فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۲ آذر

۲۰۰۴م:در هفته ای که به ۲۰ نوامبر ۲۰۰۴ ختم شد، سه خبر تازه ذهن نگارنده این سایت را به خود مشغول کرده بود که برای گریز از آن، در ۲۳ نوامبر همان سال در صدد آوردنش در اینجا برآمد. یکی از این خبر ها کشف تازه پژوهشگران دانش پزشکی بود که به این نتیجه رسیده اند که از دست دادن خواب شب و دست کم ۸-۹ ساعت خواب در شبانه روز؛ عامل بسیاری از امراض در سنین کهولت و درد و عذاب است. دیگری؛ تنظیم فهرست کسانی از سوی وزارت ارشاد بود که مشمول سختی کار روزنامه نگاران می شوند، و سومین خبر، انتشار فهرست پژوهشهای «دکتر آنسل کیز» بود که به مناسبت درگذشت او در صد سالگی به آنها اشاره شده بود و یکی از موارد آن «خشم ناشی از ظلم و تاثیر آن بر سلامت روان و جسم» است که عمدتا در سالهای پیری به فرد روی می آورد و ای بسا که با همین حالت (پشیمانی از کارهای خوبی که برای جامعه انجام داده و از او قدردانی نشده) بمیرد و ….

این اخبار که با وصف حال این نگارنده تطبیق می کرد، در همان زمان (نوامبر ۲۰۰۴) وی را به یاد کشتکار خود در وقت درو کردن انداخت و مشاهده کرد که زحماتش برای جامعه، آن عایدی (عوض) را نداشته که اینک در پیری دست – گیرش شود. در جوانی با هدف «باخیال راحت زیستن» در سالهای آخر عمر زحمت فراوان کشید – زحماتی عام المنفعه. چون نفع شخصی را در نظر نداشت؛ اینک در سالهای آخر عمر باید در زحمت باشد و نگران، که پس از زمینگیر شدن چه بکند.

کسانی که برای سختی کار روزنامه نگار فعلی در ایران با هدف تامین پیری و از کار افتادگی او فهرست می نویسند، آیا اندیشه روزنامه نگاران گذشته را به خود راه داده اند که سه دهه پیش (تا سال دوم پس از انقلاب) پس از دهها سال زحمتکشی، بدون ذکر دلیل و کوچکترین توجه به رفاه آنان، برکنار شدند و …. یکی از آنان این نگارنده بود که ربع قرن، در هر شبانه روز و حتی جمعه ها و تعطیلات رسمی، ۲۰ ساعت خبر تهیه کرد و خبر نوشت و در نیمه اول سال ۱۳۵۹ ( ۱۹۸۰ ) اخراج شد. آیا تصور کرده اند که ربع قرن، شروع کردن کار از ساعت چهار بامداد و پایان دادن به آن در ساعت ۲۴ (نیمه شب) چقدر دشوار و خسته کننده است. معمولا افرادی که این رنج را بر خود هموار می کنند و در سنین پایین از قید لذائد زندگانی (که یکی از آنها خواب کافی است) می گذرند امید دارند که آخر عمر راحت باشند و ما روزنامه نگاران قدیمی ایران از راحت زیستن در آخر عمر محروم شدیم. اخراج شدیم، بدون این که کسی بگوید خسته نباشید. از ما گذشت، و این سطور نوشته شد تا روزنامه نگاران جوان از یاد نروند و به روزگار ما نیافتند.

۵۸۹م:خسرو پرویز هنوز بر جای پدر ننشسته بود که وارث دشواری های او و ضدیت ژنرال بهرام چوبین شد که با شاه متوفا درگیری پیدا کرده بود. خسرو پرویز که در تاریخ عمومی (جهان) به خسرو دوم معروف است چون یارای ایستادگی در برابر ژنرال بهرام (از مردم «ری»)را نداشت ۲۳ نوامبر سال ۵۸۹ میلادی به قسطنطنیه فرار کرد تا از موریس امپراتور روم شرقی کمک بخواهد.

موریس که در انتظار چنین فرصتی بود یک سپاه کامل در اختیار خسرو دوم قرار داد و این سپاه با کمک هواداران داخلی خسرو، در جنگ سال ۵۹۱ میلادی بهرام را شکست و به شمال خاوری ایران فراری دادند و خسرو دوم بر تخت نشست. موریس که بهترین سپاه خود را همراه خسرو دوم کرده بود از عهده اقوام «آوار» که به قلمرو وی تعرض کرده بودند بر نیامد و با شورش نظامیان پادگان قسطنطنیه رو به رو و ۲۷ نوامبر سال ۶۰۲ میلادی هنگام فرار به سوی تیسفون برای گرفتن کمک از خسرو کشته شد و فوکاس بر جای او نشست. با مرگ موریس، خسرو پرویز نه تنها از زیر بار تعهداتی که در قبال کمک موریس به او سپرده بود بیرون آمد بلکه به اجرای طرح های خود که رساندن قلمرو ایران به زمان داریوش بزرگ بود افتاد و کشته شدن موریس را بهانه قرار داد و در سال ۶۰۵ میلادی به خونخواهی او از دو سوی قلمرو روم را مورد حمله قرار داد و آناتولی را تا دروازه های قسطنطنیه (استانبول) و سوریه و فلسطین را تصرف و «شهربراز» ژنرال مشهور ایران را مامور تصرف مصر کرد که وی موفق به این کار شد و اسکندریه تصرف کرد. این پیشروی که جهان آن زمان را دچار شگفتی کرده بود سبب شد که هراکلیوس یک حاکم محلی روم در شمال آفریقا بر فوکاس شورش کند و از افریقا به قسطنطنیه برود و فوکاس را بگیرد و اعدام کند. انتقال صلیب اصل که مسیح با آن مصلوب شده بود از سوی نیروهای ایرانی فاتح اورشلیم (بیت المقدس) به تیسفون، باعث خشم مسیحیان جهان شده بود و هراکلیوس از این احساس استفاده کرد و با ذوب کردن طلا های کلیسا ها و ضرب سکه، خزانه خود را پر کرد و به جمع آوری سرباز دست زد و با پرداخت پول و دادن انواع وعده، اقوام خزر را که هنوز پراکنده نشده بودند با خود همدست کرد و در سال ۶۲۲ میلادی به سوی ایران به حرکت در آمد و این سال مصادف با هجرت پیغمبر اسلام (ص) از مکه به مدینه بود. در جنگ ۹ دسامبر سال ۶۲۲ میلادی، ارتش خسته ایران پس ازآن همه فتوحات، از هراکلیوس شکست خورد و به تیسفون عقب نشینی کرد. بزرگان کشور که نیروهای رومی را نه چندان دور از دروازه های شهر دیدند و از سوی دیگر از خسرو پرویز که یک ژنرال ایران را اعدام و چند ژنرال دیگر را رنجانده و فراری داده و یا خانه نشین کرده بود بیزار شده بودند او را گرفته و به زندان افکندند و پسرش را به نام قباد دوم بر جایش نشاندند که چهار روز بعد خسرو در زندان کشته شد و این بود آغاز پایان کار امپراتوری۱۲۰۰ ساله ایران باستان. قباد دوم با دادن امتیاز های فراوان از جمله دست کشیدن از سوریه و فلسطین و حتی بخشی از شمال غربی عراق و پس دادن صلیب اصل، صلح را از هراکلیوس خریداری کرد.

تکفارس آی آر

۶۳۶م:۲۳ نوامبر ۶۳۶ میلادی و چهار روز پس از شکست نظامی امپراتوری ایران در نبرد قادسیه (معرکه القادسیه) و عقب نشینی باقیمانده یگانها از پل عتیق و به مخاطره افتادن تیسفون (پایتخت)، جلسه بزرگان کشور برای چاره جویی در کاخ سلطنتی (ایوان مدائن ـ طاق کسرا) تشکیل شد. حاضران در جلسه پس از شنیدن گزارش جنگ پیشنهاد کردند که پایتخت به شهر استخر (شیراز) منتقل شود زیرا که عرب مهارت جنگ صحرایی دارد نه کوهستانی و رسیدن به استخر مستلزم عبور از کوهستان است. یزدگرد سوم (شاه وقت) این پیشنهاد را نپذیرفت و رد این پیشنهاد به باور مورخان، نقطه پایان برعمر امپراتوری ایران در عهد باستان گذارد. امپراتوری ایران در قرون وسطی و جدید چندبار احیاء شد و آخرین بار در دوران نادرشاه بود. تیسفون در مارس ۶۳۷ به دست اعراب مسلمان افتاد. این نیرو سپس در جلولا و سال ۶۴۱ میلادی در نهاوند واحدهای نظامی یزدگرد سوم را شکست داد و ….

پیش از نبرد قادسیه (قادسیه شهرکی در جنوب غربی کوفه ـ نجف)، میان نیروهای اسلامی و یگانهای منطقه ای ایران مستقر در حیره و انبار در طول سه سال (از سال ۶۳۳ تا ۶۳۶ میلادی) ۱۴ برخورد روی داده بود که نخستین برخورد؛ نبرد زنجیر و آخرین آنها نبرد پل بود. در نبرد پل، اسلامیون شکست خوردند، فرمانده آنان کشته شد و از قلمرو ایران عقب نشینی کردند. همین شکست باعث شد که همه نیروهای اسلامی جمع آوری و با لشکر مدینه به فرماندهی سعد ابن ابی وقّاص به جنگ با ایران فرستاده شوند. برای تقویت این نیرو، از خالد ابن ولید فاتح نبرد «یرموک» و مستقر در سوریه (شام) خواسته شده بود که مردان خودرا به کمک بفرستد. در نبرد قادسیه، چهار لشکر پیاده و یک لشکر سوار ایران جمعا ۶۰ هزار نفر و ۳۳ فیل جنگی شرکت داشتند. اسپهبد رستم فرخزاد فرمانده این نیروها بود. چهار ژنرال دیگر ازجمله هرمزان، مهران و برزن با او بودند. نبرد ۱۶ نوامبر (۲۵ آبان) آغاز شده بود و برتری تا نیمروز ۱۹ نوامبر (۲۸ آبان) با نیروهای ایرانی بود که توفان شن شدت یافت؛ اسپهبد فرخزاد و دو ژنرال دیگر کشته شدند و درفش کاویان (پرچم ارتش) به دست اسلامیون افتاد. نظامیان ایران و حتی آنانکه که در جناح چپ جبهه در حال پیشروی بودند پس از ناپدید شدن پرچم عجولانه دست به عقب نشینی و عبور از پل عتیق زدند و این، آغاز پایان کار امپراتوری ایران باستان بود که ۱۲ قرن عمر کرده بود. این نخستین بار بود که درفش کاویان (منسوب به کاوه آهنگر نخستین انقلابی در تاریخ) در اثنای جنگ از دست می رفت.

۱۹۲۶م:غلامحسین درویش (درویش خان) از پدران موسیقی معاصر ایران ۲۲ نوامبر سال ۱۹۲۶ (یکم آذر ۱۳۰۵ خورشیدی) در یک رویداد رانندگی در خیابان امیریه تهران مجروح و چند ساعت بعد پس از انتقال به بیمارستان درگذشت. وی هنگام وفات ۵۴ ساله بود.

www.takfars.ir

درویش خان موسیقی را در دارالفنون تحصیل کرده بود و نه تنها یک نوازنده تار و سه تار بود بلکه دستگاههای موسیقی سنتی ایران را به هفت دستگاه تبدیل کرد و آهنگهای فراوان ساخت که ۲۲ آهنگ آن به جای مانده است. درویش خان در عین حال یک تکنواز هنرمند بود و بیش از دستگاههای دیگر به «ماهور» علاقه داشت.

وی از نخستین کسانی است که در ایران کلاس آموزش موسیقی دایر کرد و شماری از نامداران موسیقی ایرانی شاگردان او بوده اند.

۱۳۳۱ش:در این روز در سال ۱۳۳۱ شورای وزیران به ریاست دکتر مصدق تصویب کرد که دولت مکلف است به هر بها، نسخه اصل صورتجلسه انتخاب نادر شاه افشار به پادشاهی ایران در سال ۱۷۳۵ (۱۱۴۸ هجری قمری) از سوی نمایندگان ولایات و بزرگان کشور در اجتماع دشت مغان را خریداری کند و به موزه ایران باستان (ملی) بسپارد.

پای این سند مهر و امضای نمایندگان ۳۵ گانه ولایات و برجستگان کشور وجود دارد و میرزای قزوینی عبارت «الخیر فی ما وقع» را که نشانه ارقام ۱۱۴۸ (تاریخ انجام رای گیری در مغان) بود به دست داده بود که قرار شده بود بر یک طرف سکه رسمی قرار گیرد و در طرف دیگر سکه عبارت «نادر ایران زمین».

در پی مصوبه دولت، اصل صورتجلسه انتخاب نادر شاه که در اختیار «محمد دانش بزرگ نیا» بود ابتیاع شد. وی آن را که در ساختمانی در خراسان به دست آمده بود خریداری کرده بود و دلالان عتیقه و موزه های لندن و نیویورک درصدد خرید آن بودند که دولت متوجه شد و مصوبه فوری شورای وزیران هم به همین سبب بود. از این صورتجلسه که ترجمه متن آن در تاریخ دمکراسی جهان آمده است دو نسخه تهیه شده بود. این ترجمه از متن ارمنی بوده است که نماینده ارمنستان در اجتماع دشت مغان آن را برای خود و اطلاع ارمنیان (در آن زمان اتباع دولت ایران) تهیه کرده بود.

۱۹۷۶م:آندره مالرو نویسنده، هنر شناس و اندیشمند فرانسوی ۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ در ۷۵ سالگی درگذشت. وی سوم نوامبر ۱۹۰۱ به دنیا آمده بود.

مالرو در طول تحصیل در پاریس با زبانهای مشرق زمین آشنا شد و به آسیا سفر کرد و در هندوچین به مخالفان استعمار که اروپاییان اعمال می کردند پیوست و جنبش جوانان «آنام» را سازمان داد و روزنامه ای تحت عنوان «هندوچین در زنجیر» منتشر ساخت که عمدتا از استعمار فرانسه (دولت وطن خود) انتقاد می کرد.

وی در بازگشت به فرانسه چهار کتاب برضد استعمار نوشت که عناوین آنها از این قرار است: فاتحان، راه و روش امپریالیستها، سرنوشت انسان، فریبکاری غرب.

مالرو سپس به حمایت از جمهوریخواهان اسپانیا برخاست و به دولت فرانسه اصرار کرد که به آنها که سرگرم جنگ با سلطنت طلبان به ریاست ژنرال فرانکو بودند هواپیمای نظامی بفروشد. پس از این که تعداد هواپیماهای فروخته شده به ۲۰فروند رسید به یافتن داوطلب برای خلبانی آنها سرگرم شد و ۲۰ خلبان داوطلب به دست آورد و روانه اسپانیا ساخت. آنگاه به آمریکا رفت و به جمع آوری اعانه برای جمهوریخواهان اسپانیا پرداخت. وی کتاب تازه خود «امید بشر» را به این موضوع اختصاص داده است که فیلم سینمایی شده است.

تک فارس

مالرو در جریان جنگ جهانی دوم وارد سازمانهای مقاومت فرانسه شد. یک بار توسط آلمانی ها دستگر و نزدیک بود اعدام شود.

پس از پایان جنگ به سمت وزیر اطلاع رسانی و سپس وزیر امور فرهنگی فرانسه منصوب شد. کتابهای معروف دیگر او عبارتند از: صدای سکوت، روانشناسی هنر و …. مالرو از حامیان بزرگ دمکراسی و رعایت کامل حقوق بشر و آزادی بود و این سه را عوامل پیشرفت جامعه و فرد و آسوده و بی دغدغه زیستن افراد می دانست. او همیشه با ظلم وتبعیض و هرگونه سلطان مبارزه می کرد.

۱۹۰۹م:در نوامبر سال ۱۹۰۹ میلادی و طبق برخی نوشته ها بیست و سوم این ماه، «پرگماتیسمPragmatism » به عنوان یک فلسفه آمریکایی وارد دائره المعارف فلسفه شد. صاحب اصلی این فلسفه چارلز پیرس دانشمند و فیلسوف آمریکایی (۱۸۳۹ ــ ۱۹۱۴ ) است و دو فیلسوف دیگر آمریکایی ویلیام جیمز و «جان دیوی» نیز همین عقیده را داشتند. نامیدن آن به فلسفه «اصالت نتیجه» روشن ترین تعبیر است و کسی را که اعمال و افکار او با این فلسفه مطابقت دارد و یا این که پیرو آن است «نتیجه گرا» می خوانند.

پرگماتیستها برخلاف سایر روشهای فلسفی از تحقیق و بررسی در کل عمل اجتناب می ورزند و به جای آن به آزمایش نتایج می پردازند یعنی پس از عملی شدن فکر، نتایج به دست آمده را می سنجند. به نظر آنان «نتیجه» اصل است نه اصول لایتغیر و رفتن از راههای انعطاف ناپذیر معین برای رسیدن به «نتیجه مطلوب» ؛ و به این ترتیب مقید به لایتغیر بودن اصول نیستند.

پرگماتیستها نظرات و عقایدی را می پذیرند که عملی باشند. از نظر آنان یک عقیده باید نخست تجربه شود و اگر نتایج تجربه مفید و قانع کننده بود به صورت نظام در آید و بر آن ضابطه اجرایی نوشته شود و عملی گردد. به عبارت دیگر فرضیه ای بمانند مارکسیسم باید نخست در گوشه ای تجربه می شد و با توجه به نتایج حاصله و اعمال تغییرات و اصلاحات لازم، سپس در سطح وسیع به اجرا در می آمد .

بسیار دیده شده است روزنامه نگاران آمریکایی که با این فلسفه و تعریف واژه «پرگماتیسم» کاملا آشنا هستند آن را در خبرها و مقالات خود به مفهوم درست بکار می برند که در برخی از کشورها که با این فلسفه آشنایی ندارند آن را «واقع گرایی» ترجمه می کنند که دقیق نیست .

۱۹۳۶م:۶۹ سال پیش در روزی چون امروز (۲۳ نوامبر سال ۱۹۳۶) هنری لوس روزنامه نگار آمریکایی مجله عکس خبری (فتو ژورنالیسم) را منتشر ساخت که تا دسامبر سال ۱۹۷۲ به همین صورت منتشر می شد، سپس ماهنامه و فصلنامه شد و باردیگر به هفتگی بازگشت که هر هفته در ۱۲ میلیون نسخه چاپ و با ۷۱ روزنامه از جمله لس آنجلس تایمز توزیع می شود.

هنری لوس که از هوادارن این اصل بود که در بسیاری از مواقع «دوربین» بهتر از قلم می تواند جزئیات یک داستان را بیان دارد و یک عکس خوب (عکسی که شخصیت یک فرد و جزئیات یک صحنه را نشان دهد) برای همیشه باقی می ماند و زیور صفحات تاریخ می شود، تصمیم به انتشار یک مجله تمام عکس با کاغذ اعلاء گرفت. وی در همان زمان پیش بینی کرده بود که نسل آینده حوصله خواندن مطالب طولانی را ندارد و عکس، کاریکاتور و طنز را بهتر می پسندد. او در همان زمان که جهان روزنامه رنگی نداشت، توصیه به چاپ رنگی روزنامه ها کرده و گفته بود که روزنامه های سیاه و سفید غم افزا هستند.

T A K F A R S

به همان گونه که لوس پیش بینی کرده بود، شماره های گذشته لایف تا دهها برابر قیمت خریداری می شوند و کپی عکسهای آنها در هر آرشیوی وجود دارد و عکس صحنه های جنگها و آشوبها و شخصیت های گذشته که در کتب و نشریات چاپ می شود، توسط عکاسان لایف گرفته شده و در این مجله به چاپ رسیده بودند.

۱۹۳۳م:برخلاف تصور عمومی نخستین موشک که با سوخت مایع حرکت می کرد ۲۳ نوامبر سال ۱۹۳۳ به دست دانشمندان شوروی ساخته و آزمایش شد ؛ درست ده سال پیش از این که آلمانی ها موشک بسازند.

در شوروی آن زمان که از انقلاب بلشویکی ۱۹۱۷ فاصله ای زیاد نگرفته بود ، به کسانی که اختراع و اکتشاف می کردند و از خود خلاقیت نشان می دادند و یا این که بازده بیشتری داشتند و نسبت به همنوع فداکاری از خود نشان می دادند عنوان « قهرمان سوسیالیست » ، « قهرمان خلق » و مدال مربوط داده می شد که دلگرمی و تشویق بزرگی بود و در همه ایجاد انگیزه به پیشبرد جامعه و خدمت عمومی می کرد که از دهه ۱۹۷۰ این تشویق هم که دریک جامعه سوسیالیستی کلید بسیاری از پیشرفتهاست به تدریج به صورت تشریفات و غیر واقعی (پاتی بازی و تحت تاثیر توصیه) در آمد و اهمیت خودرا از دست داد . در جوامع غیر سوسیالیستی ، عمدتا «پول » مشوق خلاقیت است .

۱۹۹۶م:یک هواپیمای ربوده شده اتیوپیایی ۲۳ نوامبر ۱۹۹۶ به علت تمام کردن بنزین به آبهای اقیانوس هند، در کنار ساحل جزیره اصلی از مجمع الجزایر «کومور» برخوردکرد که ۱۲۳ تن از ۱۷۵ سرنشینان آن کشته شدند. این هواپیما ۱۶۳ مسافر (ازجمله سه رباینده) داشت و کارکنان پروازی آن ۱۲ نفر بودند. هواپیما از نوع بوئینگ ۷۶۷ بود.

هواپیمای اتیوپیایی پرواز ۹۶۱ از آدیس آبابا عازم نایروبی پایتخت کنیا بود که اندکی پس از آغاز پرواز، توسط سه جوان که خودرا از مخالفان دولت اتیوپی و زندانی سیاسی سابق معرفی کردند ربوده شد. ربایندگان که گفته بودند دارای مواد منفجره هستند، و تبر و دشنه با خود داشتند از خلبان خواستند که هواپیما را به استرالیا ببرد. آنان به مسافران هواپیما که از ۳۵ کشور بودند اطمینان داده بودند که اگر آرامش خودرا حفظ کنند آسیب نخواهند دید و افزوده بودند که چون جانشان در وطن در خطر بود، راهی جز ربودن هواپیما و رفتن به کشوری دیگر را نداشتند. آنان همچنین از سرخلبان هواپیما خواستند که مسیر جنوبی را از فراز سواحل آفریقا پرواز کند و سپس وارد آسمان اقیانوس هند برای پیمودن مسیر شرقی شود. خلبان در مسیر جنوب به آنان اطلاع داد که بنزین کافی برای رسیدن به استرالیا ندارد و خواست که اجازه دهند در نزدیکترین فرودگاه بنزین گیری کند ولی ربایندگان باور نکردند و گفتند که چنین هواپیمایی قبل از ترک فرودگاه خود باید ۱۱ ساعت بنزین گیری کند و این بنزین برای رسیدن به استرالیا کافی است. خلبان، دیگر راهی جز ادامه پرواز نداشت تا اینکه یکی از موتورها براثر تمام شدن بنزین از کار افتاد و هواپیما ارتفاع خود را از دست داد. در اینجا، هواپیماربایان موافقت کردند که هواپیما برای سوخت گیری در فرودگاه اصلی پایتخت «کومور» که در همان نزدیکی بود فرودآید و جریان به برج مراقبت فرودگاه اطلاع داده شد ولی سوخت موتور دیگر در ۱۵ مایلی فرودگاه پایان یافت و خلبان تلاش خودرا آغاز کرد تا شاید بتواند هواپیمارا بدون موتور و با روش «گلاید» به فرودگاه برساند. سه رباینده که باور نداشتند هواپیما، سالم در فرودگاه قرارگیرد ناگهان تصمیم گرفتند که آن را بر یک هتل ساحلی ویژه سیاحتگران بکوبند و تصمیم خود را به خلبان گفتند. خلبان مقاومت کرد و کشمکش آغاز شد که هواپیما در پانصد متری ساحل به دریا اصابت کرد و درهم شکست و سه قسمت شد. سیاحتگرانی که در دریا شنا می کردند، ماهیگیران و قایقرانان به کمک شتافتند ولی تنها ۱۲۳ تن از جمله سرخلبان و کمک خلبان نجات داده شدند. سه هواپیماربا به دلیل اینکه تا آخرین لحظه ایستاده بودند و کمربند نجات نداشتند کشته شدند. این رویداد که تا آن زمان به این صورت سابقه نداشت تا چندین روز خبر بزرگ و مخاطب رسانه ها بود.

۱۹۳۸م:بانو «آلن جانسون سیرلیف Ellen Johnson Sileaf» متولد ۱۹۳۸ بیست و سوم نوامبر ۲۰۰۵ برنده انتخابات کشور آفریقایی «لیبریا» اعلام شد که از ۱۶ ژانویه ۲۰۰۶ پس از ادای سوگند کار خودرا در این سمت آغاز کرده است. در دوران معاصر، وی نخستین بانویی است که در قاره آفریقا رئیس یک کشور شده است. بانو آلن جانسون قبلا وزیر دارایی لیبریا بود. وی در لیبریا رشته اقتصاد و در آمریکا (دانشگاه کلرادو) رشته مدیریت مالی تحصیلکرده است. او از اعقاب بردگان سیاهپوست آمریکایی است که به آفریقا بازگردانیده شدند و برایشان کشور لیبریا را به وجودآوردند. انتخابات لیبریا پس از یک دوره حکومت کودتا و جنگ داخلی ازسرگرفته شده بود.

۲۰۰۵م: ۲۲نوامبر۲۰۰۵، پارلمان فدرال آلمان با۳۹۷ رای موافق در برابر ۲۰۲ رای مخالف و ۱۲ غایب، بانو «آنگلا مرکل» را به سمت صدراعظم دولت ائتلافی آلمان برگزید. برخی رسانه ها نوشته بودند که رئیس جمهور ایران هفته ها پیش از رای پارلمان آلمان، انتخاب مرکل به صدر اعظمی آلمان را به او تبریک گفته بود!. مرکل که در آلمان شرقی به دنیا آمده و یک محافظه کار وابسته به حزب دمکرات مسیحی است نخستین زنی است که صدر اعظم آلمان می شود و بر کرسی بیسمارک تکیه می زند. هیتلر نیز، نخست از سوی پارلمان فدرال، صدراعظم آلمان شده بود که بعدا لقب «پیشوا» را بر خود نهاد.

گرهارد شرودر صدراعظم پیشین از حزب سوسیال دمکرات در پی رای گیری، نخستین مقامی بود که به مرکل تبریک گفت و زمام امور بزرگترین کشور اتحادیه اروپا را به او سپرد. در انتخابات سپتامبر گذشته آلمان فدرال، هیچیک از احزاب اکثریت نیافتند. بنابراین کابینه تازه آلمان که از ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ کار خود را آغاز کرده یک دولت ائتلافی چپ و راست است که با کوچکترین اختلاف دو حزب بزرگ فرو می پاشد. به عبارت دیگر، مرکل نمی تواند (در امور داخلی) زیاد راستگرایی کند. چپها قبول کرده اند که دست اتحادیه های کارگری باز گذارده نشود و راستها قول داده اند که مالیات بر درآمدهای بالا را که تصاعدی است کاهش ندهند تا در جامعه آلمان ایجاد طبقه نشود. در این کابینه، وزارت امور خارجه در دست حزب سوسیال دمکرات (چپ) باقی خواهد ماند.

تک فارس www.takfars.ir

۲۰۰۸م:نشست دو روزه نوامبر ۲۰۰۸سران کشورهای ۲۱ گانه منطقه اقیانوس آرام که یک گروه همکاری های اقتصادی را تشکیل داده اند (APEC) کار مهمی انجام نداد و شرکت کنندگان در نشست تنها قول دادند که در جریان بحران مالی جاری، و دست کم در یک سال آینده اقدام به حمایت از محصولات داخلی (پروتکشنیسم= Protectionism) در برابر واردات نکنند و امکان دهند که رقابت میان کالا برقرار باشد. در این نشست که از ۲۱ نوامبر ۲۰۰۸ در شهر لیما پایتخت کشور «پرو» برگزار شده بود همچنین اظهار امیداری شد که بحران مالی جاری از نیمه سال ۲۰۱۰ فروکش کند!. همچنین قرار شد که هیچکدام از دولت های شرکت کننده در نشست از جمله دولت آمریکا تسلیم فشار برای حفاظت از صنایع رو به ورشکستگی نشود و حتی الامکان به صندوق بین المللی پول کمک کنند که ژاپن وعده یک کمک یکصد میلیارد دلاری داد ولی چین که دارای دو تریلیون دلار ذخیره ارزی است در این زمینه به سکوت خود ادامه داده بود.

اصحاب نظر در تفسیر قطعنامه نشست گفته بودند که آمریکا عامل اصلی بحران مالی جاری است و بدون تعهد و تغییر سیاست های آن دولت نمی شود امید به رفع فوری بحران داشت.

دولت آمریکا از اعضای این گروه است ولی برغم قطعنامه نشست لیما، در طول سال ۲۰۰۹ به برخی از صنایع در حال ورشگستگی اش ازجمله کمپانی اتومبیلسازی جنرال موتورز کمک مالی دهها میلیارد دلاری کرد.

سران ۲۱ گانه ۲۱ نوامبر ۲۰۰۸ در شهر «لیما» با لباس محلی کشور « پرو Peru» موسوم به پونچوس Ponchos در کنار هم این عکس یادگاری را گرفتند.

۰: امپراتوری سوئد تجزیه و مناطقی از آن به لهستان ، دانمارک و امیر نشین ساکسونی آلمان داده شد.

۱۷۸۳: در لندن اعلام شد که در پی پیروزی انقلاب استقلال آمریکا تا آن روز، بیش از یکصد هزار تن از مهاجران انگلیسی ساکن مهاجر نشینان ۱۳ گانه که وفادار به کشور مادری بودند به خاک انگلستان بازگشته و یا به مهاجر نشین کانادا نقل مکان کرده اند.

۱۹۳۰: الیجاه محمد در دیترویت آمریکا جمعیت «ملت مسلمان» را تاسیس کرد.

۱۹۴۰: دولت رومانی همانند سایر کشورهای اروپای شرقی از جمله مجارستان و بلغارستان به قدرت محور Axis Powers (آلمان و ایتالیا) پیوستند. آن کشورها پس از شکست هیتلر متحد شوروی شدند و پس از انحلال پیمان ورشو، به عضویت «ناتو» در آمده اند و قاعدتا در آینده هم به قدرت وقت در اروپا خواهند پیوست!!.

تکفارس

۱۹۷۱: جمهوری توده ای چین برکرسی خود در شورای امنیت نشست. مجمع عمومی سازمان ملل در ۲۵ اکتبر ۲۰۰۵ رای به انتقال کرسی چین در آن سازمان، ارکانهای مربوط و ازجمله شورای امنیت به دولت پکن داده بود. این کرسی از سال ۱۹۴۵ در اختیار تایوان بود!. تایوان یک جزیره متعلق به جمهوری توده ای چین است.

۱۹۸۰: ارزش طلا به بالاترین سطح خود یعنی هر اونس۸۵۰ دلار رسید . چند سا ل پیش از آن هر اونس ۱۶۱ دلار بود.

۱۹۸۰: یک رشته زمین لرزه در جنوب ایتالیا، بیش از چهار هزار و هشتصد تن از ساکنان منطقه را بی جان ساخت.

۱۹۸۵: کماندوهای مصری در فرودگاه «مالت» به یک هواپیمای مسافربر ربوده شده مصری حمله بردند تا مسافران را نجات دهند که در زد و خورد آنان و هواپیماربایان ۶۰ تن و بسیاری از ایشان مسافران هواپیما کشته شدند.