فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۲۴ بهمن

۱۲۸۷ش:بهمن سال ۱۲۸۷ هجری خورشیدی (فوریه ۱۹۰۹) در سراسر ایران هردم تب قیام برضد استبداد محمدعلی شاه قاجار بالامی رفت و در گوشه و کنار کشور گروههای مجاهد راه مشروطیت (طالبان حکومت پارلمانی) تشکیل می شد و …. خشم مردم از تیرماه ۱۲۸۷ که سرهنگ ولادیمیر لیاخوف Vladimir Platonovitvh Liakhov افسر روس و فرمانده نیروی قزاق تهران به دستور شاه مجلس را به توپ بسته بود شدت گرفته بود. ۲۴ بهمن ماه این سال گروههای مجاهد شمال کشور در رشت به هم پیوستند و روز بعد شماری از مهاجران قفقازی ازجمله دهها ارمنی سوسیالیست ملی (داشناک) نیز ـ به تشویق هواداران مشروطیت ـ به آنان اضافه شدند. سران این گروهها در همین روز تصمیم گرفتند که یپرم خان داویدیان(داوتیان) Yeprem Khan Davidian ساله ۴۱ متولد شهر گنجه و از مهاجران قفقازی را فرمانده افراد مسلح خود کنند تا آنان را به صورت یک یگان رزمی آماده نبرد درآورد و این کار سریعا انجام گرفت. انتخاب یپرم خان به این دلیل بود که مبارزه مسلحانه با تزار روسیه را در کارنامه خود داشت و عوامل تزار اورا به سیبری تبعید کرده بودند که از آنجا گریخته و به ایران آمده بود. وی تزار روس را حامی محمدعلی شاه می دانست. یک هفته بعد حکومت رشت به دست مشروطه طلبان مسلح افتاد و «آقابالاخان» حاکم رشت و تنی چند از مقامات دولتی توسط مشروطه خواهان مسلح کشته شدند. این افراد بندر انزلی را هم تصرف کردند.

مشروطه خواهان شمال سپس از محمدولی خان تنکابنی (سپهدار) دعوت کردند که ریاست جنبش را به دست گیرد. وی دعوت را پذیرفت و از مازندران وارد رشت شد.

مشروطه خواهان مسلح سپس به سوی قزوین به حرکت در آمدند و در پی یک زد و خورد شدید شهررا تصرف و قاسم خان فرمانده پادگان شهرکه دستور مقاومت داده بود اعدام شد.

این مشروطه طلبان سپس رهسپار تهران شدند و با کمک همفکران دیگر و نیز سواران بختیاری که از اصفهان آمده بودند پس از شکست و فراری دادن نیروی دولتی در بادامک، در جولای ۱۹۰۹ (تیرماه ۱۲۸۸) پایتخت را متصرف و محمد علیشاه را به ساختمان تابستانی سفارت روسیه فراری دادند که در آنجا تا خلع از سلطنت پناهنده بود. پس از این پیروزی، مجلس رای داد که پیرم خان رئیس پلیس تهران شود که تا پایان عمر (ششم ماه مه ۱۹۱۲= ۱۶ اردیبهشت ۱۲۹۱) در این سمت بود. پیرم خان در این روز در جنگ با صارم الدله ـ شاهزاده قاجار ـ در منطقه همدان کشته شد.

تکفارس آی آر

۱۲۸۹ش:مرتضی قلی خان صنیع الدوله رئیس نخستین دوره مجلس شورای ملی در بهمن ماه ۱۲۸۹ (سوم فوریه ۱۹۱۱ ) در تهران ـ چهار راه مخبرالدوله ـ هدف گلوله دو قفقازی تبعه روسیه قرار گرفت و کشته شد. این دو قفقازی پس از ارتکاب قتل دستگیر شده بودند که سفارت روسیه در تهران استرداد آندو را طبق قراردادهای دوجانبه (تحمیلی به دولت قاجارها) از وزارت امور خارجه ایران خواستار شد و وزارت امورخارجه دو قاتل را تحویل گرفت و به سفارت روسیه تسلیم کرد!. مخبرالسلطنه (برادر مرتضی قلی خان) انگیزه و چگونگی قتل را در کتابی که برنگاشته شرح داده است. مرتضی قلی خان تحصیلکرده آلمان و مسلط به زبانهای آلمان و فرانسه، قبلا وزیر دارایی بود. وی منتخب اعیان تهران برای نمایندگی مجلس بود که به ریاست آن نیز انتخاب شده بود. در آن زمان انتخاب نمایندگان برحسب طبقات جامعه بود و اعیان هم یک طبقه به حساب می آمدند که مرتضی قلی خان نماینده آنان در مجلس بود. مرتضی قلی خان پسر علی قلی خان مخبرالدوله بود. استرداد دو قاتل مرتضی قلی خان اوج ضعف دولت قاجارها را نشان می دهد که مردم پس از اطلاع از آن متاثر شده بودند ولی نیروی نظامی نبود که از آن بخواهند ایستادگی کند. در آن زمان انگلستان و روسیه در ایران نیروی مسلح داشتند. این دو دولت طبق موافقتنامه سن پترزبورگ (به امضای همین دو دولت) خودرا مجاز به هر اقدامی در ایران می دانستند.

۱۳۴۲ش:دولتین ایران و ترکیه روادید ورود اتباع دو کشور به خاک یکدیگر را ۲۳ بهمن ۱۳۴۲ لغو کردند. رفت و آمد اتباع به این دو کشور بدون نیاز به ویزا، از آن زمان ادامه داشته و در دهه نخست پس از انقلاب، ترکیه به صورت مرکزی درآمده بود برای ایرانیانی که خواستار رفتن به سایر کشورها و عمدتا جهت پناهنده شدن و یا درصدد دریافت ویزا از کنسولگری های آمریکا در ترکیه و رفتن به این کشور بودند. تا انقلاب سال ۱۹۷۹ (۱۳۵۷ هجری) اتباع ایران برای سفر به بسیاری از کشورها ازجمله کشورهای اروپای غربی (انگلستان، فرانسه، آلمان، هلند و …) نیاز به ویزا نداشتند. مهاجرت میلیونها ایرانی در سه دهه گذشته از علل اولیه برقراری مجدد ویزا شده است. درنظرسنجی سال ۲۰۰۶، هفتاد و دو درصد ایرانیانی که به تابعیت آمریکا درآمده و مصاحبه شده بودند در پاسخ به این پرسش موسسه کسب نظر که چرا اقدام به تغییر تابعیت داده اند مشکل مسافرت با گذرنامه قبلی را در صدر دلایل خود بیان داشته و گفته بودند که چون سفرکردن باگذرنامه جمهوری اسلامی نیاز به ویزا از همه کشورها و معطلی زیاد و سوء ظن فراوان داشت با چندسال اندیشه کردن بالاخره درخواست تابعیت دادند تا با گذرنامه وطن تازه مشکل مسافرت و دردسر فرودگاهی و سوار شدن به هواپیما نداشته باشند.

۲۰۰۴م:از فواید خواندن تاریخ مرورکردن رویدادهای گذشته ـ علل و نتایج آنها و آگاهی از تجربه گذشتگان با هدف خودداری از تکرارشان است. فواید دیگر مرور در تاریخ دریافت پند و هشدار و ترس از قضاوت آیندگان است. بنابراین، رویداد روز باید مشروح و دقیق باشد تا کار مورخ آسان گردد و این، روزنامه نگار است که باید در همان روز وقوع، رویدادها را با نهایت دقت و امانتداری جمع آوری کند و به دست «ثبت» دهد که اگر او کامل و دقیق نباشد (که در دهه های اخیر نبوده است) نسلهای بعدی محکومند که بی خبر بمانند و اشتباهات گذشته را تکرار بکنند. رویدادی که امروز می توان آن را به آسانی نوشیدن آب به دست ثبت داد، فردا و فرداهای دور تنها با مشقّت و صرف وقت و هزینه می شود آن را از لابلای یادداشت های اداری، خصوصی و … به دست آورد، نوسازی کرد (به صورت متاع رسانه ای درآورد) و این بار به عنوان یادآوری و هشدار ارائه کرد. چرا در دهه های اخیر ثبت همه رویدادها به همان صورتی که اتفاق می افتند دشوار است؟ زیرا که هر مقام دارای مشاور تبلیغاتی شده است (روابط عمومی که گاهی یک خبرگزاری بین المللی است)، که رویدادها را برحسب منافع و مصالح «مقام» تحریف و مطرح می سازد و یا این که در دهان او می گذارد تا بیان دارد، یعنی نطق مقامات را هم همین ها (نطق نگاران) تهیه می کنند که اصطلاحا «مصنوعی» است. چرا با این همه ابزار ارتباطی و اطلاع رسانی، مردم امروز از حقایق بی اطلاع می مانند و به همین صورت آیندگان؟ زیرا که واقعیت ها و همه رویدادها به آنان داده نمی شود. رسانه ها پر از خبر و مطلب است ولی همه اش تشریفات، اطلاعیه، اعلامیه و تبلیغ، آمار نادقیق مصلحتی و شرح دید و بازدید های رسمی و …. در سابق در وطن خودمان، هر ماه میزان پول در گردش و متوسط بهای کالا با تحلیل و تفسیر انتشار می یافت؛ در پایان هر سال جزئیات درآمد حاصل از نفت اعلام می شد، هر هفته شمار پرونده های وارده و مختومه شده دادگستری و نوع آنها به نظر مردم می رسید، جزئیات بودجه و دخل و خرجها با تفسیر و تحلیل منتشر می شد و در کتابخانه ها در دسترس بود، متن قوانین مصوب پارلمان و مصوبات شورای وزیران و بخشنامه های وزارتخانه ها، جزئیات مربوط به معاملات دولتی (مزایده و مناقصه ها)، انتصابات و نقل و انتقالهای اداری و تغییرات شرکتهای غیر دولتی و مسافرت های خارجی مقامات به طور روزانه به چاپ می رسید و ….

دو مثال از دو رویداد که به صورت خبر در فوریه ۱۹۴۵ و فوریه ۲۰۰۴ انتشار یافت و "تاریخ" شده است تا مورد قضاوت قرارگیرد و درس عبرت شود:

۱۲فوریه ۲۰۰۴ ولادیمیر پوتین رئیس کشور روسیه کار جلب «رای» برای تجدید انتخاب خود را با بیان این حقیقت آغاز کرد که مردم عادی از انحلال شوروی طرفی نبستند و سودی نبردند و برنده این تراژدی، در هر جمهوری، گروهی کم و نخبگان بودند و …. وی انحلال شوروی را یک اشتباه تاریخی بزرگ خواند. در طول چند سال گذشته دیدیم که نتوانست و یا نخواست کاری برای رفع آن اشتباه صورت دهد و قدرت رقیب کوشید که با اختراع «انقلابهای نارنجی» مسئله فروژاشی دائمی و غیر قابل برگشت شود.

www.takfars.ir

سیزدهم و چهاردهم فوریه ۱۹۴۵ شهر«درسدن» آلمان در دو روز متوالی و جمعا با ۱۱۸۳ بمب افکن انگلیسی و امریکایی ویران و جمعا ۴۵ هزار تن کشته و۹۰ هزار نفر دیگر مجروح شدند. در این بمباران که در آخرین ماههای جنگ جهانی دوم صورت گرفت و تردید به شکست هیتلر نبود، بر این شهر بی دفاع، بمب های آتشزا فرو ریخته شد که گرمایی معادل ششصد درجه ایجاد و تیرهای آهن ساختمانها را ذوب کرد. ۴ سال پیش از این بمباران (در همین روز)، هیتلر سرمست از پیروزی تصرف لهستان، فرانسه و … به کمک ایتالیا به شمال آفریقا نیرو فرستاده بود و چندی بعد هم شوروی را مورد حمله قرار داده بود و با این زیاده طلبی ها، آلمان را به صورتی درآورده بود که چند توپ ضد هوایی برای دفاع از «درسدن» نداشت. با مشارکت آلمان نوین در لشکرکشی های ناتو، به نظر می رسد که سران فعلی آلمان وقت مروری بر رویدادهای تاریخی و مشاهده روزنگارها را در ستون ویژه مطبوعات ندارند تا بدانند که همه انسانها بمانند درسدنی ها قابل نابود شدن و سوختن هستند.

۲۰۰۳م:در پی مخابره خبر «مسابقه کاریکاتور هولوکاست» در «همشهری»، خبرگزاری انگلستان را با خبر خود در آن زمینه به سراسر جهان ارسال داشته بود و نوشته بود که این عکس در سال ۲۰۰۳ توسط «راهب هماوندی» از گوشه ای از تحریریه همشهری گرفته شده است که این روزنامه متعلق به شهرداری تهران می خواهد چنین مسابقه ای را ترتیب دهد.

هفتم فوریه ۲۰۰۶ (روز انتشار خبر) چند شبکه تلویزیونی آمریکا این خبر را با تصویر بالا پخش کردند و یک مفسر تلویزیونی به تفسیر عکس پرداخته و گفته بود که تصاویر «چه گوارا» و «احمدشاه مسعود» بر دیوار تحریریه هم از چیزهای دیگر روایت می کند و اشاره دارد که چپگرایی و احساسات ناسیونالیستی در میان روزنامه نگاران ایران ریشه یافته است زیرا که «چه گوارا» مظهر تمایلات چپ و احمد شاه مسعود نماد ناسیونالیست پارسی شناخته شده اند.

۹۹۰م:رئیس کشور افریقایی غنا (گانا) در فوریه سال ۹۹۰ میلادی (طبق محاسبه مورخان اروپایی ۱۳ فوریه آن سال) در پایتخت این کشور که آن هم شهر «غنا» نام داشت در برابر گروهی از سران قبایل افریقای غربی قلمرو خودرا از صحرای آفریقا تا انتهای سنگال اعلام داشت که پس از قلمرو حکومت اسلامی شمال آفریقا (افریقیه) به صورت بزرگترین کشور افریقایی در آمده بود.

وی یک محله از شهر غنا را اختصاص به بازرگانان خارجی طلا داده بود که عمدتا اتباع کشورهای اسلامی خاور میانه و شمال افریقا بودند. واژه غنا نیز از زبان عربی است که توسط همان ها رایج شده است.

احمد بن حسین همدانی که در سال ۹۹۸ میلادی در شهر هرات فوت شد درباره غنا نوشته است: در غنا، طلا مانند هویج از زیر شنها بیرون می آید. وی اضافه کرده است که بیشتر طلای کشور های اسلامی و رومیه (روم شرقی) از غنا می آید.

اروپائیان پس از استعمار غنا، به همان مناسبت نام «ساحل طلا» بر آن گذاردند که بعد از کسب استقلال بار دیگر به نام غنا (گانا) بازگشته است.

۱۵۴۲م:۱۳ فوریه سال ۱۵۴۲ کاترین هوارد پنجمین زن هنری هشتم پادشاه وقت انگلستان در برج لندن (ارگ شهر) با شمشیر گردن زده شد. کاترین ۲۱ ساله بود و تنها دو سال پیش از آن با هنری ازدواج کرده بود. شهرت هنری هشتم که عمدتا به خاطر طلاقها و ازدواجهای پی در پی او و از این رهگذر درگیری با واتیکان (پاپ) بود نخست به زنانش اتهام عدم وفاداری می زد و سپس به دست جلاد می سپرد. مجازات زنا اعدام نبود، ولی چون متهم زن پادشاه بود، نوعی خیانت به کشور به حساب آورده می شد و مستوجب مردن قرار می گرفت. اعدام کاترین در حالی بود که پدرش یک لرد انگلیسی و عمویش دوک نورفوک بود که جرات مخالفت نداشتند. کاترین را پک روز پیش از اعدام به برج لندن برده بودند تا تمرین کند که چگونه سرش را روی تخته قرار دهد که گردنش با یک ضربه شمشیر قطع شود و او این تمرین را چند بار انجام داده بود که امروزه اعدام ظالمانه خوانده می شود.

تک فارس

۱۶۰۱م: ۱۳فوریه۱۶۰۱ (شش سال پیش از استقرار انگلیسی ها در قاره آمریکا) James Lancaster جیمز لانکاستر(۱۶۱۸ ـ ۱۵۵۴) به عنوان نماینده کل کمپانی هند شرقی با پنج کشتی و ۵۰۰ مرد مسلح انگلستان را به سوی مشرق زمین ترک کرد که روزی بد برای همه شرق بشمار آمده است. فرمان تاسیس کمپانی هند شرقی انگلستان (با هدف ظاهری ایجاد مراکز داد و ستد و گسترش بازرگانی) ۳۱ دسامبر ۱۶۰۰ میلادی به امضای الیزابت اول ملکه این کشور رسیده بود. در ظاهر، گردانندگان این کمپانی ۲۱۶ تن از امیران، اشراف و بازرگانان انگلستان بودند و سرمایه اولیه اش ۷۲ هزار پاوند طلا بود. هدف اصلی لندن، رقابت با پرتغال و هلند و استعمار شرق بود. الیزابت اول مدت اعتبار این کمپانی را ۱۵ سال تعیین کرده بود. در آن زمان شاه عباس یکم در ایران سلطنت داشت. لانکاستر افسر نیروی دریایی انگلستان در جریان جنگ دریایی سال ۱۵۸۸ با اسپانیا، فرمانده ناو ادوارد بوناونچر بود. این جنگ به برتری اسپانیا پایان داد و به تدریج انگلستان را بر جایگاه آن نشاند.

لانکاستر با مشرق زمین آشنا بود و راههای دریایی آن را می دانست. وی قبلا با همان ناو توپدار ادوارد بوناونچر یک سفر دریایی تحقیقاتی به سیلان (سریلانکا)، مالاکا (مالزیا) و سوماترا (اندونزی) کرده بود. وی در سفر دوم در چند نقطه کشتی های هلندی و پرتغالی ها را تصاحب کرد و با استفاده از اشتباهات پرتغالی ها که برای استقرار در هند به زور متوسل شده بودند توصیه کرد که در آغاز کار بهتر است از امپراتور تیموری هندوستان (جهانگیرشاه) کسب اجازه شود. لانکاستر که از دولت لندن لقب «سرSir» گرفته است در سال ۱۶۰۷ در ناحیه سورات در ساحل غربی هند مستقر شد و …. کمپانی هند شرقی بعدا به تملک دولت انگلستان در آمد و استعمار هندوستان، شبه جزیره مالاکا (مالزیا)، سریلانکا، هنگ کنگ، برمه، استرالیا، نیوزیلند، جزایر اقیانوس هند، ایجاد سنگاپور و … آغاز شد. باید دانست که انگلیسی ها عمدتا از مقرّ حکومتی خود در هندوستان در امور ایران و منطقه خلیج فارس و بعدا همه آسیای جنوبی و غربی مداخله می کردند.

۱۹۰۳م:در چنین روزی در سال ۱۹۰۳ نخستین خودرو ۸۵۰ دلاری فورد در کارخانه اش در خیابان ماک واقع در شهر دیترویت میشیگان ساخته شد که بعدا به یک پزشک فروخته شد . نام این خودرو « مدل ــ آ » بود. موتور این خودرو بنزین سوز دارای دو سیلندر و توان آن هشت اسب بخار بود و می توانست تا ۴۸ کیلومتر در ساعت حرکت کند. تا آن زمان ، اتومبیل یک کالای لوکس بود . هنری فورد با ساختن فورد« مدل ـ آ» آن را به صورت یک وسیله ضروری زندگانی در آورد که هرکس استطاعت خرید آن را داشته باشد و در وقت صرفه جویی کند و زودتر به کارش برسد. به این ترتیب داشتن اتومبیل از انحصار ثروتمندان خارج شد.

این خودرو با کمک مهندس ویلیز طراحی شده بود و مزد کارگران سازنده آن یک دلار و نیم در هر روز بود. با ورود همین اتومبیل کوچک و ارزان به بازار ، آمریکا به صورت کشور اتومبیل در آمد که زندگی کردن بدون آن در این کشور دشوار است . بسیاری هستند که می گویند آمریکائیان عاشق اتومبیل هستند و بدون آن احساس کمبود می کنند.

اتومبیل فورد« مدل ــ آ» عمدتا برای مصرف داخل آمریکا بود و مدلهای گرانتر صادر می شد.

۲۰۰۵م:تصمیم۱۱ فوریه ۲۰۰۵ وزیران ۲۶ گانه کشورهای عضو «ناتو (پیمان دفاعی اتلانتیک شمالی)» دایر بر این که نیرو به غرب افغانستان بفرستند و این نیروها در هرات و سه شهر دیگر نزدیک به مرز ایران هم مستقر شوند جلب توجه اصحاب نظر را کرده بود زیرا که برخی از روسها را به خشم آورده و پاره ای از هندیان و چینیان را نگران ساخته بود. این تصمیم در نشست دو روزه وزیران ناتو در «نیس» فرانسه گرفته شده بود. دولتهای عضو ناتو که تا دو دهه قبل بیش از ۱۴ کشور نبودند این تصمیم را «اقدامی برای حفظ صلح در افغانستان» اعلام کرده بودند، ولی ناظران بی طرف آن را گامی در جهت توسعه ناتو و حوزه عمل آن دانسته اند که شاید بخواهد تا آن سوی مرزهای شرقی ایران گسترش یابد و شش هزار کیلومتر فراتر از اقیانوس اطلس شمالی برود.

بطبق گزارش های وقت، روسهایی که تلفات ۱۵ هزارنفری دهه ۱۹۸۰ خودرا در افغانستان و عمدتا با پول و تحریک و کمک نظامی غرب از یاد نبرده اند از شنیدن این تصمیم وزیران "ناتو" به خشم آمده وگفته بودند که قرار بود پس از انحلال پیمان ورشو، ناتو هم منحل شود که می بینیم در غیاب شوروی دست به گسترش خود زده و دارد روسیه را محاصره می کند. این روسها که نرمش دولت متبوع را در برابر غرب عامل تشویق ناتو به گسترش بیان داشته بودند سئوال کرده بودند: چه فرقی است میان ورود نیروهای ما به افغانستان در دهه ۱۹۸۰ که به دعوت دولت وقت کابل صورت گرفت و استقرار فعلی ناتو؟. در آن زمان، اعضای ناتو حتی بازیهای المپیک مسکورا هم ببه خاطر ورود نظامیان ما به کابل تحریم کردند. باقی ماندن چند ساله ما در افغانستان به خاطر تحریکات و مقابله غیر مستقیم آنها بود. آنها اینک از برگزاری انتخابات، استقرار دمکراسی و حکومت قانون در افغانستان سخن می گویند؛ اگر چنین است، پس چرا نیروهای خود را در آن سرزمین افزایش می دهند و می خواهند شکل استقرار کامل به آن بدهند. اگر افغانستان دارای دولت قانونی شده است که دیگر نیاز به نیروی خارجی نباید داشته باشد. وقتی مردم دولتی را انتخاب کنند خودشان باید آن دولت را محافظت کنند. در دهه ۱۹۸۰ سربازان لیتوانیایی به نام ارتش شوروی به افغانستان رفتند و اینک همان سربازان را می خواهند با پرچم ناتو به آنجا باز گردانند!.

همان گزارش ها حکایت داشت که در میان این روسهای خشمگین، شماری از نظامیان این کشور که در دهه ۱۹۸۰ در افغانستان بودند دیده می شدند. همین عده سکوت ولادیمیر پوتین در برابر توسعه طلبی های ناتو را تشویق این اتحادیه نظامی غرب را به گسترش بیان کرده بودند. این روسها اتحادیه اروپا را عملا بال سیاسی ـ بازرگانی ناتو خوانده بودند و گفته بودند که این دو سازمان از هم جدایی ندارند و بیشتر اعضایشان مشترک است.

T A K F A R S

در این زمینه، هندیان نگران اشاره کرده بودند که استقرار ناتو در افغانستان ممکن است دنباله سیاست و برنامه های قرن ۱۹ انگلستان باشد و سبب پشتگرمی هر چه بیشتر پاکستان به ناتو شود و این اتحادیه نظامی بهانه برای استقرار در پاکستان به دست آورد.

نگرانی چینیان عمیق تر به نظر می رسید زیرا که آمریکا (عضو بزرگتر ناتو) در آسیای میانه (قزقیزستان) که دروازه ضعیف تر چین است نیروی نظامی دارد. چین از دیر زمان در ایالتهای غربی خود دشواری هایی داشته است.

اصحاب نظر با توجه به این وضعیات گفته بودند که افغانستان با این که به دریا راه ندارد با قرارگرفتن میان روسیه، چین ، هند و ایران اهمیت استراتژیک خود را همچنان حفظ کرده است ولی سران ناتو پیش از گرفتن تصمیم به استقرار در هرات لازم بود که قرارداد ایران و انگلستان بر سر هرات را که در پاریس تنظیم شد و رئیس دولت وقت فرانسه به عنوان شاهد امضای خود را پای آن گذارد ملاحظه و مرور می کردند.

معدودی از مفسران که افسانه بن لادن و تروریسم القاعده را بهانه انجام برخی برنامه های بین المللی می پندارند پیشنهاد کرده بودند که مبارزه با این دو عامل به سازمان ملل و در نتیجه همه دولتها واگذار شود تا بهانه بسط نفوذ و مداخله نظامی بعضی دولتهای معین قرار نگیرد. اگر تروریسم القاعده یک مسئله جهانی است قاعدتا باید حل آن به سازمان ملل و مساعی جهانی سپرده شود.

۲۰۰۴م:دوازدهم فوریه ۲۰۰۴ ، ولادیمیر پوتین مرد نیرومند روسیه اعلام کرد که انحلال شوروی در هر معیار و مقیاس و با هر تعریف و تعبیر، یک مصیبت بود. وی افزود که مردم عادی از انحلال شوروی طرفی نبستند و سودی نبردند و برنده این تراژدی، در هریک از جمهوری های شوروی سابق؛ گروهی کم و اصطلاحا الیت ها بوده اند و ….

پس از انحلال شوروی در دسامبر ۱۹۹۱، این نخستین بار بود که یک رهبر روسیه به صراحت چنین مطلبی را بیان می داشت. این بیان صریح ولادیمیر پوتین، بسیاری از حسابها را به هم ریخت و رشته ای است که سر دراز خواهد داشت. تحلیلگران غرب در همان وقت آن را نخستین تکان یک حرکت نیرومند ناسیونالیستی و سرآغاز یک دگرگونی بزرگ تلقی کرده بودند. چند سال پیش از این بیان صریح پوتین، مجلس ملی روسیه (دوما) با تصویب یک قطعنامه انحلال شوروی را عملی غیرقانونی و نامشروع اعلام کرد زیرا که برای تحقق آن یک رفراندم سراسری انجام نشده بود.

پوتین در پی مصیب و تراژدی خواندن انحلال اتحادیه جمهوری های ۱۵ گانه، دست به اقدامات متعدد زد تا روسیه فدراتیو به سرنوشت اتحاد شوروی دچار نشود ازجمله محدود کردن اختیارات مجالس ایالتی، پایان دادن به مافیابازی در اقتصاد و فراری و یا زندانی ساختن چند نفر از آنانکه روی منابع تولید که قبلا عمومی بودند دست انداخته بودند، قطع پیشروی غرب در قلمرو شوروی سابق، بازسازی بنیه دفاعی و اقتصاد، مبارزه با فساد اداری و ایجاد یک حزب از ائتلاف چند حزب چپ ملایم و ناسیونالیست برای اجرای برنامه ها، افشاء فساد دمکراسی غرب و ….

پوتین کار بازگردانیدن مسکو به جایگاه قدیمی اش را با تصمیم به تجدید پیمانهای دوستی دوجانبه شوروی سابق با دولت ها آغاز کرده و تاکنون آن را در مورد چین و کوبا عملی ساخته است. پای به آمریکای لاتین گشوده که قبلا دوست منحصر به فرد مسکو در آنجا، کوبا بود، فکر ایجاد یک اوپک گاز طبیعی، ایجاد یک منطقه تکنولوژی پیشرفته ـ نظیر سلیکون ولی ـ آمریکا، به دست گرفتن بازار جهانی اسلحه، ورود به میدانهای نفتی کشورهای دیگر، … و اخیرا اشاره به این موضوع که اگر استقرار در افغانستان، واقعا کاری است لازم ؛ ماهم هستیم.

تک فارس www.takfars.ir

۲۰۰۵م:برجستگان حزب دمکرات آمریکا ۱۲ فوریه ۲۰۰۵ در نشست سراسری خود «هوارد دین» را به ریاست کمیته ملی این حزب برگزیدند تا شکست آن در انتخابات نوامبر ۲۰۰۴ را جبران کند. وی یک پزشک چپگراست که وارد سیاست شده و قبلا فرماندار ایالت ورمانت بود. دکتر دین در انتخابات سال ۲۰۰۴ ریاست جمهوری آمریکا نامزد شده بود و ضمن نطق های انتخاباتی خود از آن دسته از اعضای حزب دمکرات در کنگره آمریکا که اوایل سال ۲۰۰۳ به جورج دبلیو بوش اختیار تعرض نظامی به عراق داده بودند انتقاد کرده و گفته بود که این نمایندگان باید با توجه به نظر انتخاب کنندگان خود رای می دادند. وکیل باید طبق خواست و نظر موکل رفتار کند و رعایت این خواست لازم است.

گفته شده بود که برجستگان حزب دمکرات در فوریه ۲۰۰۵ از دکتر دین قول گرفته بودند که چپگرایی نکند زیرا که چپگرایی «جان کری» در انتخابات نوامبر ۲۰۰۴ سبب ترس ثروتمندان آمریکایی و شکست حزب دمکرات شده بود. دکتر دین به برجستگان حزب دمکرات قول داده بود که از آن پس انتقادهای خود را روی سیاست خارجی جورج دبلیو بوش و حزب جمهوریخواه متمرکز کند. دکتر دین (متولد ۱۹۴۸) فردی پر انرژی و در نطق عمومی کردن روش تهاجمی دارد. در آن سالها (تا پیش از سال ۲۰۰۸) بالارفتن بهای مستغلات و سهام برشمار ثروتمندان آمریکا افزوده بود. تلاشهای هوارد دین در پیروزی های حزب دمکرات آمریکا در انتخابات ۲۰۰۶ و سال ۲۰۰۸ ازجمله پیروزی باراک اوباما تاثیر فراوان داشت؛ در انتخابات سال ۲۰۰۶ مجلس نمایندگان و در انتخابات ۲۰۰۸ قوای اجرایی و مقننه آمریکا ـ هردو به دست حزب دمکرات این کشور افتاده است. باوجوداین، برجستگان حزب دمکرات به توصیه "اوباما" در ژانویه ۲۰۰۹ تیم کین فرماندار پیشین ویرجینیا را برجای دکتر دین نشانیدند و رئیس کمیته ملی حزب کردند. طبق نظرسنجی های فوریه ۲۰۱۰، انتخاب کنندگان آمریکایی بویژه ناوابستگان (غیر حزبی ها) از حزب دمکرات مایوس شده و گمان نمی رود که این حزب بتواند در انتخابات نوامبر ۲۰۱۰ اکثریت فعلی خودرا در مجلس نمایندگان حفظ کند.

۲۰۰۵م:فیدل کاسترو که پس از کناره گیری از کار اجرایی سرگرم نوشتن مقاله و انتشار آنها در وبسایت است ۱۲ فوریه ۲۰۰۵ در جریان یک نطق شش ساعته دولت جورج دبلیو بوش را متهم کرد که برای ترور هوگو چاوس رئیس کشور ونزوئلا سرگرم تهیه نقشه است زیرا که نتوانسته با کودتا و انتخابات و شانتاژ او را کنار بزند. کاسترو گفت که دولت بوش از اجرای برنامه های اصلاحات چاوس و فرضیه سوسیالیسم قرن ۲۱ او می ترسد و دوستی اش را با دولتهای رقیب و یا معاند آمریکا تحمل نمی کند و خریدهای تسلیحاتی وی را از روسیه بدعتی می داند که مآلا به زیان صنایع اسلحه سازی آمریکا تمام می شود.

کاسترو این نطق شبانگاهی را در اجتماع گروهی از اقتصاد دانهای جهان که در هاوانا گرد آمده بودند ایراد کرد.

۲۰۰۵م:در آمریکا گرفتن گواهینامه رانندگی و یا تجدید گواهینامه های سابق سخت شده است. روزگاری به هرکس، صرف نظر از وضعیت اقامت او درآمریکا گواهینامه رانندگی می دادند زیرا که جز در چند شهر بسیار بزرگ، اتوبوس شهری و مترو در همه نقاط شهرها وجود ندارد و بدون داشتن اتومبیل، فعالیت محدود است. مجلس نمایندگان آمریکا ۱۱ فوریه ۲۰۰۵ با اکثریت ضعیفی لایحه دولت مبنی بر سختگیری در دادن گواهینامه رانندگی را تصویب کرد. پس از اجرای این قانون، متولدین کشورهای دیگر از جمله دارندگان کارت اقامت دائم باید مدتها صبر کنند تا اجازه صدور گواهینامه و یا تجدید آن از سوی وزارت امنیت داده شود و در صورتی که چنین اجازه ای داده نشود، تنها دادگاه است که می تواند حکم به صدور گواهینامه دهد که تشریفات طولانی و هزینه سنگین گرفتن وکیل را دارد.

۱۹۲۲م:باستان شناسان در دره فراعنه در محل شهرستان «تبس» پایتخت مصر باستان، در کنار رود نیل که به لوکسور معروف است در ۵ متری مقبره توتانخامون (فرعون جوان) مقبره دیگری در زیر زمین کشف کردند که در آنجا تابوتهای حاوی اجساد مومیایی شده مربوط به سلسله هجدهم (۱۹۲۲ تا ۱۸۸۷ پیش از میلاد) قرار داده شده است. تابوتها پوشش چوبی با صورت کنده کاری و نقاشی شده انسان دارند . حدس زده می شود که مقبره مکشوفه تازه مربوط به بستگان توتانخامون باشد این کشور بیستم ژانویه ۲۰۰۶ صورت گرفت ولی خبر آن یازدهم فوریه این سال انتشار یافت.

در کنار تابوت ها، ظروف سفالی حاوی غذا دیده می شود تا مردگان (پس از دفن!) گرسنه نمانند. علامت «آمن (آفتاب)» در این اتاق سنگی دیده می شود. گور توتانخامون در سال ۱۹۲۲ (۸۴ سال پیش) کشف شده بود. در ادامه خاکبرداری در محل این مقبره ، مجسمه دیگری از «آمن هوتپ سوم»، فرعونی که نزدیک به چهار هزار سال پیش در گذشته است به دست آمده است.

تکفارس

۲۰۰۶م:بانو «الویسا وسکوئز» کوتوله ۳۸ ساله که کوژپشت و دارای استخوانهای بی قاعده (کج و معوج)، زهدان کوچک و نیز مبتلا به بیماری نرمی استخوان است فوریه ۲۰۰۶ در بیمارستان دانشگاه ستنفورد (واقع در پالو آلتو، جنوب شهر سانفرانسیسکو) یک پسر دو کیلو گرمی به دنیا آورد. زاییمان در هفت ماهگی با عمل سزارین انجام شد و حال مادر و نوزاد، رضایتبخش اعلام شده بود. پزشکان قبلا به الویسا که دارای شوهر است هشدار داده بودند که بکوشد تا حامله نشود که برایش خطرناک است ولی او گوش نکرده بود. الویسا که قدش به یک متر هم نمی رسد به علت بیماری نرمی استخوان با ولچر حرکت داده می شود. پزشکان تعجب کرده بودند که چگونه نوزاد کلسیم لازم را از مادر به دست می آورد. عکس بالا، الویسا و نوزاد او را در بیمارستان نشان می دهد.

۱۹۸۶: پارلمان انگلستان قوانین مربوط به آزادیها و حقوق تضمین شده مردم این کشور را که « بیل آو رایتز » عنوان گرفت تصویب کرد . دوقرن بعد همین نام را بر ده اصلاحیه اول قانون اساسی آمریکا که متضمن همین حقوق و آزادی ها است گذاردند.

۱۷۴۱: یک روزنامه نگار آمریکایی به نام «اندرو بدفورد » نخستین مجله مشابه آن چه را که امروز دیده می شود منتشر ساخت و نام آن را « مگازین » گذارد که در لغتنامه ها به مجله یعنی نشریه ویژه مطالب مهم اطلاق می شود و یک واژه عمومی شده است.

۱۸۵۹: «فرانک وان در گوس» تئوریسین کمونیست در هلند به دنیا آمد.

۱۹۴۵: ارتش شوروی پس از ۲۹ روز جنگ شدید شهر بوداپست را از دست ارتش هیتلر خارج ساخت . در این نبرد ۲۹ روزه ۱۵۹ هزار تن کشته شدند. بی جهت نیست که روسها می گویند اگر دولتهای اروپای شرقی روزی دشمن روسیه شوند باید بهای سنگین آزاد شدن از دست هیتلر را به روسیه که به خاطر انها متحمل تلفات سنگین شد بپردازند.

۱۹۷۵: رئوف دنکتاش رهبر اقلیت ترک قبرس تشکیل فدراسیون ترک و یونانی قبرس را اعلام داشت.

۲۰۰۶:دکتر ابراهیم الجعفری نخست وزیر موقت عراق ۱۱ فوریه ۲۰۰۶ با اکثریت یک رای در نشست نمایندگان پارلمانی شیعیان عراق به عنوان نامزد نخست وزیری آنان انتخاب شد. وی که از فعالان حزب «الدعوه» بشمار می رود در دوران حکومت صدام حسین، مدتی را در ایران و انگلستان بسر برده بود. شیعیان عراق بیش از هریک از گروهای دیگر در پارلمان تازه (دائمی) این کشور دارای نماینده هستند ولی اکثریت مطلق را به دست ندارند.