فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۱۰ بهمن

دهم بهمن مصادف است با جشن سده، آیین هزاران ساله ایرانیان. در ایران باستان از آغاز آبان تا پایان اسفند را دوره سرما می خواندند که صد روز پس از آغاز این دوره و پنجاه روز مانده به نوروز «سده» و جشن آتش بود. هنوز در روستاهای جنوب شرقی ایران اصطلاح «صد به سده، پنجاه به نوروز» شنیده می شود؛ یعنی جشن سده صد روز پس از یکم آبان و ۵۰ روز به نوروز برپا می شود. برخی از پارسیان هند و تاجیکیان «سده» را جشن آدور (آدور = آذر، و هنوز در روستاهای شرق ایران، افغانستان و آسیای مرکزی بوته خشک را آدور می خوانند). از سده به بعد، از میزان شدّت برودت کاسته می شود.

مراسم جشن با هزاران سال پیش تفاوت نکرده است. مردم، هرکس برحسب توان خود، مقداری هیزم اهداء می کند و در زمینی باز آتش برپا می شود و حاضران بر گرد آن به شادی می پردازند.

نظامی در توصیف شرکت کنندگان در جشن سده گفته است:

رخ آراسته دستها پرنگار ـــ به شادی دویدند از هر کنار.

آریایی ها ی آسیا و اروپا همیشه روشنی و گرمی را که خورشید و آتش به وجود آورنده آن بوده اند مظهر عنایات خدا دانسته و احترام گذارده اند.

تکفارس آی آر

فردوسی جشن سده را آتش پرستی نمی داند و برپاکنندگان آن را چنین توصیف کند:

….. مپندار کاتش (که آتش) پرستان بدند (بودند – کنایه از این که جشن سده را آتش پرستان به وجود نیاورده اند)

جشن سده را به هوشنگ پیشدادی نسبت دهند . فردوسی در این زمینه گوید :

به هوشنگ ماند، این «سده» یادگار ـــ بسی باد چون او دگر شهریار

سده را قبلا «سدک» می گفتند. ابوریحان نوشته است که صد روز پس از آغاز سرما (یکم آبان)، «سده» و پنجاه روز بعد از سده، نوروز است و از سده تا درو کردن جو و به دست آمدن گلابی بهاره (موسوم به «جو رس») نیز صد روز است.

www.takfars.ir

اهمیت جشن سده برای ایرانیان که آن را در ردیف آیین های نوروز و مهرگان قرار می دادند به حدی بود که در دوران ساسانیان، شاهان وقت بدون تشریفات در میان مردم در این مراسم شرکت می کردند. پس از حمله عرب، «مرداویز» را احیاء کننده این جشن در قرون وسطا خوانده اند که در اصفهان آن را از سر گرفت.

چراغانی و روشن کردن شمع را به مراسم «سده» نسبت می دهند. در افسانه های کهن ایران آمده است که متهمان برای اثبات بیگناهی از روی آتش شعله ور عبور می کردند و هزار سال پیش از میلاد، سیاوش هم که متهم شده بود برای اثبات بی گناهی خود از آتش عبور کرد.

۱۳۱۸ش:دکتر تقی ارانی فیزیکدان ایرانی تحصیلکرده آلمان که از او به عنوان پدر احزاب مارکسیستی ایران نام می برند دهم بهمن ۱۳۱۸ هجری (۳۰ ژانویه ۱۹۴۰) در ۳۶ سالگی در زندان تهران درگذشت و اعلام شد که مرگ او از بیماری تیفوس بوده است.

وی که درجریان دستگیری ۵۳ چپگرا بازداشت شده بود به جرم ترویج مرام اشتراکی (مزدکیسم ـ مارکسیسم) و تبلیغ براندازی سلطنت (حکومت غیر انتخابی و موروثی) به ده سال زندان محکوم شده بود.

پس از اشغال ایران از سوی نیروهای نظامی متفقین در شهریور ۱۳۲۰ و آزادشدن فعالیت احزاب و از جمله حزب کمونیست (توده) و نیز انتشار هرگونه مطلب در نشریات، ادعا شد که دکتر ارانی را که حاضر به ترک عقیده خود نشده بود در زندان کشته بودند و این پرونده سالها بازبود و رسیدگی می شد.

۱۲۹۹ش:دهم بهمن سال ۱۲۹۹ هجری (۳۰ ژانویه ۱۹۲۱) و در جریان بحران کابینه، ژنرال آیرونساید فرمانده نیروهای انگلیسی در ایران با ژنرال رضاخان پهلوی فرمانده تیپ قزاق مستقر در قزوین ملاقات و اورا تشویق به کودتا کرد. در این ملاقات، به ژنرال رضاخان گفته شده بود که قرار است سید ضیاء طباطبائی یزدی که از کسوت روحانیت خارج شده بود پس از کودتا رئیس الوزراء شود. درپی این ملاقات، تماس مستقیم سید ضیاء با ژنرال رضاخان برقرار شد و ۲۹ بهمن که یگانهای تیپ قزاق به حومه تهران رسیدند و فرستادگان احمدشاه را که برای مذاکره رفته بودند بازداشت کردند، سید ضیاء به نیروی قزاق پیوست و گفته شده است که برابر سه ماه مواجبشان را به آنان پرداخت کرد. اگر این خبر درست باشد، منبع پول قطعا خود او نبوده است، زیرا که چنین پولی را از خود نداشت. نیروی قزاق سوم اسفند ۱۲۹۹ تهران را متصرف شد.

۱۶۲۴م:سی ام ژانویه زاد روز دو فیلسوف است. آرنولد گولینکس فیلسوف هلندی در سال ۱۶۲۴ به دنیا آمد و در ۱۶۶۹ در گذشت. فرانسیس بردلی فیلسوف انگلیسی در همان روز در ۱۸۴۶ متولد شد و در ۱۹۲۴ فوت شد.

تک فارس

گولینکس کتاب «ویرچو» را درباره خوبی و پرهیزگاری نوشت و ثابت کرد که جسم و روان از لحاظ اخلاقیات بر هم تاثیر ندارند و روان مستقل عمل می کند. وی این عقیده را مطرح کرد که اراده یک فرد در کنترل روان است؛ بنابراین روان است که رفتار را کنترل می کند. برادلی از جمله فلاسفه ایده آلیست و مورالیست است و شهرت او عمدتا به خاطراندرزها و نکات کوتاه اوست.

۲۰۰۹م:راد بلاگویویچ Rod Blagojevich فرماندار ایلی نوی آمریکا ۲۹ ژانویه ۲۰۰۹ در پی چهار روز محاکمه پارلمانی (ایمپیچمنت) با رای سنای ایالتی برکنار شد. برکناری بلاگو که فرزند یک مهاجر صرب است بدون رای مخالف صورت گرفت (۵۹ رای در برابر هیچ). بلاگو متهم به سوء استفاده و حتی به مزایده گذاردن صندلی خالی «باراک اوباما» در سنای آمریکا شده بود. به خواست یک دادیار در شیکاگو، پلیس امنیت داخلی آمریکا (اف بی آی) اقدام به شنود مکالمات و مذاکرات بلاگو کرده و سند کافی برای محاکمه پارلمانی وی به دست آورده بود.

کمیسیون قضایی مجلس نمایندگان ایالت برپایه این اسناد و تحقیق از بلاگو و اعضای دفتر او، قرار مجرمیت صادر و پرونده را جهت محاکمه به سنا فرستاده بود.

از سال ۱۹۸۸ این نخستین بار بود که یک فرماندار انتخابی در آمریکا برکنار شد. در سال ۱۹۸۸ فرماندار آریزونا به همین ترتیب برکنار شده بود.

در آخرین جلسه ایمپیچمنت سنای ایلی نوی، بلاگو نزدیک به ۵۰ دقیقه از خود دفاع کرده بود ولی موثر واقع نشده بود. در پی برکناری بلاگو، معاون او «پت کوین Pat Quinn» سوگند یاد کرد و جای او را گرفت. سنای ایلی نوی همچنین بلاگو را که قیافه و برخورد بچگانه دارد برای همیشه از تصدی مقام عمومی (دولتی) در آن ایالت محروم کرده است. دادستان ایالت و یا دادیار فدرال در ایلی نوی میتوانند به استناد رای سنای این ایالت، پرونده را جهت رسیدگی به یکایک اتهامات به دادگاه بفرستند. عمل بلاگو که وسیعا در رسانه ها منعکس شد به سیستم دولتی و دمکراسی آمریکا در انظار جهانیان آسیب وارد ساخت و این سئوال را نیز به میان آورد که چرا درجایی که برغم اصول کاپیتالیسم، صدها میلیارد دلار به بانکهای غیر دولتی کمک می شود که میلیونهای دلار آن را صرف دادن پاداش و خرید هواپیمای شخصی میکنند؛ دولت زیربار هزینه برگزاری انتخابات جهت پرکردن یک کرسی خالی سنا در ایالت نمی رود و آن را تا انتخابات دوره بعد انتصابی میکند! که این همه حرف داشته باشد و بلاگو متهم به قصد فروش این کرسی شود.

۲۰۰۶م:«جویس اورچJoyce Urch» بانوی انگلیسی از ساکنان شهر کاونتری دارای همسر و ۲۰ فرزند و نوه و نتیجه، ۲۶ سال پیش بر اثر عارضه ای بینایی خود را کاملا از دست داده بود و معالجات پزشکان برای بازیافت بینایی به جایی نرسیده بود و کاملا مایوس شده بود که درنیمه ژانویه ۲۰۰۶ در منزل دچار حمله قلبی شد، او را به بیمارستان بردند و تحت عمل جراحی قرار گرفت. به گزارش رسانه های انگلستان، جویس پس از بهوش آمدن و باز کردن چشم خود، برای نخستین بار پس از ۲۶ سال همه چیز را دید، درست به گونه ای که در ۴۵ سالگی می دید و اولین حرفی را که زد خطاب به شوهرش بود که گفت چرا این قدر پیر شده است. عکس بالا، پس از مرخص شدن جویس از بیمارستان گرفته شده است. مراکز پژوهشهای پزشکی از جویس خواسته بودند که اجازه دهد درباره او بررسی شود که چه عاملی در مغز ازکار افتاده بود که با قطع و وصل جریان خون دوباره بکار افتاده و باعث بینا شدنش پس از ۲۶ سال کوری مطلق شده است.

۱۳۲۴ش:دهم بهمن، زادروز بهروز بهزادی روزنامه نگار قدیمی وطن است که در ۱۳۲۴ (۳۰ ژانویه ۱۹۴۶) به دنیا آمده است. دکتر بهزادی که می توان گفت «روزنامه نگاری» در خانواده او پیشه ای موروثی است از نخستین فارغ التحصیلان دوره ۴ ساله رشته روزنامه نگاری دانشگاه تهران در دهه ۱۳۴۰ است. او از سال ۱۳۴۸ و از خبرنگاری در روزنامه اطلاعات، قدم به دنیای ژورنالیسم گذارد و تاکنون روزنامه های متعدد از جمله روزنامه ایران و روزنامه اعتماد را سردبیری کرده است. دکتر بهروز بهزادی در پایه گذاری و به راه انداختن روزنامه ایران به دکتر فریدون وردی نژاد کمک بسیار کرد. وی مدتی هم مدیر مسئول و سردبیر مجله «ایران جوان» بود.

T A K F A R S

بهروز پس از تکمیل تحصیلات خود در رشته های تهیه و تنظیم خبر برای رادیو ـ تلویزیون در آمریکا و بازگشت به وطن، به سازمان رادیو تلویزیون ملی رفت و مدیر اخبار رادیو شد. به اظهار اصحاب نظر، مهارت بهروز در حرفه خبر حرف ندارد. وی در همان نخستین سال خبرنگاری، از عباس مسعودی مدیر موسسه اطلاعات عنوان «بهترین خبرنگار» را گرفت که خود سناتور مسعودی از بهترین خبرنویسان ایران بود. مهارت و استعداد بهروز در کار خبر همینقدر بس که در سال ۱۳۴۹ هنگامی که میان او و دبیر میز مربوط بر سر انشاء یک خبر اختلاف نظر بروز کرد، سناتور مسعودی و شورای سردبیران موسسه اطلاعات حق را به بهزادی دادند.

او مدتی نیز همکار خبرگزاری ملّی (ایرنا) و ایران دیلی بود و ازجمله معدود روزنامه نگارانی است که در همه شعب ژورنالیسم؛ از مجله و روزنامه تا رادیو و تلویزیون و همچنین خبرگزاری تجربه و مهارت دارند. در اوایل دهه ۱۹۷۰ که از ابزارهای الکترونیک فعلی اثری نبود، بهروز بهترین ادیتور اخبار مصوّر تلویزیون بود. بهروز که برای خود درخواست دریافت پروانه انتشار روزنامه کرده است دارای دو پسر است که هر دو در روزنامه کار می کنند.

۱۸۴۱م:«آلفرد تاونسند Alfred Townsend» روزنامه نگاری که جنگهای داخلی آمریکا (۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵)را پوشش خبری داد سی ام ژانویه ۱۸۴۱ به دنیا آمده بود. در طول تاریخ از زمان «توسیدیدس» تا جنگهای داخلی آمریکا، جهان جنگنویس فراوان به خود دیده است که بسیاری از آنان شاهد عینی نبردها بودند، اما آلفرد نخستین روزنامه نگاری بود که حرفه گزارشگری جنگ به روش نوین (قواعد گزارشگری) را به وجود آورد و پس از او سمت «خبرنگار نظامی ـ امور دفاعی» در رسانه ها خلق شد. او بود که نظرداد تا کسی از رموز و فنون نبرد آگاه نباشد و تاریخ و جغرافیا نداند و با سیاست آشنا نباشد نخواهد توانست یک گزارش بیطرفانه و واقعی از یک فعالیت جنگی (عملیات رزمی) را که حتی قابل استفاده برای یک ژنرال باشد تهیه کند. از زمان پیدایش گزارشگری جنگ، بیشترین تلفات نیز درمیان روزنامه نگاران جنگنویس رخ داده است.

آلفرد تنها به شرح صحنه نبردها اکتفا نمی کرد بلکه جزئیات اثر جنگها بر زندگی مردم و مناطقی را که صحنه جنگ قرار می گرفتند به رشته تحریر در می آورد. حاشیه نویسی های او درباره عملیات نظامی و افراد درگیر بسیار جالب و خواندنی است. وی که عمدتا به صورت خبرگزاری عمل می کرد دارای چند پیک سوار بود تا گزارشهایش را به روزنامه ها برساند. درپی قطع جنگهای داخلی آمریکا، آلفرد به نوشتن خاطرات خود از این جنگها پرداخت. بسیاری از مورخان جنگهای داخلی آمریکا در تالیفات خود به نوشته های او استناد کرده اند.

از کارهای جالب آلفرد خرید زمینی است که صحنه یکی از نبردها بود و این زمین در ایالت مریلند، اینک به نام او به صورت یک پارک عمومی در آمده و سنگر ها و جنگ افزارهای بر جای مانده به همان صورت نگهداری می شود. او پول این زمین را از محل فروش کتاب خاطراتش به دست آورده بود. آلفرد که نام مستعار «گاث» برخود گذارده بود در ۷۳ سالگی در سال ۱۹۱۴ درگذشت.

۱۶۴۹م:۳۰ ژانویه ۱۶۴۹ چارلز یکم پادشاه انگلستان که در جنگ داخلی این کشور از نیروهای هوادار پارلمان (دمکراسی) به فرماندهی «الیور کرومول» شکست خورده بود در ملاء عام با تبر گردن زده شد.

وی پس از فرار به اسکاتلند از سوی اسکاتلندی ها به نیروهای پارلمان تحویل داده شده بود. نمایندگان «پارلمان» چارلز را به اتهام خیانت به ملت، نقض اختیارات مجلس (قانون اساسی نانوشته) و کشتار اتباع کشور (که مسئول محافظت از جان و مال آنان بود) محاکمه کردند. در جلسه دادرسی سندی مطرح شد که به موجب آن چارلز با پاپ تماس گرفته بود و به او قول داده بود که اگر کمک نظامی بفرستد، بار دیگر کلیسای انگلستان را تحت ریاست رم (واتیکان) قرار خواهد داد. چارلز در دادگاه حاضر به ابراز ندامت و قبول حاکمیت پارلمان و تن دادن به سلطنت، نه حکومت نشد و به اعدام در ملاء عام محکوم و حکم همان روز به اجرا در آمد.

جلاد برای این که شناخته نشود نقاب بر چهره زده بود. واکنش تماشاگران متفاوت بود. شماری از آنان فریاد می زدند: عمر شاه دراز باد و شماری دیگر فریاد زنده باد وطن و قانون سرداده بودند. چارلز که متمایل به استبداد بود ۲۴ سال سلطنت کرد و نام همسر خود «ماریا = مری» را بر یک مهاجرنشین انگلیسی در آمریکای شمالی گذارد که هنوز به همین نام «مریلند» خوانده می شود.

تک فارس www.takfars.ir

پس از اعدام چارلز، انگلستان ۱۱ سال بدون پادشاه توسط کرمول تحت عنوان «لرد سرپرست» اداره می شد که پس از فوت او، پسر چارلز یکم به سلطنت رسید، زیرا پسر کرمول حاضر به قبول سرپرستی کشور نشده بود و پارلمان مایل نبود به نظام پادشاهی مشروطه در انگلستان پایان دهد.

۱۹۴۸م:اورویل رایت Orville Wright یکی از دو برادری که نخستین هواپیما را در کارگاه دوچرخه سازی خود در اهایو آمریکا ساخته بودند سی ام ژانویه ۱۹۴۸ در ۷۶ سالگی درگذشت.

اورویل و برادرش ویلبر هواپیمای خود را ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳ در منطقه «کیتی هاک» واقع در ایالت کارولینای شمالی آمریکا به پرواز در آورده و سپس دست به تکمیل آن و پروازهای طولانی تر زده بودند.

۱۹۴۸م:مهاتما گاندی رهبر انقلاب استقلال هند و نجات این کشور از استعمار طولانی انگلستان سی ام ژانویه ۱۹۴۸ به دست یک ناسیونالیست هندو که با تجزیه این شبه قاره مخالف بود کشته شد. گاندی مبتکر مبارزه منفی برای رسیدن به هدف سیاسی است. گاندی که هندیان او را مهاتما (آموزگار بزرگ) می نامند هنگام فوت ۷۸ ساله بود. او برای شرکت در اجتماع روزانه هوادارانش وارد این جمع می شد که از فاصله نزدیک هدف گلوله «ناتوران وینایاک گدسه» ۳۶ ساله قرار گرفت و ۲۰ دقیقه بعد درگذشت. گاندی همان روز روزه سیاسی پنج روزه اش را پایان داده بود که به خاطر شنیده شدن پیامش مبنی بر تحمل پیروان ادیان دیگر و دوستی انسانها ــ صرفنطر از دین و نژاد – به آن دست زده بود.

انتشار خبر قتل گاندی سبب شد که نزاع خونین هندو و مسلمان از سر گرفته شود. گاندی را بزرگترین منادی صلح در قرن ۲۰ خوانده اند.

۲۰۰۵م:بیست و ششم ژانویه ۲۰۰۵ دیک چنی معاون وقت ریاست جمهوری آمریکا و طراح اصلی استراتژی های دولت جورج دبلیو بوش با یوشچنکو که همان ماه رئیس جمهور اوکراین شده بود ملاقات کرد و حمایت آمریکا و شخص خودش را از او و «انقلاب نارنجی» اش اعلام داشت. انتخاب یوشچنکو با تجدید دور دوم انتخابات اوکراین صورت گرفته بود. سابقه نداشته که در یک کشور انتخابات دور دوم با همان دو نامزد تجدید (تکرار) شود. یوشچنکو در انتخابات ژانویه ۲۰۱۰ یک بیستم آراء را به دست آورد و از دور خارج شد. شماری از تحلیلگران شکست سیاسی روسیه در انتخابات سال ۲۰۰۵ اوکراین را، دومین شکست مسکو از زمان روی کار آمدن گورباچف در نیمه دهه ۱۹۸۰خوانده بودند.

در زمینه اوکراین، پراودای آنلاین در مقاله ای نوشته بود که یوشچنکو با انتخاب «یولیا تیموشنکو» – یک اوکراینی مخالف روسیه به سمت نخست وزیر اوکراین ثابت کرد که به نظرات و منافع روسیه اهمیت نمی دهد و دیدار او از مسکو هم تشریفاتی و قسمتی از برنامه دیدارهای خارجی او بود. بانو یولیا بود که جنبش نارنجی را برای اعتراض به نتیجه آراء دور دوم ریاست جمهوری اوکراین به وجود آورده بود و همین اعتراض و تظاهرات متعاقب آن، عامل برنده شدن یوشچنکو به حساب آورده شده بود. بانو یولیا (در آن زمان ۴۴ ساله) که در دانشگاه اقتصاد خوانده است از هواداران اقتصاد بازار (سرمایه داری) است. یولیا به اتهام دادن رشوه به یک قاضی تحت تعقیب قضایی قرار داشت که پس از اعلام انتصاب او به نخست وزیری، بازپرس مربوط قرار منع تعقیب صادر کرد!. بانو «تیموشنکو» در نخستی سال نخست وزیری اش هم متهم به سوء استفاده از قدرت برای جمع مال شده بود.

تکفارس

«یولیا» برنامه های خودرا از سازمان جوانان حزب کمونیست آغاز کرد، خودرا یک کمونیست تشنه به خون بلوک غرب (امپریالیست های نو و کهنه) نشان داد و از پلکان ترقی بالا رفت و چون این را کافی ندانست با پسر یک مقام محلی کمونیست ازدواج و از این طریق صاحب پارتی شد و چون اقتصاد خوانده بود با پول دولت موفق به تاسیس یک مرکز کرایه دادن ویدئو (فیلم سینمایی) در بخش تعاونی سازمان جوانان حزب کمونیست (کامسمول) شد که در جریان خصوصی سازی ها، آن را به تملک خود درآورد. این مالکیت هم اورا قانع نکرد و وارد کار معاملات نفت و گاز شد و با کسب ثروت به صورت یک «اولیگارش» درآمد و بمانند همه زیاده خواهان و قدرت طلبان وارد سیاست شد و به اقتضای روز خودرا در سایه نفوذ آمریکا قرارداد و در جریان انقلاب مخملی (که از عوامل دست اول آن بود) با استفاده از زیبایی و آرایش ویژه موهایش که جلب نظر می کرد به یک قدرت تبدیل و دارای یک مقام انتخابی و سپس نخست وزیر شد و همه تلاش او اینک این است که رئیس جمهور اوکراین شود و به همین لحاظ گاهی مصلحت را در این می بیند که به مقامات کرملین هم لبخند بزند. رقابت او با ویکتور یوشچنکو رئیس جمهور اوکراین ۴۶ میلیونی گاهی تولید سر و صدای سیاسی هم میکند و اورا به جلو پیش می راند. اوکراین کشور فقیری است که درآمد سرانه در آن در میان کشورهای جهان در ردیف هشتاد و هشتم است. جمعیت این کشور درحال کاهش است و ظرف هفت سال دو میلیون جمعیت از دست داده که عمدتا مهاجرت کرده اند. ساکنان مناطق جنوبی و شرقی اوکراین عمدتا روس هستند. این سرزمین قرنها بخشی از امپراتوری روسیه بود و چند مقام ارشد شوروی سابق هم اوکراینی بودند.

۲۰۰۵م:«سیمور هرش» روزنامه نگار امریکایی که در نیمه اول ژانویه ۲۰۰۵ در گزارشی در نشریه «نیویورکر» از تهیه یک برنامه حمله نظامی آمریکا به ایران خبر داده بود دو هفته بعد – پنجشنبه شب ۲۷ ژانویه – در برنامه جان استیوارت در تلویزیون کانال ۳۲ گفت که احتمالا این بار این نقشه بلوف نیست!. وی گفت که برخی روزنامه ها این را یک بلوف نوشته اند تا مقامهای ایرانی قضیه را جدی نگیرند و آماده مقابله نشوند و به باور او (که بنظر می رسد خودش فریب منع خبر را خورده بود)، نوشته این روزنامه ها با هدف فریب مقامهای ایرانی صورت گرفته بود. هرش بار دیگر گفت که اطلاعات خود را درباره تهیه نقشه حمله نظامی به ایران از منابع کاملا موثق به دست آورده است (همان منابعی که گهگاه روزنامه نگاران معروفتر را وسیله اجرای مقاصد و بازی های خود قرار می دهند و به آنان اخباری برای اغفال مخاطبان – ازجمله مقامات دولت های دیگر می دهند و پس از خام کردن آنان، خلافش را به انجام می رسانند و …)!.

همان زمان هم چند مفسر دیگر نوشته بودند: افشای قضیه زیر سر پنتاگون بوده تا مقامهای ایرانی احتیاط کنند و حاضر به دادن امتیاز شوند، و دلیل آن این است که وزارت دفاع آمریکا اصل قضیه را که در نوشته هرش افشاء شده تکذیب نکرده و تنها در دقت مراحل به دست داده شده تردید کرده بود.

قضیه احتمال حمله نظامی آمریکا به ایران از اواخر سال ۲۰۰۶ بار دیگر به میان آمده و در ژانویه ۲۰۰۷ بحث اصلی سیاستمداران و رسانه های آمریکایی شده بود!. مرور زمان نشان داد که این خبرها جزیی از برنامه ارعاب و فریب بود که طرف ایرانی هم از قبل دست آنان را خوانده، اعتناء نکرده و به اجرای برنامه ها ادامه داده است.

۲۰۰۵م:نیکلاس کریستف روزنامه نگار آمریکایی از دیدار ژانویه ۲۰۰۵ خود از کامبوج محصول دیگری به روزنامه نیویورک تایمز فرستاده که لازم است مورد توجه مصلحان جهان، پژوهشگران و سازمانهای بین المللی و انجمن های حامی حقوق بشر و عزت انسانی قرار گیرد و قدرتهای جهانی رسیدگی به آن مسئله را بر امور دیگر و حتی فراگیر کردن فرضیه های دمکراسی مقدم بدارند زیرا که بدون حل چنین مسائلی، بشر مقام انسانی خود را به دست نخواهد آورد تا گام به مرحله دمکراسی واقعی بگذارد. تحقیق کریستف از فساد پلیس در مالزیا هم حکایت می کند. وی در این نوشته بازهم از ادامه بردگی انسانها در قرن ۲۱ ناله سرداده است که به قاچاق زن شهرت یافته و لکه ننگی بر تاریخ بشر نهاده است.

گزارش سوم کریستف درباره «بردگی سکس» در شماره ۲۶ ژانویه ۲۰۰۵ نیویورک تایمز چاپ شده بود که ترجمه ژورنالیستی آن از این قرار است:

قاچاق زن میان کشورها به منظور فروش سکس (سکس ترافیکینگ) نوع قرن ۲۱ بردگی انسان است. هنوز بسیاری هستند که این مسئله بزرگ بشر در عصر معروف به پیشرفت و مدنیت را نشنیده اند و با خواندن این گزارش دست اول چشم گلوله خواهند کرد و آن را گزافه گویی خواهند پنداشت. این گروه که از وجود چنین مسائلی در زمان حاضر تعجب می کنند، از واقعیت ها بی اطلاع مانده اند، از همه حقایق بی خبرند و تنها اطرافشان را می بینند.

« سری راث Srey Rath» دو سال پیش در ۱۶ سالگی تصمیم گرفت مانند سایر دختر و پسران روستایی و فقیر کامبوج از مرز تایلند بگذرد و چند ماهی را در این کشور ظرف شویی و کارهایی از این قبیل کند و با مبلغی پول به روستای خود بازگردد و مادرش را شاد سازد. در اجرای این تصمیم با اطلاعاتی که قبلا به دست آورده بود با یک قاچاقچی عبور دادن افراد (بدون گذرنامه) از مرز تماس گرفت و این فرد (قاچاقچی انسان) او و چهار زن دیگر را با گرفتن این تعهد که باید تا مدتی درآمد خود بابت این انتقال (حق الزحمه رساندن به تایلند و یافتن کار) به او بدهند، از بیراهه از کامبوج خارج ساخت ولی به جای تایلند به مالزیا برد و در شهر کوالالامپور به مرد دیگری تحویل داد و گفت که این مرد مدیر یک باشگاه و کارفرمای آنان خواهد بود و پولش را از او گرفت و رفت. کارفرما که این زنان، چند ساعت بعد فهمیدند صاحب یک «خانه سکس» است آنان را در طبقه دوم یک بار باشگاه مانند (لونج) به فروش سکس به مشتریان وادار کرد. چون «سری راث» زیر بار نرفت ساعتها او را به زیر مشت و لگد قرار داد. این پنج زن در آن ساختمان که از بیرون قفل زده می شد و پنجره های کوچک و ثابت داشت هر روز تحت مراقبت چاقوکش و بدون دریافت مزد باید ۱۵ ساعت بکار فحشاء می پرداختند و سپس تحت الحفظ برای استراحت به یک آپارتمان در طبقه دهم ساختمانی منتقل می شدند. غذای کافی هم به آنان داده نمی شدکه چاق نشوند و مشتریان از دست بروند. این زنان بالاخره یک شب که مراقبشان در خواب بود با استفاده از طناب ویژه پهن کردن رخت در آفتاب که به طرفین بالکن بسته شده بود و تخته ای را که به دست آورده بودند خود را به بالکن آپارتمان مجاور رسانیدند و از طریق آن فرار کردند و به یک مرکز پلیس مالزیا رفتند و با گفتن قضیه از پلیس استمداد کردند. نگهبان پلیس نخست اعتنا نکرد و خواست که از پاسگاه بیرون روند. این زنان اصرار کردند و گفتند که تامین جانی ندارند. نگهبان پاسگاه بدون توجه به شکایت ( زندانی کردن غیر قانونی در ساختمان و اجبار به فحشاء و …) ، تنها آنان را به اتهام ورود غیر قانونی به مالزیا به دادگاه فرستاد و در مراحل بازجویی و دادرسی، کسی به موضوع ربوده شدن و اجبار آنان به عرضه سکس توجه نکرد و مجازات هریک به جرم عبور غیرقانونی از مرز، یک سال زندان تعیین شد(حال آنچه دولت مالزیا در جهان به عنوان دولتی که شدیدا با چنین اعمالی مبارزه می کند شناخته شده است !!). «سری راث» انتظار داشت که پس از تحمل زندان، طبق روال معمول در سایر کشورها، او را به کامبوج بفرستند که چنین نشد و او را در انقضای زندان آزاد کردند و در خیابان رها ساختند!! . او که خود را سرگردان دید به یک مامور پلیس متوسل شد و این مامور پلیس وی را به نقطه ای از شهر برد و به یک راننده تاکسی فروخت!. این راننده به نوبه خود او را از مرز عبور داد و به تایلند منتقل کرد و در اینجا به یک «خانه سکس» فروخت. از لحظه آزادی از زندان تا استقرار در این خانه در تایلند، همه جا زیر تهدید بود که اگر صدای خود را بلند کند کشته خواهد شد. در تایلند همان رفتاری با « سری راث » می شد که در خانه سکس در مالزیا شده بود. وی دو ماه بعد موفق به فرار از این خانه شد و این بار به جای توسل به آنان که مسئولیت کمک به مردم و نجات آنان را دارند، با پای پیاده و با تحمل زجر فراوان از راه جنگل به کامبوج بازگشت. پس از ورود به وطن در اینجا شنید که انجمن های خیریه خارجی به زنانی چون او کمک می کنند. به یک گروه آمریکایی از این دست مراجعه کرد و این گروه برایش یک کیوسک کوچک فروش کمربند، جا کلیدی و اشیائی از این قبیل (دست فروشی) دایر کرد که کل سرمایه اش ۴۰۰ دلار بود و اینک با فروش این اشیاء امرار معاش می کند ولی آن خاطرات دردناک دو ساله را نمی تواند فراموش کند و دائما و حتی در خواب از برابرش می گذرند و او را آزار می دهند. «سری راث» دیگر نمی تواند به کسی اعتماد کند و می گوید در جایی که پلیس آن باشد که او تجربه کرد ، دیگران چه خواهند بود.

takfars.ir

کریستف در پایان گزارش که در ستون خودش به صورت مقاله چاپ و عکس «سری راث» در کیوسک دست فروشی اش در بالای آن قرار گرفته افزوده است که «سری های» یکی از زنان شاهد ماجرای « سری راث» تمامی اظهارات او را تایید کرد و به این ترتیب همه این مطلب، حقیقت و حقیقتی تلخ است.

۲۰۰۶م:لوسیا پینوشه Lucia pinochet که از آمریکا به آرژانتین بازگردانده شده بود تقاضا کرد که او را به شیلی بفرستند. وی ۲۸ ژانویه ۲۰۰۶ با هواپیما وارد پایتخت شیلی شد. دو پلیس وارد هواپیما شدند و او را تا اطاق ترانزیت و قرارگاه خود بدرقه کردند. لوسیا به خبرنگاران گفت که در فرودگاه دالس (واشنگتن) به او دستبند زدند، لباس زندان پوشانیدند و رفتار خوبی نداشتند؛ حال آنکه پدرش دهها سال در خدمت آمریکا بود، به خواست آمریکا کودتا کرد و … و اتهامات وارده به او و پدرش به همین دلایل است و او هرگز انتظار چنین رفتاری را از آمریکاییان نداشت. رفتاری که با او در فرودگاه دالس شد باید سرمشقی برای همه خارجیانی قرارگیرد که در وطن خود ندانسته و یا از روی خوشخیالی به آمریکا خدمت می کنند تا روزی – روزگاری عوض بگیرند. وی افزود: "منظور من از گفتن این مطالب به شما – روزنامه نگاران این بود که آنهارا منتشر کنید تا چشم جهانیان باز شود.".

لوسیا که ۲۵ ژانویه با گذرنامه جعلی وارد آمریکا شده و درخواست پناهندگی کرده بود دو روز بعد (۲۷ ژانویه) پس از رو به رو شدن با آن رفتار بد ماموران آمریکایی درخواست خود را پس گرفت و به آرژانتین دیپورت شد.

برخی منابع گفته بودند که شاید دولت آمریکا در شرایط جاری آمریکای لاتین نمی خواسته که با دولت شیلی و رئیس جمهور تازه و سوسیالیست آن درگیری داشته باشد. پدر بانو دکتر میچلت رئیس جمهور شیلی که یک ژنرال بود و در پی کودتا دستگیر شده بود در زندان پینوشه بر اثر شکنجه جان سپرده بود.

لوسیا متهم بوده است که در سوء استفاده های مالی پدرش (ژنرال پینوشه) مشارکت داشته و قسمتی از پولهای پدرش را که از راه سوء استفاده به دست آمده بود به حسابهای شخصی خود واریز می کرده و مالیات بردرآمد این پولها را هم نداده است. پینوشه دارای ۵ فرزند است که لوسیا دختر بزرگ اوست. در زمان اقتدار پدر، لوسیا رئیس بنیاد فرهنگ ملی کشور شیلی بود. پینوشه که به اتهامات متعدد از جمله سر به نیست شدن سه هزار شیلیایی در دوران حکومت او تحت تعقیب قضایی در سال ۲۰۰۶ و چند روز پس از ۹۱ ساله شدن درگذشت. وی در نود و یکمین زادروزش از کارهای خلاف خود کتبا ابراز ندامت کرده بود.

۲۰۰۶م:جلسه ۲۹ ژانویه ۲۰۰۶ دادگاه صدام حسین و شرکاء جهت رسیدگی اتهامات وارده به آنان به ریاست «رئوف رشید عبدالرحمن» قاضی «کرد» و معاون سابق دادگاههای کیفری اربیل تشکیل شد. تفسیرنگاران قبلا ابراز نظر کرده بودند که رئوف عبدالرحمن بمانند قاضی امین، بی طرف نخواهد بود زیرا که صدام حسین در طول حکومت خود دوبار او را زندانی کرده بود و یک بار زیر شکنجه نزدیک بود که فلج شود. وی متولد حلبچه است که در زمان صدام بمباران شیمیایی شده بود.

در آغاز جلسه ۲۹ ژانویه ۲۰۰۶، وکیلان و مشاوران قضایی صدام که به همان دلایل، به صلاحیت رئیس تازه اعتراض داشتند جلسه را ترک کرده بودند. برزان برادر ناتنی صدام هم با سر و صدای زیاد اعتراض به ناکافی بودن درمان بیماری خود در زندان کرد و با قاضی به مشاجره پرداخت و با الفاظ رکیک به قاضی اهانت کرد که قاضی دستور اخراج وی را از جلسه صادر کرد. در این هنگام صدام از جای خود بلند شد و در حالی که عصبی و خشمناک و برافروخته به نظر می رسید خطاب به رئیس دادگاه، مشروعیت و صلاحیت وی را زیر سئوال برد و گفت که می خواهد چنین دادگاهی را ترک کند که رئیس دادگاه به او گفت: برو، محاکمه را به صورت غیابی ادامه می دهم.

صدام به این طرز کلام اعتراض کرد و گفت: تو به من می گویی: «برو». من بودم که ۳۵ سال این کشور را اداره کردم که تو به اینجا رسیدی. رئوف عبدالرحمن پاسخ داد: فعلا من رئیس دادگاه هستم و تو متهم، برایت وکیل تسخیری انتخاب می کنم که صدام گفت نمی پذیرم و در حالی که یک مامور پلیس او را دنبال می کرد از جلسه خارج شد و متعاقب او سایر متهمان از جمله «طه یاسین رمضان»، و جلسه تعطیل شد.

تک فارس آی آر

این دادگاه بعدا صدام و برزان را به اعدام محکوم کرد که حکم درباره صدام در سی ام دسامبر ۲۰۰۶ و درباره برزان در ژانویه ۲۰۰۷ به اجرا درآمد.

۲۰۰۸م:«بریان راس» روزنامه نگار اینوستیگیتیو آمریکایی که گزارش های او از شبکه تلویزیونی «ای بی سی» پخش می شود چهارشنبه شب (۲۸ ژانویه ۲۰۰۸) از این شبکه گزارش کرد که «اندرو وارن» ۴۱ ساله مامور ارشد سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا ویژه خارجیان (سیا) در الجزایر دو بانوی الجزایری را که در دو میهمانی سفارت شرکت کرده بودند به طور جداگانه و در دو زمان متفاوت به اقامتگاه خود دعوت و ضمن افزودن دو داروی تخدیر (معروف به دیت ریپ) به نوشیدنی، آنان را بیهوش و بی حس کرده و در این حالت مورد تجاوز قرارداده که دوربین مخفی ساختمان ـ گوشه ای از یکی از این دو تجاوز را ضبط کرده است. این دو بانو بعدا به مقامات سفارت شکایت برده، "اندرو" به واشنگتن احضار و در اینجا تحت تعقیب قرار گرفته و گفته بود که این عمل با رضایت هر دو زن صورت گرفته بود و خوراندن دارو درکار نبود.

«بریان راس» گفت که "اندرو" که قبلا ماموریت مصر داشت مسلمان شده است و در عملیات ضد القاعده در الجزایر شرکت داشت.

ماموران «سیا» در کشورهای دیگر عمدتا در ساختمان سفارتخانه های آمریکا مستقر هستند و دفتر آنان «دیپلماتیک سیکیوریتی سرویس» عنوان دارد.

راس گفت که نگرانی دولت آمریکا از واکنش جهان اسلام پس از افشای این قضیه است. (که چنین واکنشی مشاهده نشد).

از آنجا که عمل در الجزایر و در قلمرو و حوزه قضایی این کشور انجام شده است دستگاه قضایی الجزایر باید درخواست استرداد «اندرو» جهت رسیدگی و احیانا محاکمه اورا می کرد که گزارشی در این زمینه هم انتشار نیافت!.

۲۰۰۹م:رائول کاسترو رئیس جمهور کوبای سوسیالیست بیست و ششم ژانویه ۲۰۰۹ برای دیدار از روسیه و مذاکره با سران این کشور و تجدید روابط ویژه وارد مسکو شد. این نخستین دیدار یک رئیس دولت کوبا از روسیه پس از ۲۲ سال بود. کوبا پس از پیروزی انقلاب فیدل کاسترو از متحدان شوروی و تنها متحد این کشور در قاره آمریکا بشمار می رفت و از ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۴ (به دلیل محاصره اقتصادی از جانب آمریکا)، از کمک های دولت مسکو به صورت سوبسید کالا برخوردار بود. در اکتبر ۱۹۶۲ نزدیک بود برسر کوبا میان آمریکا و شوروی جنگ اتمی روی دهد. جان اف کندی رئیس جمهوری وقت آمریکا پس از اینکه اطمینان یافت که دولت مسکو سرگرم ساختن پایگاه موشکی در کوبا است که تا خاک آن کشور تنها ۹۰ مایل فاصله دارد اقدام به محاصره دریایی این جزیره کرد و دستور داد به هر کشتی شوروی که بخواهد از خط محاصره عبور کند شلیک شود (Stop or Sink). خروشچف نخست وزیر وقت شوروی درست در همان لحظاتی که در خط محاصره، یک زیر دریایی این کشور خودرا برای پرتاب اژدر اتمی به سوی کشتی های آمریکایی آماده می کرد تصمیم به بازگردانیدن کشتی ها گرفت و دولت واشنگتن از این ابراز ضعف استفاده بسیار کرده است. این زیر دریایی با شتاب تمام برای محافظت از کشتی باری شوروی خودرا به خط محاصره رسانده بود.

رائول که با تشریفات و احترام فراوان مورد استقبال قرارگرفت سه شنبه شب ـ ۲۶ ژانویه را در اقامتگاه حومه مسکو میهمان دمیتری مدودیف رئیس جمهور روسیه بود. سران کرملین معمولا از دوستان بسیار عزیز در این اقامتگاه پذیرایی میکنند.

رائول هنگام ورود به مسکو گفت: می دانیم که در این دو دهه چه اتفاقاتی در این دنیا روی داد؛ «مساوات» که آرزوی همه انسانها بود منهدم شد، قلدری آغاز و سپس جنگ شروع شد و پیش چشم شگفت زده جهانیان ـ جهانیانی که باید درک بیشتری نسبت به گذشته داشته باشند یک کشور اشغال نظامی شد و کشور دیگر زیر آتش و گلوله قراردارد اتباع آن در خون می غلطند. تهدید و ارعاب یک لحظه قطع نشده و مناسبات ناعادلانه همه جا به چشم می خورد که نتیجه اش ایستادگی و خیز دولت های درمعرض سلطه و تهدید بود و لاتین های قاره آمریکا که بپاخاسته اند، به همراه سایر ملل تجدید حیات روسیه را به عنوان عاملی مثبت در جهان دنبال و ارزیابی میکنند. مناسبات ما با روسیه عالی است و من با هدف تقویت و گسترش این مناسبات و همکاری ها به مسکو آمده ام.

TakFars

سرگئی لاورف وزیر امورخارجه روسیه (افسر اطلاعاتی شوروی سابق) که شهرت نترس و بسیار آگاه بودن دارد به نوبه خود گفت که روسیه خواهان تحکیم وحدت ملل آمریکای لاتین است و ایستادن این ملل پشت سر کوبا، به حل مسئله کوبا کمک و این کشور را عملا از تاثیر انزوا (محاصره اقتصادی و تحریم) خارج خواهد ساخت. روسیه اطمینان می دهد که در هر مسئله ای از لاتین ها حمایت خواهد کرد و در کنار آنها خواهد بود (و آنهارا تنها نخواهد گذارد).

از مذاکرات ۲۷ ژانویه رائول و سران روسیه درکرملین چنین بر می آمد که کوبا در جستجوی بستن اتحادی با مسکو است معادل پیمانی که سابقا با شوروی داشت و نیز عقد قرارداد کشف و استخراج نفت آفشور کوبا در خلیج مکزیک. تلاش نفتی روسیه در خلیج مکزیک (آبهای کوبا) از نوامبر ۲۰۰۸ دولت آمریکا و کمپانی های نفتی این کشور را نگران کرده است زیرا که در خلیج مکزیک منافع بسیار دارند. رائول همچنین در این سفر، قرارداد تولید مشترک نیکل با روسیه را امضاء کرد به علاوه امضای موافقتنامه های دیگر.

مدودیف در پائیز ۲۰۰۸ از کوبا دیدن کرد و دسته ای از کشتی نظامی روسیه چند روز را در کوبا گذرانیدند. "هو جینتائو" رهبر چین نیز در همان فصل از کوبا دیدن کرد و یک کمک مالی بلاعوض به این کشور داد.

۲۰۰۹م:۲۷ ژانویه ۲۰۰۹ ولادیمیر پوتین مرد نیرومند روسیه در نشست داوس (Davos سویس) مقامات آمریکایی را مسئول بحران جهانی اقتصاد اعلام داشت و افزود که بحران مالی جاری، یک توفان واقعی است. ناپدید شدن برخی از خدایک های وال استریت (تایتان ها) از صحنه، ارتکاب اشتباهات متعدد از سوی مقامات مسئول آمریکا را ثابت میکند. «اینوستمنت بانک» وال استریت از میان رفت و هرچه را که در طول ۲۵ سال به دست آورده بود از دست داد. ما سال گذشته (سال ۲۰۰۸) از وقوع این توفان خبر داده بودیم ولی کاندولیزا رایس وزیر امورخارجه وقت آمریکا در همین نشست گفت که اقتصاد آمریکا امن و بی خطر است که اطمینانی نادرست بود و مانع از ایجاد سد در برابر توفان نشد.

در همین جلسه، ون جیابائو Wen Jiabao نخست وزیر چین گفت: اشتهای آمریکاییان به بدهی داشتن و حرص سود و منفعت زدن ـ آن هم یک حرص کور ـ به این رکود منجر شد که از زمان رکود بزرگ در دهه ۱۹۳۰ بی سابقه بوده است. این رکود بیش از ۲ هزار و پانصد کمپانی بزرگ آمریکایی را تکان داده و به مخاطره افکنده است. «ون» افزود: مشکل دیگر آمریکاییان؛ افراط در مصرف و بی اعتنایی نسبت به پس انداز کردن است. همچنین نظم و قاعده نداشتن فعالیت موسسات مالی و بی ضابطه بودن بنگاههای و واسطه های سرمایه گذاری آنان و بی نظمی های متعدد در این امور و ضعف سیستم نظارت در آمریکا و احیانا نادرستی؛ از عوامل بحران جاری بوده است.

«ون» خواست که سریعا با انجام یک رفرم، سرمایه گذاری و سازمانهای مالی تحت نظم و قاعده درآیند و در این زمینه یک میثاق جهانی تدوین شود و گرنه این بحران بالای سر همه ما باقی خواهد ماند. وی گفت که با وجود مشاهده این بحران، هنوز هم کسان و موسساتی (درآمریکا) هستند که موج خطر را که دارد بلند و بلندتر می شود نمی بینند و همچنان چشم به شیرینی (پای) دارند و دنبال آن هستند. چین راه خودرا می رود و می خواهد که همچنان رشد داشته باشد.

۱۸۰۰: دولت ایالات متحد آمریکا اعلام کرد که جمعیت این کشور عبارت است از ۵ میلیون و ۳۰۸ هزار و ۴۸۳ سفید پوست و یک میلیون و۲۰۰ هزار و ۳۷ برده سیاه پوست . در آن زمان سیاه پوستان اندگی بیش از ۱۸ در صد جمعیت آمریکا را تشکیل می دادند که پس از گذشت ۲۰۳ سال ، این نسبت به ۱۱ در صد کاهش یافته بود . در این ارقام بومیان (سرخپوستان) به حساب نیامده اند زیرا که در آن زمان بومیان خود را تابع دولت آمریکا نمی دانستند و زیر بار سرشماری نمی رفتند. شمار ساکنان قانونی آمریکا در سال ۲۰۰۶ از رقم ۳۰۰ میلیون تجاوز کرد.

۱۹۲۹: رضا شاه برای تقویت بنیه نظامی ارتش شش میلیون تومان اسلحه از خارج خرید.

تک فارس

۱۹۹۱: در خفجه واقع در شرق کشور سعودی میان نیروهای عراقی که ا ز روز پیش به این منطقه حمله ور شده بودند و نیروهای ائتلاف نبردی سخت جریان داشت که در چند مورد به صورت زد و خورد ساختمان به ساختمان بود.