنجم فوریه ۱۹۷۹ (۱۶ بهمن ۱۳۵۷) در زمانی که هنوز شاپور بختیار نخست وزیر بود از جانب آیت الله خمینی به نخست وزیری دولت موقت انقلاب تعیین شده بود و به این ترتیب، ایران شش روز دارای دو نخست وزیر بود. بازرگان این سمت را به مدت ۹ ماه و چند روز و تا ۱۳ آبان ۱۳۵۸ (روز تصرف سفارت آمریکا) برعهده داشت و کناره گیری کرد. علت کناره گیری بازرگان از نخست وزیری را مداخله افراطیون مذهبی در امور دولت او ذکر کرده اند. وی پس از کناره گیری از این سمت، عملا در جناح مخالف قرار گرفته بود ولی شخص او تحمل می شد. مهدی بازرگان در نخستین انتخابات مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از ساکنان تهران به مجلس رفت.

درباره وفاداری بازرگان به آزادی و دمکراسی این اشاره کافی است که در طول اقامت در فرانسه پس از تعرض نظامی هیتلر به آن کشور دست به اسلحه برد و در کنار نیروهای مسلح فرانسه قرارگرفت.

۱۳۸۲ش:روزنامه شرق چاپ تهران در شماره ۲۹ دی ماه ۱۳۸۲ خود گزارش داده بود که شورای هماهنگی جبهه دوم خرداد طی نامه سرگشاده ای خطاب به رئیس جمهور (محمد خاتمی) نوشته است که در چند سال اخیر جریان هایی تنگ نظر سرسختانه در مقابل خواست و اراده مردم ایستادگی و سنگ اندازی می کنند [کرده اند] و ….

www.takfars.ir

شرق افزوده بود: این شورا (شورای هماهنگی جبهه دوم خرداد) در نامه خود ضمن تاکید بر ضرورت فوری رسیدگی به وضعیت (ردّ صلاحیت ۸۳ نماینده دوره وقت مجلس شورای اسلامی در زمستان ۱۳۸۲) از رئیس جمهور خواسته است (خواسته بود) که به عنوان مسئول دولت برگزار کننده انتخابات، تا پایان آن هفته (سوم بهمن ماه ۱۳۸۲) مسئله را حل کند.

۲۰۰۴م:در پی ملاقاتهای «خاویر سولانا» شخص اول دیپلماسی اتحادیه اروپا در طول سفر به تهران که مداخله جویانه توصیف شده بود، اخطار و انتقاد تند و خارج از عرف دیپلماتیک «دو ویلپن» وزیر امور خارجه وقت فرانسه و اعلامیه های اتحادیه اروپا؛ نوبت به « یوشکا فیشر » وزیر امورخارجه وقت آلمان رسید. روزنامه های آلمان ۱۸ ژانویه ۲۰۰۴ به نقل از فیشر نوشتند که اگر «اصلاح طلبان!» از نامزدی در انتخابات آتی محروم بمانند، این عمل بر روابط اتحادیه اروپا با جمهوری اسلامی اثر سوء خواهد گذارد!.

برخی محافل ایرانی این خروش اروپاییان را که یادآور دوران استعمار و سلطه آنان بر جهان و نشانه بازگشت به آن دوره است؛ در نگرانی از ازدست دادن منافع اقتصادیشان در ایران دیده بودند. این محافل گفته بودند: از این خروش و بیتابی چنین برآید که کمک هایی از «اصلاح طلبان» دیده و وعده هایی شنیده اند. شما می گویید «اصلاح طلبان» ولی قاطبه مردم ایران نمی داند که این گروه «اصلاح طلبان!» چه می گوید و چه اصلاحاتی مورد نظر این گروه است. این گروه اصلاحات مورد نظر خودرا اعلام نکرده است!. یکی از اصلاحات باید تجدید نظر در قوانین و ضوابط انتخاباتی می بود که همین رد صلاحیت شدگان در طول وکالت خود درصدد اصلاح آن قوانین بر نیامدند. تحصن و روزه گیری به خاطر تجدید نظر در آن قوانین تاریخساز می تواند باشد و خریدار داشته داشته باشد، نه برای حفظ مقام شخصی. همه می دانند که اروپاییان «اتحادیه» ساختند تا به وضعیت زمان پیش از جنگ جهانی دوم و دوران تعدی و ظلم نسبت به ملل ضعیف از طریق خرید برخی مقامات آنان بازگردند.

آیا فیشر پیش خود حساب کرده بود که اگر مردم ایران از کار این رد صلاحیت شدگان در دوران تصدی و وکالت راضی بودند ساکت نمی نشستند و به حمایت از آنان طومار پر می کردند، و به مقامات ارشد متوشل می شدند. حمایت چند روزنامه از آنان که وابسته به خود ایشان بوده اند منطقا کافی نمی تواند باشد. از آغاز جنگ عراق با ایران تاکنون، جز به «خودی» پروانه انتشار روزنامه داده نشده است، بنابراین، همه نشریات ایران به خودی های وقت تعلق دارند (طبق یک اصطلاح قدیمی؛ خودی ها هم البته نوبت دارند و جا به جا می شوند).

وزیر امور خارجه فرانسه همچنین باید می دانست که ایرانیان تقسیم وطن خود در سال ۱۹۰۷ را با دلالی آن کشور میان انگلستان و روسیه، اغفال ایران توسط ناپلئون که با روسیه درآویزد و بعد خود را کنار کشیدن و ایران را تنها گذاشتن و شکست نظامی و از دست دادن سرزمین هایش و نیز بازی های ژیسکار دستن و … را فراموش نکرده اند و روزی فرانسه باید پاسخگو باشد.

۱۸۷۳م:«ماکس آدلر» تئوریسین سوسیالیست در این روز در سال ۱۸۷۳ در اتریش به دنیا آمد و شصت و چهار سال عمر کرد. وی که یک جامعه شناس بود بشر را مستحق برابری نسبی اقتصادی (درآمد و ثروت)، رفاه و شئو ن اجتماعی می دانست. او پیش بینی کرده است زمانی فرا خواهد رسید که همه ملل جهان برپایه فرهنگ و شرایط اقتصادی و سطح تمدن خود [بنوعی] دارای نظام سوسیالیستی شوند. آدلر وقوع چنین تحولی را اجتناب ناپذیر دانسته و گفته است هرچه سطح آگاهی ملل بیشتر شود تقاضا برای برابری و رفع تبعیض و اصلاح وضعیت توزیع درآمد و به عبارت دیگر تامین عدالت اقتصادی ـ اجتماعی بیشتر خواهد شد و اگر اکثریت جامعه نتواند از راههای دمکراتیک و وضع قانون و ضابطه به این مرحله گام بگذارد وقوع انقلاب در آن جامعه قطعی است و انقلابهای از این دست، زنجیره ای هستند و جهان را فرا خواهند گرفت. به عبارت دیگر؛ بشر آگاه برابری اقتصادی ـ اجتماعی خود را مطالبه خواهد کرد و به داشتن صرفا آزادی های فردی اکتفا نخواهد کرد.

«آدلر» سوسیالیسم را یک آرزوی بشر خوانده، ولی گفته است که جامعه باید برای سوسیالیست شدن «رسیده» باشد؛ نمی توان سوسیالیسم را به یک جامعه غیر آماده (خام) تحمیل کرد و انتظار داشت که پیروز شود و پایدار بماند. او گفته است که بشر تا هفت هزار سال پیش و در برخی جوامع تا چهار ـ پنج هزار سال قبل از نوعی حیات سوسیالیستی برخوردار بود که پیدایش طبقات حاکم و برتری خواه که ثروت جویی هم خصلت عمومی آنها بوده است آن موهبت را از توده ها (عوام الناس) گرفتند و زبردست و زیردست و فقیر و ثروتمند به وجود آمده و ادامه یافته و این طبقات حاکم و ثروتمند برای حفظ برتری خود به ادیان هم امکان نداده اند که آن برابری را که میان انسانها در لحظه تولد وجود دارد، در طول حیات برقرار و حفظ کنند تا اختلاف و جدال که منشا جنگها و جنابات است از میان برود.

تک فارس

۲۰۰۳م:«ال هرشفیلد» معروفترین کاریکاتوریست جهان ۲۰ ژانویه ۲۰۰۳ در ۹۹ سالگی درگذشت. وی ۷۷ سال تمام کاریکاتور کشیده بود. هرشفیلد آخرین کاریکاتور خودرا چند هفته پیش از مرگ ترسیم کرده بود. برخلاف سایر کاریکاتوریستها که برای افراد بینی بزرگ ترسیم می کنند، او بینی ها را خیلی کوچک و ابروان را کمانی و بلند ترسیم می کرد. بیش از سیاستمداران و دولتمردان، سراغ هنرمندان و هنرپیشگان می رفت و شکلک آنان را ترسیم می کرد. برای صحنه های نمایش و فیلم هم کاریکاتور می کشید. وی که در سن لویی آمریکا به دنیا آمده و در پاریس تحصیل کرده بود عمدتا در نیویورک زندگی می کرد. از کارهای شگفت انگیز او ازدواج مجدد در ۹۳ سالگی با یک زن ۶۰ ساله بود!. همسر اول او «دالی هاس» بازیگر هالیوود بود که درسال ۱۹۹۴ درگذشته بود.

هرشفیلد در مصاحبه ای گفته بود که پیش از نشستن پشت میز نگران است که سوژه آن روز را ازکجا بیاورد که پس از قرارگرفتن در جایش آن قدر سوژه به دست می آورد که نمی داند از کدامیک شروع بکند. او در یکی از آخرین مصاحبه هایش که از او سئوال شده بود راز طول عمرش و این که در ۹۹ سالگی هنوز قادر به کار است چیست گفته بود که عشق به کار و هنرش است که او را از وارد به مسائل زندگی شدن باز می دارد و گذشت زمان را حس نمی کند.

۱۶۵۳م:عمارت تاج محل در هند در این روز در ماه ژانویه سال ۱۶۵۳ میلادی تکمیل شد. «شاه جهان» امپراتور وقت هند تصمیم به ساختن چنین عمارتی به یاد بود همسر خود ــ ممتاز محل ــ گرفته بود که در اثنای وضع حمل چهاردهمین فرزند خویش درگذشته بود. کار ساختن این عمارت زیبا پس از دعوت استاد عیسی معمار بزرگ ایرانی به هند از سال ۱۶۳۱ آغاز شده بود. استاد عیسی برای ساختن این عمارت باشکوه دهها معمار و تزیین کار از ایران (عمدتا از شهرهای اصفهان، کرمان و شیراز) به هند برده بود. بیشتر تزیین کاران از شیراز بودند. قسمتی از سنگهای مرمر از ایران (معادن کوه هزار واقع در شهرک « راین Rayen» استان کرمان) و ایران خاوری (سرزمینی که انگلیسی ها بعدا نامش را افغانستان گذارده اند و در آن زمان قطعه خاوری ایران بود) به محل حمل شده بود. چند قلم دیگر از مصالح ساختمانی نیز از ایران بود. استاد عیسی در طرح این ساختمان همه نمونه های معماری خاور میانه را بکار گرفته است تا عمارت کاملا اصالت خاور میانه ای داشته باشد، نه هندی (آسیای جنوبی) .

۱۹۴۹م:در این روز ، بیستم ژانویه در سال ۱۹۴۹ هری ترومن برای دومین بار سوگند وفاداری به قانون اساسی یاد کرد و زمام امور ایالات متحده آمریکا را به دست گرفت. وی در دوره قبلی به این مقام برگزیده نشده بود بلکه به سبب درگذشت روزولت، دوره ریاست جمهوری او را تکمیل کرده بود. ترومن معاون روزولت بود. وی پس ادای سوگند، در نطقی برنامه خود برای قطع گسترش کمونیسم و جلوگیری از بسط نفوذ شوروی در کشورهای دیگر را که به «اصول ۴ گانه ترومن» معروف شد و جنگ سرد دو بلوک را تشدید کرد اعلام داشت. با اجرای این برنامه، دولت امریکا عملا رهبری بلوک غرب را به دست گرفت. وی قبلا شوروی را امپریالیست کمونیست خوانده بود. ترومن در نطق ۲۰ ژانویه خود که با آن فصل تازه ای در تاریخ باز شد که چهار دهه تمام طول کشید اصول چهارگانه اش را به این شرح اعلام داشت :

ــ اصل اول؛ حمایت از سازمان ملل.

ــ اصل دوم؛ ادامه کمک به اروپای خارج از منطقه نفوذ شوروی به منظور ترمیم خرابی های جنگ و نوسازی، از طریق طرح مارشال.

ــ اصل سوم؛ کمک نظامی بی دریغ به دولتهای ضد کمونیست.

ــ اصل چهارم؛ شریک کردن کشورهای دوست و ضد کمونیست در پیشرفت های صنعتی و علمی و دادن این نوع کمکها به کشورهای توسعه نیافته.

T A K F A R S

طولی نکشید که یک شعبه «اصل ۴ ترومن» هم در ایران، تقریبا در همه شهرهای بزرگ کشور دایر شد و …. در اجرای اصل سوم این برنامه، دولت امریکا تا ششم اکتبر (ظرف ۹ ماه ) به ارزش ۵ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار اسلحه به کشور های دیگر داد.

۲۰۰۵م:هجدم ژانویه ۲۰۰۵ تکمیل نخستین ارباس دو طبقه که در وضعیت "صندلی های اکونومی" گنجایش حمل ۸۰۰ مسافر دارد و به مراتب بزرگتر از جمبو جت های بوئینگ است طی مراسمی اعلام شد. در این مراسم گفته شد که کمپانی ارباس با ساختن این هواپیمای پهن پیکر از بوئینگ آمریکا جلو افتاده است. جمبو جت ارباس ( ارباس ـ ۳۸۰ ) در وضعیت فرست کلاس کامل دارای ۵۵۵ صندلی است. در مراسم پایانی تکمیل ارباس ـ ۳۸۰ پنج هزار تن از جمله سران فرانسه، آلمان، اسپانیا و انگلستان – شرکاء کنسرسیوم اروپایی سازنده ارباس حضور داشتند. در همین مراسم اعلام شد که کارخانه ارباس تاکنون سفارش ساخت ۱۴۹ دستگاه از این هواپیما را دریافت کرده که چین خریدار شماره یک آن است. ارباس ۳۸۰ از سال ۲۰۰۶ وارد کار مسافربری در خطوط هوایی شده است. مسافرت با این هواپیما به علت بزرگ بودن و گنجایش زیاد، ارزانتر تمام می شود.

قبل از ارباس، یک کارخانه هواپیماسازی روسیه هواپیمایی بزرگ تر از بوئینگ ۷۴۷ ساخته بود که اینک در برخی از کشورها از آن استفاده بارکشی می شود.

۲۰۰۵م:روزنامه ۱۰۲ ساله پراودا بیستم ژانویه ۲۰۰۵ در ادیشن آنلاین خود به زبان انگلیسی به مناسبت تایید انتصاب بانو « کاندولیزا رایس» به عنوان وزیر امور خارجه آمریکا در کمیسیون روابط خاجی سنای این کشور در مقاله ای شدیدالحن چنین نوشته بود:

تایید«رایس که بدون این که مهارت در سمت تازه داشته باشد خودش را خیلی مهم می داند و ژست والامقامی می گیرد تعجبی ایجاد نکرد. او جانشین کولن پاول می شود که دیپلماسی از نظر وی همانا «دروغ گفتن» بود. هنوز مردم تصویر پاول را پشت میز نمایندگی آمریکا در جلسه شورای امنیت فراموش نکرده اند که با صراحت تمام گفت: ما اسناد محکم و موثق در دست داریم که دولت صدام حسین اسلحه کشتار جمعی در اختیار دارد. وی با بیان این مطلب، حمله و اشغال نظامی عراق را توجیه کرد. "دیپلماسی" که برای پاول دروغ گفتن بدون احساس شرم بود، برای بانو «رایس» عبارت خواهد بود از تیراندازی در همه جهات اطراف خود. او این تیراندازی را حتی پیش از آن که انتصابش به تایید سنا برسد آغاز کرده بود. او دو روز زودتر از کارفرمایش (جورج دبلیو بوش) گفته بود که در جهان هنوز «جبار» وجود دارد و ما در کنار مردم تحت ستم می ایستیم.

پراودای آنلاین اضافه کرده بود: کسی نیست از کاندولیزا بپرسد در جایی که اتباع آمریکا اجازه ندارند از کوبا دیدار داشته باشند، در سرزمینی که صاحبان اصلی آن – سرخپوستان در اراضی محصور و مشخص (رزرویشن ها) به اعتیاد به الکل کشانده می شوند تا تفنگ برندارند و داد خود نستانند و … به او چه مربوط است که درباره کوبا سخن بگوید. آیا او به کوبا رفته و با مردم این کشور مصاحبه کرده تا بداند که درباره دولتشان چه می گویند و آیا نظام حکومتی خود و روش دولتشان را می پسندند یا نه و سپس ایراد بگیرد و انتقاد کند. کاندو لیزا در اطاق راحت در واشنگتن نشسته و دیگران از جمله مافیای کوبایی ایالت فلوریدا که نقشه ها برای کوبا دارند به او اطلاعات می دهند و می گویند که کاسترو «جبار» است، چه منابع خوبی؟!. در مورد بلاروس، حکومت این کشور چه ارتباطی به آمریکا دارد که وزیر امورخارجه تازه اظهار نظر کند. مردم بلاروس خودشان دولتشان را انتخاب کرده اند و اگر از آن ناراضی باشند خودشان انتقاد می کنند. اکثریت مردم این افراد را خواست و انتخاب کرد، نه آمریکا. همین طور درباره کره شمالی، برمه، زیمبابوه، ایران و ….

پرودا نوشته بود: بانو «رایس» خود را متخصص روسیه معرفی می کند، حال آن که یک جمله ی روسی نمی تواند بسازدد. اطلاعات او از کتابهاست – کتابهایی که مولفان آنها غرض داشته اند. تقریبا همه کتابهایی که رایس در دوران تحصیل درباره روسیه خوانده و به زبان انگلیسی بوده غرض آلود بوده اند و اطلاعات نادرست داده اند. اطلاعات بانو رایس «کتابخانه ای» است یعنی که خودش ندیده، شاهد نبوده و تجربه نکرده است.

پراودای آنلاین افزوده بود: این محافظه کارنو و عضو فاشیستهای زیرزمینی آمریکا می خواهد گلوی سایر ملل را آن چنان بفشارد که منابعشان را دو دستی در اختیار کمپانی های آمریکایی بگذارند.

تک فارس www.takfars.ir

بانو رایس درباره عراق می کوشد تا با هر زبان، کار دولت متبوع را موجه و قانونی جلوه دهد حال آن که کسی درجهان نیست که آنها را تعرض و دست کم اشتباه نخواند. کدام قانون بین المللی به آمریکا اجازه داده بود که عراق را اشغال کند؟. این عمل توجیه شدنی نیست. ما در قرن ۲۱ زندگی می کنیم نه در قرون ۱۵ و ۱۶.

پراودا در پایان مقاله خود نتیجه گیری کرده بود که کاندولیزا رایس اگر با این روحیه و برنامه، دیپلماسی آمریکا را مدیریت کند در چهار سال آینده باید شاهد ماجراهای دیگر و منزوی شدن بیش از پیش آمریکا در جهان بود.

۲۰۰۶م:پیروزی دکتر میشل باچلت (تلفظ فرانسه: باشله) پزشک سوسیالیست در دور دوم انتخابات ژانویه ۲۰۰۶ کشور شیلی از خبرهای بزرگ جهان در سومین هفته این ماه بود. برخی از اصحاب نظر، انتخاب وی به ریاست جمهوری یک کشور محافظه کار سنتی چون شیلی را یک پیروزی عظیم سوسیالیسم از طرق دمکراتیک (نه انقلاب طبقه زحمتکش) بشمارآورده بودند. پاره ای از مفسران نیز موفقیت غیر منتظره او را پیروزی بانوان در دنیای سیاست، و نیز روشن شدن مردم نسبت به گذشته، و پیشرفتی برای دمکراسی تلقی کرده بودند.

دکتر باچلت ۱۶ ژانویه ۲۰۰۶ در نخستی سخنرانی پس از پیروزی، وعده داده بود که همه تلاش خود را بکار ببرد تا نابرابری اجتمامی از جامعه شیلی ریشه کن شود. او گفت که افرادی را برای تصدی سازمانهای دولتی بر می گزیند که یک تبعه را بر تبعه دیگر برتر ندانند، همه را به یک چشم ببینند و رفتار خدمتگزار داشته باشند. وی قول داده بود که شیلی را به صورت یک جامعه پیشرو که در آن عدالت و آزادی برقرار باشد درآورد و همبستگی ملی ایجاد کند.

دکتر باچلت گفته بود که آشتی ملی و همبستگی ملی واژه هایی بسیار زیبا و شوق انگیز هستند و لذا، انتقام گرفتن باید به «تاریخ» سپرده شود و همکاری و رفاقت به میان آید.

دکتر میچلت همچنین گفته بود که در انتخاب اعضای کابینه و مقامهای ارشد، علاوه بر دانش و تجربه باید بی نظری، صداقت و علاقه مندی به خدمت باید مدّ نظر سران کشورها باشد. وی قول همکاری به تامین همبستگی لاتین های قاره آمریکا داد. مرور زمان نشان داد که میچلت در طول عمر حکومت خود که یازدهم مارس ۲۰۱۰ پایان خواهد یافت به همه وعده هایی که ۱۶ ژانویه ۲۰۰۶ داده بود عمل کرده است.

۲۰۰۹م:مکزیک دارد به یکی از بزرگترین کانونهای بی نظمی و قانونشکنی جهان تبدیل می شود. «تریسی کارل Traci Carl» روزنامه نگار آمریکایی نوزدهم ژانویه ۲۰۰۹ این دگرگونی را از قول کارشناسان مربوط گزارش کرده و نوشته بود: کارشناسانی که ضمن تعقیب آدمربایی ها، سربریدنها، سر به نیست شدنها، قتل ماموران پلیس و مقامات دولتی، گانگستریسم و قاچاق مواد مخدر و … و انواع جرائم دیگر از این دست در مکزیک به این نتیجه رسیده اند روز افزون اند. «تریسی کارل» نوشته بود که در طول سال ۲۰۰۸ تنها در شهر مرزی «هوارز Ciudad Juarez» یک هزار و ۶۵۰ تن به این صورت کشته شده بودند که پنج برابر سال ۲۰۰۷ بود. اعتراض مکزیکی ها به دولت متبوع در این زمینه روزافزون است و در طول سال ۲۰۰۸ تظاهرات صدها هزار نفری متعدد در شهرهای این کشور برپا شده بود. تظاهر کنندگان شعار می دادند که مکزیک نباید افغانستان باشد. جامعه شناسان گانگستریسم را از عوامل وجود و گسترش فساد اداری درمکزیک دانسته اند. ادامه گانگستریسم به صنعت توریسم مکزیک نیز آسیب شدید وارد کرده است. بیشتر مواد مخدر مصرفی معتادان ایالات متحده از طریق مکزیک و توسط همین باندها تامین می شود و جنایات و آدمکشی ها عمدتا ناشی از همین عملیات و رقابت باندهای مواد مخدر با یکدیگر است.

به نظر کارشناسان امور اجتماعی، این وخامت وضعیت در همسایگی و بیخ گوش ایالات متحده مسائل این کشور را پیچیده تر خواهد کرد و بیم از آن می رود که این وضعیت به تدریج به درون ایالات متحده انتقال یابد و از آنجاکه بسیاری از رزرویشن های سرخپوستان در ایالت های جنوبی و مجاور مکزیک واقع اند این بومیان مدعی مالکیت آمریکا را بیدار کند و ماجراهای پیش از قرن بیستم از سر گرفته شود. پاره ای از اصحاب نظر گفته اند که اگر گانگستریسم مکزیک کنترل نشود، ممکن است دولت های معاند ایالات متحده که شمار آنها هم کم نیست با هدف آسیب زدن به دولت واشنگتن از طریق آلوده ساختن جامعه آمریکا، این باندها را تقویت کنند. تخریب از این ناحیت برای ایالات متحده بسیار گران تمام خواهد شد.

۱۸۲۶: میخائیل سالتیکوف نویسنده رادیکال روسیه به دنیا آمد و۶۳ سال عمر کرد.

تکفارس

۱۸۹۱: کالاهاهوا پادشاه مجمع الجزایر هاوایی ( در آن زمان کشوری مستقل ) درگذشت .

۱۹۲۱: به تصمیم لنین ، « داغستان » به صورت یک منطقه خود مختار روسیه در آمد.

۱۹۳۷: از این روز ؛ بیستم ژانویه آغاز هر دوره چهار ساله ریاست جمهوری آمریکا تعیین شد.

۱۹۶۲: ( دی ماه ۱۳۴۰ ) دولت تصمیم به خرید شرکت هواپیمایی غیر دولتی« ایران ایر» و تاسیس یک سازما ن هواپیمایی ملی ( اختصارا : هما ) برای حمل و نقل هوایی در داخل و خارج کشور گرفت و به این ترتیب ایران نیز دارای یک شرکت دولتی خطوط هوایی بین الملی شد.

۱۹۶۹: نخستین دوره ریاست جمهوری ریچارد نیکسون در آمریکا آغاز شد و وضعیت شاه که با او دوستی دیرینه داشت استحکام بیشتری یافت . درباریان ایران پس از روی کار آمدن جیمی کارتر با این که در دیماه ۱۳۵۶ از شاه در تهران دیدن کرد وی را مخالف حکومت شاه می پنداشتند و در تشدید مخالفت با شاه سهیم می دانستند.

۱۹۸۱: جمهوری اسلامی ایران ۵۲ گروگان امریکایی را پس از ۴۴۴ روز آزاد کرد.