فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۲۳ دی

۴۷۳م:منذر بن نعمان حکمران حیره (مناطقی در غرب فرات و شط العرب) که سالها میزبان و آموزگار فنون جنگهای صحرایی بهرام پنجم (بهرام گور) بود ۱۳ ژانویه سال ۴۷۳ میلادی در گذشت. وی یک عرب مسیحی بود. از زمان فتح بابل به دست کوروش بزرگ تا جنگ قادسیه، سران حیره خودرا تحت الحمایه ایران می دانستند. عراق جنوبی (بین النهرین) یک ایالت ایران و مناطق عرب نشین حاشیه غربی خلیج فارس از جمله بحرین بخشی از قلمرو ایران را تشکیل می دادند. دولت ایران سعی داشت که در امور داخلی آنان مداخله نکند و به همین دلیل میان طرفین درگیری وجود نداشت و تنها مورد مهمی که تاریخ از آن یادکرده سرکوبی بسیار خشونت آمیز عرب توسط شاپور دوم بود که اینان از آن پس عنوان «ذوالاکتاف» بر او گذارده اند.

۱۳۴۹ش:۲۳دی ماه ۱۳۴۹ در تهران اعلام شد که مذاکرات ایران باکنسرسیوم نفت به نتیجه نرسیده است که خبری بد برای اقتصاد جهان بود و پی آمدهای منفی آن بر اقتصاد بین المللی و بورسها و بازارها سبب شد که مذاکرات سریعا از سرگرفته شود و کنسرسیوم تاحدّی تسلیم نظر ایران گردد که اعلامیه به نتیجه رسیدن مذاکرات به سود ایران، چهار روز بعد انتشار یافت.

از اوایل دی ماه و در طول مذاکرات، ساواک و رئیس امنیت داخلی آن پی در پی اعلامیه و برنامه تلویزیونی عمدتا برضد کنفدراسیون دانشجویان ایرانی مدارس خارج و تظاهرات دانشجویی در داخل منتشر و اجرا می کردند که برای پی بردن به ریشه قضیه نیاز به تحقیقات بیشتری است.

نگاهی به رویدادهای ده سال آخر عمر نظام سلطنتی ایران که کم و بیش در روزنامه ها انعکاس یافته نشان می دهد که به همان اندازه که در آمد ایران از نفت بالا می رفت ناآرامی های داخلی و تظاهرات دانشجویان ایرانی سرگرم تحصیل در کشورهای دیگر گسترش می یافت!. برخی از محققین این وضعیت را نتیجه روزافزون بودن شکاف میان فقیر و غنی در ایران و تبدیل کشور به یک جامعه طبقاتی بیان کرده اند که شماری کم (یک اقلیت نسبتا کوچک ـ خواص) روی ثروت ها و مقامهای کشور دست گذارده بودند و دیگران با هراندازه معلومات، آگاهی، شایستگی و مهارت به این ثروتها و مقامها (معاملات دولتی، وکالت مجلس، انتشار نشریه و …) دسترسی نداشتند و به تدریج ناله هایشان تبدیل به فریادشد و شاه این فریاد را نشنیده گرفت تا دست کم با تغییرات و اصلاحات نسبی در سیستم موافقت کند … و درنتیجه فریادها در سال ۱۳۵۷ (۱۹۷۸ میلادی) توفان شدند، همه چیزرا از جای برکندند و ….

برخی از تاریخنگاران نوشته اند: در دهه ۱۹۷۰ به همان اندازه که درآمد ایران از نفت افزایش می یافت؛ اعیان و اشراف (خواص) توانمندتر، طبقه نادار و روستائیان فقیرتر و ضعیفتر و طبقه متوسط بی خیال از این گسترش جدایی به خوشگذرانی و لوکس کردن وسایل زندگانی سرگرم بود و تاریخ ایران بسرعت به تکرار وضعیت اواخر عهد ساسانیان (نیمه اول قرن هفتم میلادی) می پرداخت که همانا فلسفه تاریخ است و ایران در طول زمان چندبار آن را تکرار کرده است. شاه به دلیل بیماری سرطان و تنگ شدن حلقه محاصره او توسط خواص واقعیت هارا لمس نکرد و مانع از تکرار تاریخ نشد و چون می دانست که عمری نخواهد داشت در طول انقلاب هم تنها به روز قیامت و مجازات الهی توجه داشت و وظیفه کشورداری را فدای آن کرد و ….

تکفارس آی آر

چند تاریخنگار بخشی از علل ناآرامی های یک دهه آخر عمر نظام سلطنتی ایران را تحریکات و سیاست های برخی از قدرتهای وقت که بیشترشان هم بظاهر دوست دولت وقت ایران بودند برنگاشته و دلایلی برای اثبات این تز خود ارائه داده اند.

۱۹۷۸م:۱۳ ژانویه ۱۹۷۸ رسما اعلام شد که برای ترم تحصیلی وقت ۷۳ هزار ایرانی در دانشگاهها و مدارس تعلیمات عالی آمریکا ثبت نام کرده بودند که هرماه به طور متوسط یکصد میلیون دلار ارز از ایران برای آنان حواله می شد. در آن زمان بیشتر آنانکه از ایران برای تحصیل به خارج آمده بودند کسانی بودند که موفق به گذرانیدن کنکور (امتحان سخت مسابقه ورودی) و درنتیجه ورود به دانشگاههای داخلی نشده بودند. در آن برهه، تحصیل در دانشگاههای ایران مطلقا رایگان بود و به هر دانشجو هرماه مبلغی هم پول نقد داده می شد (پول جیبی). چند دارالترجمه مشخّص در تهران برای این دیپلمه ها از مدارس عالی طرف قرارداد باخود در آمریکا پذیرش می گرفتند و درنتیجه، تمرکز دانشجویان ایرانی در دانشگاهها و مدارس عالی مشخصّی بود و همین تمرکز دانشجوی ایرانی در چند مدرسه عالی در آمریکا به گروههای سیاسی و مذهبی کمک کرد که به آسانی و بدون زحمت عضو گیری کنند. هجوم به دانشگاههای خارجی و بویژه آمریکا از زمانی آغاز شده بود که بهای مستغلات در ایران تا ۴۰ ـ ۵۰ برابر بالارفته بود و فروش ارز در این کشور آزاد شده بود و هر خانواده قادر بود که بافروش زمین فرضا صدمتری اضافی خود فرزندش را به آمریکا بفرستد. در آن زمان بهای یک قطعه زمین ۱۲۰ متری که در دهه ۱۹۶۰ چهار ـ پنج هزار تومان بود تا ۲۰۰ هزار تومان (۳۰ هزار دلار) بالا رفته بود. بسیاری از این جوانان که در دوران نوجوانی مزه فقر و تبعیض را چشیده بودند؛ در آمریکا و اروپا به آسانی تحت تاثیر تبلیغات مخالف قرارگرفتند به صف مخالفان شاه پیوستند، انجمن دایر کردند، به گروهها پیوستند و مخالفت را علنی ساختند و به این ترتیب ذهن آمریکاییان و اروپاییان نسبت به ایران تغییرکرد. قدرت این انجمنها و گروهها در تدارک تظاهرات خشونت آمیز برضد شاه در نوامبر ۱۹۷۷ و در اطراف کاخ سفید واشنگتن به نمایش گذارده شد و شاه از چشم آمریکاییان افتاد و … و این آغاز پایان کار او بود. بسیاری از این دانشجویان درجریان انقلاب و یا ظرف یکی دو سال اول (۱۹۷۹ و ۹ ماه از سال ۱۹۸۰) به ایران رفتند و چون وضعیت را مطابق میل خود ندیدند عمدتا به کشور محل تحصیل بازگشتند و ماندگار شدند و با استفاده از قوانین مهاجرت محل اقامت بستگان خودرا هم آوردند و اینان بستگان دیگر و این تسلسل تا به امروز ادامه یافته و شمار ایرانیان مهاجر در سراسر جهان ظرف سه دهه گذشته، طبق یک برآورد بالغ بر ۵ ـ ۶ میلیون می شود که چون تابعیت ایران را لغو نکرده اند تبعه جمهوری اسلامی هم بشمار می آیند و قسمتی از آمار نفوس ایران را تشکیل می دهند.

۱۹۷۹م:۱۳ ژانویه ۱۹۷۹ (یک ماه پیش از پیروزی انقلاب) «ولادیسلاو کزیاکوف» از مقامات دولت مسکو که جریان انقلاب ایران را دنبال می کرد؛ با توجه به حضور «رابرت هایزر» ژنرال آمریکایی در تهران و جلسات روزانه او با مقامات نظامی دولت شاه، اعزام گروه ناو هواپیمابر «کانستلیشن» به اقیانوس هند و حرکت این گروه در مسیری که به خلیج فارس منتهی می شد، آماده باش چند گروه هلی کوپتر آمریکایی و تصمیم دولت آمریکا به فرستادن چند اسکادران جنگنده اف ـ ۱۵ به کشور سعودی به واشنگتن اخطار کرد که درصدد تکرار رویداد ۲۸ امرداد ۱۳۳۲ (آگوست ۱۹۵۳) در ایران برنیاید. کزیاکوف در این اخطاریه صریح و شدید تاکید کرده بود که این بار دولت مسکو ساکت نخواهد نشست. وی در عین حال از انقلابیون ایران خواسته بود مراقب و گوش بزنگ باشند که احتمال مداخله آمریکا به صورت «کودتا» وجود دارد. وی گفته بود که چون بیشتر نظامیان ایران حاضر به سرکوب انقلابیون نیستند ممکن است نظامیان آمریکایی با تغییر لباس با هلی کوپتر صفوف انقلابیون را به گلوله ببندند.

یادآوری این نکته لازم است که مطبوعات ایران درپی اعتصاب ۶۲ روزه کلا در کنترل کمونیست ها و چپگرایان متحد آنان قرارگرفته بودند و دولت واشنگتن این را می دانست.

۱۴۰۶م:«ماتئو پالمیه ری» مورخ، فیلسوف، نویسنده و شاعر انساندوست و بنام ایتالیا ۱۳ ژانویه سال ۱۴۰۶ چشم به جهان گشود و ۶۹ سال عمر کرد. وی که از بانیان رنسانس (تجدید حیات) درایتالیاست در تالیف معروف خود «جدل سیسرو با کوین تی لیان» استدلال کرده است که علت به قهقرا رفتن و عقب ماندگی و تجزیه روم این بوده است که ایتالیایی ها (ایتالیایی های قرن ۱۵ و معاصر ماتئو پالمیه ری) گذشته خود (دوران امپراتوری روم) با آن همه شکوه، خلوص، زیبایی و پیشرفتها را فراموش کرده اند. آنان تاریخ روم و مردانی را که در به وجود آوردنش تلاش و فداکاری کرده بودند به فراموشی سپرده اند و از ارزش خاکی که بر روی آن زندگی می کنند بی خبر شده اند. هموطنان ایتالیایی هنوز هم از خواب غفلت بیدار نشده و در پی به دست آوردن میراث استثنایی و گرانبهای خود نیستند و این میراث همانا تمدن، فرهنگ، وحدت، استقلال و حاکمیت ملی است. همین فراموشکاری باعث افتادن به این بدبختی شده است. ما نباید تمدن درخشان ۸۰۰ ساله خود (عهد باستان) را فراموش می کردیم و وارد نفاق، ضعف و ظلمت کنونی می شدیم. از مسافران شرق شنیده ام که روایت کرده اند در سرزمین پارسیان (ایران) مردی همه عمر را بدون این که کسی از او بخواهد و یا با دادن پول و لقب تشویق کند، تاریخ میهن خود را به شعر در آورده تا فراموش نشود (اشاره به فردوسی است). آنان زنده خواهند ماند و نام این شاعر فداکار خودرا زنده و پایدار و محفوظ خواهند داشت.

www.takfars.ir

«پالمیه ری» در دیوان اشعارش به امید روزی است که دانش، ادبیات، هنر و اندیشه که متعلق به همه بشریت باید باشند از یک فواره بیرون بریزند تا همگان بر حسب نیاز از این آب همگانی بهره برگیرند. وی در این زمینه قطعه شعری مشابه سعدی ما دارد که سعدی گفته است: بنی آدم اعضای….

۱۷۲۹م:«ادموند بورک» اندیشمند ایرلندی تبار انگلیسی ۱۲ ژانویه سال ۱۷۲۹ به دنیا آمد و معرفترین اثر او «فلسفه تحقیق» است. وی از فلاسفه بزرگ قرن ۱۸ بشمار می آید که از۱۷۶۵ به مدت سی سال به تکمیل فرضیه های سیاسی خود پرداخت. این نظریه ها و گفته های بسیار مهم از اوست:

ــ عمل یک انسان تحت تاثیر انگیزه هایی در ارتباط با منافع او صورت می گیرد؛ بنابراین با تغییر انگیزه (که عاملی است متغیّر) عمل انسان را می توان تحت کنترل در آورد.

ــ انقلاب فرانسه به جهانیان آموخت که «مبارزه» اعصاب فرد مبارز را قوی، مهارت اورا تیز و فرد و یا افراد را بی نیاز از اتکاء به دیگران می کند.

ــ جامعه ای که نتواند و یا نخواهد از بهترین استعداد و مهارت اعضای خود برای پیشرفت استفاده کند حق ندارد خود را دمکراتیک و مردمی بداند.

ــ پارلمانها و شوراها مجمع افرادی نیستند که دشمن یکدیگرند بلکه برای شور درباره خیر و صلاح جامعه برگزیده شده اند نه جنگ و ستیز با یکدیگر؛ مردم به آنان اعتماد کرده اند و باید امانتدار و خدمتگذار باشند.

ــ درست است که ترسوها عمر بیشتری می کنند، ولی عمری بی فایده برای جامعه و حتی خودشان.

ــ آسیبی که یک جامعه از چاپلوسی افراد و ریا و دغل می بیند به مراتب بیشتر، عمیقتر و زیانبارتر ازحمله بزرگترین ارتش جهان است.

تک فارس

۱۸۵۹م:«کارل بلایبترو» نویسنده آلمانی ۱۳ ژانویه ۱۸۵۹به دنیا آمد که از سال ۱۸۸۵ مجله گسلز شافت را برای راهنمایی نویسندگان آن زبان تاسیس کرد که سر آغاز یک انقلاب ادبی در قلمرو زبان آلمانی بشمار می رود. معروفترین داستانهای خود او؛ مادام لوتیا، حیات مونیخ و «ایزا چه چیزی را نجوا می کند» هستند.

۱۹۸۸م:۱۳ ژانویه ۱۹۸۸ دیوان عالی آمریکا رای داد که آن دسته از نشریات این کشور که از دولت کمک مالی دریافت می دارند و یا این که از امکانات دولت از قبیل ساختمان و تجهیزات برخوردار هستند از شمول اصلاحیه یکم قانون اساسی آمریکا که اشاره به روزنامه های مستقل و حرفه ای دارد خارجند و می توان آنها را سانسور کرد. این رای که قاعدتا باید به صورت رویه قضایی در آمده باشد در پی دادخواست نشریه انجمن دانشجویان یک دانشگاه به دادگاه که مراحل قضایی خود را تا دیوان عالی طی کرده بود صادر شده است. مسئولان این نشریه شکایت کرده بودند که مقامات دانشگاه مانع انتشار پاره ای از مطالب می شوند و عملا دست به سانسور می زنند که کاری خلاف قانون اساسی است که استقلال کامل نشریات را تضمین کرده است. دیوان عالی آمریکا با این رای خود این دادخواست را رد کرد. قبلا نیز فروش نشریاتی که باکمک دولت منتشر می شوند ممنوع و تاکید بر رایگان بودن آنها شده بود. در آمریکا تنها نشریات دانشگاهی و بولتن های موسسات دولتی و معدودی از مجلات تخصصی ( علمی ـ فرهنگی) از دولت کمک مالی دریافت می دارند. کمک دولت به مجلات و نشریات تخصصی هم عمدتا به صورت پیش خرید شماری از نسخه های آنها برای توزیع در کتابخانه های عمومی و ارسال برای موسسات و افراد مربوط صورت می گیرد.

حکم دیوان عالی آمریکا این سئوال را باردیگر به میان آورده است که آیا دولتها حق دارند که روزنامه عمومی و جامع از آن خود داشته باشند، روزنامه نگار شوند و در قوه چهارم دمکراسی مداخله کنند؟!،

در پی فروپاشی بلوک شرق و شوروی، اینک کشورهایی که دارای روزنامه عمومی (جامع) دولتی هستند کمتر از تعداد انگشتان دست است و یکی از این کشورها وطن ما ایران است که از دهه ۱۳۷۰ هجری خورشیدی دارای مطبوعات دولتی شده است که همانند روزنامه های دیگر منتشر می شوند، آگهی تجاری می گیرند و توزیع و بفروش می رسند. کوچکترین زیان وجود روزنامه دولتی در یک کشور که از زیان دهی باک ندارد جلوگیری از رقابت صحیح روزنامه ها با یکدیگر است و در نتیجه روزنامه های حرفه ای به سود دهی لازم نمی رسند و نمی توانند کیفیت مطالب (متاع خود) را آن گونه که انتظار است بالا ببرند و لاجرم محتوای روزنامه ها به دلیل استفاده از اخبار و مطالب وارده رایگان و ارزان در یک چارچوب مشخص قرار می گیرد که مطابق خواست مخاطبان و اصول و تعاریف روزنامه نگاری نیست که به تضعیف تمدن و فرهنگ، آموزش و معلومات عمومی منجر می شود و یکی از علل گرایش به سمت رسانه های خارجی و وبلاگها هم همین است. باید توجه داشت که سرویسهای خبر رسانی (خبرگزاری ها) رسانه نیستند و در ردیف رسانه عمومی طبقه بندی نمی شوند، آنها ابزار کمک به رسانه ها هستند همانند موزعان و اصحاب چاپخانه ها.

۱۹۸۶م:عبدالفتّاح اسماعیل (عبدالفتّاح اسماعیل علی الجوفی) یکی از بنیادگذاران جمهوری سوسیالیستی «دمکراتیک خلق یمن (یمن جنوبی)» شش سال پس از تبعید به این کشور بازگشت و ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶ در اینجا کشته شد. وی که عقاید مارکسیستی داشت از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۰ رئیس جمهوری دمکراتیک خلق یمن بود و در این سال در پی یک منازعه داخلی از کشور خارج شده بود.

بندر عدن پایتخت یمن جنوبی از قرن ۱۶ تا سال ۱۸۳۹ درکنترل عثمانی بود و در این سال انگلستان آن را تصرف کرد تا مانع هر گونه تعرض و لشکرکشی دریایی از اروپا به هند شود که در تصرف آن دولت بود. بندر عدن پس از گشایش آبراه سوئز اهمیت فراوان به دست آورده است. همچنین هدف انگلستان از سلطه «فقط» بر یمن جنوبی که همانند افغانستان جنوبی و شرقی (منطقه پشتونها) عمیقا قبیله ای است و حکومت عملا از اختیارات سران قبایل؛ به دست آوردن جزیره استراتژیک یمنی سکوترا (سقطرا) واقع در اقیانوس هند بود که دریاسالار پرتغالی آلفونس دا آلبوکرکی (آلبوکرک) آن را «راه بند» مسیر ادویه (راه های دریایی مشرق زمین) و کلید اقیانوس هند خوانده، در سال ۱۵۰۷ تصرف کرده و ارگی در آنجا ساخته است. آلبوکرک از همین جزیره بود که با هفت کشتی توپدار و ۵۰۰ تفنگدار دریایی وارد خلیج فارس شد و جزایر ایرانی هرمز، قشم و … را تصرف کرد. ایرانیان در آن زمان سلاح آتشین نداشتند زیرا که پادشاه وقت ـ شاه اسماعیل صفوی ـ بکاربردن توپ و تفنگ را خلاف مروت و مردانگی می پنداشت. یمن در دریاهای اطراف خود دارای ۲۰۰ جزیره است.

در سال ۱۹۶۵ دو گروه ناسیونالیست عرب با ائتلاف با قبایل منطقه، فدراسیون عربستان جنوبی را در عدن تشکیل دادند و دو سال بعد کنترل این سرزمین را که در شمال با یمن (یمن صنعا) و در شرق با عمّان هم مرز بود از دست انگلستان خارج کردند. در ژوئن سال ۱۹۶۹ حکومت به دست گروه مارکسیستی این ائتلاف به ریاست عبدالفتّاح اسماعیل افتاد و به جمهوری دمکراتیک خلق یمن تغییر نام داد و با شوروی، چین و کوبا روابط دوستانه برقرار کرد و مسئله ظفار را با کشورعمّان به وجود آورد که شاه وقت (ایران) به اشاره واشنگتن و لندن در این جنگ درگیر شد و نیروی نظامی به عمّان فرستاد. . روسها از دهه ۱۹۶۰ متوجه اهمیت استراتژیک سکوترای ۳۰ هزارنفری شده بودند که انگلیسی ها از قرن نوزدهم در آنجا پایگاه نظامی دایر کرده بود ولی فروپاشی شوروی مانع انجام برنامه های آنان شد. اینک آمریکا چشم به سکوترا بسته و بزرگ کردن قضیه هواداران القاعده در یمن (به دنبال دستگیر کردن عمر فاروق عبدالمطلب ـ جوان نیجریه ای) احتمالا به همین منظور است.

همزمان با حمایت دولتهای مارکسیستی از یمن جنوبی، جمهوری یمن (صنعا) نیز مورد تایید و حمایت دولت سعودی که قبلا از امام آنجا (در برابر تعرض مصر ـ جمال عبدالناصر) حمایت می کرد قرار گرفت و دو یمن در سال ۱۹۷۲ مذاکره با یکدیگر را برای تشکیل یک کنفدراسیون آغاز کردند که به نتیجه رسید. ناظران امور آسیای غربی تحقق وحدت واقعی دو یمن و طولانی بودن عمر کنفدراسیون را بعید می دانستند زیرا که اکثریت مردم یمن شمالی شیعه و این سرزمین که سه قرن و تا یکم نوامبر ۱۹۱۸ (ده روز مانده به پایان جنگ جهانی اول) تحت الحمایه عثمانی بود توسط امام شیعیان زیدیه اداره می شد و حکومت امام آن تا سال ۱۹۶۲ ادامه داشت. حال آنکه اکثریت نفوس یمن جنوبی سنی شافعی هستند.

اختلاف نظر دو بخش شمالی و جنوبی فدراسیون یمن در سال ۱۹۷۹ گسترش یافت و کار به جنگ کشید که در آوریل سال ۱۹۸۰ عبدالفتاح اسماعیل رئیس بخش جنوبی از کشور خارج و به تبعید رفت و علی ناصر محمد برجایش نشست.

عبدالفتاح در ژانویه ۱۹۸۶ به یمن جنوبی بازگشت که کشته شد و علی ناصر محمد (علی ناصر محمد الحسنی) هم فرار کرد. پس از این دو رویداد بود که مذاکرات وحدت میان دو یمن و این بار وحدت کامل (نه کنفدراسیونی از دو کشور مستقل) ازسر گرفته شد و بیست و دوم ماه مه ۱۹۹۰ به نتیجه رسید و پس از ۱۴ قرن (از زمان پایان تمشیت ایران بر امور یمن که از دوران خسروانوشیروان آغاز شده بود) کشور واحد یمن به وجود آمد که علی عبدالله صالح (از شمال و از پیروان زیدیه) رئیس کشور و علی سالم البیض (از جنوب) مرد شماره ۲ این جمهوری شد که سه سال و چند ماه بعد علی سالم البیض به حالت قهر از دولت واحد خارج شد به جنوب رفت و اعلام استقلال کرد.

T A K F A R S

در پی این اقدام جنگ داخلی شدید و پرتلفات میان شمال و جنوب یمن آغاز شد که در ژوئیه ۱۹۹۴ پس از نزدیک به سه ماه به سود شمال پایان یافت و سران حکومت جنوب به خارج فرار کردند، وحدت برقرار شد و علی عبدالله صالح رئیس جمهوری یمن فرمان عفو عمومی داد که تنها ۱۶ تن را شامل نمی شد.

پس از تامین وحدت یمن بوده است که نسبت پیروان مذهب به این صورت درآمده است: سنی های یمن ۵۳ و شیعیان ۴۷ درصد. یمن ۵۳۰ هزار کیلومتری و ۲۴ میلیونی که هنوز با دولت سعودی اختلاف ارضی دارد با داشتن دویست جزیره از جمله سکوترا و ناظر بر باب المندب و شاخ آفریقا بودن یک منطقه استراتژیک جهان است. ابوبکر القربی وزیر امور خارجه جمهوری یمن در ژانویه ۲۰۱۰ و زمانی که خبر از احتمال استقرار نظامی غرب در سرزمین یمن بود اعلام کرد که این دولت با ورود واحدهای رزمی خارجی ازجمله نظامیان آمریکا به یمن بنام مبارزه با القاعده مخالف است و چنین اجازه ای را نخواهد داد. دولت یمن نمی خواهد که به صورت افغانستان درآید ولی با آموزش نظامیان و پلیس یمن توسط مستشاران غرب مخالفت ندارد!.

ارباب تفسیر ضمن اظهار نظر نسبت به تحولات پس از دستگیری جوان نیجریه ای که در یمن زبان عربی می آموخت (عمر فاروق عبدالمطلب) در فرودگاه دیترویت آمریکا نوشتند که استقرار نظامی غرب در یمن که واکنش مردم و سران قبایل را به دنبال خواهد داشت همه رشته های دو دهه گذشته را پنبه خواهدکرد، وحدت یمن از میان خواهد رفت و پای قدرتهای متعدد و هرکدام به حمایت از یک منطقه و یک قبیله بمیان کشیده خواهد شد و … زیرا که ترکیب قدرتها در جهان آخر دهه یکم قرن ۲۱ تغییر کرده است.

۱۹۱۵م:۱۳ژانویه ۱۹۱۵ در مرکز شبه جزیره ایتالیا یک زمین لرزه شدید روی داد که تنها در منطقه آوه زانو Avezzano بیش از ۲۹ هزار تن را کشت. در همین روز در سال ۲۰۰۱ یک زلزله در السالوادور (قاره آمریکا) ۸۰۰ تن را به آن دنیا فرستاد و امسال (سال ۲۰۱۰) یک زلزله هفت ریشتری در کشور فقر و شورش زده هائیتی تلفات سنگینی به بار آورده که هنوز اجساد مقتولین شمارش نشده اند و سخن از دهها هزار کشته و شاید هم بیشتر درمیان است. هائیتی مستعمره سابق فرانسه و فرانسوی زبان که با جمهوری دومینیکن جزیره هیسپانیولا را تشکیل می دهند ۹ میلیون جمعیت داشته است. علت تلفات سنگین زلزله نه چندان سخت هائیتی (واقع در کارائیب – قاره آمریکا) کم استحکام بودن ساختمانها و کثرت اعضای خانوار در زیر یک سقف بوده است. در این رویداد بیمارستان پورت او پرنس Port – au – Prince پایتخت هائیتی، کاخ رئیس جمهور و نیر مقر صلحبانان سازمان ملل آسیب دیده است. درصد تلفات وارده به اعیان هائیتی نسبت به تهیدستان این کشور بیشتر بوده است زیراکه طبقه فقیر در آلونک زندگی می کنند که سقف های آنها را پوشال و حلبی و کارتن تشکیل می دهد. اکثریت جمعیت هائیتی را (تلفظ انگلیسی آن هیتی Haiti است) سیاهپوستان (اعقاب بردگان سابق) تشکیل می دهد.

۲۰۰۳م:«جورج ریان» فرماندار انتخابی وقت ایالت ایلی نوی آمریکا ۱۱ ژانویه سال ۲۰۰۳ دست به اقدامی زد که شاید تا آن زمان سابقه نداشت. وی در آستانه پایان دوره فرمانداری اش مجازات ۱۶۴ مرد و سه زن را که به جرم قتل نفس به اعدام محکوم شده بودند و در صف اعدام قرارداشتند تا دیوان عالی آمریکا رای نهایی خود را صادر کند به حبس ابد کاهش داد.

وی هنگام اعلام تصمیم خود گفت در پی رسیدگی مجدد قضایی (اعاده دادرسی) به پرونده های ۱۳ محکوم به اعدام که ثابت شد مرتکب جرم نشده بودند و پلیس با حیله و فریب و ارعاب از سه ــ چهار نفر از آنان اعتراف گرفته بود تصمیم گرفت که وقت را تلف نکند، خود را از عذاب وجدان رها سازد و همه محکومان به اعدام در این ایالت را یک درجه تخفیف دهد و امشب را آسوده و بدون دغدغه بخوابد که بهترین خواب همه عمر او خواهد بود.

از ۵۰ ایالت آمریکا که هرکدام استقلال داخلی کامل دارد در ۱۲ ایالت همانند کشورهای اروپایی مجازات اعدام وجود ندارد. در پی احیاء مجازات اعدام در آمریکا، ایالت تکزاس بیش از ایالات دیگر اعدام داشته و پس از آن از این لحاظ، ایالت ویرجینیا قراردارد.

تک فارس www.takfars.ir

۲۰۰۴م:دولت آمریکا ۱۲ ژانویه ۲۰۰۴ دست به سه اقدام تازه زد:

ـ ۲۰ میلیون دلار پولی را که مقامات سابق دولت پرو و وابستگانشان از آن کشور خارج و به آمریکا منتقل کرده بودند از بانکها و مراکز سرمایه گذاری گرفت و به آن دولت مسترد داشت.

ـ شرط رعایت حقوق بشر برای ادامه همکاری دولت آمریکا با دولت ازبکستان را موقتا معلق ساخت!.

ـ برای هر نظامی امریکایی که بخواهد در عراق و کویت بماند ده هزار دلار پاداش تصویب کرد و به نظامیانی که هنوز تابعیت آمریکایی به دست نیاورده اند وعده تسریع در امر رسیدگی و تامین تابعیت داد.

۲۰۰۵م:ولادیمیر پوتین مرد نیرومند روسیه ۱۲ ژانویه ۲۰۰۵ پیش از ورود به قزاقستان، در سیبری و در شهر «نووسیبرسک» در اجتماع اصحاب تکنولوژی پیشرفته گفت که کار ما نباید منحصر به استخراج منابع طبیعی وطن و فروش آنها باشد. ما باید اقتصادی گوناگون داشته باشیم. دولت روسیه در ۱۵ سال گذشته (از ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۵) در این راه تلاش کافی نکرده و موفقیت نداشته است. ما برای رسیدن به این هدف لایحه ایجاد مناطق حرفه ای و در گوشه و کنار روسیه (مدل چین) را به «دوما» می دهیم تا قانون شود. ما در این مناطق کمکهای لازم را در اختیار کارشناسان و اصحاب حرفه به ویژه در رشته تکنولوژی پیشرفته قرار می دهیم از جمله نهایت تخفیف در اخذ مالیات و ایجاد تسهیلات فراوان در عوارض گمرکی و آزاد گذاردن دست برای توسعه و پیشرفت. توجه عمده ما از این پس به پیشرفتهای علمی ـ تکنولوژیک خواهد بود و به اینها بهای بیشتر و اولویت خواهیم داد. توجه ما متمرکز بر پیشرفت اقتصاد خواهد بود (همانند چین؛ نخست اقتصاد بعد سیاست). پوتین در این مراسم یک بار دیگر از چین به عنوان شریک استراتژیک روسیه نام برد و گفت: بدون تردید، ما در رسیدن به هدفهای علمی، تکنولوژیک و اقتصادی فعالیت مشترک خواهیم داشت و این مساعی مشترک هر دوی ما را موفق خواهد گردانید.

قرار است چین و روسیه اقدام به ایجاد «تکنو پارکهای مشترکTechnopark » در سیبری کنند.

مطبوعات روسیه که ااز آغاز قرن ۲۱ بر دامنه فعالیت حرفه ای خود در حمایت از وطن افزوده اند در توجیه اظهارات پوتین نوشته بودند: مگر ژاپن، کره جنوبی، برزیل، آلمان، سنگاپور و … دارای نفت و منابع زیرزمینی دیگر هستند که در اقتصاد، صنعت و تکنولوژی این همه پیشرفت دارند. آنها مدیریت اقتصادی و ابتکار داشته اند. روسیه هرقدر وسیع، نباید تنها به صدور مواد خام خود متکی باشد. ما به حد کافی از متخصص، دانشمند و دانش برخوردار هستیم. باید این عوامل را برای پیشرفت اقتصادی و رفاه بکار اندازیم.

۲۰۰۵م:یازدهم ژانویه ۲۰۰۵ روزنامه های آمریکا اظهارات «چارلز دالفرCharles Duelfer» و عکس او را به چاپ رسانده بودند که پایان جستجو برای یافتن اثر اسلحه کشتار جمعی در عراق را اعلام کرده بود. این جستجو که «جستجوی تازه، دقیق و همه جانبه» عنوان داشت از ۲۰۰۳ و پس از سقوط دولت صدام حسین و اشغال نظامی عراق آغاز شده بود و زیر نظر «دالفر» کارشناس «سیا» در زمینه اسلحه کشتار جمعی ادامه داشت.

دالفر که به کار جستجو پایان داده و به آمریکا بازگشته موفق به کشف چنین سلاحهایی در عراق نشده بود که بهانه اشغال نظامی این کشور بود. دافلر قبلا هم به کنگره (قوه مقننه) آمریکا اعلام کرده بود که هنگام حمله نظامی آمریکا، عراق فاقد اسلحه کشتار جمعی بود. ولی، این بیان که در آستانه انتخابات نوامبر ۲۰۰۴ آمریکا انتشار یافت مانع از پیروزی بوش نشد زیرا که اکثریت شرکت کنندگان در رای دادن خواهان رئیس جمهوری «یکه بزن» بودند و او را انتخاب کردند. بیش از یک سوم آمریکاییانی که حق دادن رای داشتند در انتخابات نوامبر ۲۰۰۴ شرکت نکرده بودند!.

تکفارس

۲۰۰۵م:دوازدهم ژانویه ۲۰۰۵ گزارشی انتشار یافته بود که از توجه و علاقه مندی شمار بیشتری از سیاهپوستان آمریکایی به بازگشت و یا فعالیت درآفریقا حکایت می کرد. در این گزارش آمده بود که اخیرا بیش از هزار سیاهپوست آمریکایی صاحب تخصص و حرفه در کشور غنا (مستعمره سابق انگلستان در غرب آفریقا که آن را «ساحل طلا» می نامید) مستقر شده اند. بازگشت و فعالیت در آفریقا دلیل از دست دادن تابعیت آمریکایی آنان نیست. بسیاری از کشورهای سیاهپوست آفریقایی از این روند استقبال می کنند و تسهیلات متعدد در نظر گرفته اند.

«جان کوفورJohn Kufuor» رئیس جمهور وقت غنا برای جذب اعقاب سیاهپوستانی که با زور و برای بردگی به ممالک دیگر برده شده بودند لایحه به پارلمان این کشور داده بود. پس از دستیابی اروپاییان به قاره آمریکا بسیاری از آفریقائیان به ویژه از غرب این قاره با غل و زنجیر به قاره غربی منتقل و برای انجام کارهای سخت به فروش رسیدند و سالهای سال بردگی می کردند. بسیاری از این سیاهپوستان درکشتی هایی که آنان را از آفریقا به آمریکا منتقل می کرد به علت تنگی جا و کمبود غذا و آب سالم جان سپردند.

این گزارش حاوی مصاحبه با «کارکوس مانزMarcus Manns» یک جوان بازگشته از آمریکا به غنا بود که گفته بود «کایرو پراکتور» است و با این که می دانست این حرفه در غنا شناخته شده نیست پس از فراغت از تحصیل دانشگاهی در آمریکا از زادگاه خود شهر «باستBasset» در ایالت ویرجینا عازم غنا شد که اجداد او را از اینجا با کشتی های حمل برده به آمریکای شمالی منتقل و به فروش رسانده بودند.

وی مانند هر سیاهپوست بازگشته به وطن اجدادی حق اقامت و کار و خرید خانه و زمین در غنا را دارد ولی نخست غنایی ها را باید با نوعی درمان که در تخصص اوست آشنا سازد و سپس به دایر کردن مطب دست بزند و این کار شروع کرده است. مارکوس در دسامبر ۲۰۰۴ پس از دریافت مدرک دانشگاهی خود در آمریکا وارد غنا شده است. وی کمک به رشد و پیشرفت آفریقا را یک تکلیف عمومی سیاهپوستان آمریکایی خوانده است که تنها در ایالات متحده حدود سی میلیون نفرند.

۲۰۱۰م:۱۲ ژانویه ۲۰۱۰ نتایج دور دوم انتخابات کرواسی (Crotia از اعضای کنفدراسیون یوگوسلاوی سابق) اعلام شد که ایوو یوسیپوویچ Ivo Josipovic آهنگساز و حقوقدان ۵۲ ساله برنده آن بود. وی از کمونیستهای سابق یوگوسلاوی است که پس از فروپاشی این کنفدراسیون به حزب سوسیال دمکرات کرواسی پیوسته است. در بیشتر در کشورهای عضو کنفدراسیون سابق یوگوسلاوی، کمونیستها حزب سوسیال دمکرات تشکیل داده اند که یک سوسیالیسم ملایم را دنبال میکند.

در دور نخست انتخابات ریاست جمهوری کرواسی که ۲۷ دسامبر ۲۰۰۹ برگزارشد ۱۱ نامزد شرکت کرده بودند که هیچکدام موفق به کسب نیمی از آراء نشدند. در دور دوم که یکشنبه دهم ژانویه ۲۰۱۰ صورت گرفت ۶۰ درصد آراء نصیب یوسیپوویچ شد. وی با شعار مبارزه با فساد تا حذف کامل آن وارد میدان شده بود و پس از اینکه پیروزی اش اعلام شد گفت که کرواسی را ستاره درخشان اروپا خواهد کرد. قراراست که کرواسی ـ سرزمینی در ساحل شمالشرقی دریای آدریاتیک، همسایه اتریش، ایتالیا و صربستان در سال ۲۰۱۲ به عضویت اتحادیه اروپا درآید. یوسیپوویچ از هواداران ارزشهای دمکراتیک و رعایت حقوق اساسی انسان است. او از پیروان تز کثرت نامزدها در هر انتخابات و کشانیده شدن کار به دور دوم است زیرا در چنین وضعیتی است که رای دهندگان فرصت دقّت در انتخاب نامزد همفکر خود و «شایسته ترین» خواهندداشت. شایستگی فرد بستگی به وضعیت روز جامعه و مسائل مطرح دارد و هرفرد شایسته متناسب هروضعیت نیست؛ درست همانند تخصّص جراحان که هرکدام برای انجام عمل روی یک عضو بدن مهارت دارد و بدن هرزمان دچار یک نوع دشواری می شود.

۲۰۰۳م:این عکس ۱۲ ژانویه ۲۰۰۳ در روزنامه های آمریکا چاپ شده بود و لحظه وداع یک مادر با فرزند ملوانش را نشان می دهد که کشتی او ماموریت خلیج فارس و شرکت در جنگ با عراق را یافته بود که دو ماه و یک هفته بعد آغاز شد.

هیچ مادری؛ آمریکایی، عراقی، چینی، روس و … چنین لحظه ای و اصولا جنگ را نمی خواهد ببیند. «تاریخ» سراسر از جنگ می گوید و همه را به حساب این می گذارد که نظمی در جهان وجود نداشت که مسائل را از راه مذاکره و مسالمت و میانجیگری حل و فصل کند. اینک در عصر پیشرفتهای تکنولوژیک، سخن از دمکراسی و حقوق بشر، توجه به اندیشه های انساندوستانه، بیدار شدن وجدانها، حساس شدن انسانها نسبت به سرنوشت هم و وجود تشکیلاتی – گرچه ناقص و بی خاصیت – به نام سازمان ملل؛ جنگ پدیده ای پذیرفتنی و مطابق منطق و اصول نیست و بسیاری هستند که از خود می پرسند: پس چه فرقی است میان دنیای امروز و قرنهای گذشته و …؟!.

takfars.ir

بلوک شرق خود را داوطلبانه منحل کرد که حالت معارضه در جهان پایان یابد و نظمی تازه برقرار شود ــ نظمی که مانع از هرگونه جنگ شود. روسها خود را کنار کشیدند، زیرا که ۲۷ میلیون کشته خود در جنگ جهانی دوم را فراموش نکرده بودند و کشته بیشتری نمی خواستند.

مروری بر «تاریخ» نشان می دهد که هر جنگ، جنگهای دیگری را زاییده و پس از هر جنگ سالها و گاهی تا چند نسل «فرهنگ جنگ» جهان را ترک نگفته است. با مذاکره و راههای مسالمت آمیز آسانتر و ارزانتر از جنگ و خونریزی می توان به هدف رسید که نتیجه هم قانونی، قابل قبول، غیر قابل اعتراض و پایدارتر خواهد بود.

۱۹۰۶: نخستین رادیو ویژه پخش آگهی که برد امواج آن تنها تا ۱۶۰۰ متر بود در نیویورک آغاز بکار کرد.

۱۹۴۳: هیتلر که در انتظار ساخت بمب اتمی بود باتوجه به ناکامی هایش در جبهه های روسیه و شمال آفریقا جنگ تمام عیار اعلام کرد که باعث تسریع شکست خود وی شد.

۱۹۵۳: مجلس شورای ملی فوریت لایحه اختیارات دکتر مصدق را تصویب کرد. این اختیارات موقتی به منظور تسهیل و تسریع کار دولت تقاضا شده بود.

۱۹۵۴: در این روز در جریان سرکوبی جمعیت اخوان المسلمین در مصر ۳۱۸ تن از اعضای این جمعیت دستگیر شدند.

۱۹۹۰: «داگلاس وایلدر» به عنوان نخستین فرماندار سیاهپوست انتخابی یک ایالت آمریکا کار خود را آغاز کرد. وی در نوامبر ۱۹۸۹ به سمت فرماندار ایالت مشترک المنافع ویرجینیا انتخاب شده بود. یک فرد تنها برای یک دوره ۴ ساله می تواند فرماندار ویرجینیا شود. وایلدر بعدا مجری برنامه های یک رادیو و آنگاه شهردار شهر ریچموند ویرجینیا – زادگاه خود شد. او عضو حزب دمکرات آمریکاست.