فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۲۲ دی

۱۳۹۷م:۱۲ژانویه سال ۱۳۹۷ میلادی امیر تیمور گورکان با نیروهایش به منظور تصرف هندوستان از گذرگاه خیبر گذشت. ۳۴۱ سال بعد در همین ماه نادرشاه افشار ارتش ایران را از این گذرگاه وارد شبه قاره هند کرد و هر دو موفق به تصرف دهلی شدند. تیموریان که بعدا با کمک صفویه ایران بر هند شمالی و غربی مسلط شدند مدتها بر این سرزمین حکومت کردند که در تاریخ به امپراتوران مغولی هند معروفند و نادرشاه با تصرف دهلی با این که پادشاه تیموری وقت را ابقاء کرد باعث تضعیف این امپراتوری شد و راه برتصرف و استعمار و سپس تجزیه این شبه قاره توسط انگلیسی ها هموار گردید. انگلیسی ها که یک قرن و نیم پس از عبور نادر از تنگه خیبر، در همین منطقه به دست افغانها قتل عام شدند هنوز سیاست قدیمی خود در قبال افغانستان و دره سند را تغییر نداده و آمریکا را هم در آن شریک و بار دیگر در افغانستان نیروی نظامی مستقرکرده اند.

تنگه خیبر که از دومین سال قرن ۲۱ به راه انتقال جنگ افزار برای نیروهای غرب در افغانستان مبدل شده است، دیگر امن نیست و روزی نیست که در آن و مناطق اطراف آن زد و خورد و خرابکاری روی ندهد.

۱۰۴۹م:تاریخ ادبیات جهان درگذشت صوفی و سخنور پارسی گوی خراسانی؛ ابو سعید ابوالخیر را در ۸۱ سالگی در ۱۲ ژانویه سال ۱۰۴۹ ذکر کرده است که اشعار، گفته ها و عقاید او در «اسرار التوحید» گرد آوری شده است. وی از مروجان دوستی و مهربانی کردن و از نهی کنندگان کینه جویی و عناد بود. ابوسعید در «میهنه» خاوران به دنیا آمده بود.

۱۲۹۶م: ۲۲دیماه ۱۲۹۶ (۱۲ژانویه ۱۹۱۸) باراتف ژنرال روس و افرادش خاک ایران را ترک گفتند و در پی خروج آخرین نظامی روس از ایران، نیروهای انگلیسی که از طریق عراق وارد غرب وطن ما هم شده بودند قصر شیرین و نیمی از استان کرمانشاه را تصرف کردند. انگلیسی ها در نیمه جنگ جهانی اول به بهانه درآویختن با عثمانی (متحد آلمان) که از قرنها پیش بین النهرین (عراق امروز) را در کنترل داشت وارد خاک این سرزمین شده بودند.

در جریان جنگ جهانی اول و برغم اعلام بی طرفی قبلی ایران، نظامیان دولتهای متحارب (روسیه و انگلستان از یک سوی و عثمانی از سوی دیگر) به وطن ما وارد شده و ایران بیطرف را به میدان جنگ، تحریک و جاسوسی تبدیل کرده بودند. انگلیسی ها قبلا از جنوب و جنوب شرقی وارد ایران شده بودند. پس از پیروزی انقلاب بلشویکی روسیه، لنین به تروتسکی کمیسر نیروهای مسلح روسیه توصیه اکید کرده بود که نظامیان روسیه را از ایران خارج سازد و گفته بود که نظامیان یک دولت انقلابی نباید اشغالگر به شمار آیند و با خروج روسها بود که انگلیسی ها یکه تاز میدان ایران شدند و قصر شیرین را هم تصرف کردند. ورود انگلیسی ها به غرب ایران، فراهم ساختن زمینه تحت الحمایه ساختن وطن ما بود زیرا که عثمانی در همه جبهه ها دست به عقب نشینی زده بود و نیروی نظامی در ایران نداشت.

تکفارس آی آر

در آن زمان هدف عمده انگلستان از حضور نظامی در آسیای غربی سلطه براین منطقه صاحب نفت و چهارراه جهان بود. نفت بین النهرین حواس انگلیسی ها متوجه این سرزمین کرده بود زیرا که با افزایش وسائط نقلیه موتوری، نیاز جهان را در آینده به این ماده حیاتی برآورد کرده بودند و می دانستند که آقای جهان دولتی است که کلید جریان نفت را به دست داشته باشد. در آن زمان هنوز نفت در سعودی و شیخ نشینها کشف نشده بود و در منطقه، این ماده تنها در ایران، عراق و قفقاز جنوبی استخراج می شد.

بعدا معاملات نفتی آمریکاییان با دولت سعودی، انگلستان را در وضعیت رقابت توام با سازش قرار داد. هیتلر با هدف دست اندازی به نفت خاورمیانه و کوتاه کردن دست انگلستان بود که «رومل» را مامور پیشروی از شمال آفریقا به سوی شرق سوئز کرده بود و نیروهایش در شوروی را به سمت قفقاز و سرازیر شدن از این ناحیه به میدانهای نفت اعراب به حرکت درآورده بود. این وضعیت بیش از پیش بر سماجت انگلیسی ها در کنترل نفت افزود و دیدیم که چگونه در برابر ملی شدن نفت ایران ایستادگی کردند ولی روند این رویداد سرانجام آن دولت را مجبور به ورود به جریان سازش با رقیبان غربی کرد و ….

مشارکت انگلستان در اشغال نظامی عراق در سال۲۰۰۳ با همان هدف نفت و حفظ نفوذ قدیمی خود در خاورمیانه بود. انگلستان اینک بیش از نیاز داخلی خود دارای ذخایر نفتی در دریای شمال است ولی دست داشتن در معاملات جهانی نفت را ورای نیاز داخلی و کار تجارت می داند.

۱۹۵۲م:۱۲ ژانویه ۱۹۵۲ (دی ماه ۱۳۳۰) یک دادگاه مستعمراتی انگلیسی در عدن (یمن جنوبی مستعمره دولت لندن) رای داد که محموله نفت کشتی «رزماری» متعلق به انگلستان است و این کشتی بدون کسب اجازه از دولت انگلستان در بنادر ایران «نفت متعلق به انگلستان!» را به مقصد اروپا بارگیری کرده؛ باید محموله آن ضبط و تخلیه شود و صاحبان کشتی (که با پرچم «هندوراس» حرکت می کرد) هزینه دادرسی، توقیف و تخلیه را بپردازند تا آزاد شود. دولت انگلستان (مالک شرکت نفت این کشور؛ بی. پی.) ملی شدن صنعت نفت ایران را برسمیت نمی شناخت. کشتی رزماری (رزمری) که برغم محاصره دریایی ایران از سوی انگلستان، به حمل نفت ملی شده ایران به مقصد اروپا دست زده بود در باب المندب توسط یک ناوچه انگلیسی رهگیری و توقیف و به بندرگاه عدن منتقل و ناخدایش به دادگاه تسلیم شده بود.

مسیر رویدادهای بعدی نشان داد که بازی فرستادن رزماری به ایران و سپس توقیف آن و تخلیه محموله اش در عدن و انعکاس وسیع اخبار مربوط به این عملیات؛ تنها به منظور ناامید کردن ملت ایران و کاهش محبوبیت ملی دکتر مصدق و تقویت مخالفان داخلی او صورت گرفته بود.

www.takfars.ir

۱۳۳۱ش:بیست و چهارم دی ماه ۱۳۳۱ دکتر مصدق رئیس دولت وقت در خانه خود ـ خیابان فلسطین امروز ـ نامه طومار مانند دبیران تاریخ (در آن زمان؛ تاریخ و جغرافیا و تعلیمات مدنی) دبیرستانهای تهران را دریافت کرد که در آن درخواست کرده بودند از مولفان کتابهای درسی تاریخ ویژه دوره دوم دبیرستانها تحقیق شود که چه مقام و نیرویی آنان را وادار کرده بود که در این کتابها تصویر بزرگی از اجتماع کشتی های نظامی انگلستان را چاپ کنند و این مقام و یا مقامات ـ هرکس که باشد ـ به دادگستری تسلیم شوند تا به اتهام خیانت به وطن محاکمه و مجازات شوند. این دبیران استدلال کرده بودند که اتهام خیانت به وطن می تواند به چنین مقاماتی اطلاق شود زیرا که که تصویر مندرج در کتاب در ذهن هر نوجوان نقش می بندد و تا سالهای سال گمان میکند که با چنین ناوگانی، دولت لندن حق دارد که آقای ایران هم باشد. این طومار که دارای صدها امضاء بود توسط نمایندگان دبیران به دکتر مصدق تسلیم شده بود. این دبیران بعدا به روزنامه های چپ و ملی گرا گفته بودند که عکس مندرج در کتاب، مربوط به دهه دوم قرن (قرن ۲۰) بوده و احتمالا کشتی های انگلیسی برای برداشتن همین یک عکس و انتشار آن برای مرعوب کردن ملل ضعیف و نیز تقویت روحیه انگلیسیها اجتماع کرده بودند و ….

در پی خواندن طومار و شنیدن اظهارات نمایندگان دبیران، دکتر مصدق تصمیم به تبیین تعریف خیانت به وطن، افزایش شمول آن و دوباره نویسی قوانین مربوط و تشدید مجازات مرتکبین گرفت و سفارش لازم را به همکاران خود کرد تا در آن باره مطالعه شود. همچنین قرار براین شده بود که کتاب مورد اعتراض برای سال تحصیلی بعد مورد تجدید نظر قرارگیرد و همچنانکه نمایندگان دبیران خواسته بودند واکنش افغانها به مداخلات لندن و جریان قتل عام انگلیسی ها در ژانویه ۱۸۴۲ و موارد دیگری از این دست برآن اضافه شود و ….

با اینکه «لطفی» وزیر دادگستری کابینه دکتر مصدق قضیه تبیین و تعمیم خیانت به ملت را دنبال کرده بود، با براندازی سال بعد (۲۸ امرداد ۱۳۳۲) همه تلاش ها در این زمینه که ضروری تشخیص داده شده بود متوقف شد و تا سالهای سال، آن عکس مورد اعتراض از کتابهای درسی حذف نشد!.

۱۳۵۷ش:شاپور بختیار آخرین نخست وزیر نظام سلطنتی ایران در این روز در سال ۱۳۵۷ در حالی که در کنار عکس بسیار بزرگی از دکتر مصدق نشسته بود برنامه های دولت خود را اعلام داشت که برخی از آنها از این قرار بودند:

انحلال ساواک، قطع صدور نفت به اسرائیل، محدود کردن اختیارات سازمان برنامه ( که دولتی در دولت شده بود)، محاکمه غارتگران (از هر قماش)، اعلام مقتولان تظاهرات سیاسی به عنوان «شهید»، ممنوع الخرج کردن عوامل فساد اداری و متهمان به سوء استفاده از قدرت و نفوذ، آزادی زندانیان سیاسی، پرداخت غرامت به زندانیان و محکوم شدگان به اتهامات سیاسی، شکنجه شدگان و بازماندگان اعدام شدگان مربوط و نیز اعاده حیثیت ازایشان، ایجاد دادگاههای ویژه دریافت و رسیدگی به شکایات از سازمانهای دولتی و اشخاص در زمینه ظلم و اجحاف و نقض حق و تبعیض ( از ۲۸ امرداد۱۳۳۲ تا آن زمان) و ….

وی همچنین اطمینان داده بود که مقامات زندانی در پادگانهای لویزان و جمشید آباد (هویدا، سپهبد نصیری، نیک پی، منوچهر آزمون، داریوش همایون، روحانی و …) محاکمه و در صورت ثبوت جرم مجازات خواهند شد.

این مقامات در طول ماههای مهر تا دی ماه ۱۳۵۷ به خاطر آرام کردن مردم (که نمایشی خوانده شده است) دستگیر و توسط دژبان تهران نگهداری می شدند که بعدا آن دسته از آنان که در روزهای ۲۱ و ۲۲ بهمن موفق به فرار نشدند به دست انقلابیون افتادند و بیشترشان با احکام صادره به امضای صادق خلخالی قاضی شرع دادگاه انقلاب اعدام شدند. شاه (طبق کتاب خاطراتش) پیش از خروج از کشور به هویدا پیغام داده بود که از ایران خارج شود و قول داده بود که وسائل خروج او را فراهم خواهد ساخت، ولی (به نوشته شاه) هویدا جواب داده بود که کاری نکرده است که از محاکمه بترسد.

۲۰۰۴م:در سه روز منتهی به ۱۵ ژانویه ۲۰۰۴ «دومینیک دو ویلپن» وزیر امور خارجه وقت فرانسه و همچنین دو سخنگوی رسمی دولت آمریکا از رد صلاحیت دهها نماینده آن دوره مجلس شورای اسلامی و شماری دیگر از متقاضیان نامزدی برای انتخابات دور بعدی این مجلس از سوی شورای نگهبان که به بست نشینی نمایندگان رد صلاحیت شده انجامیده بود انتقاد کرده بودند. لحن اظهارات «دومینیک دو ویلپن» در این باره، در ادبیات دیپلماسی «بی سابقه» توصیف شده و مفسران رسانه ها آن را نوعی ابراز تردید وی به منصفانه برگزار شدن انتخابات ۲۰ فوریه ۲۰۰۴ ایران تلقی کرده بودند که به مثابه دخالت در امور یک دولت دیگر بود. "دو ویلپن" این نظر خودرا به عنوان یک مقام دولتی (نه، شخصی) پس از ملاقات با حسن روحانی دبیر وقت شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی بیان کرده بود و این ملاقات در پاریس صورت گرفته بود.

تک فارس

در همان زمان این شایعه در افواه شنیده می شد که برخی از نمایندگان رد صلاحیت شده آن دوره تقنینیه که خبرگزاری های غرب در گزارشهایشان "اصلاح طلبان" می نوشتند به شرکتهای اتحادیه اروپا مخصوصا کمپانی های فرانسوی در عقد قراردادهای پر منفعت نظر مساعد نشان داده بودند!.

در نیمه ژانویه ۲۰۰۴"ارلی"، یک سخنگوی وزارت امورخارجه آمریکا هم گفته بود که انتظار دارد دولت ایران (قوه مجریه) تلاش محافظه کاران (اصولگرایان) این کشور برای شکل دادن نتیجه انتخابات فوریه ۲۰۰۴ را خنثی کند.

در سه روز مورد بحث، در رسانه های سایر کشورها، بر اخبار (مطلق) بست نشینی ۸۳ نماینده آن دوره مجلس شورای اسلامی که صلاحیت آنان همانند شماری متقاضی دیگر نامزدی برای انتخابات دور بعدی این مجلس رد شده بود؛ تفسیر و تحلیل هم اضافه شده بود. برخی از تحلیلگران رسانه ها، این بست نشینی را عملی «کم سابقه» خوانده و افزوده بودند که کمتر دیده شده است که نمایندگان یک پارلمان به خاطر «خود» به چنین اقدامی دست زده باشند و پاره ای از مقامات اجرایی (وابسته به قوه دیگر حکومتی) از جمله برخی از روسای انتصابی ایالات (استانداران) و حتی بعضی از اعضای کابینه هم از اقدام آنان جانبداری و اشاره به کناره گیری کرده باشند.

در بیشتر تفسیر ها، این بست نشینی بویژه در آستانه بیست و پنجمین سالروز سقوط سلطنت ۲۵۰۰ ساله ایران را که ۱۱ فوریه ۲۰۰۴ بود در کنار هم قرار داده و عنوان «نبرد سیاسی فرزندان انقلاب بر سر قدرت» بر آن نهاده و به تشریح قوانین و ضوابط انتخاباتی در جمهوری اسلامی و مقایسه آنها با قوانین مربوط در سایر کشورها پرداخته بودند و این سئوال را مطرح کرده بودند که که اگر ایرادی به ضوابط وجود داشته، چرا همین دسته از نمایندگان، قبلا در صدد اصلاح ضوابط از طریق وضع قانون بر نیامده بودند؟ و این تحصن را می توانستند در صورت رد اصلاحیه های ضوابط انتخاباتی انجام دهند که خریدار بیشتری داشت.

در این تفسیرها ضمن تشریح شرایط نامزدشدن و تایید صلاحیت نامزدها از سوی شورای نگهبان، تفسیرنگاران با مقایسه شرایط با ضوابط کشور متبوع، اشاره به سخت بودن شرایط در جمهوری اسلامی برای تایید نامزدی کرده بودند.

۱۸۷۶م:«جک لندن» نویسنده و روزنامه نگار سوسیالیست آمریکایی ۱۲ ژانویه ۱۸۷۶ میلادی در سانفرانسیسکو به دنیا آمد و ۴۰ سال عمر کرد. وی در طول عمر کوتاه خود ۵۰ کتاب نوشت که به بیشتر زبانها ترجمه شده اند و شمار خوانندگان او در خارج از آمریکا بیش از این کشور بوده است.

در روزنامه نگاری، وی پیشنهاد کرده بود که به جای مقاله سیاسی رساله سیاسی نوشته شود، زیرا که ستون روزنامه جای کافی برای گفتن همه مطلب ندارد و کوتاه نوشتن یک تحلیل سیاسی، خواننده را به جایی نمی برد و احیانا او را گیج و گمراه می کند.

داستانهای او آکنده از انتقادهای اجتماعی هستند که در هر کدام کوشیده است یک مشکل جامعه را نقد کند. بر ضد استثمار نوشته، از فقر نالیده و دلایل آن را در قالب داستان برنگاشته و از طبقه زحمتکش به دفاع برخاسته است. وی ۲۲ نوامبر سال ۱۹۱۶ براثر ازکار افتادگی کلیه هایش فوت شد.

۱۹۳۲م:۱۲ ژانویه ۱۹۳۲ برای نخستین بار سنای آمریکا دارای یک سناتور زن شد. وی بانو «هاتی کاراوی Hattie W. Caraway» دبیر دبیرستان و در آن زمان ۵۴ ساله بود. شوهر بانو «هاتی» که سناتور ایالت آرکانزا بود در دسامبر ۱۹۳۱ درگذشته بود و تا انجام انتخابات فرعی (در آمریکا؛ انتخابات ویژه) که ۱۲ ژانویه ۱۹۳۲ برگزار شد فرماندار ایالت بیوه او بانو «هاتی» را به عنوان سناتور موقت معرفی کرد. رفتار بانو «هاتی» در این یک ماه بگونه ای بود که در انتخابات فرعی و دو انتخابات سراسری بعد از آن بر رقیبان پیروز شد و ۱۲ سال و چند ماه سناتور بود. انتخاب وی به سناتوری بود که سبب شد پای بانوان به سنای آمریکا باز شود که در آن هر ایالت ـ صرفنظر از جمعیت آن ـ دارای دو سناتور است؛ جمعا ۱۰۰ نفر. معاون رئیس جمهور آمریکا رئیس سنای این کشور است.

T A K F A R S

۱۹۷۳م:«فرهنگ سیاسی Political Culture» «فرهنگ سیاسی» که در گردهمایی سال ۱۹۷۳ برخی اندیشمندان کشورهای صنعتی در بروکسل به میان آمد و قرارشد که نظر استادان علوم سیاسی و حکومت و نیز اصحاب نظر و تجربه استعلام و در نشست بعدی (سال ۱۹۷۵) بررسی و نتیجه گیری شود موضوعی است که از دو قرن پیش مطرح بوده است .«سیدنی وربا» نیز در کتاب خود آن را توصیف و تفسیر کرده است.

در اجرای تصمیم نشست سال ۱۹۷۳ اندیشمندان، کسب نظر و بررسی هایی در سراسر سال ۱۹۷۴ در جوامع مختلف پیرامون «فرهنگ سیاسی دررابطه با دمکراسی» بعمل آمد که ماحصل نظرات در نشست ماه ژانویه سال ۱۹۷۵ بررسی و نتیجه گیری شد و نتیجه به صورت یک اعلامیه ده صفحه ای انتشار یافت که خلاصه آن از این قرار است:

"فرهنگ سیاسی با فرهنگ عمومی متفاوت است، اما نمی تواند از آن جدا باشد. در یک جامعه، نخبگان بدون احترام و رعایت فرهنگ سیاسی توده ها که همانا ذهنیات و انتظارات ایشان از دولت (قوای سه گانه دمکراسی بعلاوه رسانه ها) و هرگونه تغییر است نخواهند توانست برای مدتی طولانی به حاکمیت سیاسی و فکری خود برآن جامعه ادامه دهند. برای ثبات و استواری یک دمکراسی و خلل ناپذیر بودن آن، رعایت فرهنگ سیاسی توده مردم (اکثریت جامعه) لازم و ضروری است و فرهنگ سیاسی یک جامعه برگرفته از همه ارزشهای بنیادی، باورها، عواطف، حساسیت ها و سطح دانش و آگاهی های آن جامعه است و هر اقدام دولت ـ دولت منتخب (دمکراتیک) ـ بدون عنایت به فرهنگ سیاسی اکثریت جامعه با شکست رو به رو می شود و این شکست به خاطر مقاومت مردم به پذیرفتن آن است که با ذهنیاتشان همخوانی ندارد. مردم هر جامعه هر فرضیه مغایر ذهنیات خود را ایدئولوژی وارداتی تلقی می کنند و در پذیرفتن آن اکراه خواهند کرد. تغییر فرهنگ سیاسی یک جامعه، یکشبه صورت نخواهد گرفت و گاهی یکی ــ دو نسل طول می کشد تا ذهنیات و انتظارات و عادات مردم با وضعیت تازه خوی بگیرد. بنابراین، در کشورهای تازه به دمکراسی رسیده، کیفیت رئیس دولت در حفظ ثبات و اصول دمکراسی و رعایت قانون اساسی نقش حیاتی دارد و کاری است که از دست هرکس بر نمی آید. بررسی تاریخچه روند دمکراسی در دو قرن اخیر ثابت کرده است که اگر سیاست های رئیس یک دولت پس از انتخاب شدن خلاف آن باشد که مردم انتظار داشته اند و قبلا به آنان وعده داده شده بود بی نظمی، و ناآرامی به دنبال خواهد داشت و ناآرامی ممکن است مسبب ناهنجاری های متعدد شود که شکست دولت و درنتیجه کشور خواهد بود. مطالعات دو قرن گذشته همچنین ثابت کرده است که اگر در جایی حتی یک اصل از قانون اساسی کشور نقض و یا نادیده گرفته شده بی اعتنایی و نقض سایر قوانین (قوانین موضعه پارلمان) و ضوابط دیگررا به دنبال داشته و نقض قانون در یک جامعه باعث رواج فساد و تباهی و نهایتا زوال جامعه و پای به قهقهرا گذاردن خواهد بود.

برای شناخت فرهنگ سیاسی یک ملت باید انسان شناسی (آنتروپولوژی)، روانشناسی و تاریخ آن ملت را دقیقا مطالعه، تحلیل و بررسی کرد و دید که چگونه و با اتخاذ چه تدابیر می شود در مدت کوتاه تری فرهنگ سیاسی مردم آن جامعه را تغییرداد و اصطلاحا به «روز» کرد. برای اجرای هر تغییر، نخست باید دید که آیا آن جامعه آماده قبول یک ایدئولوژی تازه و یا تغییر مورد نظر است؟. به عبارت دیگر برای این کار به حد کافی «رسیده» است و گرنه، میزان خام بودن آن چقدر است.".

در قرن ۲۰ سیاستهای خارجی قدرتهای وقت بدون توجه به این اصول دست به تغییر ساختار حکومتی و نظام سیاسی ــ اقتصادی بعضی کشورها زدند که این جوامع هنوز از مشکلات ناشی از آن و ناآرامی ها و بی نظمی ها خارج نشده اند. فرهنگ سیاسی یک جامعه به همان استحکام آداب و رسوم و مدنیت (فرهنگ ملی) آن جامعه است و تغییر آن به زمان، آموزش و تدبیر فراوان نیازمند است.

۲۰۰۴م:«جان تالندJohn Toland» «جان تالند» نمایشنامه نگاری که از اواسط عمر تاریخ نگار شد و تالیفات ازرشمندی برجای گذارده است ۱۱ ژانویه ۲۰۰۴ در ۹۱ سالگی درگذشت. مهمترین تالیفات او در زمینه تاریخ عبارتند از: خورشید بالا می آید (تاریخ معاصر ژاپن)، آدولف هیتلر، پرل هاربر زوال امپراتوری ژاپن.

تالند در کتابهایش به جای صرفا رونویسی از اسناد و اخبار، عمدتا از مصاحبه با افراد استفاده کرده (همین کاری را که خبرگزاری فارس شروع کرده است) و کتاب «خورشید بالا می آید» حاوی صدها مصاحبه با مقامات، ژنرالها، روزنامه نگاران، معلمان و حتی بانوان خانه دار ژاپنی است.

تالند متولد شهر لاکراس ایالت ویسکانسین آمریکا در کتاب «پرل هاربر = پرل هاریور» ادعا کرده است که روزولت از قبل، از تصمیم ژاپنی ها در حمله به پرل هاربور آگاه بود و چون درصدد بود که آمریکا را از رکود اقتصادی و انزوا خارج و ابرقدرت سازد، بهترین فرصت را برای این کار حمله غافلگیرانه ژاپنی ها به پرل هابور می دانست و لذا تا انجام حمله چیزی نگفت و اقدامی نکرد و پس از آن بود که بدون مخالفت داخلی، آمریکا را وارد جنگ جهانی دوم کرد و چون دور از صحنه های نبرد بود آسیب ندید و از میان ویرانه های جنگ به صورت یک ابرقدرت سر برافراشت. همه تلاش روسای جمهور بعدی آمریکا که هدف روزولت را دنبال می کردند این بود که "دلار آمریکا" پول جهانی شود و از این طریق نبض اقتصاد جهان را به دست داشته باشد. جهانی شدن دلار آمریکا که در دهه یکم قرن ۲۱ دارد تهدید می شود با اجرای طرح مارشال از ۱۹۴۶ و نوسازی کشورهای جنگزده اروپایی با کمک مالی آمریکا آغاز شد.

تک فارس www.takfars.ir

۱۹۷۱م:۱۲ ژانویه سال ۱۹۷۱ (پیش از عصر اینترنت؛ وبسایت ها و آنلاین ها) برگزیدگان ناشران و سردبیران روزنامه ها و مجله های کشورهای صنعتی (اصطلاحا پیشرفته) و نمایندگان مدیران آژانسهای آگهی های تجاری در پایان نشست سه روزه خود اعلام کردند که به این نتیجه رسیده اند که اهمیت یک روزنامه و مجله را نباید بر پایه میزان فروش (تیراژ) قرار داد، بلکه این اهمیت از این پس بر این اساس تعیین خواهد شد که چه کسانی این دو نوع رسانه را می خرند و می خوانند و روزنامه و مجله ای مهمتر بشمار خواهد رفت که شمار خوانندگانش در میان سیاستمداران، دولتمردان، روشنفکران و طبقه متوسط جامعه بیشتر باشد. بنابراین داشتن تیراژ چند میلیونی از راه انتشار مطالب و تصاویر جنجال برانگیز عامه پسند (اخبار جنائی، خانوادگی و …) و یا چاپ آگهی های دو سه سطری کلاسه شده (نیازمندی ها) عامل به دست آوردن اهمیت نباید به حساب آورده شود. طبقه ثروتمند روزنامه را می خرد و پس از نگاهی کوتاه به آن کنار می گذارد و توجهی هم به آگهی هایش ندارد و طبقه کم درآمد جامعه روزنامه را برای اعلانات کلاسه شده (نیازمندیها)، کوپن تخفیف فروشگاهها و خبرهای جنایی و گهگاه ورزشی و هنری و یا به «دلیل جنجال روز» می خرد و به اعلانات تجاری و خبرهای دیگر توجه نمی کند، زیرا که در آنها برای خود نفعی نمی بیند.

۲۰۰۴م:دولت سعودی هم وارد میدان رقابت تلویزیونهای خبری شد و از بعد از ظهر یکشنبه ۱۱ ژانویه ۲۰۰۴ شبکه «تماما خبر» خود را که گفته شده بود تنها خبر و نظر پخش می کند و کانال ۴ نام گرفته است به راه انداخت که ۹۵ خبرنویس در داخل و ۴۵ خبرنگار در خارج از کشور دارد. عبدالسلام فارسی وزیر فرهنگ و اطلاع رسانی دولت سعودی در این باره گفته بود که کانال تازه نهایت دقت را بکار خواهد برد که اخبار درست و دقیق را سریعا پخش کند که نیاز به دیدن کانالهای خارجی نباشد. کشور سعودی سه کانال ۲۴ ساعته عمومی دیگر از جمله یک کانال به زبان انگلیسی دارد.

نخستین شبکه «تمام خبر» به نام سی ان ان به صورت کابلی بسال ۱۹۸۰ در اتلانتای امریکا دایر شد که به دلیل ارزان بودن کار، اینک هر کشوری دارای یک یا چند کانال از این دست شده است. تهیه خبر و پخش آن با این همه خبرگزاری، بویژه اگر کابلی و یا ماهواره ای باشد نیاز به سرمایه سنگین و نیروی انسانی فراوان ندارد اما اگر بخواهد روش مستقل داشته و مصرف کننده اخبار غرض آلود نباشد دست کم نیاز به چهار سردبیر مجرب و بسیار ماهر، دهها خبرنگار و تصویربردار، شماری دبیر خبر،تفسیرگو، تحلیلگر و مصاحبه گر خواهد داشت.

۱۵۰۷م:دریاسالار پرتغالی آلفونس دا آلبوکرکی (آلبوکرک) در ژانویه ۱۵۰۷ جزیره سکوترا (سقطرا) واقع در اقیانوس هند و متعلق به یمنی ها را بهترین منطقه استراتزیک برای راه بندی و جلوگیری از رخنه سایر قدرتهای اروپایی به آبهای آسیا و ایجاد مستعمره تشخیص داد و دستور ساختن یک پایگاه نظامی را در آنجا صادرکرد و بعدا از همین پایگاه بود که با هفت کشتی توپدار و ۵۰۰ تفنگدار دریایی وارد خلیج فارس شد و جزایر ایرانی هرمز، قشم و … را تصرف کرد. ایرانیان در آن زمان سلاح آتشین نداشتند زیرا که پادشاه وقت ـ شاه اسماعیل صفوی ـ بکاربردن توپ و تفنگ را خلاف مروت و مردانگی می پنداشت.

سکوتره که بعدا توسط انگلستان تصرف و پایگاه نظامی این کشور قرار گرفت وسعت کافی و بیش از سی هزار جمعیت دارد. روسها از دهه ۱۹۶۰ متوجه اهمیت استراتژیک سکوترا شدند ولی فروپاشی شوروی مانع انجام برنامه های آنان شد. یمن جنوبی که به صورت فدراسیون قبایل اداره می شد از زمان کسب استقلال متحد روسیه بود. اینک آمریکا چشم به سکوترا بسته و بزرگ کردن قضیه هواداران القاعده در یمن (به دنبال دستگیر کردن عمر فاروق عبدالمطلب ـ جوان نیجریه ای) احتمالا به همین منظور است.

یمن ۲۴ میلیونی تا ۲۲ ماه مه ۱۹۹۰ به صورت دو کشور بود که در این تاریخ و در پی یک خصومت طولانی و چند نبرد خونین با هم یکی شدند. یمن شمالی که اکثریت جمعیت آن شیعه بودند تا یکم نوامبر ۱۹۱۸ (ده روز مانده به پایان جنگ جهانی اول) تحت الحمایه عثمانی بود و تا سال ۱۹۶۲ توسط امام شیعیان زیدیه اداره می شد و یمن جنوبی که از سال ۱۸۳۹ تحت الحمایه انگلستان بود و اکثریت نفوس آن سنی شافعی هستند سی ام نوامبر ۱۹۶۷ استقلال یافت و دارای یک حکومت کمونیستی و از دوستان دولت مسکو شد. پس از تامین وحدت بوده است که درصد کل سنی های یمن ۵۳ و شیعیان ۴۷ درصد برآورد شده است. یمن ۵۳۰ هزار کیلومتری که هنوز با دولت سعودی اختلاف ارضی دارد با داشتن دویست جزیره از جمله سکوترا و ناظر بر باب المندب بودن یک منطقه استراتژیک جهان است. القربی وزیر امور خارجه جمهوری یمن اعلام کرده است که این دولت با ورود واحدهای رزمی خارجی ازجمله نظامیان آمریکا به یمن بنام مبارزه با القاعده مخالف است و چنین اجازه ای را نخواهد داد. دولت یمن نمی خواهد که به صورت افغانستان درآید ولی با آموزش نظامیان و پلیس یمن توسط مستشاران غرب مخالفت ندارد!.

۱۹۶۴م:انقلاب زنگبار از بامداد ۱۲ ژانویه ۱۹۶۴ آغاز شد و انقلابیون با کشتن هزاران عرب تبار و هندی به خارجی تبارها بر این مجمع الجزایر پایان دادند. در این انقلاب حتی به یک ایرانی تبار که در زنگبار «شیرازی» خوانده می شوند آسیب وارد نیامد و حزب سیاسی آنان به فعالیت خود ادامه داده است. دولت انگلستان که از قرن نوزدهم بر زنگبار مسلط شده بود در دسامبر ۱۹۶۳ به این جزایر یک میلیون نفری که تا ساحل آفریقای شرقی ۲۵ تا ۵۰ کیلومتر فاصله دارد استقلال داده بود و یک عرب تباررا سلطان آنجا کرده بود که ماه بعد (ژانویه) انقلاب آغاز شد. قبل از انگلیسی ها پرتغالی ها بر این جزایر سلطه داشتند که در پایان سلطه آنان، برای مدتی زنگبار دارای حاکم عمّانی (عرب عمّانی تبار) شده بود. در آن زمان عمّانی ها در زنگبار عمدتا تجارت برده می کردند. زنگبار Zanzibar صدها سال از مراکز تجاری ایران با قاره آفریقا بود و استقرار هزاران ایرانی در آنجا مربوط به همان دوران است. ایرانیان در زنگبار یک شهری سنگی ساخته اند که از آثار باستانی است. زنگبار پس از انقلاب، ضمن حفظ استقلال و حاکمیت خود با تانگانیکا متحد شد و فدراسیون تانزانیا را بوجود آورده اند. صادرات عمده زنگبار از قدیم الایام «ادویه» بویژه دارچین، جوز، فلفل و «کلو Clove» بوده است.

۱۹۶۶م:لیندن جانسون رئیس جمهوری وقت آمریکا ۱۲ ژانویه سال ۱۹۶۶ اعلام کرد که نیروهای این کشور تا پایان کار کمونیستها در ویتنام باقی خواهند ماند . «تاریخ» نشان داد که چنین نشد ؛ آنان رفتند و کمونیستها ماندند.

جانسون با این سیاست، شمار نطامیان آمریکایی در ویتنام را به بیش از نیم میلیون رسانید که ۵۸ هزار تن از آنان کشته شدند.

تکفارس

۲۰۰۴م:۱۲ ژانویه ۲۰۰۴ اعلام شد که روسیه تولید نفت خود را ۱۱ درصد افزایش داده و به ۸ میلیون و ۴۰۰ هزار بشکه در روز رسانیده بود. برخی از جامعه شناسان روس در واکنش به انتشار این خبر رسمی این نگرانی را ابراز کرده بودند که ممکن است این درآمد مفت، روسها را تنبل کند و درصدد تولید کالاهای دیگر برای صدور بر نیایند. این جامعه شناسان اندرز داده بودند که سعی شود این درآمد ذخیره و یا صرف توسعه شود تا تامین هزینه های جاری. طبق یک اعلامیه دیگر، روسیه تولید گاز طبیعی خود را هم از آغاز ژانویه ۲۰۰۴ به میزان ۳ و ۴ در هم در صد افزایش داده و به ۶۱۶ میلیون و ۵۴۰ هزار متر مکعب رسانیده بود.

۲۰۰۵م:اظهارات سران دولتهای روسیه و ترکیه در کاخ کرملین در دیدار ۱۱ ژانویه ۲۰۰۵ حکایت از باز شدن فصل تازه ای در مناسبات دو کشور داشت که با دقت تحت بررسی دولتهای غربی که ترکیه را از آن خود می دانند قرار گرفته بود.

ولادیمیر پوتین مرد قدرتمند روسیه که در اجرای سیاست حمله دیپلماتیک متقابل، متوجه بسط نفوذ در حوزه های جناح غرب شده است در این دیدار خواستار افزایش مبادلات بازرگانی دو کشور در سال جاری ۲۰۰۵ به ۱۵ میلیارد و تا پایان سال ۲۰۰۷ به ۲۵ میلیارد دلار شده بود و همچنین افزایش همکاری های نفتی دو کشور. وی با تاکید پیشنهاد آغاز همکاری های نظامی دو جانبه را مطرح ساخته بود و طیب رجب اردوغان Tayyip Recep Erdoganنخست وزیر ترکیه از این پیشنهاد ها استقبال کرده بود و به نوبه خود خواهان تسهیلات رفت و آمد میان دو کشور شده بود.

پوتین گفته بود که روسیه خواهان افزایش صدور نفت و گاز طبیعی به ترکیه و از راه ترکیه به کشور ثالث است. اردوغان دهم ژانویه برای یک دیدار سه روزه با یک هیات ششصد نفره وارد روسیه شده بود. پوتین پیش از دیدار با اردوغان، در پیامی خطاب به مردم روسیه وعده تقویت نظامی و اقتصادی این کشور را داده بود.

۲۰۰۴م:طبق اعلامیه دولت چین درباره بازرگانی خارجی این کشور در سال میلادی ۲۰۰۴، چین ظرف آن سال معادل ۵۹۳ میلیارد و ۳۶۰ میلیون دلار صادرات و ۵۶۱ میلیارد و ۳۸۰ میلون دلار واردات داشته که به این ترتیب مازاد صادرات آن نزدیک به ۳۲ میلیارد دلار بوده است. بر پایه این ارقام، حجم کل تجارت چین با آمریکا در ۲۰۰۴ معادل۱۲۴ میلیارد دلار بود. مفسران اقتصادی آمریکا نظر داده بودند که در سه سال منتهی به اول ژانویه ۲۰۰۵ بر اثر کثرت واردات از چین، در آمریکا یک میلیون و ششصد و پنجاه هزار شغل تولیدی از دست رفته بود.

۲۰۰۵م:محمود عباس(ابو مازن) در انتخابات نهم ژانویه ۲۰۰۵ تعیین جانشین برای یاسر عرفات (ابو عمار) که در نوامبر۲۰۰۴ در گذشت با کسب ۶۲ و ۳ دهم درصد آراء ریخته شده به صندوقها برنده اعلام شد.

برخی جناحهای فلسطینی این انتخابات را که در غرب رود اردن و نوار غزه انجام شده بود تحریم کرده بودند و مفهوم این تحریم این بوده است که ممکن است تلاشهای آتی او برای سازش با اسرائیل را نپذیرند و مبارزه مسلحانه ادامه یابد. جیمی کارتر رئیس جمهور اسبق آمریکا بر این انتخابات نظارت داشت.

در پی اعلام پیروزی محمود عباس، جورج دبلیو بوش رئیس جمهور آمریکا تلفنی به او تبریک گفت و وی را برای مذاکره به واشنگتن دعوت کرد. آریل شارون نخست وزیر وقت اسرائیل نیز در یک مکالمه تلفنی ده دقیقه با عباس، انتخاب او را به ریاست دولت خودگردان فلسطینی ها تبریک گفت و پیشنهاد همکاری به او داد. تلفنهای تبریک در حالی صورت می گرفت که شلیک گلوله و پرتاب موشک ادامه داشت. شارون از سال ۲۰۰۱ با عرفات تماس حضوری و تلفنی نگرفته بود.

takfars.ir

عرفات پس از مدتها عملا بازداشت خانگی، به نوعی بیماری که چگونگی آن هنوز افشاء نشده است مبتلا شد و پس از انتقال به یک بیمارستان نظامی در فرانسه ۱۱ نوامبر ۲۰۰۴ در اینجا درگذشت. وی ۲۹ اکتبر ۲۰۰۴ از رام الله واقع در غرب رود اردن به کشور اردن و از آنجا به پاریس منتقل شده بود.

مطبوعات آمریکا در خبرهای خود محمود عباس را یک «میانه رو» می نامند، به همان گونه که بر حسب منافع خود، محمد خاتمی را هم رئیس جمهور اصلاح طلب ایران می خواندند.

۱۸۷۹: نیروهای استعمار گر انگلیسی در افریقای جنوبی حمله به سرزمین زولوها را آغاز کردند تا آن را هم تصاحب کنند.

۱۹۵۰: پارلمان همه شوروی بار دیگر مجازات اعدام برای خائنان به وطن، جاسوسان و خرابکاران ضد سوسیالیسم را برقرار کرد.

۱۹۷۰: با فرار سرهنگ اوجوک وو و شکست نیروهای تجزیه طلب نیجریه، ماجرای بیافرا که باعث مرگ یک میلیون تن شد پایان یافت. کشف نفت و تحریک شرکتهای نفتی این مسئله را به وجود آورده بود.

۱۹۷۴: لیبی و تونس باهم جمهوری اسلامی عرب را در شمال آفریقا به وجود آوردند.