فهرست وقایع و رویدادهای تاریخی مهم ۱ دی

۱۷۳۸پیش ازمیلاد:"یکم دیماه" از ۱۷۳۸ سال پیش از میلاد «دی گان» و «خور روز» نامیده شده است که به زعم ایرانیان باستان، روز تولد دوباره خورشید پس از بلندترین شب سال بوده است. سال ۱۷۳۸ قبل از میلاد (۳۷۴۶ سال پیش) را یک تقویم ویژه پارسیان هند (زرتشتیان ایرانی که پس از حمله اعراب مسلمان در سده هفتم میلادی جلای وطن کردند و به هند رفتند و در آنجا ماندگار شده اند) به دست داده است. ایرانیان باستان که با نگرانی از طولانی بودن شب و ترس از بازنیامدن خورشید تا سپیده دم در کنار یکدیگر بیدار می نشستند و خود را سرگرم می کردند تا اندوه ظلمت را فراموش کنند، روز پس از آن شب (یکم دی ماه) را که «خور روز» و «دی گان (بمانند مهرگان)» می خواندند به استراحت می پرداختند و تعطیل عمومی بود. در این روز عمدتا به این لحاظ از کار دست می کشیدند که نمی خواستند احیانا مرتکب بدی کردن مخصوصا دروغ گفتن شوند که ارتکاب هر کار بد، هرچند کوچک، در روز تولد خورشید گناهی بزرگ شمرده می شد. آیین های شب یلدا (شب چله – طولانی ترین شب سال) از هزاره دوم پیش از میلاد تا به امروز تقریبا به همان صورت در ایران زمین – صرف نظر از مرزبندی ها تحمیلی دو قرن گذشته – هر سال برگزار می شود.

«خور روز، یکم دی ماه» در ایران باستان درعین حال روز برابری انسانها (حقوق بشر) بود. در این روز همگان از جمله شاه لباس ساده می پوشیدند تا یکسان به نظر آیند و کسی حق دستور دادن به دیگری را نداشت و کارها داوطلبانه انجام می گرفت، نه تحت امر. در این روز جنگ کردن و خونریزی، شکار، و حتی کشتن گوسفند و مرغ هم ممنوع بود.

یکی از آیین های ویژه «دی گان» این بود که ایرانیان در این روز در برابر درخت سرو که به آن به چشم مظهر مقاومت در برابر تاریکی و سرما می نگریستند می ایستادند و قول می دادند که تا سال بعد دست کم یک نهال سرو دیگر کشت کنند، و جنبش های حفظ محیط زیست که از قرن بیستم در همه جا بپاخاسته اند از این کار ایرانیان باستان تمجید فراوان می کنند و به منش آنان احترام می گذارند. کشت درخت سرو و کاج اینک دارد عادتی جهانی می شود.

باید دانست که زبانشناسان واژه «دیday» به معنای روز را گرفته شده از دی ماه ایرانیان می پندارند. زبان انگلیسی یک زبان گرمانیک (ریشه آلمانی) و خویشاوند زبان فارسی است.

۲۴۷م:۲۲ دسامبر سال ۲۴۷ میلادی در«خور روز»، زادروز خورشید و روز نویدهای بزرگ، تیرداد یکم دومین شاه ایران از دودمان اشکانیان در شهر صد دروازه (دامغان) بر تخت پادشاهی نشست و به مردمی که در این مراسم شرکت کرده بودند اطمینان داد که تا روزی که همه عوامل بیگانه (سلوکی ها ــ جانشینان اسکندر) را به دریای مرکزی (مدیترانه) نریزد آرام نخواهد گرفت. پس از این مراسم، تیرداد در همان روز نیرو به هیرکانیا (گرگان) فرستاد تا فرماندار آنجا را که شنیده بود با سلوکیها تماس گرفته تنبیه کنند که این دستور اجرا شد.

تکفارس آی آر

اشک اول سر دودمان اشکانیان شهر «نسا» را پایتخت خود قرار داده بود و در طول حکومت خود در نزدیکی آن، شهر تازه ای ساخت که به نام او «اشک آباد» نامیده می شود که اینک پایتخت جمهوری ترکمنستان است. معلوم نیست که از چه زمان این نام در محدوده ایران کوچک شده امروز «عشق آباد» تلفظ می شود. تزارها که در قرن ۱۹ مناطق شمالی و شمال شرقی خراسان امروز را ضمیمه قلمرو خود کرده بودند خواهان رواج این تلفظ نادرست در ایران بودند تا توده های ایران متوجه سابقه تاریخی این شهر نشوند. در همان قرن، انگلیسی ها هم نقاط شرقی خراسان از جمله حاکم نشین قدیمی آن، شهر هرات را از ایران جدا کردند تا روسها به سوی هند پیشروی بیشتری نکنند! و خراسان بزرگ کوچک شد.

۱۹۱۱م:در اوج مرافعات مشروطه خواهان و مخالفان حکومت پارلمانی و قهر و آشتی ناصر الملک (نایب السلطنه) با مجلس و لشکر کشی سالارالدوله پسر مظفرالدین شاه و مدعی سلطنت به کرمانشاه، روسها رقیب استعماری سرسخت انگلیسی ها از خرابی اوضاع سوء استفاده کردند و از ۲۲ دسامبر سال ۱۹۱۱ (یکم دی ماه ۱۲۹۰) در بسیاری از شهرهای منطقه تحت نفوذ شان به قلع و قمع مخالفان خود و هواداران انگلستان دست زدند؛ در تبریز عده ای را به دار کشیدند و چند تن دیگر را به تنور افکندند به گونه ای که معاون والی ایالت (معاون استاندار) و فرمانده پادگان تبریز از ترس جان به کنسولگری انگلستان پناهنده شدند. در مشهد و رشت هم روسها زمام امور را خود به دست گرفتند. در این گیر و دار، در تهران نیز ناصر الملک مجلس را منحل کرد و چون نمایندگان حاضر به خروج از ساختمان بهارستان نبودند به نظمیه (پلیس تهران) متوسل شد و رئیس پلیس پس از اخراج نمایندگان از ساختمان، بر در ورودی مجلس (در میدان بهارستان) یک قفل بزرگ زد و ….

۱۳۷۰م:تصویب نامه شماره ۴۴۲۶۵ شورای وزیران مبنی بر اجرای قانون مصوب ۱۹ خرداد ۱۳۷۰ مجلس شورای اسلامی به وزارت علوم و آموزش عالی ابلاغ شد، ولی اجرای آن دیری نپایید. طبق این قانون، به دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاههای خارج که مدرک تحصیلی فوق لیسانس و بالاتر دریافت کرده باشند و مدرک آنان به تصویب برسد اجازه وارد ساختن یک دستگاه خودرو سواری با خود با استفاده از تسهیلات گمرکی داده شده بود. فارغ التحصیلان ایرانی دانشگاههای خارج که از طریق سفارتخانه های ایران از این قانون آگاه شده بودند بااشتیاق و امیدواری با اتومبیل خود راهی ایران شدند و پس از عبور از پیچ و خمهای اداری مدارک تحصیلی شان را به تایید رساندند. صدها تن از آنان پروانه وارد ساختن اتومبیل خودرا به دست آوردند که وزارت بازرگانی اواسط سال ۱۳۷۱ اجرای قانون – قانون مصوب مجلس – را متوقف ساخت!. با این تصمیم، اتومبیل بسیاری از دارندگان این پروانه ها در گمرکات متوقف ماند. برخی به مجلس مراجعه کردند که به آنان گفته شد قانون به قوت خود باقی است و اگر دولت هم لغو آن را بخواهد و مجلس موافقت کند عطف به ماسبق نمی شود و پروانه های صادره تا ابدالدهر معتبر خواهد بود. ولی وزارت بازرگانی به اشاره بانک مرکزی زیر بار نرفت و کمیسیون اصل ۹۰ هم که به آن شکایت شده بود موفق به حل مسئله نشد. قضیه تا دیوان عدالت اداری و مطبوعات هم کشانده شد. بازهم «بورو کراسی» تا سالها به مقاومت خود ادامه داد.

یکی از دارندگان چنین پروانه ای که با اتومبیل خود از مرز بازرگان بازگردانده شده بود به روزنامه های چاپ آمریکا مقاله داده و با گفتن داستان سفر از آمریکا تا مرز بازرگان و رهاساختن اتومبیل دلبند (که دو سه سال اورا در آمریکا سواری داده بود) در ترکیه، از خسارت سنگینی که از این رهگذر به او وارد آمده بود ناله سرداده بود، اما ….

۱۹۱۷م:بیست ویکم دسامبر سال ۱۹۱۷ داستان نگار آلمانی هنریک بول Heinrich Boll به دنیا آمد، ۶۸ سال عمر کرد و در سال ۱۹۷۲ برنده جایزه ادبی نوبل شد. او در داستان نویسی، نگارش داستانهای کوتاه و نیز مقاله مهارت فراوان داشت. هنریک در نوشته های خود رنج ها و سختی ها آلمانی را در جریان جنگ جهانی دوم و پس از این جنگ به خوبی تشریح کرده است. داستانهای معروف او عبارتند از: دلقک، احترام از دست رفته کاترینا بلوم، طبل نازک، قطار سر وقت بود، ارواح و ….

www.takfars.ir

وی با این که تحصیلات کلاسیک آن چنانی نداشت در گفتاری در سال ۱۹۸۰ تعریف جالبی از داستان و داستان نگاری و اهمیت آن را و این که هنر نویسندگی و اوج تفکر و تخیل است به دست داده و به طلوع و درخشش داستان نگاری در میان بعضی ملل و انحطاط و زوال آن در کشورهای دیگر اشاره کرده است. بول که در ۱۹۸۵ فوت شد گفته بود که در کشورهای اختناق عقیده و بیان که دولتهای حتی به زبان داستان، حاضر به تحمل انتقاد و شنیدن ضعفها و کمبودها نیستند داستان نویسی عشق و سکس و … رواج می یابد، زیرا که داستان نگار نمی تواند هنر خود را برای مدتی طولانی محبوس سازد و اگر چنین داستانهایی بدآموزی تلقی شده اند، گناه از نویسنده نبوده است. «بول» داستان نگاری را نیازمند به حمایت و تشویق ملی (دولت ـ جامعه) دانسته و گفته است: با این که «پاسترناک» با نوشتن یک داستان چهره شوروی را خراب کرد وی را از محله زیبای نویسندگان در حومه مسکو و مقرری قابل ملاحظه اش محروم نکردند. دولتها باید ملاحظه احوال نویسندگان داستان را داشته باشند و اسپانسری آنان را برعهده گیرند تا این هنر ادبیات ترقی و پیشرفت کند.

۱۴۳۸م:ترکان عثمانی که از دیرزمان در آناتولی مستقر شده بودند ۲۲ دسامبر سال ۱۴۳۸ میلادی به بسفور و پشت دیوارهای قسطنطنیه (استانبول) رسیدند، ولی ۱۵ سال طول کشید تا این شهر را تصرف کردند.

تصرف قسطنطنیه در سال ۱۴۵۳ صورت گرفت که آغاز قرون جدید و دوره ای دیگر از تاریخ است.

فاتح قسطنطنیه نام این شهر که تا قرن هفتم یایتخت روم شرقی بود و از آن پس به مرکز حکومت بیزانس تبدیل شده بود اسلامبول گذارد و امپراتوری بزرگی به وجود آورد که اروپائیان را به جنبش شدید و رقابت و پیشرفت واداشت.

۱۸۴۸م:تزار نیکلای یکم امپراتور روسیه که دقیقا جریان انقلابات سال ۱۸۴۸ اروپا را دنبال کرده بود برای جلوگیری از وقوع چنین انقلابی در روسیه هرگونه نشست و گردهمایی و حتی شب نشینی روشنفکران روس را ممنوع کرده بود. بعدا به تزار خبردادند که گروهی از روشنفکران روس به ابتکار پتراشفسکی محفلی تشکیل داده و بحث سیاسی میکنند. (مورخان انگلیسی زبان این محفل را «پتراشفسکی سرکل Petrashevsky Circle» نام نهاده اند). تزار به راههای متعدد از جمله دادن اخطار متوسل شد تا این محفل را از هم بپاشاند و چون موفق نشد دستور دستگیری برجستگان محفل را صادر کرد که به تدریج بازداشت و محاکمه و شماری از آنان ازجمله «فیودور داستویفسکی» نویسنده شهیر به اعدام محکوم شدند. ۲۲ دسامبر ۱۸۴۹ محکومان را در زیر بارش برف در میدانی به ستون های چوبی بستند و دربرابر جوخه اعدام قراردادند. چند ساعت پیش از آن به تزار گفته شده بود که یکی از محکومان به اعدام داستویفسکیFyodor Dostoevsky است و تزار دستور لغو حکم را داده و این دستور چند ثانیه پیش از شلیک گلوله و در لحظه ای که نظامیان سینه محکومان را نشانه گرفته بودند به محل رسید و داستویفسکی نجات یافت و حکم اعدام به ۴ سال تبعید کاهش یافت. وی احساس خود در لحظه ای را که به نظامیان گفته شد آماده شلیک باشند شرح داده است.

۱۹۶۷م:۲۲ دسامبر ۱۹۶۷ اعلام شد که شمار نیروهای آمریکایی در جنوب ویتنام به ۴۷۴ هزار تن رسیده و بزودی از نیم میلیون تن تجاوز خواهد کرد و برنامه بمباران هوایی شمال (ویتنام شمالی وقت) به اجرا درخواهد آمد. برای فرستادن نیروی اضافی به ویتنام، دولت آمریکا مجبور به احضار جوانان این کشور از طریق قرعه کشی شده بود که این کار ابراز مخالفت و تظاهرات وسیع آمریکاییان را به دنبال داشت. مرور زمان نشان داد که از نیم میلیون نظامی آمریکایی و نیز بمباران هانوی با بمب افکن های سنگین «بی ـ ۵۲» کاری برنیامد و آمریکا شکست تمام عیار خورد و ویتنام را ترک گفت. بررسی تحولات اخیر نشان می دهد که دولت آمریکا دارد گامهای مشابهی در افغانستان برمی دارد و برای از جریان خارج ساختن صد عضو القاعده شمار نظامیان خودرا به یکصد هزار تن برساند. تردید نیست که گسترش عملیات نظامی در افغانستان اوضاع آسیای جنوبی را بحرانی خواهد ساخت و محصول این بحران قابل پیش بینی نیست.

۱۹۹۱م:چهارده روز پس از تصمیم بوریس یلتسین، شوشکویچ و کرافچوک سران جمهوری های روسیه، اوکراین و بلاروس در یک محفل خصوصی در استراحتگاه «بلوژفسکایا» واقع در بلاروس دایر بر انحلال اتحاد جماهیر شوروی، ۲۱ دسامبر ۱۹۹۱ سران ۱۱ جمهوری از اعضای این اتحادیه در نشست خود در پایتخت کزاخستان بر تصمیم آن سه تن صحه گذاردند!، اتحاد جماهیر شوروی منحل و به جای آن، یک جامعه مشترک المنافع مرکب جمهوری های ۱۵ گانه به وجودآمد. مورخان تاریخ معاصر نوشته اند که تصمیمگیری سران ۱۱گانه در ۲۱ دسامبر ناشی از جاه طلبی آنان بود زیرا که با فروپاشی شوروی از داشتن «آقابالاسر» و نگرانی دائمی از عزل خود توسط مسکو آسوده می شدند.

چهار روز بعد (۲۵ دسامبر) یلتسین رئیس جمهوری روسیه در کاخ کرملین با گورباچف رهبر وقت شوروی ملاقات کرد و او را از این تصمیم آگاه ساخت و گفت که دیگر سمتی ندارد!. اندکی بعد گورباچف در یک نطق کوتاه تلویزیونی گفت که با انحلال شوروی به این صورت نمی تواند موافق باشد ولی چون در برابر عمل انجام شده قرار گرفته است چاره دیگری ندارد!. به این ترتیب یک امپراتوری بزرگ تاریخ با آن همه دندان اتمی ـ موشکی، دهها هزار تانک، صدها زیردریایی و پیشرفتهای فضایی همانند برف بر شیروانی داغ ذوب شد و از میان رفت، بدون این که رفراندم سراسری برگزار و نظر مردم اتحادیه استعلام شده باشد. ۸۱ درصد مردم بلاروس که در آنجا رفراندوم برگزار شده بود به ادامه حیات شوروی رای داده بودند. این نتیجه سبب شد که رفراندم سراسری و داخلی صورت نگیرد. چند ماه پیش از آن هم، پارلمان کل جمهوریها وضعیت دیگری را تصویب کرده بود.

تک فارس

رئیس جمهور وقت آمریکا برای تشکر از اقدام شوشکویچ (در منحل ساختن شوروی) با وی ملاقات کرد. قبلا هم یلتسین دو بار از آمریکا دیدن کرده و در کنگره این کشور به ایراد نطق پرداخته و مورد پذیرایی گرم قرار گرفته بود. پیش از این تحولات سریع و معماگونه، بسیاری از اصحاب نظر بعید دانسته بودند که حتی با خروج حزب کمونیست از قدرت و تعدیل سوسیالیسم، انحلال شوروی با انسجامی که در آن مشاهده می شد سریع و آسان باشد.

با فروپاشی شوروی که معمای آن هنوز حل نشده است، در جهان نظمی دیگری برقرار شد که در طول تاریخ مشابه آن مشاهده نشده بود.

۱۹۸۹م:لشکر ۸۲ هوابرد آمریکا که به دستور جورج بوش (پدر) به منظور پایان دادن به حکومت مانوئل نوریه گا رئیس قوه مجریه پاناما و دستگیری و انتقال او به آمریکا جهت محاکمه، به خاک پاناما اعزام شده و از بیستم دسامبر ۱۹۸۹ با کمک ۱۲ هزار نظامی آمریکایی مستقر در منطقه کانال پاناما تعرض خود را آغاز کرده بود در پایان سومین روز عملیات ( ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ ) به مقاومت نظامیان پانامایی پایان داد ولی نوریه گا به سفارت واتیکان پناهنده شده بود که بعدا بیرون آمد و تسلیم شد، چهارم ژانویه به آمریکا منتقل و به زندان محکوم گردید. وی که قبلا با کمک آمریکا به قدرت رسیده بود بعدا حاضر نشده بود که به خواست آمریکا گردن نهد و به مخالفان مسلح دولت چپگرایان نیکاراگوئه معروف به «کنترا » کمک نظامی بدهد. در آمریکا، نوریه گا را متهم به همکاری با قاچاقچیان مواد مخدر کرده بودند. در عملیات نظامی آمریکا در پاناما نزدیک یه ششصد پانامایی از جمله ۳۰۱ غیر نظامی کشته شدند. در این عملیات ۲۳ نظامی آمریکایی هم جان خود را از دست دادند.

۲۰۰۳م:نظر سنجی از آمریکاییان درباره مدیریت جورج بوش(رئیس جمهور وقت)، یک هفته پس از دستگیری صدام حسین (۲۰ دسامبر ۲۰۰۳) که به سفارش شبکه تلویزیونی سی بی اس و نیویورک تایمز انجام شده بود نشان داده بود که تایید بوش از ۵۰ درصد به ۵۸ درصد افزایش یافته بود. از مقایسه این «درصد ها» چنین بر می آید که دست کم هشت درصد آمریکاییان لشکر کشی به کشور دیگر بدون تصویب سازمان ملل، اشغال نظامی و دستگیری و بازداشت رئیس آن کشور را که هوادارانی دارد و این هواداران از مقاومت مسلحانه دست برنداشته اند تایید می کنند!.

با ادامه مقاومت در عراق و افزایش تلفات آمریکاییان و هزینه مالی آن و افشای این نکته که گزارش منابع اطلاعاتی آمریکا در مورد وجود اسلحه کشتار جمعی در عراق جعلی بود تایید مدیریت جورج بوش کاهش یافت و در طول سال ۲۰۰۸ از حدود ۲۷ درصد بیشتر نشد. جورج دبلیو بوش در آخرین ماه سال ۲۰۰۸ از اینکه به استناد گزارش نادرست منابع اطلاعاتی دست به اشغال نظامی عراق زد و آن همه مشکل به وجود آمد ابراز تاسف کرد.

۲۰۰۴م:تفسیر مصاحبه عمومی ۲۰ دسامبر ۲۰۰۴ جورج بوش رئیس جمهور وقت آمریکا ۲۲ دسامبر هم ادامه داشت. مفسران آمریکایی از اینکه بوش به آسانی از روی تلاشها و اقدامات تازه ولادیمیر پوتین در زمینه تمرکز اختیارات در کرملین، چند مورد با لحنی خشن خطاب کردن آمریکا، مسافرتهای پی در پی به کشورهای دیگر برای یافتن دوست و متحد و … عبور کرده و در این مورد، پاسخ به پرسشها را به گفتن" این جمله که در فوریه ۲۰۰۵ باهم ملاقات خواهیم داشت" بسنده کرده بود انتقاد کرده گفته بودند که سیاست های پوتین ممکن است در سالهای آتی آمریکا را وارد یک دوره معارضه دیگر کند. این بار آمریکا آن قدرت اقتصادی سابق را نخواهد داشت که معارضه را برای مدتی طولانی تحمل کند. این مفسران پیش بینی کرده بودند که اگر بازهم واشنگتن دست روی دست بگذارد و ساکت بماند این احتمال وجود دارد که روسیه (درصورت قطع فساد اداری – اقتصادی داخلی و نوسازی نسبی بنیه دفاعی خود) با قدرت اقتصادی چین ( چینی که از بنیه اقتصادی چشمگیر برخوردار است) متحد و آمریکا را را به گوشه براند.

بوش در آن مصاحبه برای نخستین بار اعتراف کرده بود که برنامه آموزش نظامی عراقیان موفقیت آمیز نبوده است و اظهار تاسف کرده بود که نظامیان عراقی به محض رو به رو شدن با آتش و خطر فرار می کنند. هدف این آموزش این بوده است که ۱۲۵ هزار نظامی عراقی برای حفظ امنیت داخلی این کشور آماده شوند که تا آن زمان (دسامبر ۲۰۰۴) تحقق نیافته بود. این مطلب چنین تفسیر شده بود که نظامیان آمریکایی برای مدتی طولانی در عراق باقی خواهند ماند.

مطلب دیگر از مصاحبه بوش که تفسیر شده بود این موضوع بود که گفته بود انفجارهای اتومبیلی و حملات دیگر، بر روحیه عراقی ها اثر منفی گذارده است و هدف مخالفان هم همین بوده که عراقی ها نگران و لرزان باشند. مفسران برعکس نظر داده بودند که این انفجارها بردامنه مقاومت می افزاید و گروه بیشتری را وارد آن می کند و زندگانی در این وضعیت بتدریج برای مردم عادی می شود. بوش گفته بود که هرشب پخش خبر و تصویر این انفجارها در عراق از شبکه های تلویزیونی آمریکا باعث ایجاد بیم و تردید در بینندگان این اخبار شده که فشار آن بر دولت است. مفسران نوشته بودند که تشخیص و انتشار خبر از وظایف رسانه ها است و ارتباط به دولت ندارد.

T A K F A R S

۲۰۰۵م:در پی افشای کار استراق سمع ( ضبط مکالمات تلفنی و ای میل افراد) در داخل آمریکا و اعتراف جورج دبلیو بوش رئیس جمهور به صدور چنین دستوری، ۲۱ دسامبر ۲۰۰۵ جیمز رابرتسون (عکس مقابل) قاضی فدرال در اعتراض به این عمل که مغایر اصلاحیه چهارم قانون اساسی آمریکا و نیز قانون «پرایوسی اکت» است از سمت خود کناره گیری کرد که کاری کم سابقه خوانده شده است. یکی از وظایف این قاضی ارشد (مادام العمر) رسیدگی به تقاضای ماموران امنیتی و اطلاعاتی جهت استراق سمع افراد مورد سوء ظن و متهمان امنیتی و فدرال بود. بدون مجوز این قاضی و سایر اعضای دادگاه اختصاصی، و بررسی های دادگاه و مشاهده اسناد اتهام و آزمایش درستی آنها، نباید در آمریکا، کسی مورد استراق سمع قرار می گرفت، مگر در موارد بسیار فوری و آن هم به مدت کمتر از ۷۲ ساعت با تصویب و زیر نظر یک مدیر ارشد اجرایی (رئیس سازمان امنیتی مربوط). گفته شده است که از ۱۹ هزار استراق سمع تنها برای چهار ـ پنج مورد مجوز دادگاه گرفته شده بود.

۲۰۰۵م:در حالی که پیروان خط فیدل کاسترو در آمریکا لاتین، یکی پس از دیگری قدرت را به دست می گرفتند، در واشنگتن کمیسیون ویژه تغییر نظام در کوبا به فعالیت خود ادامه می داد. ۲۰ دسامبر ۲۰۰۵ بدون توجه به انتخاب یک سوسیالیست در بولیوی به ریاست جمهوری که از پیروان خط فیدل کاسترو است کمیسیون تغییر نظام در کوبا به ریاست بانو «رایس» وزیر امور خارجه آمریکا تشکیل جلسه داد (عکس پایین) و به راهیابی های خود در این زمینه ادامه داد. در آن زمان تلاش آمریکا بر این بود که پس از فیدل کاسترو، برادر ش رائول که پنج سال کوچکتر اروست برجایش ننشیند و با روی کار آمدن یک میانه رو، نظام کوبا به تدریج تغییر کند. در این جلسه، تصمیم گرفته شد که دستگاههای انتقال تبلیغ (از طریق رادیو موج کوتاه، تلویزیون ماهواره ای و … ) به کوبائیان افزایش یابد تا خودشان دست بکار تغییر نظام شوند که از پنج دهه پیش در محاصره اقتصادی آمریکاست.

مرور زمان نشان داد که فعالیت این کمیسیون بمانند محاصره اقتصادی کاری از پیش نبرد و رائول کاسترود از سال ۲۰۰۸ بر جای فیدل نشسته است که خودرا بازنشسته کرده و به مقاله نگاری و کتاب نویسی و دادن اندرز پرداخته است و ….

۲۰۰۳م:چارلز شیفر رئیس واحد راهنمایی و رانندگی پلیس شهر چساپیک آمریکا که قبلا در طول ۳۳ سال پلیس بودنش صدها بار در تلویزیون محل به اتومبیلرانان اندرز داده بود که پس از مصرف الکل رانندگی نکنند و نیز در صورت تخلف، در برابر مامور پلیس دست به مقاومت نزنند، در دسامبر ۲۰۰۳ خود این دو اندرز را نقض و نه تنها پس از مصرف الکل رانندگی کرد بلکه به دستور مامور هم که باید از او آزمایش تعیین میزان الکل در خون بعمل آید تسلیم نشد و با این عمل یک خبر قابل تامل (درباره روانشناسی انسان) برای رسانه ها ساخت که ضمن انتشار آن به ضعف بشر از این دست هم اشاره کنند. گزارش دستگیری شیفر ۱۹ دسامبر ۲۰۰۳ در روزنامه آمریکایی "ویرجینی ان پایلوت " انتشار یافته بود.

۲۰۰۵م:اعتصاب کارکنان اتوبوسرانی و متروی شهر نیویورک که امور را در این شهر بزرگ در طول سه روز فلج کرده بود ۲۳ دسامبر ۲۰۰۵ پایان یافت. اعتصاب گران درخواست دستمزد و مزایای بیشتر کرده بودند که ظاهرا به توافق هایی با مقامات شهر دست یافتند. گفته شده است که دستمزد سالانه برخی از رانندگان اتوبوس های شهری نیویورک شصت هزار دلار است که خواسته بودند به ۹۰ هزار دلار افزایش یابد. این اعتصاب در آستانه تعطیلات کریسمس و سال نو میلادی هر روز صدها میلیون دلار به کسب و کار در این شهر که مردم به سبب کمبود پارکینگ متکی به وسائط نقلیه عمومی هستند وارد کرده بود و برآورد شده بود که جمع زیانها از این بابت بالغ بر یک میلیارد و ۲۴۰ میلیون دلار شده بود. عکس زیر، جمعی از اعتصابیون را در ۲۱ دسامبر در خیابان که برای گرم کردن خود آتش برافروخته اند نشان می دهد:

۲۰۰۵م:«آلن روبر» مرد عنکبوتی فرانسه که تاکنون بدون طناب و ابزارهای دیگر از آسمانخراشهای نیویورک، پاریس، کوالالامپور و نیز برج ایفل بالا رفته است، ۱۹ دسامبر ۲۰۰۵ به گونه ای که در عکس مشاهده می شود از برج کریستال ۲۸ طبقه پاریس بالا رفت و سپس در اجتماع خبرنگاران شرکت کرد. روبر (در آن سال ۴۶ ساله) در این مصاحبه گفت که این بار به خاطر اعتراض به عمل پلیس شهر هوستون آمریکا دست به بالا رفتن از ساختمان کریستال پاریس زد تا خبرنگاران جمع شوند و او اعتراض خود را مطرح سازد، بنویسند و جهانیان اطلاع یابند. وی افزود که اخیرا به آمریکا رفته بود تا در شهر هوستون (تکزاس) از یک آسمانخراش بالا برود که پلیس مانع این کار شد، و سپس او را دستگیر کرد! و چون به دستگیری خود اعتراض کرد برایش پرونده ساخت که دو دانه قرص محرک (قرص ممنوعه) در جیب داشت که چنین نبود و وی از وجود چنین قرصهایی بی اطلاع بود.

تک فارس www.takfars.ir

۱۰۵۵: طغرل سلجوقی که نیروهای او بغداد را تصرف کرده بودند بدون دست زدن به ترکیب دستگاه خلافت عباسی، این شهر را ضمیمه قلمرو خود اعلام کرد. بغداد که قبلا یک روستا در نزدیکی مدائن یایتخت باستانی ایران بود در سال ۷۶۱ به تصمیم ابو جعفر منصور خلیفه عباسی به صورت شهر در آمد و مرکز خلافت عباسیان شد. نام بغداد پارسی است به معنای هدیه خدا ( بغ یعنی خدا + داد).

۱۳۳۹: به تصمیم دوک حاکم بر امیر نشین مسکو، کار ساختن کاخ کرملین آغاز شد. در آن زمان هنوز کشور روسیه به وجود نیامده بود.

۱۸۰۷: دولت آمریکا نخستین تحریم خارجی را از زمان تاسیس خود اعمال کرد و اعلام داشت که داد وستد با انگلستان و فرانسه را تحریم می کند تا این دوکشور مجبور به صلح کردن باهم شوند.

۱۸۴۲: دولت آمریکا استقلال جزایر هاوایی را به عنوان یک کشور برسمیت شناخت که اینک یکی از ایالات آمریکاست .

۱۸۹۴: یک دادگاه فرانسه سرگرد لهستانی تبار یهودی فرانسه «آلفرد دریفوس» را به جرم ارتکاب خیانت به اعدام محکوم کرد که به این حکم وسیعا اعتراض شد و قضات دادگاه متهم به داشتن احساسات ضد یهود شدند و همین اعتراض ها سرانجام به لغو حکم نجامید.

۱۹۱۹: در پی تشدید فعالیت آنارشیستها در اروپا، دولت آمریکا ۲۵۰ رادیکال و آنارشیست خارجی را که شناخته شده بودند از این کشور اخراج کرد.

۱۹۴۲: هواپیماهای ژاپنی برای نخستین بار کلکته هند را بمباران کردند. ژاپن اندونزی و برمه (میانمار) را که از شرق هند فاصله زیاد ندارند تصرف کرده بود. در آن زمان هند مستعمره انگلستان بود.

۱۹۴۶: جنگ هوشی مین با فرانسه که می خواست باردیگر حکومت استعماری خود را در ویتنام مستقر سازد آغاز شد.

۱۹۷۲: زمین لرزه ای به شدت اندکی بیش از هفت ریشتر بیش از ۱۲ هزار تن را در یایتخت کشور نیکاراگوئه نابود کرد.

۱۹۸۹: سامیوئل بکت نمایشنامه نگار آمریکایی در این روز درگذشت. وی ۸۳ ساله بود.

تکفارس