فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۱۱ اسفند
۴۷۹پیش ازمیلاد:مارس سال ۴۷۹ پیش از میلاد دولت آتن پیشنهاد امپراتوری ایران برای مشارکت در سرکوبی اقوام ساکن اطراف دانوب (و به قول یونانی ها: وحشیان) را که بیم دست اندازی آنان به «کشور ـ شهرهای» یونان و نیز قلمرو ایران در ایونی و تراس (تراکیا ـ جنوب شرقی بالکان) می رفت، به گمان اینکه یک نیرنگ امپریالیستی است رد کرد. این امر سبب شد که دولت ایران متوجه اسپارت رقیب آتن شود و اسپارت بعدا با کمکهایی که از ابران دریافت کرده بود در جنگهای «پلوپونز» که شرح آنها را «توسیدیدس» نوشته است آتن را شکست داد و برتری آتن بر یونانی زبانها (دنیای هلنیک) پایان یافت.
۱۲۹۴ش:ژنرال «پرسی سایکس» که با چند واحد انگلیسی ــ هندی وارد منطقه تحت نفوذ انگلستان در ایران شده بود یازدهم اسفند ۱۲۹۴ (دوم مارس ۱۹۱۶) در شهر کرمان به تاسیس یک نیروی نظامی جداگانه به نام «ساوت پلیس رایفلز ـ اختصارا: اس. پی. آر. = SPR» تحت فرماندهی افسران انگلیسی اقدام کرد. با تاسیس این نیرو، دولت لندن عملا در ایران دولتی در داخل دولت تشکیل داده بود و کنسولهای انگلیسی در منطقه زیر نفوذ انگلستان حکمران واقعی بودند. ژنرال پرسی سایکس بدون این که بر زبان فارسی کاملا مسلط باشد و بتواند متون تاریخی به این زبان را بخواند، به دلایلی برای ایران و افغانستان «تاریخ» نوشته است که قبلا (در دوران نظام سابق) توصیه می شد به در دانشگاهها به عنوان یک ماخذ به آن استناد شود!. پرسی سایکس به خاطر خدماتش به استعمار انگلستان لقب اشرافی « Sir» دریافت کرد و «سر پرسی سایکس» شد.
۱۳۱۸ش:اسفندماه ۱۳۱۸ به تهرانی ها دستور اکید داده شده بود تا از خانه های خود خارج نشوند؛ زیرا که «روز سرشماری» بود که در وطن ما برای نخستین بار به این صورت انجام می شد. برپایه این سرشماری، چند روز بعد اعلام شد که جمعیت تهران ۵۴۰ هزار نفر است. بعدا، به دقیق بودن این رقم ایراد وارد آمد و گفته شد که افراد به این تصور که اگر شمار خانوار را بیشتر اعلام کنند سهمیه (اصطلاحا کوپن) بیشتری دریافت خواهند کرد چنین کرده اند. با وجود این، قرار شد به منظور جلوگیری از افزایش جمعیت تهران و حومه آن طرحی با ضمانت اجرایی سخت تهیه شود که ایران ۱۸ ماه بعد به اشغال نظامی متفقین در آمد و موضوع منتفی شد. اینک سالهاست که جمعیت تهران از رقم دوازده ـ سیرزده میلیون تجاوز کرده و اگر درآمد بادآورده نفت نباشد فاجعه انسانی به وجود خواهد آمد. افزایش سریع جمعیت تهران در دهه های اخیر عمدتا به سبب لغو اعتبار «محدوده تهران» از بهمن ماه ۱۳۵۷ (پس از پیروزی انقلاب) بوده است.
۱۳۲۱ش:یازدهم اسفند ۱۳۲۱ رسما اعلام شد کهدر تهران بیماری تیفوس شیوع یافته است. این بیماری از اواخر بهار آن سال مشاهده شده بود و هنوز دقیقا روشن نشده که چرا دولت وقت در تابستان آن سال (به جای اسفندماه) شیوع آن را رسما اعلام نکرده، به مردم هشدار نداده و تدابیر لازم را بعمل نیاورده بود.
در اطلاعیه ۱۱ اسفند دولت وقت علل شیوع تیفوس؛ دشواری های ناشی از اشغال نظامی ایران، کمبود خواروبار و درنتیجه سوء تغذیه (به سبب انتقال مواد غذایی به شوروی) و نیز استقرار نظامیان خارجی که از جبهه های دوردست و آلوده به بیماری ها منتقل شده بودند اعلام شده بود.
تکفارس آی آر
شدت تیفوس از تیرماه آغاز شده بود و در ماههای بعد هر روز در تهران دهها تن از تیفوس جان می سپردند. ماموران بهداشت با یافتن نشانی تیفوسی ها همسایگان را از رفت و آمد به منازل آنان و دیدارشان منع می کردند. کمبود دارو هم مزید برعلت شده بود و باعث افزایش تلفات می شد. این بیماری ناشی از فقر که ناقل عمده آن «شپش» است تلفات سنگینی به تهرانی ها وارد ساخت. سوء تغذیه مردم به دلیل حمل اجباری غلّه ایران به شوروی باعث گسترش بیماری های عفونی دیگرهم شده بود که ضعف جسمانی ناشی از کمبود غذا به رشد آنها کمک می کند. این تلفات سنگین استدلال آنان را که می گفتند اگر ارتش را مرخص نکرده و سربازان وطن دست به دفاع زده بودند شماری کشته می شدند بی اعتبار کرد، زیرا که تلفات جنگ به پایه مرگ از بیماری ها ناشی از اشغال نظامی نمی رسید. تازه، جنگ دفاعی وظیفه مقدس یک ملت است حتی اگر شکست در چنین جنگی از قبل قابل پیش بینی باشد.
۱۳۲۰ش:عباس اسکندری از کمونیستهای سرشناس ایران یازدهم اسفند ۱۳۲۰ روزنامه «سیا ست» را منتشر کرد که بعدا عملا ارگان حزب کمونیست توده شده بود.
فعالیت های کمونیستی در ایران، تقریبا بلافاصله پس از کناره گیری رضاشاه ازسرگرفته شده بود و کمونیستها تا بهمن سال ۱۳۲۷ که حزب توده به تصمیم شاه، فشار قدرتهای خارجی و تصویب دولت و مجلس غیر قانونی شد به مقامهای دولتی مهمی از جمله عضویت شورای وزیران و نمایندگی مجلس نائل شده بودند. تیراندازی به سوی شاه در ۱۵ بهمن ۱۳۲۷ در دانشگاه تهران فرصت مناسبی به دست مخالفان حزب توده داد تا آن را غیر قانونی کنند. بعضی قدرتهای خارجی خواهان قطع تمامی فعالیت کمونیستی و چپگرایی در ایران بودند.
عباس اسکندری که رئیس کمیته تهران حزب توده بود در اجلاس ۱۹ اسفند ۱۳۲۱ کنگره این حزب به سمت دبیر اول حزب توده انتخاب شد. وی در دوران نخست وزیری قوام السلطنه، در خرداد ۱۳۲۵ فرماندار تهران شد و به این وسیله حکومت پایتخت در اختیار حزب توده قرارگرفت. هنوز تهرانی های قدیمی خیابانی در غرب تهران (موازی نواب شمالی) را خیابان اسکندری خطاب میکنند.
www.takfars.ir
۱۳۴۷ش:شورای شهر تهران ۱۱ اسفند سال۱۳۴۷ (دوم مارچ ۱۹۶۹) اسامی پاره ای از کسانی که سیل گیرها و تپه های اطرف این شهررا با جعل سابقه (وراثت) و تبانی با برخی ماموران ثبت اسناد به نام خود ثبت داده و بالا کشیده بودند به روزنامه ها داده بود تا منتشر کنند و مردم آگاه شوند و از آنان «زمین» نخرند و اخطار شده بود که به این اراضی پروانه ساختمان داده نخواهد شد. تعقیب قضایی بیشتر این زمین خوارها دشوار بود زیرا که ثبت سندها مربوط به دهه های پیش از آن بود و مشمول قاعده «مرور زمان» شده بود. چند روز پیش از این تصمیم شورای شهر تهران، دولت مقررات مربوط به محدوده ۲۵ ساله تهران را با هدف جلوگیری از بزرگ شدن غیر ضروری این شهر به اجرا در آورده بود و ایجاد ساختمان و دادن خدمات شهری در خارج از محدوده را ممنوع کرده بود که پس از پیروزی انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ (۱۱ فوریه ۱۹۷۹)، ضابطه محدوده نادیده گرفته شد و گروهی از موقع و فرصت به دست آمده استفاده کردند و بدون کسب پروانه، حتی در ساعات شب در اراضی خارج از محدوده از جمله اراضی متعلق به غیر به ساختن خانه سرگرم شدند و بدون مجوز، آب و برق دولتی به این ساختمانها وصل کردند و مشکلات شهری تهران و گسترش بی رویه شهر از همان زمان آغاز شد و متعاقب آن سیل مهاجرت به پایتخت سرازیر گردید و ….
ماجرای مسیل خواری و هرنوع زمین خواری در تهران و چند شهر دیگر ایران قصه ای است طولانی که ضعف اداری و اخلاقیات، خودخواهی و آزمندی شماری از شهروندان را منعکس میکند. درپی تغییر نظام حکومتی ایران، شورای انقلاب داشتن بیش از یک خانه و یک آپارتمان را ممنوع کرده بود و کسی می توانست دارای زمین ساختمانی باشد که کمتر از یک خانه و یک آپارتمان می داشت و اراضی موات (بی حاصل و عملا مرده) نمی توانست بیش از مدت معینی بلا استفاده بماند. این قانون و نیز تاسیس سازمان اراضی شهری داشت مسئله زمین خواری را حل می کرد که کان لم یکن شد (ازمیان رفت) و بعدا با وضع ضوابط دیگری، به نام ایجاد تاسیسات و انبار و … اراضی دولتی را واگذارکردند که به جای ساخت انبار و … بفروش رفتند و خانه سازی شدند حتی روی کوهها و در ارتفاعات که از عوامل بزرگ شدن چند شهر و تهران است که تهران بر روی کمربند زلزله قرارگرفته است. پس از انقلات تاچند سال افراد جرات نمی کردند برای مدتی طولانی به سفر روند و کسی را درخانه نگذارند زیرا که تصاحب و با شرایطی واگذار می شد.
۱۵۳۳م: ۲۸فوریه زادروز « میشل دو مونتاین Michel de Montaigne » فیلسوف و نویسنده دوران رنسانس فرانسه است که در ۱۵۳۳ متولد و در ۱۳ سپتامبر ۱۵۹۲ درگذشت. این اندیشمند که عقیده داشت برای مطالعه بشر، پژوهشگر باید نخست خود را تحت مطالعه قراردهد یک اثر چندین جلدی تحت عنوان «رسائل» دارد. وی احتمالا نخستین متفکری است که روش جامعی برای بررسی و مطالعه انسان به دست داده، از این قرار: شناخت طبیعت بشر، شناخت عادات بشر، شناخت عقاید بشر، و شناخت استعدادهای بشر.
این فیلسوف مخالف پژوهش صرفا کتابی است و می گوید که در جستجوی حقیقت باید هم سفر کرد و هم کتاب خواند و اندیشه کرد. به نظر او، محقق باید از تردید خارج نشود تا حقیقت را به دست آورد. وی که در دانشگاه تولوز تحصیل کرده بود می گوید: خدا استعداد را در انسان به ودیعت نهاده است و برای نهایت استفاده از استعدادها، باید افق باز باشد و مانع بر سر راه شکوفا شدن استعداد نباشد. کسانی که بر سر راه استعدادها سد و مانع به وجود می آورند عملا بر ضد جامعه اقدام می کنند و …. وی که تاکید بر ساده نویسی و حتی بکار بردن زبان محاوره کوچه و بازار در نوشتن مطالب را دارد نوشته است: روزی که به جای شاهزادگان، «جامعه» مشوق پرورش استعدادها شود بشریت به اوج سعادت خواهد رسید.
۲۰۰۹م:دست کم دو نشریه آنلاین و چاپی دوم مارس ۲۰۰۹ (۱۲ اسفندماه ۱۹۸۷) از قول غلامحسین کرباسچی دبیر کل حزب کارگزاران مطالبی راجع به انتخابات خرداد ۱۳۸۸ نوشته بودند. کرباسچی گفته بود واقعیت قضیه این است که حزب کارگزاران در مجموعه جناح موسوم به چپ یا اصلاح طلب قرار می گیرد و یکی از نیروهایی است که امروز مقابل جریان دولت [دولت محمود احمدی نژاد] قرار دارند و در صدد ایجاد تحول در کشور هستند و گزینه هایی را پیش رو دارند. نهایتا همه اینها معتقد به تغییر شرایط موجود هستند و نظراتشان را بیان میکنند. من معتقدم اگر شرایط درست مدیریت شود آسیبی به آرای اصلاح طلبان وارد نمی شود.
وی درباره پذیرش مسئولیت ستاد انتخاباتی کروبی گفته بود که هنوز مسوولیتی را در این ستاد نپذیرفته است و تا جایی که اطلاع دارد عطریان فر هم مسوول ستاد محمد خاتمی نیست. اگر بتوانیم مشورتی ارائه دهیم، این یک امر شخصی و خارج از مصوبات حزب [کارگزاران] است و جملگی کمکی است به مجموعه جریان اصلاح طلبی. تحلیل اساسی حزب (کارگزاران) این بوده و هست که اولا فردی را نامزد کنیم [نامزد خود بشناسیم] که مورد توافق همه اصلاح طلبان قرار گیرد، ثانیا تا آنجا که بتوانیم از حساسیت های منفی جناح مقابل در مورد کاندیدای خود کم کنیم. در این راستا، حزب [کارگزاران] در شش ماه گذشته تلاش پیگیرانه ای را به کار گرفته ولی به سبب وجود برخی از تنگ نظری ها موفق به تامین وحدت نظر و انتخاب فردی که واجد هر دو شاخصه باشد نشده ایم. به هر حال، درباره نامزدی در انتخابات آینده بحث هایی در درون حزب کارگزاران و سطوح مختلف مطرح است.
کرباسچی درباره نامزدها مطالبی گفته بود به این مضمون: هنوز میرحسین موسوی تصمیم قطعی خودرا به نامزدن شدن و یا نشدن اعلام نکرده است؛ درباره محمد خاتمی که شخصیتی فرهنگی، نجیب و باجاذبه است انتقادهایی مطرح است؛ کروبی با داشتن تجربه و با سابقه انقلابی و مبارزاتی بسیار طولانی و شهرت مقاوم و سخت کوش بودن، برای قشرهایی از جامعه کاندیدای مطلوبی به شمار می رود. هر دو نامزد که در مجموعه نیروهای تحول خواه قرار دارند منتقد جدّی شرایط موجود هستند. نامزد مقابل آنها رئیس دولت است که می خواهد دوباره و برای چهار سال دیگر انتخاب شود.
با وضعیتی که مشاهده می شود جریان اجتماعی دوم خرداد پس از ۱۲ سال که از آغاز آن می گذرد، توان یک نهضت اجتماعی جدّی را ندارد که بتواند خاتمی را به پیروزی برساند. به علاوه، شخص خاتمی هم فاقد آن بلند پروازی های توده پسند است که در چنین انتخاباتی معمولا کارساز خواهد بود . همچنین وی از پشتوانه یک جامعه مدنی سازمان یافته برخوردار نیست و برنامه اقتصادی ـ سیاسی قابل توجهی را هم ارائه نکرده است.
به نظر کرباسچی، احتمال پیروز شدن کروبی ـ در صورتی که فعالیت های تبلیغاتی و برنامه ها به خوبی پیش رود ـ کم نیست.
تک فارس
کرباسچی تاکید کرده بود که در هر وضعیت، تلاش حزب کارگزاران در جهت سازندگی و آبادانی ایران ادامه خواهد داشت.
۱۹۴۲م:کشتی های نظامی آمریکا در پی یک نبرد سه روزه با کشتی های ژاپنی در دریای جاوه با تحمل تلفاتی در این روز از ماه مارس ۱۹۴۲ از این صحنه خارج شدند. در این سال در نبرد های دریایی « میدوی » و « کورال سی » هم خساراتی به ناوگان امریکا وارد آمده بود.
بعضی ار مورخان نظامی نوشته اند که دلیل عمده انعقاد پیمان دفاع مشترک آمریکا با ژاپن چند سال پس از پایان جنگ جهانی دوم این بوده است که ژاپنی ها نتوانند و بهانه نداشته باشند تا باردیگر مسلح شوند و دست به قدرت نمایی بزنند.
۱۹۴۴م:اتحادیه کشورهای عربی در اجرای پروتکل اکتبر سال ۱۹۴۴ اسکندریه در مارس ۱۹۴۵ آغاز بکار کرد. دفاتر آن از یکم مارس این سال آغاز بکار کرده و نخستین نشست آن ۲۲ مارس ۱۹۴۵ تشکیل شده بود تا منشور اتحادیه را تصویب کند.
سوریه، عراق، سعودی، مصر، یمن، لبنان و اردن موسسان آن بودند و از آنجا که در اساسنامه قید شده بود که تنها کشور های مستقل عربی می توانند به عضویت این اتحادیه درآیند بعدا به تدریج اعضای آن تا ۲۲ کشور افزایش یافت. رسانه ها برای سهولت کار، آن را «اتحادیه عرب» می نویسند.
اصول ۲۰گانه منشور اتحادیه کشورهای عربی که ۲۲ مارس ۱۹۴۵ به تصویب رسید هدف از تاسیس این اتحادیه را تقویت مناسبات، همکاری سیاسی، داشتن وحدت نظر در قبال مسائل بین المللی، محافظت از منافع مشترک، گسترش همیاری های اقتصادی و همکاریهای اجتماعی و فرهنگی، و … قرار داده است که بعدا دارای ضمائم متعدد شده است. این اتحادیه دارای یک شورای دائمی است و هر عضو صرفنظر از جمعیت کشور ــ در این شورا دارای یک رای مساوی با دیگران است و اعضای اتحادیه متساوی الحقوق هستند. سازمان مرکزی اتحادیه در قاهره مستقر است . این اتحادیه در پی سفر سادات به اسرائیل عضویت مصر را به حالت تعلیق در آورده بود و دستور داده بود که اعضای اتحادیه با مصر قطع مناسبات کنند و مقر اتحادیه را هم از قاهره به جای دیگر منتقل کرده بود که بعدا عضویت مصر تجدید و مرکز (دبیرخانه اتحادیه) به قاهره بازگشت داده شده است.
اتحادیه کشورهای عربی که چندی است بی خاصیت شده و نامی است بر کاغذ ایکم مارس ۲۰۰۳ در چهل و هشتمین سال تاسیس خود با تصمیماتی که در نشست شرم الشیخ گرفت تکانی به خود داد، ولی این تکان تنها روی کاغذ بود. مرور زمان ثابت کرد که به تصمیمات آن اعتنا نشد و هیچگونه تاثیر نداشت و اتلاف وقت و به قولی یک نمایش بود. کم کاری سالهای گذشته و نومیدی لیبی از ادامه حیات این اتحادیه و انتقاد روشنفکران عرب، احتمال فترت و از فعالیت افتادن آن را بالا برده است.
در نشست اول مارس ۲۰۰۳ در شرم الشیخ (مصر) که به منظور رسیدگی به اختلاف آمریکا با عراق برگزار شده بود این تصمیمات گرفته شد که رعایت نشد و مورد اعتنا و احترام قرارنگرفت:
ــ رد هرگونه تهاجم و تهدید به عراق و هر کشور عربی دیگر.
T A K F A R S
ــ لزوم حل مسئله عراق از راههای مسالمت آمیز.
ــ دادن وقت بیشتر به بازرسان سازمان ملل که باید با نظر مثبت به کار ادامه دهند.
ــ خودداری کشورهای عربی از مشارکت در مساعی نظامی بر ضد عراق و هر کشور عربی دیگر.
ــ ایجاد کمیته ای برای توجیه طرفهای مختلف در گیر در مسئله عراق از نظرات اتحادیه.
ــ حمایت از مردم عراق که سالهاست در زحمت از تحریم هستند.
ــ یادآوری مسئولیت شورای امنیت به اعضای آن که جان مردم عراق را به مخاطره نیندازند.
ــ تقبیح تلاش آمریکا که می خواهد در منطقه تغییر بوجودآورد، به ویژه سعی آن دولت به نصب رهبر تازه ای در عراق است که این امر از حقوق مردم عراق است و نه تحمیل از خارج.
ــ هرگونه خلع سلاح از جنگ افزار های کشتار جمعی باید شامل اسراییل هم شود و منطقه عاری از این نوع اسلحه گردد.
۱۹۳۱م:امروز، دوم مارس، زادروز میخائیل گورباچف است که در ۱۹۳۱ در منطقه ستاوکوپل به دنیا آمد، در دانشگاه در رشته حقوق تحصیل کرد و از جوانی عضو حزب کمونیست بود و به عضویت کمیته مرکزی و دبیر اولی این حزب رسیده بود.
تک فارس www.takfars.ir
بسیاری از مردم جهان اورا به چشم یک خائن به کمونیسم و شوروی می دانند و خواهان محاکمه او و وقوف بر حقایق هستند که چگونه بلوک شرق، شوروی و حزب کمونیست این کشور از میان رفتند، بدون این که جنگی رخ دهد، انقلاب و ناآرامی و مخالفت توده ای صورت گیرد.
بلوک شرق نتیجه مرگ ۲۷ میلیون تبعه شوروی به دست ماشین جنگی هیتلر، و حزب کمونیست حاصل دهها سال تلاش و دربدری میلیونها انسان بود و ….
روسها سالها لب فرو بستند و امساک را تحمل کردند تا دولتشان اسلحه پیشرفته که در جهان تنها وسیله اعمال قدرت است بسازد که معلوم نشد بر سر این سلاحها و تکنولوژی فضایی روسیه چه آمده است. استالین صاحبان اراضی را کشت تا آنها را به مالکیت جامعه در آورد که پس از فرو پاشی شوروی دارند دوباره انها را می فروشند!!. کارخانه ها و اموال عمومی را حرّاج کردند و تقریبا به مفت به چند نفر که معلوم نبود در کشور قبلا سوسیالیستی از کجا این همه پول آورده بودند دادند. تقسیمات امپراتوری روسیه فورمالیته بود که در هر جمهوری چندنفری برای تصاحب اختیارات و ماندن درصدر قدرت آن را جدّی و جدایی دائمی گرفته اند و … و اینها همه آتش هایی در زیر خاکسترند که پاسخگویی جز گورباچف و همدستانش ندارند.
مردم سایر کشورها به گورباجف به چشم فردی نگاه می کنند که نظام دو ابر قدرتی و موازنه نیروها را در جهان از میان برد. وی سفرهای متعدد به آمریکا و انگلستان کرد و برایش با دستمزد گزاف جلسات سخنرانی برگزار می کردند و ….
گورباچف که از بی اعتنایی روسها به خود در انتخابات روسیه و سیلی که به صورتش نواختند شرمنده نشده تازگی مذهبی هم شده و خود را رئیس «صلیب سبز!» بین المللی کرده است. تعجب در اینجاست که مقامات کنونی روسیه که دم از میهندوستی هم می زنند سخنی از اشتباهات و یا خیانت های گورباچف و احیانا تحقیق قضایی و محاکمه او بزبان نمی آورند و ….
گورباچف در طول زمامداری خود بارها با سران وقت آمریکا ملاقات و مذاکره کرد و مدعی شد که با آنان دوست شده است . عکس ، او را در کاخ سفید در کنار ریگن رئیس جمهوری وقت آمریکا نشان می دهد
۱۸۳۲: نیکلای اول تزار روسیه قانون اساسی لهستان را که وابسته به روسیه بود امضاء کرد. روسها و لهستانی ها از نژاداسلاو هستند.
۱۸۴۴: دومی نیکن از هائیتی جدا شد و خود را جمهوری دومی نیکن اعلام داشت. این دو کشور با هم جزیره «هیسپانیولا» را که نخستین مقر حکومت اسپانیا بر قاره آمریکا بود تشکیل داده بودند. بعدا فرانسویان بر هائیتی مسلط شدند و به همین سبب مردم هائیتی به زبان فرانسه تکلم می کنند. هائیتی (که تلفظ انگلیسی آن: هیتی است) در طول دهها سال گرفتار دیکتاتوری و فساد اداری و اختلافات داخلی بود و در زلزله اوایل سال ۲۰۱۰ نزدیک به سیصدهزار کشته تلفات داد. این زلزله ممکن است بهانه مداخلات نظامی ـ سیاسی دولتهای دیگر قرارگیرد.
۱۹۰۱: دو رهبر میهندوستان چینی ــ چی هسی و چنگ یو ــ که جنبش مشت زنان را بر ضد مداخله قدرتهای وقت در وطنشان هدایت می کردند توسط نیروهای اعزامی از اروپا، آمریکا و ژاپن به پکن اعدام شدند!.
تکفارس
۱۹۵۶: کشور مغرب (مراکش) استقلال خود را از فرانسه اعلام داشت.
