زندگینامه خواندنی فوتبالیست معرفو ایتالیایی فرانچسکو توتی

فرانچسکو توتی مردی که در سال ۱۹۷۶ به دنیا آمد، در سال ۱۹۸۹ کاپیتان شد و آخرین گل خود را همین چند روز پیش به ثمر رساند. گویی برای این داستان طولانی پایی تعریف نشده است.

رویای توتی نوجوان در سال ۱۹۹۳ هنگامی محقق شد که پس از سه سال در تیم پایه جالوروسی، او به تیم اصلی فراخوانده شد.

فرانچسکو توتی پادشاه رم

مادری که راه میلان را بست

تکفارس آی آر

توتی طوری در رم درخشید که همیشه بی نظیر و جاودانه خواهد ماند اما عجیب تر این است که امکان داشت این داستان عاشقانه هرگز شکوفا نمی شد. مادر او در روزهایی که اختیار پسرش را داشت، پیشنهاد وسوسه کننده میلان را رد میکند تا او به باشگاه شهرش بپیوندد. رویایی که در سال ۱۹۸۹ به واقعیت تبدیل شد.

توتی آن را این گونه به یاد می آورد:«وقتی شما کودکی در شهر رم هستید، تنها دو انتخاب ممکن پیش روی خود دارید؛ یا قرمز هستید یا آبی. یا رمی یا لاتزیو. اما در خانواده ما تنها یک انتخاب ممکن وجود داشت.» در آن مقطع سیلویو برلوسکونی و آدریانو گالیانی به آینده تیم شان و توتی نگاه می کردند؛ بازیکنی که می توانست در اوایل دهه ۹۰ به یکی از ستاره های تیم فابیو کاپلو تبدیل شود اما آنها بعدا از اینکه چه اتفاقی برای توتی پیش آمد، شگفت زده شدند.

دوران شوریدگی فرانچسکو توتی

مانند بسیاری از نوابغ، زندگی او هم دچار نوسانات و تنش های زیاد است و گاهی با لحظاتی از دیوانگی و جنون لکه دار شده است. خیلی ها همچنان جنجال وی به دنبال کسب عنوان پسر طلایی فوتبال ایتالیا را به یاد دارند و می گویند روح و روان وی همچنان به عنوان یکی از فریبنده ترین و غیرقابل پیش بینی ترین بازیکنان در زمین مسابقه باقی مانده است. با این حال او هنوز در همان میدانی است که خیلی از هم نسلانش سال ها زودتر آن را ترک کردند.

کارهایش هنوز بوی پیروزی می دهد و گل های به یادماندنی اش همچنان پابرجاست. این کاپیتان جاودانه هنوز می تواند با وجود مشکلات اقتصادی و فرهنگی، امید را به شهر تزریق کند و هنوز به هزاران کودکی که رویای تبدیل شدن به سمبل آینده فوتبال ایتالیا را دارند، امید می دهد.

www.takfars.ir

توتی کماکان رویای عاشقانه دیدن یک بازیساز کلاسیک را زنده نگه داشته و همچنان تکنیک، نگرش و دقتش بی نظیر است. به همان میزان ۲۸ می ۱۹۹۳ که در ۱۶ سالگی در یک بازی به یادماندنی خارج از خانه، مقابل برشا دوران فوتبالش را در رم آغاز کرد.

فرانچسکو توتی اسطوره فوتبال ایتالیا

توتی انسان پررمز و راز

نبوغ توتی به سه مهارت بی رقیبش اتکا دارد؛ توانایی خلق هر چیزی از هیچ حتی بدون پا، فرماندهی و تمام کنندگی مرگبارش که او را با ۳۰۶ گل برای رم، به یک چهره خاص تبدیل کرده و اعتماد به نفسش که به وی کمک میکند کار بچگانه اش در بازی مقابل هلند در یوور ۲۰۰۰ را به دست فراموشی بسپارد. پاهایش مانند بازیکنان دیگر طبیعی است، توپ را لمس میکند.

دومین قدرت ذاتی او ذهنش است که توتی را از بسیاری از بازیکنانان هم نسل خودش متمایز میکند. او جلوتر از هر چیزی فکر میکند. کسی که توانسته برای بیش از دو دهه بار تیم شهرش را به دوش بکشد و در همین مسیر قهرمانی جام جهانی را به دست آورد، می تواند انسان پررمز و راز و مبهمی باشد. بسیاری از مربیان در تمام این سال ها تلاش کردند که تاثیرش بر تیم را نفی کنند و میان آنها لوییز انریکه کسی بود که بهای آن را به سختی پرداخت.

شاید فابیو کاپلو بهترین کسی بود که توانست بفهمد چگونه باید از توتی استفاده کند؛ مردی که در سال ۲۰۰۱ هیچ گاه استفاده از توتی را متوقف نکرد و او را به نقطه کانونی همه حرکات هجومی تمیش تبدیل کرد و اجازه داد «ال کایپتانو» بدون مرز بازی کند.

توتی به زبان ضربات چیپ

آمار توتی در این سال ها فوق العاده بوده است. او بیش از نیمی از دوران فوتبالش را در نقش یک بازیساز کلاسیک، بازی و مهاجمان بزرگی چون الساندرو دل پیرو، روبرتو باجو و گابریل باتیستوتا را رهبری کرد. او اخیرا توانست تعداد گل هایش را در سری آ به ۲۵۰ برساند. حالا تنها سیلیو پیولا بالاتر از او قرار دارد که در سال ۱۹۵۴ فوتبال را کنار گذاشت. چه کسی می تواند صد و سزدهمین گلش را که در سال ۲۰۰۵ در سن سیرو مقابل اینتر به ثمر رساند، فراموش کند. یک ضربه چیپ باشکوه، از همان هایی که به شدت به آنها علاقه مند است، از بیرون محوطه جریمه که فرانچسکو تولدو را مجاب کرد بایستد و گل زیبایش را تماشا کند؛ تماشایی ترین ضربه چیپ تمام تاریخ کالچو.

اگرچه او چند ماه پس از این گل به شدت مصدوم شد و فوتبال را از خودش محروم کرد. در همان دوران بود که خیلی ها می گفتند آن بازی آخرین دیداری بود که توتی در اوج دیده شد، اما عشقش به فتبال به وی کمک کرد تا به موقع بهبودی اش را بیابد و توسط مارچلو لیپی برای حضور در جام جهانی ۲۲۰۶ انتخاب شود؛ جایی که او در همه بازی ها به میدان رفت و چهار پاس گل از جمله آن پاس حیاتی در وقت های تلف شده بازی مقابل استرالیا را فراهم کرد تا ایتالیا در ادامه به یکی از رومانتیک ترین قهرمانی هایش در جام جهانی برسد.

۴۰ سالگی فرانچسکو توتی

تک فارس

هویت رم

یک دهه پس از بازگشت رویایی ایتالیا به جام جهانی و قهرمانی در آلمان، توتی همچنان با شایستگی و احترام تمام راهش را ادامه می دهد. در ۴۰ سالگی او دیگر نمی تواند مانند روزهای جوانی در سال ۱۹۹۳ بدود اما چیزی از هوش و نبوغش کم نشده و همچنان با بهره از این قدرت ذاتی می تواند کلیدی ترین بازیکن تیمش باشد؛ مردی که پس از آمدن انریکه در سال ۲۰۱۱ به رم، همه تصور می کردند بهترین دوران خود را به پایان رسانده اما او یک بار دیگر به پا خاست. توتی در همه این سال ها تعریف دیگری از موفقیت را بیان کرد و نشان داد این تعریف و تفسیر وابستگی به تفکرات هر شخص دارد.

شما می توانید از آلن هنسن درباره تعداد عناوین و جام هایی که در خانه دارد، بپرسید. می توانید از پائولو مالدینی یا استیون جرارد سوال کنید که چگونه در به دست آوردن این همه هوادار، دوست داشته شدن و چندین دهه بازی کردن برای یک باشگاه بزرگ موفق بوده اند. اما برای مردم شهر رم، توتی از همه این بازیکنان و هر عنوانی که می توانستند به دست بیاورند، بزرگتر است.

او وفاداری، غرور و امید را به شهرش بخشید. او به آنها این شانس را داد تا با هر بازی و مردی که می توانست شگفت زده شاند کند، زندگی کنند و مهمتر این بود که او هویت رم را زنده نگه داشت. توتی همین چند روز قبل ۴۰ سالگی را جشن گرفت و این فرصت را به ما داد تا یک نگاه کوتاه فوق العاده به دوران گذشته موفقیتش در رم و ایتالیا بیندازیم.

فرانچسکو توتی و همسرش

ایلاری بلاسی و فرانچشکو توتی نزدیک به هفت سال است زندگی مشترک خود را شروع کرده و صاحب دو فرزند شده اند.

همسر فرانچسکو توتی که غالبا در بازی های تیم رم در مقابل دیگر تیم ها برای تشویق همسر خود حضور می یافت .