فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۱۸ اسفند

۷۲۵پیش ازمیلاد:در نیمه مارس (یک هفته به آغاز بهار) گشتاسپ، شاه کیانی، به آیین زرتشت گروید. در آن زمان، هنوز ایران به صورت یک دولت واحد در نیامده بود و قلمرو گشتاسب عبارت بود از: سیستان (ایران و افغانستان)، آریا، و مناطقی که امروز کرمان و قسمت هایی از فارس، یزد و اصفهان را تشکیل می دهند و پایتختش زابل بود که رستم و یعقوب لیث هم از همین خطه برخاسته اند.

گشتاسپ پس از نزدیک به دو سال مذاکره و بحث با فرستادگان زرتشت، قانع شد و پذیرفت که از پیروان آموزشهای او باشد. برخی از مورخان، زمان آن را سال ۷۲۵ پیش از میلاد نوشته اند که نمی تواند دقیق باشد. زرتشت تنها پیامبری است که از میان قوم آرین (ایران و اروپا) برخاست.

۵۵۱م:نهم مارچ سال ۵۵۱ میلادی کار ساختن تالار تازه در کاخ سلطنتی تیسفون (پایتخت ایران به مدت ۹ قرن ـ ۳۶ کیلومتری جنوب بغداد) که بقایای آن هنوز باقیست و به طاق کسرا (ایوان مدائن) شهرت یافته با شتاب به پایان رسانده شد تا برای آیین های نوروزی آن سال آماده باشد. طاق کسری تنها ساختمان مسقّف باستانی جهان است که به صورت آزاد و بدون تکیه داشتن به عاملی دیگر، برسر پا باقی مانده است. کار ساختن این بناء که از دجله فاصله زیاد ندارد و با فرش معروف بهارستان مفروش شده بود از سال ۵۴۹ میلادی، به تصمیم خسروانوشیروان، شاه ساسانی وقت، آغاز شده بود. خسروانوشیروان علاقه مند به دیدار گروهی مردم (اصطلاحا؛ دادن بار عام) بود و به همین دلیل خواسته بود که تالاری بزرگ با عمارت ضمیمه آن ساخته شود. وی همزمان دستور داده بود که در گندی شاپور (خوزستان) یک دانشگاه برای تحقیق و تدریس طب و فلسفه ساخته شود که ظرف یک سال ساخته و در ۵۵۲ میلادی آماده فعالیت شد. کار تکمیل کانون دولتی تالیف و ترجمه کتاب نیز که درجهان الگو شده است در همین سال به پایان رسید که برخی از تولیدات این مرکز ازجمله کتاب «کلیله و دمنه» موجود است.

۱۳۲۰ش:طبق ارقام بودجه کل ایران برای سال ۱۳۲۰ که ۱۷ اسفند ۱۳۱۹ از تصویب مجلس گذشته بود، کل هزینه های دولت در آن سال تنها چهار میلیارد و ۳۲۳ میلیون ریال (۴۳۲ میلیون تومان) بود. در آن سال جمعیت ایران نزدیک به ۱۹ میلیون بود. ارقام بودجه سال ۱۳۳۸ (۱۸ سال بعد از آن) نشان می دهد که کل هزینه های دولت ۱۴ برابر شده و به شش میلیارد و چهارصد میلیون تومان رسیده بود. در سال ۱۳۴۴ ( شش سال بعد از آن)، هزینه های دولت ایران به پنجاه و ۹ میلیارد تومان رسیده بود. درآمد ایران از صادرات نفت تا دهه ۱۳۵۰ (دهه ۱۹۷۰) چشمگیر نبود و درآمد دولت عمدتا از عوارض گمرکی و مالیات تامین می شد. قرار بود درآمد نفت که ثروتی تمام شدنی است عمدتا در سرمایه گذاری های تولیدی (و ثروت به جای ثروت) بکار رود تا جای گلایه و اعتراض برای نسل های آینده باقی نگذارد. الگوی نروژ نفتخیز در آن زمینه مورد تحسین اقتصاددانان جهان است. در سال ۱۳۲۹ و در جریان مبارزات ملت ایران برای ملی کردن نفت خود از مجلس خواسته شده بود که اجازه ندهد درآمد نفت صرف هزینه های جاری دولت شود.

تکفارس آی آر

۱۰۳۱م:نهم مارس سال ۱۰۳۱ میلادی سلطان مسعود غزنوی احمد حسن میمندی را سمت وزیر اعظم داد. به شرحی که در تاریخ بیهقی آمده است، سلطان مسعود در همین سال تاجگداری کرده بود.

۱۲۹۶ش: ا۱۸سفند ۱۲۹۶ (۹ مارس ۱۹۱۸) برای دومین بار ظرف ۹ روز گروهی از تهرانی ها در میدان توپخانه اجتماع کردند و بر ضد انگلستان شعار دادند و خواستار شدند که این دولت بمانند روسیه قرارداد تقسیم ایران (سازشنامه مورخ اوت ۱۹۰۷ سن پترزبورگ منعقده میان انگلستان و روسیه) را لغو کند و نظامیانش را خارج سازد.

مستوفی الممالک رئیس الورزاء وقت ظاهرا این تظاهرات را جدی گرفت و بعضی از نویسندگان روزنامه ها را متهم به تحریک مردم کرد و دستور توقیف موقت روزنامه هارا داد و قضیه بزرگتر از آن چه که بود جلوه کرد. چند روز بعد نمایندگان دولت انگلستان در تهران با اشاره به این رویدادها اعلام کردند که حاضرند «اس . پی . آر» را به دولت ایران واگذار کنند مشروط بر این که افسران انگلیسی باقی بمانند و در مورد قرار داد ۱۹۰۷، زمانی که دولت ثابتی در مسکو مستقر شود تصمیم گرفته خواهد شد!.

این اعلامیه در حقیقت برای آماده ساختن مقدمات تنظیم قرارداد بعدی (وثوق الدوله) و تحت الحمایه کردن ایران و به دست گرفتن سر پرستی همه آن بود. بنابراین نمی توان این نظر را که تظاهرات میدان توپخانه طرح و نقشه انگلیسی ها برای هموار ساختن راه تنظیم قرارداد بعدی (وثوق الوله ) بود رد کرد، مخصوصا که در آن زمان انگلیسی ها نیروی نظامی بزرگ و تازه ای را وارد ایران کرده بودند و این نیرو وارد قزوین شده بود تا به شمال برود و احیانا بر ضد بلشویکها وارد جنگ شود.

همانطور که بارها گفته شده است در باره رویدادها و تحولات ایران پس از قتل آغامحمدحان قاجار تحقیق حرفه ای جامع نشده است. نمی شود به گزارشهای مطبوعاتی وقت، متون قراردادها و خاطرات رجال که واضح است برای دفاع از خود و دوستانشان و یا بر ضدمخالفان شخصی شان نوشته شده اکتفا کرد.

www.takfars.ir

۱۳۵۰ش:۱۸ اسفندماه ۱۳۵۰ (۹ مارس ۱۹۷۲ ) در تهران اعلام شد که میان ایران و آلمان فدرال (غربی) درزمینه نفت و همکاری های اقتصادی دیگر از جمله تسهیلات بازرگانی توافق حاصل شده است. سه روز پیش از آن ویلی برانت صدر اعظم سوسیال دمکرات آلمان و رئیس انجمن سوسیال دمکراتهای اروپا وارد تهران شده بود. با این که آلمان و انگلستان هر دو عضو بازار مشترک اروپا بودند، چند روز پس از دیدار ویلی برانت از تهران، وزیر امور خارجه وقت انگلستان هم به تهران سر زد. ویلی برانت از مردان بزرگ قرن ۲۰ اروپا بشمار می آید. وی پس از این که معلوم شد رئیس دفترش جاسوس جمهوری دمکراتیک آلمان (آلمان شرقی) بود به جای دفاع از خود، مسئولیت را برعهده گرفت و از قدرت کنار رفت.

۹۸۷م:نهم مارس ۹۸۷ میلادی (۳۶۵ هجری خورشیدی) سالروز درگذشت ابوشکور بلخی یکی از ۲۷ شاعر و ادیب دوران سامانیان است که نظم و نثر فارسی را احیاء کردند. ابو شکور درعین حال از نخستین منثوی سرایان ایران است. وی مردی فروتن بود و فروتنی اش از این شعر او استنباط می شود که گفت :

تا به آنجا رسید دانش من

که بدانم همی که نادانم

ابو شکور که فارسی او با فارسی امروز تفاوتی ندارد و بسیار ساده و روان است معتقد به «تناسب میزان دانش با رفتار انسانی» است. وی میان «اراده و تصمیم» و «خرد و دانش» رابطه مستقیم بر قرار دیده که خردمند را قادر به کنترل نفس اماره دانسته و در این زمینه گوید:

خردمند گوید؛ خرد پادشاست

که بر خاص و برعام فرمانرواست

ابو شکور همچنین براین عقیده است که با دانش و دانایی همه مسائل را می توان حل کرد و در این باره گوید:

جهان را به دانش توان یافتن

تک فارس

به دانش توان رشتن و بافتن

«آفرین نامه» از ابو شکور بلخی است. وی مورد توجه و عنایت خاص نوح سامانی، شاه وقت بود.

۱۸۸۵م:چهارم مارس ۱۸۸۵ «گوتلیب دایملر Gottlieb Daimler» ـ مهندس آلمانی (مارس ۱۸۳۴ ـ مارس ۱۹۰۰) با کمک مهندس ویلهلم مایباخ Wilhelm Maybach در کارگاه خود در منطقه بادن وورتمبرگ (واقع در جنوب آلمان) موفق به ساخت انجین بنزینی کاربوراتور دار (انفجاری) شد و چون کوچک بود آن را به نوعی دوچرخه بستند و به این ترتیب نخستین موتوسیکلت جهان متولد شد. تلاش این دو برای ساخت یک انجین بزرگتر و ساخت خودرو ادامه یافت و در طول دو سال اتومبیل چهارچرخ و چهاردنده ساخته شد که از چهارم تا هشتم مارس ۱۸۸۷ در اسلینگن Esslingen (واقع در ۲۲ کیلومتری اشتوتگارت)، در کانستات Cannstatt و در ناحیه «مانهایم» به حرکت درآمد که نخستین اتومبیل بنزینی گازخور (تنظیم سرعت به اراده راننده)، چهار چرخ و دنده دار جهان بود و مردم تماشاکردند و «ارابه بدون اسب» خواندند. در جریان این رانندگی های نمایشی، این اتومبیل گاهی دو سرنشین (گوتلیب و پسرش که او هم در ساخت خودرو مشارکت کرده بود) و بعضی اوقات چهار سرنشین داشت که یکی از آنان مایباخ بود. رانندگی اتومبیل عمدتا با پسر گوتلیب بود. این اتومبیل که نخستین خودرو چهارچرج و چهاردنده (دارای گیربوکس) جهان بود و ماهها پیش ساخته شده و تا روزهای نمایش در دست تکمیل بود صدای گوشخراش تولید می کرد زیرا که هنوز ساخت اکزاست (اگزز) تکامل نیافته بود. این سومین اتومبیل ساخت اروپا بود که بکار افتاده بود.

۱۷۶۹م:تجربه نخست در ۱۷۶۹ صورت گرفته بود و عبارت بود از اتومبیلی که باقوه بخار حرکت می کرد. دومی را «کارل بنز» ساخته بود که بنزینی و سه چرخ بود و بنابراین اتومبیل ساخت دایملر کاملتر از دو نوع دیگر و انجین آن به قوه یک اسب بخار بود، نخست سرعتی برابر ۱۳ کیلومتر در ساعت داشت که این سرعت تا روزهای رانندگی نمایشی (دهه یکم مارس ۱۸۸۷) با تکمیل جعبه دنده به حد اکثر ۱۸ کیلومتر رسانیده شده بود. گوتلیب دایملر (تلفظ آلمانی آن؛ گوتلیپ) از آن پس کار خودرا توسعه داد و ظرف سه سال یک انجین تازه را که قادر به نصب روی هر اتومبیل، قایق و بعدا هواپیما بود به نام … تولید کرد و امتیاز تولید آن را به انگلستان، فرانسه و آمریکا فروخت. دایملر در سال ۱۸۹۰ در حاشیه اشتوتگارت یک کمپانی بزرگ به نام خود تاسیس کرد و مایباخ همکار این کمپانی در سال ۱۸۹۸ طرح یک اتومبیل مسابقه تهیه کرد و فروش این اتومبیل از دو سال بعد عمومی شد. مایباخ نام دختر دوست خود، مرسدس را بر این اتومبیل گذارد. دایملر در ۱۹۰۰ درگذشت و کمپانی او در سال ۱۹۲۶ با کمپانی رقیب، کارل بنز، یکی شدند و دایملر بنز نام گرفتند.

۱۹۹۳م:تاریخدان و نویسنده انگلیسی، دکتر سرل پارکینسون Cyril N. Parkinson، که بوروکراسی را بزرگترین مسئله ملل ـ پس از جنگ جهانی دوم و عامل اصلی نارضایی ها و ناآرامی ها خوانده است نهم مارس ۱۹۹۳ و در هشتاد و سه سالگی درگذشت. وی که در دانشگاههای انگلستان، سنگاپور، کوالالامپور، هاروارد، ایلی نوی و شعبه برکلی دانشگاه کالیفرنیا تدریس کرده بود بیست و هشت کتاب تالیف کرده است که در دهه یکم قرن ۲۱ به صورت CD هم درآمده اند. از این تالیفات، ۱۳ کتاب از دیدگاه یک مورخ درباره مدیریت اداری ـ بازرگانی است که در آنها مسئله بوروکراسی دوران معاصر شکافته و تشریح شده است، هشت کتاب «تاریخ» اند و عمدتا با زمینه Sea Power، جنگ دریایی و ورود اروپاییان به منطقه مالایا (مالزیا، سنگاپور و …) و شش کتاب حاوی داستان تاریخی و آموزنده. وی همچنین دارای یک تالیف نواری (ضبط شده روی نوار) است. یکی از کتابهای ضد بوروکراسی او به طنز نوشته شده است تحت عنوان "قانون پارکینسون Parkinson, s law".

پروفسور پارکینسون با انشاء خاص خود و با ذکر صدها نمونه ثابت کرده است که قوانین و ضوابط موضوعه منطقی، اصولی و جامع نیستند و اجرای آنها بوروکراسی را پیچیده تر کرده است و به این لحاظ اعضای پارلمان هارا زیر سئوال برده است. او انتصابات نادرست در سطح مدیریت هارا عامل اصلی وخامت بوروکراسی به دست داده است. وی با ذکر شواهد می گوید که گسترش سازمانهای دولتی و افزایش مقررات دست و پاگیر و در نتیجه کثرت کارمند (حقوق بگیر) و نیز سوبسیدهای دولتی غیر لازم باعث افزایش تعرفه های مالیاتی و ناخرسندی اتباع می شود که با هر جرقه ای این ناخرسندی را آشگار میکنند. روزی نیست که رسانه ها گزارش از یک و یا چند اختلاس، حیف و میل و بالاکشیدن پول دولت (از بیت المال) ندهند که همه اینها سند برای تاریحنگاران است.

وی نوشته است برپایه نیاز آتی است که باید دانشکده ساخت و دانشجو پذیرفت و گرنه در این مورد هم مثال فزونی دریاسالار بر شمار کشتی ها مصداق می یابد و فارغ التحصیل بیکار که با هزار امید سالها از جوانی خودرا در مدارس تعلیمات عالی سپری کرده آمادگی برای بروز خشم خود دارد. دکتر پارکینسون راه حلهای متعدد برای حل مسئله بوروکراسی ارائه داده و روی نقش هرپارلمان در حل این مسئله جهانی که در برخی از کشورها پیچیده تر است تاکید کرده است.

۱۴۵۴م:امروز، نهم مارس، زادروز «امریکو وسپوسیو Americo Vespuccio» است که قاره غربی به نام او «امریکا» نامیده می شود. وی بسال ۱۴۵۴ در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد و ۲۲ فوریه سال ۱۵۱۲ درگذشت و چهار بار از نیمکره غربی (آمریکا) دیدن کرد و نقاطی را که در این مسافرتهای دریایی مشاهده کرد بیش از نقاط مورد بازدید کریستوفر کلمبوس (کلمب) بود.

T A K F A R S

کلمب سفر دریایی به سوی غرب را در سال ۱۴۹۲ آغاز کرده بود و نخستین سفر آمریکو = امریکو (در بعضی زبانها؛ امریگو) در سال ۱۴۹۷ آغاز شده بود. هردو برای دولت اسپانیا کار می کردند و هزینه سفرهای آنان را آن دولت پرداخت می کرد.

هیچ مقامی برای نیمکره غربی که پیش از سفر اروپائیان، مسکون و در پاره ای نقاط دارای تمدنی درخشان بود نام آمریکو وسپوسیو را پیشنهاد نکرده بود. این نام را «مارتین والدسیمولر» آلمانی برقاره غربی نهاد که کار او ترسیم نقشه های جغرافیایی بر پایه اطلاعاتی بود که دریانوردان می دادند. از آنجا که بیشتر اطلاعات واصله به این آلمانی که بعدا چاپگر نقشه های جفرافیایی شد توسط کارکنان کشتی ها و همراهان آمریکو و خود او داده شده بود برای مشخص ساختن نقشه ها، آنها را به نام رئیس گروه «آمریکو» نوشت که سر زبانها افتاد و به تدریج قاره غربی «آمریکا» خوانده شد و نام دائمی آن قرار گرفته است.

۱۷۹۶م:ناپلئون بناپارت نهم مارس ۱۷۹۶ که هنوز یک ژنرال بیش نبود با ژوزفین که بیوه ای با دو فرزند بود ازدواج کرد. ژوزفین که در ژوئن ۱۷۶۳ متولد و در ماه مه ۱۸۱۴ در گذشت قبلا همسر افسری به نام الکساندر بود که دادگاه انقلاب فرانسه در سال ۱۹۷۴ اورا اعدام کرده بود.

ژوزفین در جریان تعقیب کار شوهرش در دوران بازداشت او، با تنی چند از مقامات وقت آشنا شده بود. تقریبا همه مورخانی که تاریخ کارهای ناپلئون را نوشته اند در این مورد متفق القولند که ژوزفین مترس بعضی از آن مقامات بود. ناپلئون چند سال پس از انتخاب به مقام امپراتوری فرانسه ژوزفین را به دست سنای فرانسه طلاق گفت ــ طلاقی که پاپ آن را برسمیت نشناخت. در آن زمان امر طلاق در کشورهای کاتولیک مذهب ممنوع بود.

۱۹۳۳م:در جریان رکود اقتصادی بزرگ، نهم مارس ۱۹۳۳ کنگره آمریکا درخواست فوری روزولت رئیس جمهور وقت را که به او در تجدید نظر در ضوابط بانکی و امورمالی ایالات متحده اختیارات تام بدهد تصویب کرد. این لایحه در همان روزی که به کنگره داده شده بود تصویب شد که در هشت دهه گذشته الگوی کشورهایی قرارگرفته است که دچار بحران مالی شده اند. روزولت با استفاده از این اختیارات که بهEmergency Banking Act معروف شده است به اتباع و بنگاههای ایالات متحده اعلام کرد که طلای موجود خودرا ـ به هر اندازه ـ جز زیورآلات متداول به خزانه داری تحویل دهند و برابر بهای آنها، پول و یا حواله دولتی بگیرند تا «دلار» استحکام یابد. اقدام دیگر روزولت با استفاده از این اختیارات، تعطیل کردن بانکهای مسئله دار و ضعیف بود و اقدام سوم کاهش ده درصدی ارزش اوراق بهادار خزانه داری (باوند ـ اوراق قرضه بهره دار) بود که در دست مردم و موسسات مالی در داخل و خارج این کشور قرارداشت و دفعتا بدهی (تعهد) دولت ده درصد پایین آمد. این اختیارات که در چارچوب طرح معروف به «نیودیل» درخواست و اجرا شده بود چهره اقتصادی ایالات متحده را تغییرداد و بتدریج از بحران خارج ساخت.

۱۹۴۴م:این عکس در سال ۱۹۴۴ پس اصابت یک بمب بالدار آلمانی (وی ــ ۱) به ساختمانی در جنوب شرقی لندن که ضمن آن ۱۱۹ تن کشته شدند برداشته شده است. در تابستان آن سال هر روز تا یکصد بمب بالدار آلمانی بر لندن، کنت و ساسکس انگلستان فرود می آمد و برای مقابله با آن وسیله دفاع وجود نداشت. این بمب ها دارای یک موتور راکتی بودند که سوخت آن طوری تنظیم می شد که با رسیدن به مقصد تمام شود و بمب حاوی یک تن ماده منفجره فرود آید و در محل فرود که معلوم نبود چه خواهد بود منفجر شود. همین ویرانگری ها و کشتارها بود که جهانیان در پایان جنگ جهانی دوم با خرسندی تمام پذیرای سازمان ملل (که دستپخت دولتهای فاتح بود) شدند تا از جنگ جلوگیری و مسائل میان ملتها را از طرق دیگر حل کند. اگر «تونی بلر» زودتر به دنیا آمده بود و این مناظر را به چشم دیده بود و یا فرصت کرده بود در کتب تاریخ ببیند در طول نخست وزیری اش این قدر با حرارت از جنگ و حمله و لشکر کشی سخن به میان نمی آورد. هر انسانی از مشاهده قتل انسان دیگر متالم ومتاثر می شود. همه اعمال در تاریخ ثبت می شود و دولتمردان باید پیش از انجام هر عملی قضاوت تاریخ و بهایی را که نسلهای بعدی به خاطر اشتباه امروز آنان خواهند پرداخت در نظر مجسم کنند.

۱۹۴۵م:بمباران شهر توکیو پایتخت ژاپن با بمب آتشزا (Incendiary Bomb) از نیمه شب نهم مارس ۱۹۴۵ آغاز شد و بامداد دهم مارس (۲۰ اسفند) پایان یافت. در این بمباران ۳۳۴ بمب افکن سنگین «بی ـ ۲۹» معروف به «دژ پرنده» ساخت کارخانه های بوئینگ شرکت داشتند و ضمن آن ۸۳ تا ۱۹۷ هزار ژاپنی کشته شدند که چون رقم دقیق به دست نیامده است، تاریخنگاران عبارت «بیش از صدهزار» را بکار می برند. هدف دولت آمریکا از این بمباران نه تنها تضعیف روحیه ژاپنی ها بلکه انهدام اقتصاد این کشور بود. بمباران عمدتا در طرفین و امتداد رودخانه «سومیدا Sumida» که از توکیو می گذرد صورت گرفت که محل تاسیسات صنعتی توکیو بود. بمب هایی که بکار می رفت پس از اصابت به هدف تولید شعله می کرد و حریق وسیع بوجود می آورد. در ساخت این بمبها؛ فسفور سفید، کلورین، ناپالم و ترمیت بکار رفته بود. باوجود این تلفات و ویرانی سنگین، دولت آمریکا درست پنج ماه بعد، در بمباران ژاپن از بمب اتمی استفاده کرد که تلفات وارده از آن هم معادل بمباران توکیو با بمب آتشزا بود (که تاریخنگاران آن را دلیلی برغیر ضروری بودن افکندن بمب اتمی در ششم اوت ۱۹۴۵ بر هیروشیما می دانند). با اینکه پنج دهه بعد، «ماندیل» سفیر آمریکا در ژاپن از بمباران توکیو ابراز تاسف کرد؛ ژاپنی ها هنوز اندوه خود را فراموش نکرده اند و سال گذشته (سال ۲۰۰۷) هنگامی که وزیر دفاع وقت این کشور جمله ای در فراموش کردن آن بیان کرد، برکنارش کردند.

تک فارس www.takfars.ir

۱۹۳۴م:یوری الکسیویچ گاگارین نخستین انسانی که به فضا فرستاده شد و از بالای جوّ، کره زمین را دور زد و به زمین باز گردانده شد ۹ مارس سال ۱۹۳۴ به دنیا آمده بود.

گاگارین که یک سرهنگ مهندس در نیروی هوایی شوروی بود ۱۲ آوریل سال ۱۹۶۱ با سفیه «وستوک ــ ۱» در مدار زمین قرار گرفت و در یک ساعت و ۴۸ دقیقه با سفینه خود کره زمین را دور زد و سپس در کزاخستان (قزاقستان) به زمین بازگشت و هیجان بزرگی در جهان به وجود آورد و با سفر او، عصر فضانوردی آغاز شد. با سفر فضایی گاگارین، شوروی در دانش فضایی و موشکی برتری یافت، ولی به علت ضعف ژورنالیسم (که هنوز هم روسیه به طور کامل از آن خارج نشده است) نتوانست از آن برای پیشبرد سوسیالیسم استفاده تبلیغاتی کند.

گاگارین که شخصا گردش خود به دور زمین را برای روزنامه نگاران شرح داده بود پس از این سفر شجاعانه که بیم خطر جان در آن بود از مشاهیر گیتی شد، عمری طولانی نکرد و در ۲۷ مارس سال ۱۹۶۸ در جریان یک پرواز آزمایشی با هواپیما دچار سانحه شد و در ۳۴ سالگی جان سپرد.

۱۹۷۷م:نهم مارس ۱۹۷۷ دوازده مسلمان حنفی آمریکایی با هدف نشان دادن اعتراض خود نسبت به تهیه فیلم «محمد رسول الله» در آن کشور و نیز زندانی شدن چند سیاهپوت با یک پرونده، سه ساختمان از جمله عمارت شهرداری و ساختمان محل استقرار «بنایی بریت» متعلق به یهودیان را در شهر واشنگتن تصرف و ۱۴۹ تن را به گروگان گرفتند. آنان همچنین اعتراض داشتند که چرا رسانه های آمریکا باید در کنترل یهودیان باشد و بسیاری از قضات و وکیلان قضایی آمریکا هم یهودی باشند حال آنکه یهودیان حدود سه درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند. در این گروگانگیری که ۳۹ ساعت طول کشید دو تن کشته و چند نفر دیگر مجروح شدند. دو مقتول حادثه عبارت بودند از یک خبرنگار رادیو و یک گارد مسلح ساختمان. «ماریون بری» عضو شورای شهر واشنگتن که بعدا شهردار این شهر شد، یکی از مجروحین بود. این رویداد با مداخله سفیران چند کشور اسلامی ازجمله سفیران مصر و پاکستان به پایان رسید.

۲۰۰۳م:ششم مارس ۲۰۰۳ این عکس به همین صورت و سراسری در صفحه اول بسیاری از روزنامه ها به چاپ رسیده بود که عنوانش را «اروپاییان باهم» گذارده بودند. دومینیک دو ویلپین وزیر امورخارجه وقت فرانسه که در سمت راست او ایگور ایوانف وزیر امور خارجه روسیه و در سمت چپش جوشکا فیشر وزیر امور خارجه وقت آلمان مشاهده می شوند در حال گفتن این مطلب است: «ما اجازه نخواهیم داد که قطعنامه ای در شورای امنیت سازمان ملل تصویب شود که مجوز بکار بردن نیرو باشد!».

تا یک ماه پیش از آن باور کردنی نبود که دولت «پوتین» این چنین از دولت آمریکا دور شود. بنظر می رسید که پوتین از سال ۲۰۰۰ همراه با آمریکا است، ولی در این مدت آمریکا از قرارداد محدودشدن دفاع موشکی خارج شد، در کشور های عضو شوروی سابق پایگاه نظامی ایجاد کرد، بهانه جویی های دوران جنگ سرد را زنده کرد، ناتو را تا مرزهای روسیه گسترش داد و تا به مارس ۲۰۰۳ هم به هیچیک از اعتراضهای پوتین اعتنا نکرده بود.

پوتین که از دیر زمان احساس می کرد روسیه به آمریکا همه اش داده و چیزی نگرفته است از فرصت دور شدن دولت های وقت آلمان و فرانسه از آمریکا در قبال مسئله عراق استفاده کرد و به اروپاییان نزدیکتر و کفه آنها را سنگینتر ساخت.

اطرافیان پوتین بارها به او گفته بودند که مبادا به آمریکا و انگلستان بیش ازحد روی خوش نشان دهد و به اوتاکید کرده بودند که از سرنوشت گورباچف عبرت بگیرد که در برابر آن همه امتیازی که به آمریکا داد از آن دولت تنها تشکر می کنم ( تنک یو ) خالی تحویل گرفت. گورباچف سادگی کرد و این بزرگترین سادگی تاریخ بود.

تا این زمان (مارس ۲۰۰۳ و پیش از حمله نظامی آمریکا به عراق) بزرگان روسیه که همچنان از فروپاشی شوروی ناخرسند بوده اند دائما به گوش پوتین می خواندند که اگر در این شرایط جانب آمریکا را بگیرد جهان سوم را از دست می دهد. اگر آمریکا بر عراق پیروز شود مناقع اقتصادی روسیه که یک برنامه سرمایه گذاری سنگین در عراق را تدارک دیده است از دست خواهد رفت. آمریکا هنوز از روسیه وارداتی نداشته است که کمکی به اقتصاد روسیه باشد و بیش از گذشته هم در فروش اسلحه با روسیه رقابت می کند. این گوشزد ها بود که بالاخره کار خود را کرد.

تکفارس

آخرین سنجش افکار روسها (در فوریه ۲۰۰۳) هم در تصمیمگیری پوتین بی تاثیر نبود که ۸۷ در صدشان گفته بودند آمریکا می خواهد در عراق مستقر شود تا خاورمیانه را در دست داشته باشد و به بهانه افغانستان در آسیای میانه نفوذ کند.

همچنین پوتین چندی پیش وقتی شنید که روسها می گویند که او روسیه را دارد به آمریکا می فروشد بسیار نگران شد و در صدد بر آمد تا راه خود را تغییر دهد و به همین سبب بود که وزیر امورخارجه اش در کنار وزیران امورخارجه کشورهای بزرگ اروپای غربی نشست و … ولی تحولات سالهای بعد نشان داد که اروپای غربی هم روسیه را رقیب خود می داند و می کوشد که بازهم آن را محدود سازد.

۱۷۷۶: ادام اسمیت اندیشمند انگلیسی (۱۷۲۳ ـ ۱۷۹۰) تالیف معروف خود «ثروت مللThe Wealth of Nations » را که حاوی نظرات اقتصاد سیاسی اوست منتشر کرد.

۱۸۲۲: نخستین دندان مصنوعی توسط چارلز گرام ساخته شد.

۱۸۲۵: الکساندر موژایسکی Mozhaiski نخستین روس که هواپیما ساخت در روسیه به دنیا آمد و به نوشته مورخان این کشور، ۲۰ سال پیش از برادران آمریکایی «رایت» هواپیمای ساخت خودرا به پرواز درآورد.

۱۹۱۸: حزب بلشویک روسیه به حزب کمونیست تغییر نام داد.

۱۹۶۲: به مستشاران نظامی آمریکا در ویتنام جنوبی اجازه داده شد که از عرف «درگیری» استفاده کنند، یعنی اگر در جریان زد و خورد قرارگیرند از اسلحه استفاده کنند و همین دستور، آمریکا را وارد جنگ ویتنام ساخت.